FrapressΤί κάνουν, λοιπόν, οι συντάκτες μας όντας σπίτι τους;
Ο Covid-19 ήρθε για να μείνει και τί μέλει γενέσθαι δεν γνωρίζει κανείς. Εδώ και σχεδόν ένα μήνα ο ιός έχει αλλάξει τη ζωή μας, αφού από τη μια στιγμή στην άλλη βρεθήκαμε κλεισμένοι στα σπίτια μας, μακριά από τα αγαπημένα μας πρόσωπα και πλέον μπορούμε να βγούμε έξω μόνο για λίγες – αριθμημένες – βασικές ανάγκες, στέλνοντας μήνυμα και έχοντας μαζί την αστυνομική μας ταυτότητα.
Την ίδια στιγμή που επιστήμονες σε όλο τον κόσμο ψάχνουν να βρουν μια αποτελεσματική θεραπεία ή/και ένα εμβόλιο, οι περισσότεροι από εμάς λυπούμαστε για τους χιλιάδες νεκρούς σε Ιταλία, Ισπανία και Νέα Υόρκη και ελπίζουμε ότι δεν θα θρηνήσουμε τριψήφιο αριθμό θυμάτων. Έχοντας, λοιπόν, όλα τα παραπάνω στο μυαλό μας αποφασίσαμε να μοιραστούμε μαζί σας πως περνάμε αυτές τις μέρες, εν μέσω πανδημίας, ο καθένας από το πόστο του!
Επιμέλεια κειμένου: Δέσποινα Μπαράκη
Μαρία Πολυχρονιάδου
Η φύση της δουλειάς μου δεν μου άφησε περιθώρια να μείνω σπίτι, αντιθέτως με έστειλε στην πρώτη γραμμή ενός «πολέμου» που κανένα ιατροφαρμακευτικό σύγγραμμα δεν με είχε προειδοποιήσει, κανένα βιβλίο ιστορίας καν. Κάθε μέρα μου ξεκινάει με μαύρες σκέψεις και τελειώνει με απελπισία. Δεν είναι λίγες οι φορές που νιώθω ότι είμαι αφημένη σε κάποιου είδους ναυάγιο στα βράχια, περιμένοντας να πεθάνω τελευταία (εγώ και όλοι οι συνάδελφοι μου). Έχει γεμίσει ο κόσμος πνευμονίες, τεστ δεν γίνονται παρά μόνο σε βαριά νοσούντες, οι νέοι μεταδίδουν τον ιό χωρίς να το ξέρουν. Θέλω να πω δυο πράγματα σε όσους είχαν από την αρχή επιλογή να μείνουν σπίτι.
Το ένα είναι να μην ξεχνάνε πως εμείς που βρισκόμαστε στις επάλξεις γιατροί, φαρμακοποιοί, νοσηλευτές, υπάλληλοι super market, υπάλληλοι τραπεζών, ντελίβερι κλπ είμαστε κι εμείς άνθρωποι κι έχουμε και εμείς οικογένειες.
Κάποιοι από μας έχουν γονείς άλλοι γιαγιάδες και παππούδες κι άλλοι μικρά παιδιά. Κάποιοι από μας μπορεί να είναι ήδη καρκινοπαθείς ή γενικά ανοσοκατεσταλμένοι. Δεν ζητάω να μας λυπηθούν γιατί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο επιλέξαμε αυτές τις θέσεις. Ζητάω όμως να μας σεβαστούν και να μην μας απασχολούν χωρίς σοβαρό λόγο. Δεν είναι ώρα ούτε για ενυδατικές κρέμες, ούτε για άσκοπα ντελίβερι, ούτε για συναλλαγές εκτός ATM, ούτε και για αγορές τόνων χαρτιού υγείας -και όχι μόνο.
Το δεύτερο πράγμα που θέλω να τους πω είναι ότι πρέπει – και έπρεπε – να μείνουν σπίτι χωρίς δεύτερη σκέψη. Να προστατεύσουν τις ευπαθείς ομάδες γιατί σχεδόν κανένας δεν γεννήθηκε ευπαθής ομάδα. Αύριο μπορεί να είναι αυτοί στη θέση τους και να τρέμουν μην τους βρει κάτι.
Εμείς θα μείνουμε έξω για σας και εσείς μείνετε σπίτια σας για μας!
Καλή δύναμη σε όλους.
Δανάη Μπασάντη
Οι μέρες μας στο σπίτι μπορούν να γίνουν ευχάριστα παραγωγικές αν βάλουμε πρόγραμμα. Η πρωινή γυμναστική με διατάσεις και κοιλιακούς μας αναζωογονεί και μας ενδυναμώνει. Τώρα που έχουμε περισσότερο χρόνο μπορούμε να μαγειρέψουμε υγιεινά γεύματα με βιταμίνες, θρεπτικές πρωτεΐνες και να αποφύγουμε τα έτοιμα, τα κατεψυγμένα ή τα προπαρασκευασμένα τρόφιμα.
