Ταινίες που το κοινό του Rotten Tomatoes εκθείασε με την βαθμολογία του!

Μπορεί τα γούστα να διαφέρουν και οι υποκειμενικές προτιμήσεις να παίζουν σημαντικότερο ρόλο στο κατά πόσο μια ταινία αρέσει, ωστόσο όταν έχει καταφέρει να πάρει σε σελίδες, όπως το Rotten Tomatoes, το 100% κάτι σημαίνει. Αν μη τι άλλο, κακή ταινία δεν θα είναι.

Πολλές, λοιπόν, είναι πια κλασσικές και έχουν καταφέρει να συγκεντρώσουν τέτοιο ποσοστό. Χαρακτηριστικά παραδείγματα οι ταινίες του Γερμανικού Εξπρεσιονισμού όπως το “The Cabinet of Dr Caligari”, το χιτσκοκικό δράμα “Shadow of a doubt” και η “Κόκκινη ταινία” του Κισλόφσκι. Ωστόσο, δεν συμπεριλήφθηκαν στην συγκεκριμένη λίστα που περιέχει ταινίες αισθητικά πρωτότυπες, οι οποίες αναλύουν πολιτικές και κοινωνικές δομές που σχηματίζουν την καθημερινότητα κάθε περιόδου.

Ας τις δούμε, λοιπόν!

1. The Conforimst(1970)

Ποια είναι η ψυχοσύνθεση ενός φασίστα; Αυτό διερωτάται ο Μπερνάρντο Μπερτολούτσι στον «Κονφορμίστα», ένα ατόφιο διαμάντι χαρακτηριστικό της φιλμογραφίας του.

Υπόθεση: Ένας πράκτορας της φασιστικής μυστικής αστυνομίας του Μουσολίνι αναλαμβάνει την εκτέλεση του πάλαι ποτέ καθηγητή και μέντορά του στο Παρίσι.

2. Vagabond (1985)

Μια ταινία που κάθε σινεφίλ πρέπει να δει σε σκηνοθεσία της Agnès Varda.

Yπόθεση: Το πτώμα μιας γυναίκας ανακαλύπτεται σε ένα χαντάκι. Μέσα από μια σειρά φλας μπακ και συνεντεύξεων ξετυλίγεται το κουβάρι της ζωής της και το πως οδηγήθηκε στον θάνατο.

3. Tokyo Story (1953)

Mια ταινία του μετρ της Ιαπωνικής ηθογραφίας της τότε εποχής Yasujiro Ozu. Αξίζει σίγουρα για τα καταπληκτικά του πλάνα.

Υπόθεση: Ένα ζευγάρι υπερηλίκων επισκέπτονται τα παιδιά και τα εγγόνια τους στην πόλη. Όπως συμβαίνει συνήθως όμως τα παιδιά έχουν πολύ λίγο χρόνο για εκείνους.

4. Ανδαλουσιανός Σκύλος (1929)

Μια συνεργασία που έχει μείνει στην ιστορία. Luis Bunuel και Salvador Dali προσφέρουν 17 λεπτά σουρεαλιστικής φαντασίας.

Υπόθεση: Μια προσέγγιση του σαδισμού και της σκληρότητας του μοντέρνου ψυχισμού. Σεξουαλικές φαντασιώσεις και βία μέσα στην κουλτούρα της μπουρζουαζίας.

5. Citizen Kane (1941)

Η πρώτη ταινία που σκηνοθέτησε ο Όρσον Γουέλς. Έχει ψηφιστεί ως η καλύτερη ταινία όλων των εποχών.

Υπόθεση: Ο μεγαλοεκδότης Τσαρλς Φόστερ Κέιν (Όρσον Γουέλς), ένας από τους πλουσιότερους άνδρες των Η.Π.Α. κι ίσως και της υφηλίου, πεθαίνει. Η τελευταία λέξη που βγαίνει από τα χείλη του πριν ξεψυχήσει είναι η λέξη Rosebud.

6. Wake in Fright (1971)

Το “Wake in Fright” έχει ευρέως αναγνωριστεί ως μία από τις πιο δημιουργικές ταινίες του σύγχρονου Αυστραλιανού κινηματογράφου.

Υπόθεση: Ο Τζον Γκραντ, ένας πολιτισμένος δάσκαλος, θα εγκλωβιστεί σε μια φαινομενικά φιλική, απομονωμένη πόλη ανθρακωρύχων, θέλοντας απλά να διανυκτερεύσει για να πάρει το επόμενο πρωί το αεροπλάνο για το Σίδνεϊ. Αντί αυτού, θα ζήσει μια πραγματική, σχεδόν ιεροτελεστική κατάβαση στην κόλαση.

7. Alice (1988)

Μια σκοτεινή απόδοση του κλασσικού παραμυθιού σε σκηνοθεσία του Τσέχου Jan Švankmajer.

8. Ali: Fear eats the soul (1974)

To αριστούργημα του Φασμπίντερ.

Υπόθεση: Μια μοναχική Γερμανίδα καθαρίστρια, χήρα με τρία μεγάλα παιδιά, ερωτεύεται τον κατά πολύ νεότερό της μετανάστη Αλί. Η Έμμι δε θα διστάσει να εναντιωθεί στο συντηρητικό και άκρως ξενοφοβικό περίγυρό της και θα παντρευτεί τον Αλί. Το φαινομενικά αταίριαστο ζευγάρι ζει πολύ ευτυχισμένα, όμως το μίσος και η άγρια περιφρόνηση που αντιμετωπίζουν και οι δύο καθημερινά, αρχίζουν να μολύνουν τον έρωτά τους.

9. Stalker (1979)

Υπόθεση: Η ταινία του Αντρέι Ταρκόφσκι περιγράφει την πορεία τριών ατόμων μέσα σε ένα φανταστικό τοπίο που ονομάζεται Ζώνη όπου οι συνηθισμένοι νόμοι της φύσης αναιρούνται. Αναζητούν το Δωμάτιο, εκεί που λένε ότι εκπληρώνονται οι επιθυμίες του Ανθρώπου.

10. Jeanne Dielman, 23, quai du commerce, 1080 Bruxelles (1975)

Ένα αριστουργηματικό ψυχογράφημα από τον Chantal Akerman.

Υπόθεση: Μια γυναίκα που δουλεύει στην βιομηχανία του σεξ και ζει μια συμβατική καθημερινότητα φροντίζοντας το σπίτι και τον γιο της. Μέχρι που κάτι αλλάζει στην ασφαλή της ρουτίνα…

Δες εδώ: Ευρωπαϊκός καλλιτεχνικός κινηματογράφος – 10 αριστουργήματα

Πηγή: Taste of cinema

Σχόλια