Γράφει η Μαρία Σουλούνια

Τρίτη 27 Νοεμβρίου 2018, ώρα 23:30 μ.μ η Ε. διακόπτει την τηλεφωνική συνομιλία με την φίλη της, ενημερώνοντάς της πως έφτασε «το παιδί που γνώριζε» και ότι θα βγαίνανε για σουβλάκια. Κλειδώνει το σπίτι της και πορεύεται προς ένα άσπρο βαν. Οδηγός, ο 19χρονος αλλοδαπός Α.

«Το παιδί που γνώριζε» προσπέρασε το σουβλατζίδικο που είχαν συνεννοηθεί να πάνε. Προφανώς όπως ισχυρίστηκε κατά την αγόρευσή του ήταν κλειστό και γι’αυτό, διόλου τυχαία πρότεινε στην Ε. να φάνε σε ένα μακρινό παραθαλάσσιο χωριό της Ν. Ρόδου.

Κατ΄έκπληξη της Ε., δεν σταμάτησαν μες στο μακρινό χωριό αλλά μπροστά από ένα εξοχικό. Η Ε. αναστατώθηκε.Αντιλήφθηκε ότι κάτι δεν πήγαινε καλά και έστειλε μήνυμα στην φίλη της να επικοινωνήσει μαζί της εντός μιας ώρας.

Όμως όλα έγιναν πολύ γρήγορα. Η φίλη της δεν κατάφερε να της τηλεφωνήσει. Ενδεχομένως, ο «φίλος της» να της απομάκρυνε το κινητό, μόλις συνειδητοποίησε ότι το κρατούσε επάνω της. Με το ζόρι και υπό απειλές την οδήγησε στο υπνοδωμάτιο. Την ξεγύμνωσε, την βασάνισε και την ταπείνωσε. Οδυρόταν. Τον παρακαλούσε να σταματήσει. Μα εκείνος ανένδοτος. Δεν άκουγε τίποτε. Δεν την κοίταξε ποτέ στα μάτια. Συνειδητοποίησε πως «το παιδί που γνώριζε» δεν την κοιτούσε στα μάτια εξαρχής όταν τον «γνώρισε», όχι επειδή ήταν ντροπαλός, αλλά επειδή τον διακατείχαν σκοτεινές, σαρκικές και ενοχοποιητικές σκέψεις.  Ήταν βουβός. Συγκεντρωμένος στο έργο που ήθελε να ολοκληρώσει.

Μόλις τελείωσε με κείνη, στο δωμάτιο μπήκε ένα άλλο ανθρωπόμορφο τέρας. 21χρονος ντόπιος, με αδιάντροπη ντόμπρα. Την κάρφωσε με το άψυχο του βλέμμα. Πεινούσε και διψούσε για ανθρώπινη σάρκα. Οι κόρες της διεστάλησαν μόλις αντίκρυσε τους δικούς του οφθαλμούς.

Η Ε. διαπίστωσε πως το φαγητό που προσδοκούσε να γευματίσει μαζί με το «παιδί που γνώριζε» ήταν εκείνη. Ένα γεύμα «κοινοκτημοσύνης». Εφόσον η ίδια έγινε κτήμα κτηνών σε ένα οργιασμένο, ανόσιο  συμπόσιο.

Ένιωθε κενή, ένα ολότελο μάταιο τίποτε. Ένα άδειο βάζο, σαν το πιθάρι των Δαναΐδων. Μεμπτή, διατρητή που ενόσω τη γέμιζαν με τις δικές τους ζοφερές ενδόμυχες αμαρτίες, εκείνη άδειαζε από ζωντάνια, ολοένα και στραγγιζόταν.

Όμως δεν παρέμεινε για πολύ, βουβή. Ανέκτησε θάρρος και ούρλιαξε. Είχε εξοργιστεί μαζί του που την αντιμετώπιζε ως ένα άβουλο ον. Τον γρονθοχτύπησε με όσο δύναμη περίσσεια κατάφερε να συσπειρώσει και κείνος με μένος την μαχαίρωσε αλλεπάλληλα. Εκείνη όμως συνέχιζε, φώναζε, τον παρακαλούσε. Έως ότου αυτός έπιασε στα χέρια του ένα σίδερο και την χτύπησε στο κεφάλι.

