Γιατί αξίζει να δεις τις παρακάτω ξένες σειρές που σου προτείνουν οι αρθρογράφοι μας!
Τα τελευταία χρόνια η ποιότητα στις ξένες σειρές παρουσιάζει σαφέστατη βελτίωση, τόσο από άποψη ευρηματικών σεναριακών δομών όσο και σκηνοθεσίας, οπτικών εφέ και ανάπτυξης χαρακτήρων. Η κατασκευή σειρών είναι αδιαμφισβήτητα μια πολιτιστική βιομηχανία που δε μπορεί πλεον να περνά απαρατήρητη, ειδικά εφόσον προσφέρει μια εντυπωσιακή αφθονία και ποικιλία προϊόντων.
Παρακάτω θα βρείτε τα πάντα: από τις πολυαγαπημένες σειρές όπως τα Φιλαράκια και το Game of Thrones, μέχρι και τα πιο “ψαγμένα” που ίσως να μην υποψιαζόσασταν καν την ύπαρξή τους!
Ίσως μια από αυτές να είναι και η επόμενη που θα γεμίσει ευχάριστα τον ελεύθερο χρόνο σας…
Γιατί κανείς να δει… Arrow!
Πιο σωστό θα ήταν να αναρωτηθείτε γιατί κανείς να μη δει Arrow. To Arrow είναι μια αμερικάνικη σειρά η οποία ακολουθεί τον δισεκατομμυριούχο Όλιβερ Κουίν, o οποίος μετά από 5 χρόνια αποκλεισμένος σε ένα έρημο νησί επιστρέφει σπίτι για να αντιμετωπίσει το έγκλημα και τη διαφθορά ως ένας εκδικητής (vigilante) με μόνο σύμμαχό του (τουλάχιστον αρχικά) ένα τόξο και μερικά βέλη. Με στρωτή αφήγηση που δείχνει σαφή γνώση της εικόνας που θέλει να σού ζωγραφίσει μέχρι το τέλος της σεζόν, το Arrow ξεκινά από τα πρώτα κιόλας επεισόδια να σού απλώνει ένα-ένα τα χαρτιά του.
Διακρίνεται από ένταση, δράμα καθώς και από μεθοδικό και προσεκτικό χτίσιμο της μυθολογίας του. Η ένταση: Εξαιρετικές σκηνές πολεμικών τεχνών και άφθονου κλωτσομπουνιδίου, σκηνοθετημένες με μαεστρική διαχείριση της εξαπάτησης της εικόνας σε κάνουν να χορταίνεις με το βασικότερο πράγμα που περιμένεις από μια τέτοια σειρά.
Καλή και προσεγμένη δράση σε ποσότητες σωστές. Το δράμα: Ένας playboy που επιβιώνει από τραυματικό γεγονός κι αποφασίζει να βάλει τη στολή για να εξιλεωθεί για τις αμαρτίες των γονέων του είναι πια μια αρκετά απλοϊκή σεναριακή αφετηρία. Οι σεναριογράφοι του Arrow, όμως, πάνε το πράγμα αρκετά πιο βαθιά, με διαπλοκές και σεναριακές γραμμές που κουβαριάζονται σε υπερδραματικά μοτίβα άσπονδων κρυφών συμμαχιών, λυκοφιλιών και προδοσιών σαιξπηρικών προδιαγραφών.
Το τρίτο (και καλύτερο) στοιχείο του Arrow είναι το χτίσιμο της μυθολογίας του: Τα σταθερά flashback της ιστορίας, στο πώς ένα κακομαθημένο πλουσιόπαιδο, που δεν ήξερε ούτε πώς ν’ ανοίξει την πόρτα του γκαράζ για να βγάλει βόλτα τη Μαζεράτι του, ξαφνικά έγινε φονική μηχανή, που μόλις πέσει η νύχτα φοράει την πράσινη κουκούλα του και γίνεται διώκτης του εγκλήματος που βασανίζει την πόλη στην οποία μεγάλωσε και ζει δίχως ίχνος δισταγμού.
Αυτή η σταδιακή μεταμόρφωση του χαρακτήρα στα χρόνια που έλειπε, πριν σου πρωτοσυστηθεί ως αυτό που έγινε, είναι και το πιο εθιστικό στοιχείο της σειράς. Τα 5 χρόνια λοιπόν που περνάει ο βασικός πρωταγωνιστής της σειράς σε ένα απομονωμένο νησί τον αλλάζουν τόσο εσωτερικά όσο και εξωτερικά. Επιστρέφει στην Starling City με σκοπό να αφαιρέσει όλα τα ονόματα από τη λίστα διεφθαρμένων επιχειρηματιών που του είχε δώσει ο πατέρας του και από την απληστία των οποίων θα έπρεπε να την απαλλάξει για να την βοηθήσει να ορθοποδήσει (season 1). Στη δεύτερη σεζόν, όμως, η σειρά έχει ανθίσει.
Ήρωες κι αντιήρωες απ’ ολόκληρο το σύμπαν της DC, αρχίζουν σιγά-σιγά να βρίσκουν τις γωνιές τους στην Starling City, με την Black Canary να κάνει την πρώτη, υπερδραματική είσοδο της χρονιάς. Οι μεγάλες αποκαλύψεις της πρώτης σεζόν, διαφαίνονται ως ασήμαντες αναταράξεις μπροστά σ’ αυτά που σου ‘ρχονται ολοταχώς στη δεύτερη.
Και καθώς η πραγματικότητα του Arrow αρχίζει την άνοδό της προς υπερηρωϊκά επίπεδα ανυψωμένου ρεαλισμού, η Λίγκα των Εκτελεστών κι ο Ραζ Αλ Γκουλ κατονομάζονται απερίφραστα στα πρώτα κιόλας επεισόδια, τοποθετώντας τον μεγάλο αντίπαλο της πρώτης σεζόν πεντέξι σκάλες πιο κάτω απ’ αυτούς που έχει να αντιμετωπίσει ο Arrow στη δεύτερη. Και η σειρά αρχίζει να αγκαλιάζει όλο και πιο σφιχτά το αληθινό της δυναμικό: να επιβεβαιωθεί ως η καλύτερη σειρά υπερηρώων ever. Αυτή τη στιγμή παίζεται ήδη η 3η σεζόν της σειράς.
Χρήστος Ρούκος
Γιατί κανείς να δει… American Horror Story!
Η σειρά αυτή μετράει μέχρι στιγμής 4 season όπου κάθε μια έχει περίπου 12 επεισόδια. Στα θετικά στοιχεία της σειράς είναι το γεγονός ότι κάθε season είναι αυτοτελής. Μια διαφορετική ιστορία με αρχή, μέση και τέλος. Το μόνο σταθερό είναι οι ηθοποιοί, αρκετοί από τους οποίους ήταν πρωτοεμφανιζόμενοι στην 1η season και πολύ ταλαντούχοι. Ξεχωρίζει φυσικά η συγκλονιστική, σε κάθε season, Jessica Lange.
Πολύ καλή σκηνοθεσία και πρωτότυπο σενάριο με συνεχείς ανατροπές. Φοβερή ατμόσφαιρα και μουσική. Για όσους βαριούνται τις σειρές με τις πολλές season και θέλουν να δουν κάτι καλό αλλά με λίγα επεισόδια το American Horror Story είναι ιδανικό. Τέλος, ένα ακόμη θετικό στοιχείο είναι οι ιστορικές αναδρομές που γίνονται συχνά σε όλες τις season ώστε να εξηγηθούν κάποια γεγονότα.
Αριστοτεχνικές, σε βάζουν στο κλίμα της εποχής, πάντα καταλυτικές και δίνουν ένα ακόμη στοιχείο στην ιστορία που διαδραματίζεται. Γενικότερα εάν είστε φαν των ψυχολογικών θρίλερ δε νομίζω να μπορείτε να βρείτε εύκολα κάτι αρνητικό σε αυτή τη σειρά. Εάν πάλι δεν είστε ίσως εάν την παρακολουθήσετε είναι η ευκαιρία να γίνετε.
Season 1: Murder House.
Στοιχειωμένο σπίτι, ανεξήγητοι φόνοι οι οποίοι εξηγούνται σταδιακά με ιστορικές αναδρομές. Φοβερές ερμηνείες, ρόλοι, ανατροπές.
Season 2: Asylum.
Ένα ψυχιατρείο που σίγουρα δεν είναι σαν τα υπόλοιπα. Προσωπικά είναι η αγαπημένη μου season με την Jessica Lange να δίνει ρεσιτάλ ηθοποιίας. Ωστόσο οι περισσότεροι θεωρούν ότι κάποια στιγμή το σενάριο ξεφεύγει εντελώς… ίσως και δικαιολογημένα.
Season 3: Coven.
Μάγισσες, Νέα Ορλεάνη… δε χρειάζεται κάτι παραπάνω…
Season 4: Freak show
Μέχρι στιγμής έχουν παιχτεί τα πρώτα πέντε επεισόδια. Βαδίζει στα ίδια επίπεδα τελειότητας και δε νομίζω να μας απογοητεύσει.
Γιατί κανείς να δει… Death Note!
Γιατί, πολύ απλά, αν δεν έχεις δει το Death Note, δεν έχεις δει τίποτα! Υπόθεση (χωρίς spoilers): Ένας μαθητής βρίσκει τυχαία στο προαύλιο του σχολείου του ένα τετράδιο, το οποίο περιεργαζόμενος ανακαλύπτει πως έχει τη μαγική ιδιότητα να σκοτώνει οποιονδήποτε είναι γραμμένος μέσα σε αυτό. Ο ήρωάς μας, Yagami Light, ακολουθώντας πιστά τους κανόνες του Death Note, το χρησιμοποιεί με σκοπό να εξαλείψει τα κακοποιά στοιχεία από την κοινωνία.
Τα πράγματα όμως περιπλέκονται όταν η ιαπωνική αστυνομία και το FBI αντιλαμβάνονται ότι κάτι παράξενο συμβαίνει. Τότε εμφανίζεται ο ιδιόρρυθμος και ευφυής ντετέκτιβ “L”, ο οποίος προσπαθεί να ξεσκεπάσει αυτόν που ευθύνεται για τις ανεξήγητες δολοφονίες.
