Φωτεινή ΚαρέτσηΑλλόκοτες συνήθειες που δε γνωρίζαμε για αυτούς!
Οι φιλόσοφοι και γενικότερα όλοι οι άνθρωποι του πνεύματος, συχνά αντιμετωπίζονται σαν «υπεράνθρωποι», αφού οι μελέτες και οι θεωρίες που διατύπωσαν στόχευαν να απαντήσουν σε σπουδαία ερωτήματα που δεν μπορεί να συλλάβει ο κοινός ανθρώπινος νους. Ωστόσο, δεν παύουν να είναι κι αυτοί «κοινοί θνητοί», κάτι που αποδεικνύεται περίτρανα από τις εμμονές και τις παράξενες καθημερινές τους συνήθειες. Μπορεί να θεωρηθούν μέχρι και αστείες, όμως, συνιστούσαν ένα καθημερινό «τελετουργικό» για καθέναν από τους παρακάτω διανοούμενους.
Arthur Schopenhauer – Συλλογή από κανίς
Τα δύσκολα παιδικά χρόνια του Άρθουρ Σοπενάουερ αποτέλεσαν εκτός από έμπνευση για τις πεσιμιστικές ιδέες του, αφορμή για μια περίεργη «λατρεία». Ο Σοπενάουερ έδειχνε αποκομμένος από τους ανθρώπους και βρήκε συντροφιά στα ζώα και συγκεκριμένα στα κανίς.
Ξεκινώντας ήδη από τα σχολικά του χρόνια και μέχρι το θάνατό του, ο Σοπενάουερ απέκτησε πολλά σκυλάκια, όλα με το ίδιο όνομα Atma, που σημαίνει “ο εαυτός” στα σανσκριτικά. Επιπλέον, διέθεταν και το ίδιο ψευδώνυμο, Butz, που σημαίνει “ξωτικό” στα γερμανικά. Βέβαια, αυτή η περίεργη εμμονή θεωρούνταν από το ίδιο ως κοπλιμέντο για τα ζώα του, ενώ καθημερινά τα σκυλιά τον συντρόφευαν στην απογευματινή του βόλτα.
Jean-Paul Sartre – Φοβία για τα θαλάσσια όντα
Μια διαρκή φοβία σχεδόν παρανοϊκή χαρακτήριζε το διάσημο Γάλλο φιλόσοφο και συγγραφέα και είχε σχέση με τα θαλάσσια πλάσματα. Αυτή η φοβία ξεκίνησε όταν ήταν παιδί, από έναν πίνακα ζωγραφικής που έδειχνε μια δαγκάνα να εμφανίζεται από τον ωκεανό προσπαθώντας να αρπάξει έναν άνθρωπο.
Χαρακτηριστικά, κάποτε κόντεψε να πάθει κρίση πανικού καθώς κολυμπούσε με την αγαπημένη του Σιμόν Ντε Μποβουάρ στα νερά της γαλλικής ριβιέρας, επειδή πίστευε ότι ένα γιγάντιο χταπόδι θα τον αρπάξει από τα βάθη της θάλασσας και θα τον πνίξει. Μια άλλη φορά, βρισκόμενος υπό την επήρεια ναρκωτικών ουσιών, είδε αστακούς να τον κυνηγάνε παντού. Αυτή η εμμονή αποτυπώνεται και σε διάφορα έργα του όπως, στη «Ναυτία», τον «Ηρόστρατο» και τους «Έγκλειστους της Αλτόνα».
Georg Wilhelm Friedrich Hegel – Τα λατρεμένα ρούχα
Ο πιο γνωστός Γερμανός Ιδεαλιστής, παρά την σχετικά ήσυχη οικογενειακή ζωή του, διέθετε μία σπάνια συνήθεια. Ο Χέγκελ, όταν εργαζόταν σπίτι του συνήθιζε να φοράει το νυχτικό του και έναν μαύρο μπερέ, ακόμη και πάνω από τα ρούχα του.
Αυτή η συνήθεια ανακαλύφθηκε τυχαία από τον φίλο του Έντουαρντ Γκανς, που τον είδε έτσι περίεργα ντυμένο στο σπίτι του, κατόπιν μιας απροσδόκητης επίσκεψης, ανάμεσα από στοίβες χαρτιά πίσω από το γραφείο του. Ο λιθογράφος Γιούλιους Ζέμπερς δημιούργησε ένα πορτρέτο του Χέγκελ εν ώρα εργασίας με αυτή την αμφίεση, κάτι που δυσαρέστησε τον φιλόσοφο, καθώς άκουσε να το αποδοκιμάζει η σύζυγός του επειδή του έμοιαζε πάρα πολύ.