Όλα έγιναν θολά.

Την επόμενη μέρα, ώρα 07:00 π.μ  χτύπησε ο ασύρματος του Λ., υπαλλήλου του λιμενικού. Ένα άψυχο σώμα κειτόταν στον όρμο.

Ο φόνος της Ε. συγκλόνισε την ελληνική κοινωνία για την βιαιότητα και την αποτροπαιότητα των νεαρών θυτών.

Παρόλα αυτά όμως οι γυναικοκτονίες δεν σταμάτησαν, αντιθέτως πολλαπλασιάστηκαν σε ανησυχητικά καλπάζοντα ρυθμό για τον ίδιο ακριβώς λόγο που δολοφονήθηκε και η Ε., εξαιτίας της αντίστασης.

Ιδιαίτερα φέτος σε μόλις 8 μήνες από τις αρχές της χρονιάς, σημειώθηκαν στα αρχεία του εγκληματολογικού της ελληνικής αστυνομίας 11 γυναικοκτονίες.

Από τις 11 γυναικοκτονίες, διέκρινα εκείνες της Κ., της Σ. και της  Ζ.

Η 19χρονη βρετανίδα Κ. δολοφονήθηκε μπροστά στα μάτια του μωρού της, τα ξημερώματα στις 11/05 στην κατοικία της στα Γλυκά Νερά Αττικής. Στυγερός δολοφόνος απεδείχθη ο σύζυγός της μετά από ομολογία του ύστερα από 37 μέρες θιάσου που έστησε στους ανακριτές του. Στην ομολογία του στις αρχές, ο σύζυγός της  αποκάλυψε ότι δολοφόνησε την σύζυγό του, διότι θα τον εγκατέλειπε και θα έπαιρνε μαζί της την κόρη τους.

Μόλις ούτε δύο μήνες μετά, στις 8/8/2021 κόπηκε το νήμα της ζωής της Σ. όταν δέχθηκε πυρά,  δύο σφαίρες από την καραμπίνα ενός γείτονα μαγαζάτορα εντός της επιχειρήσεώς  της, στο Ρέθυμνο.Έπειτα, ο δολοφόνος της με την ίδια καραμπίνα αυτοκτόνησε στο ποιμνιοστάσιο της οικογένειάς του. Σύμφωνα με δηλώσεις των συγγενών της, τον είχε καταγγείλει στις αστυνομικές αρχές ένα χρόνο πριν λόγω των συχνών και έντονων διαπληκτισμών τους, όμως η αστυνομία δεν προχώρησε σε καμία ενέργεια.

Παρόμοια δολοφονία με εκείνη της Σ. πραγματοποιήθηκε στις 22/09 με θύμα την 32χρονη Ροδίτισσα Δ. όταν πυροβολήθηκε  δύο φορές με καραμπίνα. Στην γυναικοκτονία αυτή θύτης ήταν ο 40χρονος πρώην σύντροφός της. Αιτία θανάτου προφανώς οι σφαίρες, ουσιαστικά όμως η τόλμη της όταν αποφάσισε να τον χωρίσει έπειτα από παράλογες σκηνές κτηνώδους ζηλοφθονίας και καθημερινής σωματικής και λεκτικής βίας με κόστος δυστυχώς όμως την ίδια της την ζωή.

Ήταν όμως πάρα πολύ γνωστό στις αστυνομικές αρχές ότι ο 40χρονος παρουσίαζε αυτήν την χειριστική, βάρβαρη και ελεγχομανή συμπεριφορά εφόσον είχε καταγγελθεί από την πρώην σύζυγό του το 2013 όταν μια μέρα την απήγαγε υπό την απειλή της καραμπίνας του και την ανάγκασε να οδηγεί από τα μεσάνυχτα μέχρι τις 7 το πρωί. Τον Μάρτιο του 2014 καταδικάστηκε και σύμφωνα με  απόφαση Δικαστηρίου του επιβλήθηκαν ασφαλιστικά περιοριστικά μέτρα να μην πλησιάζει την πρώην του στα 500 μέτρα ενώ τον τιμώρησαν σε ποινή φυλάκισης 10 μηνών. Η ποινή όμως αυτή σε δεύτερο βαθμό, τον Οκτώβριο του 2018, μειώθηκε στους 2 μήνες με 3ετή αναστολή, αφού του αναγνωρίστηκαν ελαφρυντικά.