Δείτε περισσότερες προτάσεις για την καθημερινότητά σας από τη Δανάη εδώ
Θάνος Δανιήλ Αλεξανδρίδης
Όπως είπε και ο Πάουλο Κοέλιο: «Είναι καλή ιδέα να κάνεις κάτι χαλαρωτικό πριν πάρεις μία σημαντική απόφαση στη ζωή σου». Αυτές τις ημέρες αποφάσισα να αγοράσω δεκά βιβλία με θέμα την ιστορία και τη φιλοσοφία και να εμβαθύνω τις γνώσεις μου πάνω σε αυτά τα δύο πεδία.
Βασιλική Κοκμοτού
Σπιτόγατα ευτυχώς ήμουν και πριν χτυπήσει ο κοροναβάιρους, οπότε το #Μένουμεσπίτι δεν είναι κάτι που με δυσκόλεψε ιδιαίτερα στην προσαρμογή σε αυτή την κατάσταση. Σίγουρα δεν είναι εύκολο να αποδεχθείς ότι ξαφνικά το μόνο μέρος που μπορείς να βγεις είναι μέχρι το super market ή το φαρμακείο για να προμηθευτείς τα απαραίτητα, αλλά τι να κάνουμε;! Αφού χρειάζεται να περάσουμε από αυτό το στάδιο προκειμένου να τελειώσει αυτή η ιστορία και να έχουμε όλοι την υγεία μας, καλώς ή κακώς κάνουμε υπομονή και αποδεχόμαστε αυτά τα νέα δεδομένα!
Οι ώρες στο σπίτι περνούν με τηλεργασία, ύπνο, βόλτες μέχρι… το μπαλκόνι, γυμναστική στο σαλόνι, πειραματισμούς με νέες μαγειρικές, καθαριότητα και δουλειές στο σπίτι, μουσικές, διάβασμα, TED talks στο YouTube, επικοινωνία με οικογένεια και φίλους, και φυσικά πολύ καλή επικοινωνία με το ταβάνι και τον εαυτό (αγαπημένο χόμπι! χαχα). Ας χαλαρώσουμε παιδιά! Μια εμπειρία είναι ΚΑΙ αυτή! Και σίγουρα δεν γίνεται ανώδυνη, αλλά ούτε και αλλάζει με παράπονα, γκρίνια, απαισιοδοξία και κακή διάθεση…
Θάνος Εζίρογλου
Νά, λοιπόν, που έπρεπε η ανθρωπότητα να περάσει σε αυτή τη φάση της επιδημίας του Covid-19 για να ξαναγυρίσει σε ορισμένες ασχολίες που λησμονήθηκαν από καιρό. Τα social media στένεψαν αρκετά τους τρόπους διαχείρισης του ελεύθερού μας χρόνου, και μας απομάκρυναν από τακτικές, πολύ περισσότερο θετικές για εμάς. Στα χρόνια αυτής της επιδημίας αποφάσισα πως το Instagram και το Facebook δεν μου προσφέρουν πολλά και στράφηκα ακόμη πιο έντονα στη γυμναστική, την ανάγνωση βιβλίων και τους μαραθωνίους ταινιών.
Το πιο σημαντικότερο, ωστόσο, είναι η ανάπτυξη της επαφής με τους γύρω μου. Ξέρετε, ο εγκλεισμός βοηθάει να ανακαλύψεις καλύτερα τόσο τους άλλους όσο και τον ίδιο σου τον εαυτό. Αυτό που προτείνω σε όλους είναι να προσπαθήσουμε να παραμείνουμε υγιείς για το καλό και το δικό μας και των υπολοίπων. Πολύ σημαντική είναι και η ορθή ενημέρωση για όλα αυτά που συμβαίνουν, αλλά να προσέξουμε και το εξής: όσα κατακτήσουμε σε προσωπικό επίπεδο αυτόν τον καιρό, να μην τα ξεχάσουμε όταν η καταιγίδα θα έχει κοπάσει.
Ελένη Μαρόκου
Το πρωί ξεκινάει πλέον απ’ το μεσημέρι, οπότε ο χρόνος αποκτά σταδιακά διαφορετική υφή. Εν προκειμένω δεν υπάρχει το ψυχαναγκαστικό ξύπνημα με ήχο ρολογιού, ούτε η επίταση να σωθεί η μέρα. «Μέρα», ως κομμάτι ενός παραγωγικού χρόνου όπως το έχει ορίσει μια κοινωνική σύμβαση, είναι πλέον το μεσημέρι, το απόγευμα, το βράδυ, τα ύστερα μεσάνυχτα. Μες το μεσημέρι ζωγραφίζω ή διαβάζω. Είναι όμορφο το ότι υπάρχει εμπρός μου κάτι το ανεξερεύνητο: ένας ημιτελής καμβάς, ένα ημιτελές βιβλίο. Όλα κομίζουν μια νέα γνώση, που εν όψει καραντίνας, γίνεται μια γνώση ευγενική, όχι επιτακτική. Το βιβλίο «Μωυσής και Μονοθεϊσμός» του Freud προς έκπληξή μου έχει πολλά περισσότερα να ανακαλύψω, απ’ όσα πρόχειρα φανταζόμουν.