Βολτέρος – Εθισμένος στον καφέ
Ο διάσημος διαφωτιστής Βολτέρος, είχε μια μεγάλη αγάπη: τον καφέ. Καθημερινά, κατανάλωνε τεράστιες ποσότητες καφέ, είτε βρισκόταν σπίτι του είτε στην αγαπημένη του καφετέρια «Cafe de Procope» στο Παρίσι. Λέγεται ότι καθημερινά έπινε από 20 έως 40 καφέδες, ενώ συχνά πλήρωνες υπέρογκα ποσά για να προμηθευτεί εξαιρετικά χαρμάνια από το εξωτερικό.
Ο γιατρός του Theodore Tronchin, τον συμβούλευε καθημερινά να σταματήσει την υπερβολική κατανάλωση καφέ, λόγω προβλημάτων στην υγεία του. Μάλλον, όμως, έπεσε έξω, διότι ο Βολτέρος πέθανε σε ηλικία 84 ετών το 1778.
Friedrich Nietzsche – μανιώδης με τα φρούτα
Ο διάσημος συγγραφέας του «Υπερανθρώπου», υπέφερε συχνά από προβλήματα υγείας, όπως πονοκεφάλους, εμετούς και στομαχικές διαταραχές. Δοκίμασε πάμπολλες διατροφικές λίστες, ωστόσο, φαίνεται ότι υπεύθυνη για αυτά τα προβλήματα υγείας ήταν η εμμονή του με τα φρούτα.
Καθημερινά, έτρωγε μια μοσχαρίσια μπριζόλα για πρωινό και ντουζίνες φρούτα την υπόλοιπη μέρα. Υπολογίζεται ότι κατανάλωνε καθημερινά περίπου 3 κιλά φρούτα, είτε αγορασμένα από τον ίδιο είτε από δώρα φίλων.
Ο Karl Marx και η φρικτή σύλληψη ιδεών
Η ζωή του Μαρξ ήταν γεμάτη χάος και αταξία όπως και η συγγραφή των ιδεών του. Ο συγγραφέας του «Κομμουνιστικού Μανιφέστου», αντιμετώπιζε σοβαρά προβλήματα τόσο οικονομικά, όσο και με την προσωπικότητά του. Συχνά δεν προλάβαινε τις διορίες, μιας και εμφάνιζε άλλοτε περιόδους έντονης παραγωγικότητας και άλλοτε μεγάλη απραξία.
Κατά τη σύλληψη μιας ιδέας του, στεκόταν όρθιος και γύριζε συνεχώς γύρω από το γραφείο του στα όρια της παράνοιας. Μόλις σκεφτόταν κάτι άξιο καταγραφής, καθόταν στο γραφείο του και κατέγραφε τις σκέψεις του χωρίς σταματημό. Έτσι, αυτή η εξαντλητική συνήθεια τον έβρισκε συχνά στα όρια της κατάρρευσης.
Soren Kierkegaard – η οικογενειακή κατάρα
Πριν κλείσει τα 25 του χρόνια, ο Κίργκεγκαρντ είχε δει όλη την οικογένειά του να ξεκληρίζεται (τους γονείς του και τα 5 αδέρφια του). Μερικά χρόνια νωρίτερα, ο πατέρας του τού εξομολογήθηκε ότι θα αναγκαζόταν να παρακολουθήσει το θάνατο όλων των παιδιών του επειδή βλασφήμησε τα θεία όταν ήταν παιδί.
Παρόλο που ο πατέρας του πέθανε το 1838, ο Κίργκεγκαρντ πίστευε ότι ήταν ακόμη καταραμένος και γι’ αυτό ξεκίνησε να γράφει ασταμάτητα ώστε να καταγράψει όλες τις σκέψεις του πριν πεθάνει σε νεαρή ηλικία. Εν τέλει, οι φόβοι του βγήκαν αληθινοί, καθώς σε ηλικία 42 ετών, το 1855, έφυγε από τη ζωή.
Immanuel Kant – η αυστηρή καθημερινότητα
Παρόλο που συχνά καταγράφεται ως υποχόνδριος, ο Καντ είχε ακόμη μεγαλύτερη εμμονή με την καθημερινή του ρουτίνα. Το 1783, αφού αγόρασε ένα σπίτι, αποφάσισε ότι χρειαζόταν ένα καθημερινό πρόγραμμα. Αυτό το πρόγραμμα τον ακολούθησε μέχρι το θάνατό του το 1804.
Καθημερινά, λοιπόν, σηκωνόταν λίγο πριν τις 5 το πρωί, κάπνιζε την πίπα του, έπινε μια κούπα τσάι και προετοιμαζόταν για τις διαλέξεις του στο πανεπιστήμιο που ξεκινούσαν στις 7. Στις 11 επέστρεφε σπίτι του και ασχολούταν με το φιλοσοφικό του έργο, μέχρι τη 1, όταν απολάμβανε το μεσημεριανό του.
