ΑναγνώστηςΈχουν περάσει αρκετές εβδομάδες από τότε που ξεκίνησαν τα μέτρα πρόσληψης για την αντιμετώπιση του Κορονοϊό και στην δική μας χώρα.
Γράφει η αναγνώστριά μας Χριστίνα Παπαγεωργίου
Δες πώς μπορείς και εσύ να μας στείλεις το άρθρο σου με τις σκέψεις σου στην καραντινα
Άλλοι τα τηρούν και άλλοι αντιμετωπίζουν την κατάσταση πιο σπασμωδικά. Είμαι από τους ανθρώπους που αποφάσισα να ακολουθήσω τις συμβουλές των ειδικών και να παραμείνω στο σπίτι μου όλο αυτό το διάστημα.
Η αλήθεια είναι ότι δεν με ενδιαφέρει αν αρρωστήσω, αυτό, δεν σημαίνει, όμως, ότι η οικογένεια μου και οι ευπαθείς ομάδες είναι αναγκασμένες να «κολλήσουν» εξαιτίας μου. Γι’ αυτόν τον λόγο έκατσα και συνεχίζω να κάθομαι σπιτάκι μου.
Οι ασχολίες μου δεν διαφέρουν από αυτές που θεωρούνται για εμένα δεδομένες. Όπως η ανάγνωση αγαπημένων βιβλίων, η παρακολούθηση σειρών και ταινιών, το μαγείρεμα κ.α. Πράγματα που λίγο πολύ τα έκανα και πριν την εκδήλωση του ιού, σε μικρότερο ομολογουμένως βαθμό και ,ίσως, πιο κουρασμένη.
Θα ήταν ψέμα, βέβαια, να πω ότι δεν δυσκολεύτηκα, καθώς η καθημερινότητα μου ήταν σε μεγάλο βαθμό δραστήρια. Ο εγκλεισμός, μάλιστα, στην αρχή είχε ψυχοσωματικές επιπτώσεις σε εμένα. Έπειτα, όμως, ήρθε η συνειδητοποίηση ότι εφόσον δεν μπορώ να διαχειριστώ η ίδια την κατάσταση, το μόνο που έχω να κάνω είναι υπομονή και να είμαι ψύχραιμη. Να πιστεύω ότι ο καιρός θα περάσει και η κατάσταση θα ξεπεραστεί. Άλλωστε, ο κορωνοϊός δεν αποτελεί προσωπικό πλήγμα αλλά παγκόσμιο.
Αδιαμφισβήτητα, η αναθεώρηση για την ζωή μου ήταν αναμενόμενη. Η στιγμή που είχα τον άπλετο χρόνο να λάβω αποφάσεις για το μέλλον μου. Να σκεφτώ τις μετέπειτα επιλογές μου ή να κρίνω τις ήδη προ υπάρχουσες. Όλο αυτό το διάστημα κατάλαβα, επίσης, ότι η ζωή μας είναι απόλυτα εκτός ελέγχου. Ότι ανά πάσα στιγμή «παγώνουμε» και τα σχέδια μας δεν έχουν σημασία πιά. Θέλω δεν θέλω, πρέπει να σταματήσω να σκέφτομαι ποιο μεταπτυχιακό θα επέλεγα ή να συνεχίσω στέλνω βιογραφικά σε εταιρίες, γιατί ξέρω ότι όλα αυτά την συγκεκριμένη στιγμή είναι άσκοπα και ανούσια.
Φυσικά, εν όψει της καταστάσεως, πρέπει να παραδεχτώ ότι σταμάτησα να είμαι τόσο αχάριστη και να τα θεωρώ όλα δεδομένα. Εκτίμησα περισσότερο στιγμές του παρελθόντος που παλαιότερα έβρισκα βαρετές ή χλιαρές. Όπως, για παράδειγμα, ο καφές που έπαιρνα από τον φούρνο της γειτονιάς πριν το μάθημα ή η ελευθερία να περπατήσω στους δρόμους της πόλης μου.
Ας μην ξεχνάμε και το γεγονός ότι η ανθρωπότητα δεν βρίσκεται στο χειρότερο σημείο. Οι άνθρωποι στο παρελθόν έχουν αντιμετωπίσει πολύ χειρότερες και πιο θανάσιμες καταστάσεις. Ο Μαύρος Θάνατος, για παράδειγμα, που έπληξε την Μεσαιωνική Ευρώπη. Επίσης, οι συνεχείς πόλεμοι, μέσα από τους οποίους η επιβίωση θεωρούνταν καθαρά θέμα τύχης. Σκεφτείτε πώς θα ήταν να ζούσαμε στην Κατοχική Ελλάδα. Θα έπρεπε να επιβιώναμε κυριολεκτικά με ένα κομμάτι ψωμί στο χέρι ενώ θα φοβόμασταν ανά πάσα στιγμή την εκτέλεση από τον εχθρό μας. Θα προσευχόμασταν καθημερινά για να μην πεθάνει ο αδερφός, ο φίλος ή ο αγαπημένος μας στο Μέτωπο.
Γι’ αυτόν τον λόγο ας προσπαθήσουμε να είμαστε πιο αισιόδοξοι και να πιστέψουμε ότι είμαστε τυχεροί και προστατευμένοι. Ας σταματήσουμε να είμαστε τόσο καχύποπτοι για όλα. Σίγουρα υπάρχει παραπληροφόρηση και προπαγάνδα από τα Μέσα, όμως, υπάρχει και η πανδημία που αποτελεί άμεση ανάγκη να αντιμετωπιστεί για την προστασία των ευπαθών ομάδων άλλα και για την αποφυγή της κατάρρευσης του συστήματος υγείας.