Θάνος - Δανιήλ ΑλεξανδρίδηςΤι είναι η εργασιομανία και ποια τα βασικά χαρακτηριστικά ενός εργασιομανή;
Η Εργασιομανία συγκαταλέγεται στην κατηγορία της ψυχαναγκαστικής/ καταναγκαστικής διαταραχής της προσωπικότητας, δηλαδή στην διαταραχή όπου ο άνθρωπος αναγκάζει τον εαυτό του να δουλεύει, να προσέχει και να ασχολείται για αρκετή ώρα με την λεπτομέρεια, την ακρίβεια, την συστηματική εργασία. Αλλά και την έντονη ενασχόληση του ατόμου με την τάξη, την τελειοθηρία και τον ψυχικό και διαπροσωπικό έλεγχο, σε βάρος της ευελιξίας, της ανοιχτής σκέψης και της αποδοτικότητας.
Ο πολιτισμός μας έχει περί πολλού την έννοια της εργασιομανίας. Ακούμε για περιπτώσεις ανθρώπων που δουλεύουν μέχρις τις πρώτες πρωινές ώρες, ξενυχτάνε και κοιμούνται στα γραφεία τους. Από την μία θεωρείται τιμητικό να δουλεύεις του σκοτωμού για ένα πρότζεκτ και όσο δουλειά και αν αφιερώσεις σ’ ένα πρότζεκτ, ποτέ δεν είναι αρκετή.
Η εργασιομανία όμως, τις περισσότερες φορές είναι περιττή και ανόητη. Το να δουλεύεις περισσότερο δεν σημαίνει ότι ενδιαφέρεσαι περισσότερο ή κάνεις περισσότερα. Απλώς σημαίνει ότι δουλεύεις περισσότερο.
Τις περισσότερες φορές οι εργασιομανείς χάνουν το νόημα της ίδιας της εργασίας. Προσπαθούν να λύσουν προβλήματα αφιερώνοντάς τους ώρες επί ωρών. Επιπλέον, προκαλούν κρίσεις στους συνεργάτες τους διότι δεν αναζητούν τρόπους να είναι πιο αποτελεσματικοί, γιατί τους αρέσει να δουλεύουν παραπάνω ώρες.
Αισθάνονται ήρωες. Δημιουργούν πρόβλημα άθελα τους συνήθως.
Οι εργασιομανείς κάνουν όσους δεν μένουν στη δουλειά μέχρι αργά να νιώθουν ανεπαρκείς επειδή απλώς δουλεύουν τις λογικές ώρες 09:00 – 17:00 και τους ρίχνει την ψυχολογία. Επιπλέον δημιουργείται μία νοοτροπία όπου οι εργαζόμενοι πρέπει να κάθονται αργά στη δουλειά από υποχρέωση έστω και αν δεν είναι παραγωγικοί.
Αν το μόνο που κάνετε είναι να δουλεύετε, είναι απίθανο να έχετε καθαρή κρίση. Οι αξίες σας και η ικανότητας σας να λαμβάνετε αποφάσεις επηρεάζονται αρνητικά. Κανείς δεν παίρνει έξυπνες αποφάσεις όταν είναι κουρασμένος.
Κλείνοντας, κατά την ταπεινή μου άποψη οι εργασιομανείς δεν είναι ήρωες, δεν εκμεταλλεύονται την ημέρα τους, απλώς την εξαντλούν. Ο ήρωας είναι αυτός που έχει βρει ισορροπίες στην ζωή του και δεν κρύβεται πίσω από την δικαιολογία του γραφείου.