Μαριλίτσα ΚωνσταντοπούλουΗ αληθινή ιστορία πίσω τους Peaky Blinders, μια πραγματική συμμορία που κάποτε υπήρχε στην Μεγάλη Βρετανία.
Ας δούμε λοιπόν ποιοι ήταν!
Η σειρά
Οι περισσότεροι μάθαμε τους Peaky Blinders σχετικά πρόσφατα ως μία από τις καλύτερες αν όχι η καλύτερη σειρά του είδους της. Η σειρά επικεντρώνεται στο Μπέρμιγχαμ του 1900 οπότε το οργανωμένο έγκλημα μάστιζε την Αγγλία. Οι συμμορίες ήταν πολλές μία όμως ξεχώρισε.
Οι Peaky Blinders ήταν η μία συμμορία που έγινε περισσότερο γνωστή για τη δράση της με έδρα το Μπέρμιγχαμ αλλά κυρίως για τη διαφορετικότητά της, χάρη στην οποία επεκτάθηκε σταδιακά σε όλη την Αγγλία.
Αρχηγός αυτής ο πιο αδίστακτος και εμφανώς ο πιο γοητευτικός, ο Thomas Shelby.
Η πραγματική ιστορία
Η έμπνευση της σειράς προήλθε από την αληθινή ιστορία της συμμορίας που έμεινε γνωστή με το παρατσούκλι Peaky Blinders και δραστηριοποιήθηκε στο Μπέρμιγχαμ στα τέλη του 1800 σε μια εποχή απόλυτης φτώχιας και ανομίας.
Η πορνεία, οι παράνομες δραστηριότητες, η εξαθλίωση, ο φόβος η απόλυτη κυριαρχία του οργανωμένου πια εγκλήματος και η αδυναμία κρατικής αντιμετώπισης της κατάστασης αποτέλεσαν το σκηνικό δράσης μιας συμμορίας πολυπληθέστερης και πολύ πιο ισχυρής από τις άλλες.
Κατά το νόμο του ισχυρότερου σε ένα άναρχο πλαίσιο δράσης όπου η δύναμη είναι το μέσο επιβολής, οι Peaky Blinders κυριάρχησαν μέχρι και τις αρχές του 20ου αιώνα οπότε η κυριαρχία των συμμοριών άρχισε να φθίνει.
Συσπειρώνοντας φανατικούς ακολούθους επεκτεινόμενοι ταυτόχρονα σε επιχειρηματικές δραστηριότητες που απέβησαν ιδιαιτέρως κερδοφόρες για την ενίσχυση της παρανομίας τους συγκέντρωσαν τεράστια κοινωνική εξουσία την περίοδο επικράτησής τους. Το μέγεθος της επιρροής τους αδιαμφισβήτητο.
Τα ηγετικά μέλη
Harry Fowler
Ernest Bayles
Stephen McHickie
Thomas Gilbert
Η ονομασία
Σύμφωνα με την πιο γνωστή και ελκυστική εκδοχή η ονομασία προέκυψε από το χαρακτηριστικό τρόπο δράσης τους. Θεωρείται ότι στην κορυφή των καπέλων τους είχαν ενσωματωμένες λεπίδες τις οποίες μπορούσαν να αφαιρούν και να χρησιμοποιούν ως όπλα κατά τις επιθέσεις τους.
Με αυτό τον τρόπο ξάφνιαζαν το δέκτη της επίθεσης επιλέγοντας την ευθεία επίθεση στο πρόσωπο τυφλώνοντας τον αντίπαλο ή τραυματίζοντάς τον πιο ψηλά ώστε από τη ροή του αίματος να τυφλωθεί προσωρινά, ενώ στη σειρά βλέπουμε ότι μπορούσαν είτε να κόψουν ένα αυτί είτε να τραυματίσουν τη μύτη του άλλου.
Παρόλα αυτά κατά τον καθηγητή ιστορίας Carl Chinn η συγκεκριμένη εκδοχή είναι μη ρεαλιστική και πρόκειται μάλλον για μύθο. Η εξήγηση που δίνει είναι ότι η ονομασία “peakys” ήταν διαδεδομένη στις συμμορίες. Επιπλέον τα ξυραφάκια αποτελούσαν είδος πολυτελείας ώστε να είναι αμφίβολο αν ήταν δυνατή η διαρκής του χρήση ενώ προκαλεί ερωτηματικά το κατά πόσο μια συμμορία του τότε μπορούσε όντως να αντλήσει δύναμη από ένα τέτοιο μέσο.
Σε κάθε μύθο είναι ούτως ή άλλως αβέβαιο το πού τελειώνει η αλήθεια και πού αρχίζει η φαντασία.
Η γοητεία
Ο τρόπος με τον οποίο ντύνονταν ήταν σκόπιμα επιτηδευμένος. Τα χαρακτηριστικά τους καπέλα είχαν ελαφρά κλίση στη μια πλευρά, τα κορδόνια που επέλεγαν ήταν επιμελώς διαλεγμένα, τα ακριβά κοστούμια, τα παντελόνια καμπάνας, τα πανωφόρια με κουμπιά ορείχαλκου κάτω από το μπροστινό μέρος, οι μπότες από χάλυβα, τα μεταξωτά κασκόλ και η φυσική ομορφιά των μελών της πιo ενδυματολογικά ξεχωριστής συμμορίας όλων των εποχών αποτέλεσαν το σήμα κατατεθέν τους.
Πέρα από αυτό τους εξασφάλισαν την πρωτιά των πιο καλόγουστων κακοποιών και το εισιτήριο για μια τεράστια φήμη που άντεξε μέχρι και την συνολική πτώση των συμμοριών στις αρχές του 20ου αιώνα.
