Γιώργος ΦιρμάνιΕάν αναρωτιέσαι ποια είναι τα καλύτερα ελληνικά albums του 2018, εδώ σε έχουμε!
Το τέλος του χρόνου σημαίνει μόνο ένα πράγμα για τους μουσικόφιλους σαν και του λόγου μου: Ανασκόπηση time! Τι ακούσαμε, τι μας άρεσε, τι εντυπωσίασε, τι απογοήτευσε και όλα αυτά τα όμορφα πραγματάκια που μας κάνουν να συμφωνούμε και να τσακωνόμαστε σε φόρουμ, σχόλια αλλά και πρόσωπο με πρόσωπο.
Τέλος πάντων, ήρθε η ώρα για το Frapress.gr να τσεκάρει τις ελληνικές κυκλοφορίες της χρονιάς και να δει τι του κίνησε το ενδιαφέρον. Και επειδή οι λίστες δε μπορούν να είναι αντικειμενικές, η παρουσίαση θα ακολουθήσει χρονολογική σειρά. Ας πάρουμε λοιπόν τα ακουστικά μας και ας πατήσουμε το play στα καλύτερα ελληνικά albums του 2018!
1. Vodka Juniors – Warrior Anthems (17/01 Self Release)
Μετά το μεγάλο δισκογραφικό τους διάλειμμα, το μύθο που χτίστηκε γύρω από το όνομά τους και την ηχηρή τους επιστροφή με το τριπλό (!) Clubriot, οι “βότκες” επέστρεψαν στις αρχές της χρονιάς με το Warrior Anthems. Ένα album που σίγουρα ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα, αφού η διάθεση για πειραματισμούς είναι εμφανής.
Αυτό βέβαια δε σημαίνει πως παρεκκλίνει από τον γνωστό punk ήχο του συγκροτήματος, ούτε πως υστερεί των προηγούμενον κυκλοφοριών τους. Με τους κλασσικούς στίχους-δυναμίτες, οι VJ προσφέρουν άλλη μία δουλειά με τραγούδια που σύντομα θα γίνουν ύμνοι από τα ασυμβίβαστα παιδιά. Music for the people, by the people.
2. ΜΕΝΤΑ – Polyend (09/02 Self Released/Inner Ear)
Αναλογικά synths, vintage αισθητική, ονειρικές μελωδίες και χορευτική διάθεση. Αυτά είναι τα πολύ γερά θεμέλια που στηρίζουν το εξαιρετικό album των Menta. Μέσα από τα σκοτεινά synths του Polyend, ξεπετάγονται άγριες και πολύχρωμες γκρούβες, δίνοντας στον δίσκο ένα μοναδικό και ξεχωριστό ηχόχρωμα, πράγμα που τον κάνει να ξεχωρίζει από την ατελείωτη μουσική που υπάρχει κάτω από τους τίτλους synthwave και retrowave.
Ο ήχος των Menta είναι φρέσκος και δροσερός. Όνομα και πράγμα δηλαδή.
3. TFATFY – Well Excuse Me (02/03 Self Released)
Ελληνικό 4μελές super group με μουσικούς που έχουν περάσει από Imam Baildi, Planet of Zeus, Modrec και έχουν συνεργαστεί με Δήμητρα Γαλάνη, Μόνικα, Λένα Πλάτωνος κ.ά. παρουσιάζει ένα fusion/funky jazz project.
Αλήθεια, τι θα μπορούσε να πάει στραβά; Απολύτως τίποτα. Απαλλαγμένο από τεχνικές υπερβολές, συνεκτικό, σοβαρό, χωρίς να χάνει τον αέρα του αυτοσχεδιασμού και με αρκετές δόσεις χιούμορ (υπάρχει κομμάτι που ονομάζεται, Thouvou δηλαδή για όνομα) το Well, Excuse Me κοιτάει τσαχπίνικα τον ακροατή ενώ το δωμάτιο γύρω του γκρεμίζεται. Πιάσε με, άκου με και κάν τη, στυλ.
4. Sworr. – Sworr. (20/03 FWF Records)
Οι Sworr. είναι χωρίς αμφιβολία η most-talked-about μπάντα του 2018 και όχι άδικα. Άλλωστε το ομότιτλο και παρθενικό album που κυκλοφόρησαν το Μάρτη ξεχειλίζει από προσωπικότητα και χαρακτήρα.
Οι πρωτότυπες και ταξιδιάρικες συνθέσεις του δίσκου ακούγονται σαν τα χαμένα παιδιά του Jaime XX και του Flying Lotus, ενώ η στιχουργική του δίσκου χτυπάει δυνατά με την απλότητα της, προκαλώντας συναισθηματικές αναταραχές στον απροετοίμαστο ακροατή.
Οι Sworr. βρίσκονται μόνο στην αρχή και έχουμε πολλά ακόμα να ακούσουμε από αυτόυς!
5. Moderator – Sinner’s Syndrome (15/04 Melting Records)
Στα 44 λεπτά του Sinner’s Syndrome, ο Moderator καταφέρνει να συνθέσει ένα μουσικό storytelling με μία μοναδική film-noir αισθητική.