Και μαζί μ’ αυτό και μια σειρά από άλλα βιβλία, φιλοσοφικά ή λογοτεχνικά που διαβάζω παράλληλα. Παράλληλο διάβασμα, φόρτιση και αποφόρτιση. Το απόγευμα συνεχίζεται με καφέδες και μουσική, που μπορεί να ξεκινά από Britney Spears και να καταλήγει σε Burzum. Παράλληλες μουσικές. Και ύστερα ο θαυμαστός κινηματογράφος για να σβήσει τη «μέρα». Κυρίως διαλέγω ταινίες ανά σκηνοθέτη. Κάποιοι που με συγκινούν ιδιαίτερα – κι εδώ δεν θα πρωτοτυπήσω σαφώς – είναι: Tarkovsky, Bergman, Haneke, Fellini κ.α. Να προσθέσω στο βράδυ λίγο αλκοόλ και χουζούρεμα στον καναπέ.
Έμμυ Αλεξιάδου
Οι εξελίξεις τρέχουν, τα ΜΜΕ μας κατακλύζουν με νέα γεγονότα και δυστυχώς υπάρχουν κι αυτοί που μας γεμίζουν με πανικό! Αυτή την στιγμή πράττουμε το πιο σωστό, ΜΕΝΟΥΜΕ ΣΠΙΤΙ, όχι μόνο για εμάς αλλά και για την προστασία των άλλων. Εδώ είναι που το ΕΓΩ γίνεται ΕΜΕΙΣ.
Ξέρω, μπορεί να νιώθεις ότι ο χρόνος δεν περνά μέσα στο σπίτι και νιώθεις ότι όλα αυτά δεν έχουν νόημα. Βομβαρδίζεσαι με άρθρα που σου λένε «Τώρα που είσαι στο σπίτι και έχεις ελεύθερο χρόνο γίνε και λίγο παραγωγικός, μάθε γλώσσες, οργάνωσε το σπίτι, διάβασε πολλά βιβλία, γράψε το καλύτερό σου βιβλίο, κάνε γυμναστική για να κάνεις κορμί!» και έρχονται να σου προσθέσουν στο άγχος σου για τον ιό και το άγχος γιατί δεν είσαι παραγωγικός.
Το μόνο που θα πω είναι ότι πρέπει να δούμε αυτή την παύση ως μια ευκαιρία για να κάνουμε αυτό που θέλει η καρδιά μας. Αυτό δεν ήταν έτσι κι αλλιώς το παράπονο μας όταν όλα κυλούσαν μια χαρά στη ρουτίνα μας; Ότι δεν έχουμε χρόνο να κάνουμε αυτό που αγαπάμε;
Σταμάτα να κοιτάς το ρολόι. Ξύπνα τα ξημερώματα βγες στο μπαλκόνι σου και δες τον ήλιο που ανατέλλει, δες τα παράθυρα που ανοίγουν, δες μικρά πράγματα που βρισκόντουσαν μπροστά στα μάτια σου και που ποτέ δεν είδες. Θα νιώσεις τυχερός που κατάφερες να θαυμάσεις για λίγο ένα ξημέρωμα μέσα από το σπίτι σου. Εσύ τουλάχιστον έχεις ένα σπίτι.
Δες εδώ πώς μπορείς να μας στείλεις το κείμενό σου με θέμα την καραντίνα!
Φτιάξε τα αγαπημένα σου φαγητά, γέμισε την κοιλιά σου με ότι αγαπάς.
Στείλε μήνυμα ή πάρε τηλέφωνο άτομα που έχεις καιρό να μιλήσεις. Πέρνα χρόνο με την οικογένεια σου κι αν βρίσκεσαι μακριά παρ’ τους τηλέφωνο. Παίξε παιχνίδια, άκου μουσική που σου αρέσει, άκου μουσική που δεν έχεις ξανακούσει, μπορεί και να την αγαπήσεις.
Δες ταινίες που σε κάνουν να γελάς, να συγκινείσαι, δες την αγαπημένη σου ταινία για 100η φορά
ΞΕΚΟΥΡΑΣΟΥ.
Άνοιξε άλμπουμ με παλιές φωτογραφίες. ΘΥΜΗΣΟΥ.
Θυμήσου άτομα που αγάπησες, στιγμές που δεν θες να ξεχάσεις.
Κάνε σχέδια τώρα που δεν σε πιέζει κανείς.
Κι αν σταματήσεις να σκέφτεσαι το εγώ σου και θυμηθείς ότι υπάρχουν κι άλλοι άνθρωποι γύρω μας ίσως και να καταφέρεις να «βγεις από το σπίτι σου».
Ίσως τώρα να είναι η στιγμή που η γη μας υπενθυμίζει ποιοι είμαστε.
Εσύ θυμάσαι ποιος είσαι;