Γιώργος ΦιρμάνιΤο 2018 ήταν μία εξαιρετική χρονιά για τη μουσική. Ο πρώτος μήνας του ’19 συνεχίζει ακριβώς από εκεί που μέιναμε.
Δυναμικός μουσικός μήνας ο πρώτος του έτους, με πολλές κυκλοφορίες τόσο σε εγχώρια όσο και σε διεθνή ύδατα. Αν και τα πιο αναμενόμενα album του έτους αργούν ακόμα (γκουχ γκουχ Little Simz γκουχ γκουχ) ο Ιανουάριος ήταν σίγουρα δισκογραφικά καυτός. Παρότι έριξε χιόνια. Οκ οκ σταματάω το χιουμοράκι, δεν το χω. Ξεκινάω με τη μουσική του Γενάρη που πρέπει να ακούσεις!
Swindle – No More Normal (Brownswood Recordings)
Το No More Normal είναι πιθανότατα η πιο ενδιαφέρουσα κυκλοφορία του περασμένου μήνα. Με επιρροές από όλα τα είδη που χαρακτηρίζουν τη σύγχρονη Βρετανική μουσική, ο Swindle συνθέτει ένα δίσκο με ξεκάθαρη μουσική ταυτότητα και εντυπωσιακά crossover μεταξύ ειδών.
UK jazz, grime, drum’n’bass, dubstep αλλά και hip-hop στοιχεία, αποτυπώνονται ξεκάθαρα στις ηχητικές συχνότητες αυτού του εξαιρετικού album. Το No More Normal είναι τόσο μία συνάντηση κορυφής καλλιτεχνών, στα αυτιά του μυημένου ακροατή, όσο και μία αφετηρία σε όσους ψάχνουν μία αφορμή για να ανακαλύψουν την underground μουσική σκηνή της Γηραιάς Νήσου.
MaCoffee & Mosek – The Healer (Self Released)
Από τα αθηναϊκά προάστια ως τα τείχη του Μεγάλου Κάστρου στο Ηράκλειο, δύο παραγωγοί ενώνουν τις δυνάμεις τους για ένα track βάλσαμο στις γκρίζες ημέρες του Γενάρη. MaCoffee και Mosek συνθέτουν τους ήχους του The Healer μιξάροντας ήχους αφρικάνικης προέλευσης, μπασογραμμές που “χιπχοπίζουν” και ηλεκτρονικά vibes.
Μια playlist αφηγείται: Ιστορίες από τη χώρα της αϋπνίας!
Οι γλυκιές μελωδίες του track λειτουργούν σαν πηγή θερμότητας ικανή να ζεστάνει τον ακροατή, την ώρα που το τζάμι βομβαδίζεται από 300 σταγόνες βροχής το δευτερόλεπτο. This is the MaCoffee & Mosek healing experience!
Stiko – Red Sun EP (Shango Records)
Οι μυστηριακοί ήχοι του Red Sun θα μπορούσαν πολύ εύκολα να συνοδεύουν κάποια τελετή μίας χαμένης φυλής, απομακρυσμένης από τον πολιτισμό για πάνω από δύο χιλιάδες χρόνια. Μία ποικιλία οργάνων και ρυθμών από άλλους κόσμους ανακατεύονται ομαλά με μερικές “σιωπηλές” δόσεις αστικής μελαγχολίας και το τελικό αποτέλεσμα προκαλεί έναν γλυκό υπνωτισμό.
Ο Stiko στο ρόλο του γητευτή κουνάει ρυθμικά το φλάουτο και οι μουσικές στο ρόλο του φιδιού, ακολουθούν προσηλωμένες τις κινήσεις του. Τα 25 λεπτά διάρκειας του EP είναι αρκετά για να σε τηλεμεταφέρουν σε έναν τροπικό παράδεισο, λίγο πριν προσγειωθείς απότομα στη πραγματικότητα.
Toro y Moi – Laws of the Universe (Carpark Records)
Ultra funky ρυθμοί: check. Ανεβαστικά dance elements: check. Υπέρτατη χορευτική γκρούβα: check. Τότε τι άλλο θες για να αρχίσεις να χτυπιέσαι με αυτό το κομμάτι; Ο κύριος Toro y Moi κατά κόσμον Chaz Bear επιστρέφει το ίδιο απροσδόκητα, όπως πάντα με το νέο του album με τίτλο Outer Peace και το Laws of Universe αναμένεται να είναι από τα κομμάτια που θα ταρακουνήσουν αρκετά μπαράκια φέτος!
Έχοντας ένα εσάνς από το side project του Les Sins (ο τύπος είναι workaholic μην το ψάχνετε) το νέο του album είναι μια μίξη indy και synth pop με πολλά ηλεκτρονικά στοιχεία που θυμίζουν αρκετά τους σύγχρονους Daft Punk. Must listen fo’ sure!
