Γωγώ ΝταλλήΑκολουθεί ένα ερωτηματολόγιο. Με ερωτήσεις αλλά και απαντήσεις. Θέμα του οι άνθρωποι. Σκοπός δεν είναι να απαντήσετε αλλά να σκεφτείτε.
Δυο άντρες φωνάζουν στο τέλος του δρόμου. Ένα κορίτσι φεύγει κλαίγοντας από την αγκαλιά ενός αγοριού. Ένας άστεγος κρατάει μια ταμπέλα που γράφει “πεινάω”, κοιτάει στα μάτια τους περαστικούς που έρχονται και φεύγουν. Δεν του δίνουν σημασία. Ένα χαστούκι, ένα φιλί, μια βρισιά, ένα “δεν μπορώ να κάνω κάτι”, ένα ψέμα στριμώχνονται σε ένα πολυσύχναστο δρόμο.
Μια περαστική παρατηρεί τη σκηνή προσπαθεί να διαβάσει τις σκέψεις τους, να τους καταλάβει, να τους αφουγκραστεί. Στο μυαλό της υπάρχει μόνο μια λέξη. ΓΙΑΤΙ;
«No land for the Poor» έργο του Wild Drawing, Εξάρχεια
1) Γιατί τσακώνονται οι άνθρωποι;
Γιατί φοβούνται μην τους πουν αδύναμους.
2) Γιατί δεν νοιάζονται για τους άλλους;
Γιατί οριοθετούν το σύμπαν με βάση πρώτα την ύπαρξη τους.
3) Γιατί κακοποιούν ψυχολογικά ή σωματικά τους άλλους;
Γιατί, έτσι επικοινωνούν τις πληγές που τους άφησαν άλλοι. Μια ανορθόδοξη εξιλέωση που διαιωνίζει τη βια. Εγκληματίες με συνείδηση ή θύματα που έγιναν θύτες;
4) Γιατί ασχολούνται με τις ζωές των άλλων;
Γιατί η δική τους ζωή έχει λιγότερο ενδιαφέρον. Ή μάλλον είναι πιο βολικό να κατηγορείς παρά να επαινείς ικανοποιώντας το αυτάρεσκο Εγώ σου.
5) Γιατί λένε ψέματα;
Γιατί η αλήθεια είναι ακριβή, κοστίζει και πονάει. Τα ψέματα συμφέρουν, διευκολύνουν, καθησυχάζουν. Καταστρέφουν.
6) Γιατί σκέφτονται περισσότερο το φαίνεσθαι παρά το είναι;
Γιατί ζουν στην εποχή της εικόνας και η εικόνα εγκλωβίζει την προσωπικότητα. Προβάλλουμε ό,τι πουλάει, ό,τι αρέσει για να είμαστε αρεστοί. Πότε θα αγαπήσουμε το είναι περισσότερο από το φαίνεσθαι;
7) Γιατί δεν ζουν τη στιγμή;
Γιατί δεν έχουν συνειδητοποιήσει ότι ο χρόνος κυλά χωρίς να ρωτάει. Κλέβουμε στιγμές είτε τις αρπάζουμε και τις ζούμε, είτε τις χάνουμε μέσα από τα χέρια μας. Οι δείκτες του ρολογιού δεν παγώνουν, ούτε ξαναγυρίζουν πίσω. Γι’ αυτό όταν έρθει η στιγμή απλώς κοίτα το ρολόι έχεις μερικά μόνο λεπτά, ώρες η μέρες για να ζήσεις κάτι ξεχωριστό. Η σκέψη ότι θα ξανασυμβεί είναι αυταπάτη. Ναι, θα ξανασυμβεί αλλά όχι αυτό κάτι άλλο, διαφορετικό.
8) Γιατί φοβούνται το θάνατο;
Γιατί δεν έχουμε καταλάβει ότι πρέπει να φοβούνται τη ζωή. Ή μάλλον την πιθανότητα να μην ζήσουμε αρκετά. Εξάλλου η ζωή και ο θάνατος δεν πάνε μαζί. Αλλάζουν δρόμο, όταν συναντιούνται.
9) Γιατί δεν κυνηγούν το ανέφικτο;
Γιατί δεν τολμούν να ορίσουν το ανέφικτο ως εφικτό. Ανασφάλεια και δειλία τοποθετούν το αν, το ίδιο αν που αν το πιστέψουν μπορούν να κάνουν τα πάντα.
