Ραφαέλα ΧαμπίπηΗ Σάρα Άντερσεν είναι μία καλλιτέχνις-κορίτσι παγιδευμένη στην υποχρέωση να είναι γυναίκα. Αρνούμενη κάθε νοοτροπία, τάση και στερεότυπο, δημιουργεί ένα χαρακτήρα που με χιούμορ αντιμετωπίζει την περίπλοκη καθημερινότητα μιας κατά τα άλλα απλής (?) ζωής.
Το 2014 η Sarah αποφοίτησε από το κολλέγιο και είχε πάνω της ένα πτυχίο στις τέχνες και πολλές υποχρεώσεις. Το βάρος ήταν μεγάλο και οι κοινωνικές πιέσεις πολλές και από όλες τις πλευρές. Η απόφαση να εκφραστεί μέσα από την τέχνη οδήγησε σε τεράστια επιτυχία, καθώς, τελικώς, οι ανησυχίες της μοιράζονται και από πολλά άλλα κορίτσια (και αγόρια) παγκοσμίως. Όλα ξεκίνησαν online και στη συνέχεια η Sarah εξέδωσε και έντυπα τα έργα της, λόγω της απίστευτα γρήγορης και απροσδόκητης απήχησης.
Η Sarah έχει δημιουργήσει ένα mini ego που παρέα με τους φίλους και τα κατοικίδια της επιβιώνει. Αυτό! Απλώς επιβιώνει. Από την πολυκοσμία, τους περίεργους συνανθρώπους, την τηλεόραση, τη μόδα, τα περιοδικά, τη μουσική που δε μπορεί να καταλάβει. Από τη ζωή με λίγα λόγια.
Τα έργα της είναι αυτοβιογραφικά αλλά η ίδια αποφεύγει να χρησιμοποιεί το όνομά της στα κόμικ με στόχο να ταυτίζονται όλοι με το μικρό αλλόκοτο ανθρωπάκι. Το πρώτο της κόμικ έχει την εύστοχη ονομασία “Adulthood is a myth” ενώ έχουν εκδοθεί αλλά δύο κόμικ-συνέχειες της σειράς.
Τι κάνει τις “περιπέτειες” της Sarah τόσο ενδιαφέρουσες;
Ακριβώς το γεγόνος πως δεν είναι περιπέτειες. Η ηρωίδα δεν αντιτίθεται στο (παγκόσμιο πλέον) πρότυπο της γοητευτικής και παράλληλα δυναμικής γυναίκας. Δεν έχει ανίκητη αύρα, δεν είναι διαρκώς αισιόδοξη, αλλά ούτε και αντιήρωας. Δεν είναι ο καλός της ιστορίας αλλά ούτε και ο κακός. Είναι ένας goofy χαρακτήρας που ταυτόχρονα διαθέτει ενσυναίσθηση. Μία έξυπνη, αδέξια, συνηθισμένη και επίσης ξεχωριστή κοπέλα. Έχει σπίτι, φίλο, παρέες, κατοικίδια. Αισθάνεται όμορφα μέσα στο σπίτι της ανάμεσα στους οικείους της και αμήχανα στον τρομακτικό “έξω κόσμο”. Προσπαθεί να βρει την αυτοπεποίθηση που της χρειάζεται αλλά στο τέλος μένει σε ένα φαύλο κύκλο άγχους και ανασφάλειας.
Δεν ηττάται όμως ποτέ. Μένει αλώβητη σε κάθε μάχη με το awkward και το cringe. Αντιπροσωπεύει κάθε millennial που τα δύο παραπάνω τον καθορζίζουν. Η σύγχρονη κοινωνία (την οποία αφουγκράζεται ορθώς η Andersen) δημιουργεί ενήλικες-παιδιά, γεγονός που επηρεάζει κυρίως τις γυναίκες. Η κλασσική (και πλέον παλαιολιθική) εικόνα της περιποιημένης συζύγου, μητέρας, νοικοκυράς καταρρίπτεται. Ο ρόλος όμως της δυναμικής εργαζόμενης είναι βαρύς και σχεδόν ακατόρθωτος. Μήπως περιτριγυριζόμαστε από κορίτσια με υποχρεώσεις που πρέπει να ακροβατούν ανάμεσα σε ρόλους και να επιλέξουν τελικά έναν;
Ένα είναι το σίγουρο. Η Sarah διαισθάνεται μια ρεαλιστική πραγματικότητα και την μετατρέπει σε αστεία και αισιόδοξη τέχνη. Η δουλειά της είναι ένα δείγμα νιχιλιστικής αισιοδοξίας με σχεδόν αυτονόητη την ταύτιση.
Δείγμα του έργου της:
