Ευαγγελία ΔημηνάκηΔημιουργικός και παράλληλα αντιδραστικός, ο Θάνος Ανεστόπουλος δεν κατάφερε δυστυχώς να αντισταθεί στην επάρατη νόσο…
Ένας από τους εμβληματικότερους τραγουδοποιούς της δεκαετίας του ’90 ‘έφυγε’ χθες σε ηλικία μόλις 49 ετών.
‘Ζήστε την κάθε ημέρα σας σαν να ήταν η τελευταία σας. Γιατί συχνά στην καθημερινότητα μας μεγεθύνουμε μικρά προβλήματα παραμερίζοντας και ξεχνώντας τι σπουδαίο και μεγάλο δώρο είναι η ζωή που μας δόθηκε’
…είχε πει ανακοινώνονυας την ασθένεια του.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη το 1967. Οι γονείς του όντας εσωτερικοί μετανάστες μετακομίζουν πολύ γρήγορα στην Αθήνα και συγκεκριμένα στην εργατική γειτονιά ‘Νέα Ζωή’ στο Περιστέρι. Εκεί ο Θάνος μεγαλώνει κατά κύριο λόγο με τους παππούδες του όπου και παίρνει τα πρώτα του λογοτεχνικά, πολιτικά και ποιητικά ερεθίσματα διαβάζοντας Tolstoy, Βάρναλη, Μαρξ, Ντοστογιέφσκι, Ρίτσο…
Έχοντας κατασταλάξει στο τι δρόμο θέλει να ακολουθήσει διακόπτει τις σπουδές του στην Ανωτάτη Βιομηχανική Σχολή Πειραιώς, σημερινό Οικονομικό Παν/μιο λίγο πριν αποφοιτήσει (μόλις τέσσερα μαθήματα του απέμεναν.)
Όπως είχε δηλώσει σε συνέντευξη του: ‘Τότε είχα το νου μου στις μουσικές, το μυαλό μου ήταν όλο σε μια κιθάρα, αλλά με αποθάρρυνε πάρα πολύ το γεγονός ότι ο συγκεκριμένος πανεπιστημιακός χώρος ήταν τόσο ανταγωνιστικός. Όλοι οι φοιτητές προσπαθούσαν να κερδίσουν μια θέση στην κρεατομηχανή του μέλλοντος για να γίνουν σκληροί τεχνοκράτες’
Σε ηλικία μόλις 17 ετών (το 1984) ιδρύει τους «Crazy Patatoel» και το 1990 τους «Πατατούφ», που με την προσθήκη κάποιων νέων μελών το 1991, μετονομάζονται σε «Διάφανα Κρίνα». Ο ρόλος του στο συγκρότημα είναι κάτι παραπάνω από τον ρόλο του frontman είναι στιχουργός, συνθέτης, ερμηνευτής, παίζει κιθάρα, φυσαρμόνικα, πιάνο επιμελείται τα εξώφυλλα των δίσκων του συγκροτήματος.
Επηρεασμένος μουσικά από τον Nick Cave, τον Leonard Cohen, τον Johny Cash, και σε επίπεδο ποίησης από την Πολυδούρη, τον Καβάφη, τον Καρυωτάκη δίνει μια άλλη διάσταση στα τραγούδια που γράφει. Κάθε τραγούδι είναι μια ιστορία για τον έρωτα, την μοναχικότητα, την ζωή με βαθύτερο νόημα έτσι καταφέρνει με την πάροδο των ετών να κάνει τα Διάφνα Κρίνα σύμβολο της τότε δεκαετίας.
Ο Θάνος Ανεστόπουλος αφιερώνεται στην μουσική, στα Διάφανα Κρίνα ειδικότερα και έτσι το συγκρότημα καταλήγει να επηρεάζει τα μουσικά ακούσματα όχι μίας αλλά δύο γενιών μέχρι και το 2009 που διαλύθηκαν.