Θερμόtrip hop που καίει σιγανά στο τζάκι μια ψυχρή ημέρα, ενώ οι γκρουβάτες σπίθες που ξεπετάγονται πότε πότε, τραβάνε έντονα την προσοχή. Όμορφο, συναισθηματικό και με μία έμφυτη σπιρτάδα, το Sinner’s Syndrome έγινε σχεδόν αμέσως sold out, ενώ κομμάτια όπως το “My Witch” και “The Scene of the Crime” μέτρησαν αρκετή ώρα ραδιοφωνικού airplay.
Η special έκδοση του δίσκου βρίσκεται επί του πιεστηρίου οπότε εάν είσαι λάτρης του βινυλίου ρίξε μια ματιά στη σελίδα της Melting Records!
6. The Last Drive – The Last Drive (20/04 Labyrinth of Thoughts)
Με τη συνολική παραγωγή του ομότιτλου album τους να έχει μια “back to the roots” λογική, προσαρμοσμένη όμως στον ήχο του 2018, οι The Last Drive κάνουν μία θεαματική δισκογραφική επιστροφή, μετά από 9 χρόνια απουσίας.
Σημείο αναφοράς του δίσκου, πέραν της φοβερής παραγωγής του, είναι η έντονη κοινωνικοπολιτική χροιά των στίχων του. Το “Red Album” είναι ένα βαρύ ροκ άκουσμα με πανέμορφα ψυχεδελικά ξεσπάσματα και έμφυτο δυναμισμό.
7. Στέρεο Νόβα – Ουρανός (04/05 Inner Ear)
Η επανένωση και η δισκογραφική επιστροφή των Στέρο Νόβα σχολιάστηκε έντονα στους εγχώριους μουσικούς κύκλους. Μέσα από πολλά σχόλια και συζητήσεις, μία ερώτηση φαινότανε να αιωρείται πάνω απ’ όλες: “Τι θα κάνουν οι Στέρεο Νόβα 20 χρόνια μετά;”. Εν τέλει κάναν αυτό που έκαναν πάντα.
Έφτιαξαν το soundtrack της Αθήνας του 2018 με το δικό τους ξεχωριστό, “στερεονοβίτικο” τρόπο. Με λιγότερα λόγια από παλιά, και μουσικές που παγιδεύουν όλες τις εικόνες της πρωτεύουσας.
Την ψυχράδα της, τη φλόγα της, την ασχήμια της, την ομορφιά της, την ηρεμία της και τα ξεσπάσματα της. Όλα αυτά κάτω από τον, γεμάτο αιθαλομίχλη, Ουρανό της.
8. Stiko – Grey dayz (07/05 Self Released)
Για άλλη μια φορά, ο Stiko προσφέρει μία δουλειά με χαρακτηριστική θεματική. Το Grey Dayz είναι ένας συμπυκνωμένος ηχητικός χειμώνας έτοιμος να διαλυθεί μέσα στο ζεστό σου ρόφημα και να πλημμυρίσει τον αέρα με το βαρύ του άρωμα. Σταγόνες βροχής να κυλάνε στο τζάμι, το παγωμένο χνότο που σχηματίζεται στον αέρα, πουλιά που πετάνε προς το νότο, γυμνά κλαδιά δέντρων που στολίζουν άχαρα τα πεζοδρόμια είναι μερικές μόνο από τις εικόνες που φέρνει στο μυαλό η ακρόαση του album.
Οι downtempo ρυθμοί που εξερευνεί ο Stiko σε αυτή τη δουλειά είναι ηχητικά περίπλοκοι κι ας μην είναι οπτικά πολύχρωμοι. Must listen!
9. ΛΕΞ – 2ΧΧΧ (15/05 Self Released)
Ένα, δύο και τρία Χ λένε απλά και λιτά το αυτονόητο: τα κομμάτια του ΛΕΞ δε χρειάζονται ημερομηνίες. Θα μείνουν επίκαιρα για μια χιλιετία. Πώς να διαφωνήσει κάποιος με τη παραπάνω παραδοχή, όταν η ωμή αλήθεια της καθημερινότητας κοιτάει κατάματα μέσα από τις γραμμές του Θεσσαλονικιού ράπερ.
Γλαφυρές εικόνες, αργκό, μάταιες ονειροπολήσεις, απόγνωση, αλητείες, καταχρήσεις, απαράβατοι ηθικοί κώδικες και τρέλα. Το 2ΧΧΧ στάζει πάνω σου, σαν νερό από κλιματιστικό, βρώμικο και ενοχλητικό. Δηλαδή σαν αγνό rap.
10. Kill Emil – Ghost diary (27/05 POSTPARTUM)
O Kill Emil βρίσκεται σε ένα σημείο της καριέρας του που δε χρειάζεται συστάσεις. Τα beats του φέρουν το χαρακτηριστικό ήχο-σφραγίδα γνησιότητας και έχουν απλωθεί πολύ μακριά από τα εγχώρια σύνορα πλέον.
Το Ghost Diary βρίσκει τον Έλληνα beatmaker να βαδίζει σε γνωστά μονοπάτια, που όμως οδηγούν σε νέους δρόμους. Μία πληθώρα ασιατικών samples δίνει στο album ένα χαρακτηριστικό ηχόχρωμα, χωρίς όμως να αποπροσανατολίζει από το κυρίως ζητούμενο: τα εξαιρετικά beats!