Νoname – Song 31 (Self Released)
Η Noname εμφανίστηκε σχεδόν από το πουθενά το 2018 με το φοβερό album της Room 25 να δέχεται διθυραμβικές κριτικές από ξένα και εγχώρια sites. Στο Song 31 η ράππερ από το Σικάγο απομονώνει λίγο τον εαυτό της απ’ όλη τη δημοσιότητα και την επιτυχία που έχει στραφεί πάνω της και κάνει μία αξιολόγηση της κατάστασης.
“Real recognize real, feelin’ like real proof/Real buddy-buddy after the trip to the Cancun/Million dollar baby, bet you can get to the hands, too/Got a pack of wolves ready to damage a full moon” τραγουδάει στην αρχή του δεύτερου κουπλέ και το αντίκτυπο της επιτυχίας επάνω της είναι εμφανές. Εσωτερικεύσεις στους στίχους και μία soft φωνή να δίνει tight ραπς. Εγκρίνουμε.
Complex – Self Titled (Style with Ease)
Δύο 100% Αθηναίοι ραπάρουν σ’ έναν 100% “αθηναϊκό” δίσκο και το αποτέλεσμα είναι εκρηκτικό! Με έντονη ώθηση από τα σκοτεινά και ανεβαστικά beats του δίσκου, ο Hatemost και ο Styl Mo ξεδιπλώνουν άπιαστα flows σε raps γεμάτα υπερβολές, αστικές περιγραφές, πλατειακές ιστορίες και άγρια ξενύχτια.
Η ενέργεια του Complex είναι αδύνατο να μη σε συνεπάρει. Οι παραγωγές δημιουργούν μία υπέροχη dark ατμόσφαιρα, στα όρια του horrorcore, ενώ οι 2 Mcs βρίσκονται σε εξαιρετική φόρμα και έχουν μία απροσδόκητη χημεία. Εν τέλει ο δίσκος κάνει το σωστό “κλικ”, παραμένει συνεκτικός μέσα στην αφηρημάδα του και χαρακτηρίζεται από μία έντονη ενέργεια. Ακριβώς σαν τη ίδια την Αθήνα.
John Diggs – D.R.E.A.M (Self Released)
Οι λάτρεις του κλασσικού ’90s ήχου σίγουρα θα εκτιμήσουν αυτό το διαμαντάκι. Αγνό και όμορφο boom bap, με μία σύγχρονη φινέτσα που το διαχωρίζει από τη ρετρολαγνεία των “σκονισμένων” samples. Ενώ το D.R.E.A.M. ακούγεται κλασσικό, μία πιο προσεκτική ματιά σε κάνει να αναγνωρίζεις πως είναι δουλειά του 2019, καθώς χαρακτηρίζεται από μία παράξενη φρεσκάδα.
Αυτό το περίεργο συναίσθημα είναι που κάνει τη δουλειά του John Diggs να μην είναι άλλο ένα beat tape. Και είναι αυτό που με κάνει να το βάζω στο repeat.
Aesop Rock & Tobacco – Malibu Ken (Rhymesayers)
Η φαινομενικά ανορθόδοξη συνεργασία του παραγωγού ηλεκτρονικής μουσικής Tobacco και του rapper Aesop Rock είναι ένα χάος με αρχή, μέση και τέλος. Οι synth-heavy παραγωγές ταιριάζουν γάντι με το πολύπλοκο λεξιλόγιο και τις εκτεταμένες μεταφορές του Αίσωπα και το τελικό αποτέλεσμα έχει έναν εντυπωσιακά ψυχεδελικό χαρακτήρα.
Το zoom in στους στίχους είναι απαραίτητο για να παρατηρήσει κανείς τόσο τη ασυνήθιστη θεματολογία, όσο και το έντονο μαύρο χιούμορ των κομματιών. Από την άλλη οι παραγωγές είναι αρκετά έντονες, ώστε να δημιουργούν μία ατμόσφαιρα που ταιριάζει με την αφηγηματική τεχνική του Aesop, χωρίς να αποσυντονίζουν τον ακροατή από τα raps. Το Malibu Ken είναι περίεργο, όμορφο και σίγουρα μοναδικό.
Blockhead – Free Sweatpants (Backwoodz Studios)
Με έναν lo-fi αέρα να το χαρακτηρίζει, το τελευταίο album του Blockhead είναι μία συλλογή από trip-hop και ambient beats. Guest verses απο διάφορους Mcs, ηλεκτρονικα vibes και αβίαστες εναλλαγές γρήγορων και αργών ρυθμών είναι τα σημεία που κάνουν το Free Sweatpants να κεντρίζει το ενδιαφέρον του ακροατή.
Εάν είσαι fan του Tricky, του Wax Tailor και γενικότερα της old school γενιάς του trip hop σίγουρα θα εκτιμήσεις αρκετά αυτή τη δουλειά!