Ύστερα από μια εικοσάχρονη άκρως επιτυχημένη πορεία το 2009 τα Διάφανα Κρίνα διαλύονται. Οι λόγοι αρκετοί. Οι διενέξεις όπως ακούστηκε ήταν στο ημερήσιο πρόγραμμα. Ο Θάνος Ανεστόπουλος επιλέγει να μην προσυπογράψει την κοινή ανακοίνωση του συγκροτήματος αλλά να δώσει λίγους μήνες μετά την δική του εξήγηση μέσα από το εκτενές κείμενο του ‘Ανακοίνωση,Χωρίς Ποιητικό Οίστρο’.
Έπειτα από απουσία τριών ετών, το 2012 κυκλοφορεί τον δίσκο του ‘Ως το τέλος’, ο οποίος έμελλε να είναι και η τελευταία δισκογραφική του δουλειά.
Άνθρωπος δημιουργικός και παράλληλα αντιδραστικός στις κοινωνικές νόρμες. Στο μόνο που πίστευε ήταν η αγάπη και η αλήθεια. Όπως υποστήριζε η αγάπη σε γεννά, σε πεθαίνει και σε ξαναγεννά, ενώ η αλήθεια ήταν η ανώτερη θρησκεία όλων.
Από τους λίγους καλλιτέχνες που άσκησαν δριμύ κατηγορώ ενάντια στην πολιτική θεωρώντας την μια ψευδαίσθηση, από τους λίγους καλλιτέχνες που δεν πολιτεύθηκε υποστηρίζοντας τα πιστεύω του μέχρι το πρόωρο τέλος του.
Ένα χρόνο και τρεις μήνες πριν διαλέγει μέσω του λογαριασμού του στο Facebook να ανακοινώσει ότι πάσχει από μεταστατικό καρκίνο στα οστά. Η ανακοίνωση της ασθένειας του λιτή, με κάποια ψήγματα στεναχώριας για άτομα από το περιβάλλον του οι οποίοι δεν τον στήριζαν σε αυτή την μάχη αλλά κυρίως με μια υποβόσκουσα ελπίδα ότι θα βγεί νικητής.
Άλλωστε όπως είχε δηλώσει: ‘Η ψυχή μου θέλω να μην ακουμπάει στις γωνίες του φόβου αλλά σε ότι λαχτάρα και σε ότι αγαπά. Μου είναι αδύνατο πια να ακουμπάει σε περαστικά πράγματα. Και ένα από αυτά πλέον είναι και η διάγνωση. Η ψυχή διαλέγει την ζωή. Και εγώ διαλέγω να ζήσω. Κόντρα στις διαγνώσεις’.
Όσοι βρέθηκαν πέρσυ στην Τεχνόπολη στην επανένωση των Διάφανων Κρίνων για δυο βραδιές ήξεραν ότι παρόλη την ενέργεια που μετέδιδε ο Θάνος Ανεστόπουλος ίσως αυτή και να ήταν η τελευταία συναυλία που τον έβλεπε κανείς όρθιο επι σκηνής και δυστυχώς οι προβλέψεις επιβεβαιώθηκαν.
Στις δυο επόμενες συναυλίες στο Παλλάς και στην Μονή Λαζαριστών ο Θάνος Ανεστόπουλος καθισμένος πλέον σε αναπηρικό καροτσάκι όπως διάβασα κάπου ‘κινούνταν σαν εύθραυστη μαριονέτα στον χώρο’.
Παρόλαυτα ούτε αυτή η τροπή στην κατάσταση του του στέρησε την αισιοδοξία. Προέτρεπε τον κόσμο ‘να ζήσει όση ζωη θέλει να ζήσει, να χορτάσει ζωή, να αγαπά,να δημιουργεί’ να κάνει δηλαδή όσα ήθελε εκείνος να συνεχίσει να κάνει.
Υπάρχουν ακόμα αμέτρητα πράγματα που θα μπορούσε κανείς να γράψει για τον άνθρωπο και καλλιτέχνη Θάνο Ανεστόπουλο ιδιαίτερα αν άνηκε στο κοινό του… Παρόλ’ αυτά επιλέγω να κλείσω με δυο στίχους από τον ‘Καινούργιο Τόπο’ που τον φιλοξενεί από χθες:
‘Αν είναι να φύγω ας φύγω πρωί στη σωστή εποχή, σε λάθος στροφή’
Εις το επανιδείν…