Συνένοχοι για την αδιανόητα οξυμένα αυξανόμενη γυναικοκτονία είναι οι ίδιοι οι γονείς, η παιδεία, η νομοθεσία, η αστυνομία και το σύστημα δικαιοσύνης, ως πομποί διαιωνισμού της πατριαρχίας. Φέρουν μεγάλη ευθύνη  όταν ενθαρρύνουν αναχρονιστικές αντιλήψεις σεξισμού και πατριαρχίας με το να εθελοτυφλούν μπροστά στις βιαιοπραγίες σεξισμού, ιδιαίτερα η αστυνομία και το σύστημα δικαιοσύνης (για λόγους αναχρονιστικούς, πιθανώς όμως και  λόγω κερδοσκοπίας). Συνακόλουθα η νομοθεσία, η αστυνομία και το σύστημα της δικαιοσύνης απέτυχαν παταγωδώς, μη εκπληρώνοντας έναν από τους θεμελιώδεις στόχους, την ασφάλεια των πολιτών και την αποτρεπτικότητα των εγκλημάτων. Κατά την επίσημη ιστοσελίδα του ευρωπαικού ινστιτούτου φυλετικής ισότητας (European Institute of Gender Equality) όταν τα νομοθετικά και διοικητικά όργανα εμποτίζονται από φυλετική αδιαφορία και πατριαρχία με αποτέλεσμα να επικρατεί ατιμωρησία και θεσμική βία δεν γίνεται λόγος για γυναικοκτονία – στα αγγλικά femicide, αλλά το φαινόμενο του feminicidio όπως ονομάζεται σαν ορολογία στις βιβλιογραφίες της εγκληματολογίας.

Εξαίρεση αποτελεί η εκδίκαση της υπόθεσης της Ε. όταν στις  15/05/2020 έπειτα από αγόρευση της εισαγγελέως Δ. έκαστος κρίθηκε ένοχος με ποινή των ισοβίων και 15 χρόνια κάθειρξη, χωρίς το δικαίωμα διεκδίκησης ελαφρυντικών. Η οικογένεια της Ε. ήταν εξαιρετικά τυχερή που την υπόθεση την εκδίκασε μια γυναίκα άμεμπτου ήθους. Η εκδίκαση δεν θα είχε δυστυχώς την ίδια τροπή εάν ήταν άλλος εισαγγελέας. Σε συνέντευξη της στο Βήμα αποκάλυψε η ίδια αυτολεξεί:

«αν δεν υπήρχε η παρέμβασή μου, η δίκη της Ε. θα τιναζόταν στον αέρα» ενώ χαρακτηριστικά δήλωσε «εχω ενημερωθεί από αξιωματούχους ερευνητές της υπόθεσης της Ε. για “πιέσεις” που τους ασκήθηκαν και για ιδιομορφίες που είχε ο συγκεκριμένος φάκελος».

Βάσει έρευνας του World Health Organization η πλειονότητα των γυναικοκτονιών  είναι του είδους “intimate femicide” όταν ο θύτης είναι σύντροφος ή πρώην σύντροφος του θύματος. Εν έτει 2021 οι 10 από τις 11 γυναικοκτονίες ήταν της κατηγορίας “intimate femicide”. Ενώ σύμφωνα με το WHO 35% των γυναικών παγκοσμίως σκοτώνονται ετησίως από σύντροφο ή πρώην σύντροφό τους. Αντιθέτως, μόλις 5% των ανδρών δολοφονούνται από τη νυν η πρώην σύντροφό τους (σε πολλές περιπτώσεις δολοφονούνται ως  πράξη άμυνας έπειτα από βιαοπραγίες που είχαν προηγηθεί στις γυναίκες τους).

Επομένως, « εντολή», όνομα ουσιαστικό. «Δέκατη εντολή» όμως, όνομα πολύ ουσιαστικό, στενά συνυφασμένο με  την φύση του ποιητικού αιτίου. Γένος: πολύ θηλυκού. Στην αρχή ενικός αριθμός και μετά πληθυντικός. Πληθυντικός: γυναικοκτονίες;

Οι γυναικτονίες από δω και πέρα…

Μαρία Σουλούνια

Σχόλια