Όταν αποφασίσετε να το ξεκινήσετε (περιλαμβάνει 37 επεισόδια των 20 λεπτών) θα καταλάβετε πως δεν είναι απλά μια σειρά, αλλά ένα έπος, ένα αριστούργημα! Η υπόθεση περιπλέκεται με αριστοτεχνικό τρόπο, οι χαρακτήρες είναι τόσο αληθινοί που θα βρείτε τον εαυτό σας άλλους να θαυμάζει, άλλους να συμπονά κι άλλους να μισεί, και τα παιχνίδια του μυαλού είναι στημένα με ιδιοφυή τρόπο, πέρα από κάθε φαντασία, προκαλώντας συνεχώς εκπλήξεις και καθηλώνοντας το θεατή όλο και περισσότερο.
Αξίζει να δείτε το Death Note γιατί σε συνδυασμό με όλα τα παραπάνω, θέτει προβληματισμούς σχετικά με τη δικαιοσύνη και δείχνει πόσο μπορεί να μεταλλαχθεί ο άνθρωπος όταν θεωρήσει τον εαυτό του “θεό” και ξεπεράσει τα όριά του, περνώντας έτσι κι ένα σημαντικό κοινωνικό μήνυμα. Αρχίστε το και σας υπόσχομαι πως θα χάσετε το νου σας!
Γιατί κανείς να δει… South Park!
Το South Park είναι κωμική τηλεοπτική σειρά κινουμένων σχεδίων, δημιουργία των Ματ Στόουν και Τρέυ Πάρκερ. Ακολουθεί τις σουρρεαλιστικές περιπέτειες τεσσάρων μικρών αγοριών που ζουν στην κωμόπολη Σάουθ Παρκ του Κολοράντο. Το Σάουθ Παρκ σατιρίζει πολλές όψεις του Αμερικανικού πολιτισμού και των τρεχόντων γεγονότων προκαλώντας βαθιά ριζωμένες πεποιθήσεις και ταμπού. Χρησιμοποιεί συχνά βίαιη παρωδία, άσχημο λεξιλόγιο και μαύρο χιούμορ.
Πρωταγωνιστές της σειράς είναι μια παρέα τεσσάρων αγοριών ηλικίας 8 χρόνων (ω ναι, δεν έχουν μεγαλώσει καθόλου τα 18 χρόνια που παίζεται η σειρά!): ο Έρικ Κάρτμαν, ο Σταν Μαρς, ο Κάιλ Μπροφλόφσκι και ο Κένι ΜακΚόρμικ. Δευτερεύοντα ρόλο έχουν οι οικογένειές τους, οι συμμαθητές και οι δάσκαλοι του δημοτικού σχολείου τους. Ο “φλώρος” φίλος τους Μπάτερς, η Γουέντι Τεστάμπεργκερ (ενίοτε η κοπέλα του Σταν), ο κ. Γκάρισον (γκέι δάσκαλος που στη συνέχεια έκανε εγχείρηση αλλαγής φύλου και τελικά έγινε λεσβία), ο Σεφ (που καταλήγει να τραγουδάει στα παιδιά τραγούδια σεξουαλικού περιεχομένου), ο Ράντι Μαρς (ο απίστευτος πατέρας του Σταν), ο κ. Μάκεϋ (ο ιδιόρρυθμος σχολικός σύμβουλος), ο Τοκεν Μπλακ, ο Τουικ, ο Κρεγκ Τάκερ, ο Τζιμι Βαλμερ και πολλοί άλλοι.
Αυτό που την κάνει να ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα κινούμενα σχέδια παρόμοιου τύπου (π.χ. Family Guy) είναι η ανάπτυξη των χαρακτήρων και το αντίκτυπο των πράξεών τους στη ροή της ιστορίας. Παρότι δηλαδή έχουμε να κάνουμε με μία σατιρική εκπομπή, οι δημιουργοί δίνουν μεγάλη βάση στην ίδια την αφήγηση και τους χαρακτήρες.
Οι δημιουργοί της σειράς, Τρέι Πάρκερ και Ματ Στόουν, δημιούργησαν τον Σταν και τον Κάιλ με βάση την παιδική ηλικία τους, αλλά έχουν δηλώσει πως ταυτίζονται περισσότερο με τον Έρικ Κάρτμαν, δηλαδή τον χοντρό κάφρο της σειράς.
Η σειρά – που παίζεται ως και σήμερα – έχει αποσπάσει και βραβείο Έμυ (για το επεισόδιο Make Love not Warcraft”, 2005) και βραβείο Peabody (2006).
Το 1999 η σειρά μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο στη ταινία με τίτλο South Park: Bigger Longer and Uncut.
Δηλώνω φαν της σειράς εδώ και έξι χρόνια… Με ρωτάτε γιατί να τη δείτε; Διότι η καφρίλα και το γέλιο δεν έχουνε σταματημό!