Ύστερα, ακολουθούσε ο ωριαίος περίπατός του στο Κένιξνμπεργκ (ανεξαρτήτως καιρού), μια διαδρομή που αργότερα πήρε το όνομα «Ο δρόμος του φιλοσόφου». Μετά δεχόταν φίλους και γνωστούς και εργαζόταν μέχρι τις 10, όταν και έπεφτε για ύπνο.
Albert Camus – φόβος για πρόωρο θάνατο
Παρά τα δύσκολα παιδικά χρόνια και τις συνεχείς αρρώστιες από τις οποίες υπέφερε, ο Καμί δεν χαιρόταν τις επιτυχίες της ζωής του, θεωρώντας ότι ο θάνατος τον περιμένει νωρίς. Είπε κάποτε σε μια φίλη του ότι «αισθάνεται το κακό στον αέρα».
Αυτό δημιούργησε μια γενικότερη εμμονή του Καμί με τον θάνατο, κάτι που φαίνεται από ένα σημείωμα αυτοκτονίας που κουβαλούσε συνεχώς μαζί του. Επίσης, ζήτησε από μια Αμερικανίδα φίλη του να του στείλει αντίγραφο του περιοδικού για κηδείες Embalmer’s Monthly.
Αυτή η απαισιοδοξία τον ανάγκασε να ολοκληρώσει το έργο του πριν πεθάνει. Αυτή η πίεση αποτυπώνεται και στην αρνητική του στάση απέναντι στο βραβείο Νόμπελ που παρέλαβε το 1957, θεωρώντας το οιωνό του τέλους της καριέρας του. Τελικά, η φοβία του πήρε σάρκα και οστά την 4η Ιανουαρίου 1960 όταν πέθανε σε αυτοκινητιστικό δυστύχημα σε ηλικία 46 ετών.
Rene Descartes: Ο Καρτέσιος και οι αλλήθωρες γυναίκες
Παρά τις ισχυρές φιλίες του με πλούσιες και δυναμικές γυναίκες, στην προσωπική του ζωή ο Καρτέσιος είχε μια αλλόκοτη συνήθεια, την εμμονή με τις αλλήθωρες γυναίκες. Όλα αυτά πηγάζουν από έναν νεανικό έρωτα με μια αλλήθωρη κοπέλα, όπως έγραψε σε γράμμα του στη Βασίλισσα Christina της Σουηδίας.
«Αγάπησα μια κοπέλα της ηλικίας μου, που είχε ελαφρύ στραβισμό. Τέτοια ήταν η εντύπωση που μου προκάλεσαν τα αλανιάρικα μάτι της, που όταν χωρίσαμε για πολύ καιρό αργότερα, όταν έβλεπα μια αλλήθωρη γυναίκα, μου ήταν πιο εύκολο να την ερωτευτώ, επειδή απλά είχε αυτή την ατέλεια. Και δεν ξέρω αν αυτός ήταν ο λόγος».
Friedrich Schiller – Δυσοσμία
Ο Friedrich Schiller ήταν ποιητής και φιλόσοφος, σύγχρονος και φίλος του Γκαίτε. Μια μέρα, ο Γκαίτε επισκέφθηκε το σπίτι του φίλου του, ο οποίος έλειπε εκείνη τη στιγμή. Καθώς τον περίμενε, αποφάσισε να συγγράψει ορισμένες ιδέες του αλλά μια άσχημη οσμή δεν του επέτρεπε να δουλέψει.
Βρήκε μια στοίβα από σάπια μήλα στο συρτάρι και όταν τον ρώτησε, ο Friedrich Schiller απάντησε ότι η μυρωδιά των σάπιων φρούτων τον εμπνέει στη συγγραφή.
Leonardo Da Vinci – πολυφασικός ύπνος
Ο Αναγεννησιακός φιλόσοφος, καλλιτέχνης και εφευρέτης είχε μια πολύ ιδιαίτερη συνήθεια: δεν κοιμόταν τα βράδια. Αντ’ αυτού, κοιμόταν για 20 λεπτά κάθε 4 ώρες και συνέχιζε το έργο του.
Sigmund Freud – εθισμένος με το χρόνο
Ο πατέρας της ψυχανάλυσης και φιλόσοφος Σίγκμουντ Φρόυντ, αναδείκνυε ως ύψιστη αξία το χρόνο. Πίστευε ότι του ήταν τόσο σημαντικός, ώστε καθημερινά έβαζε τη σύντροφό του να του βάζει οδοντόκρεμα στην οδοντόβουρτά του για να μη χάνει καθόλου από το δικό του χρόνο. Επιπλέον, κοιμόταν μόλις 6 ώρες κάθε βράδυ, ενώ κάπνιζε ασταμάτητα, κάτι που τον ανάγκασε να υποβληθεί σε 33 χειρουργεία για να αφαιρέσει τον καρκίνο.
Σίγκμουντ Φρόυντ: 10+1 αποφθέγματα του θεμελιωτή της ψυχανάλυσης