10) Γιατί αποστρέφουν το βλέμμα τους στο διαφορετικό;
Γιατί είναι δύσκολο να αποδεχτείς και να αγαπήσεις κάτι που δεν σου μοιάζει. Ύπουλος έμφυτος ναρκισσισμός.
11) Γιατί δεν λένε σ’αγαπώ;
Γιατί νομίζουν ότι οι λέξεις δεσμεύουν και όχι οι πράξεις. Γιατί σκέφτονται πολύ. Γιατί ντρέπονται τα συναισθήματα. Γιατί θεωρούν ότι θα πρέπει να το λένε πάντα.
12) Γιατί χάνονται τα συναισθήματα;
Γιατί φεύγουν οι άνθρωποι. Ή μάλλον το συναισθηματικό πορτρέτο, που είχαμε φτιάξει γύρω από αυτούς. Δύο άνθρωποι σ’ ένα σώμα. Αυτός που αγαπώ και αυτός που είναι.
13) Γιατί δεν ερωτεύονται;
Γιατί μπορεί να μην έχουν χρόνο, αλλά έχουν παραπανίσια λογική, για να μην πιστέψουν στη δύναμη του έρωτα.
14) Γιατί οι ανθρώπινες σχέσεις είναι δύσκολες;
Γιατί οι άνθρωποι είναι πολύπλοκα όντα και μπερδεύουν τα πράγματα (κλισέ). Γιατί δεν αφιερώνουν χρόνο για να μιλήσουν με τον εαυτό τους, να τον ακούσουν και να βρουν τι πάει λάθος. Αντί για αυτό εκκολάπτουν τα προβλήματα που κουβαλούν σε σχέσεις που τρέφονται με ανασφάλειες.
Φωτολογισμοί: Ανοιχτό Παράθυρο. Άνεμος, Οι άνθρωποι είναι μαζοχιστικές φύσεις
15) Γιατί δεν δίνουν κομμάτια του εαυτού τους στους άλλους;
Γιατί φοβούνται ότι δεν θα τα ξαναπάρουν πίσω. Ή θα τα πάρουν πίσω ραγισμένα. Ποιος είπε ότι οι καρδιές δεν ξανακολλούν; Όλα ξαναφτιάχνονται αρκεί να βρεθούν τα σωστά υλικά.
16) Γιατί χωρίζουν οι άνθρωποι;
Γιατί ο έρωτας, η αγάπη και η εμπιστοσύνη είναι οι πιο δύσκολοι δρόμοι για να γνωριστούν δυο άνθρωποι. (παραφρασμένος Λειβαδίτης)
17) Γιατί δεν κυνηγούν τα όνειρα τους;
Γιατί τα όνειρα τρέχουν γρήγορα και ορμητικά, δεν τα προλαβαίνουν. Ο χρόνος μας πιέζει μας τραβάει πίσω μας δένει στη γη. Δεν προσπαθούμε να πετάξουμε, γιατί φοβόμαστε την προσγείωση. Αν δεν ανοίξεις τα φτερά σου, όμως, δεν θα μάθεις ποτέ πως είναι να αγγίζεις έστω και για λίγο τον ουρανό.
18) Γιατί κρεμούν ταμπέλες και εμμένουν στα στερεότυπα;
Γιατί έτσι έχουν μάθει. Κοινωνία μήτηρ πάσης μαθήσεως. Γιατί η ετικέτα καθοδηγεί τις συμπεριφορές, τις σχέσεις. Κατηγοριοποιώ, προβλέπω, ξέρω τι να περιμένω. Μένουμε στο κουτί για να είμαστε ασφαλείς. Μέσα στο κουτί είσαι ασφαλής αλλά όχι ελεύθερος.
19) Γιατί σιωπούν μπροστά στην αδικία;
Γιατί δεν πιστεύουν στη δικαιοσύνη. Η σιωπή είναι χρυσός όταν επικρατεί ένα σύστημα αδικίας. Η αδικία μου δένει τα χέρια, δεν μπορώ να κάνω τίποτα γιατί δεν έχω την εξουσία. Για να δικαιωθείς πρέπει να πολεμήσεις και να είσαι έτοιμος να δεχτείς απανωτά χτυπήματα. Πρέπει να ρισκάρεις για να βρεις τη δική σου εξουσία. Η δικαιοσύνη είναι έπαθλο που δεν κερδίζεται με φόβο άλλα με θάρρος.
20) Γιατί δεν μπορούμε να αλλάξουμε τον κόσμο;
Ξέρω τι σκέφτεστε. Ένα χέρι δεν είναι αρκετό, μια ανθρώπινη σκέψη δεν φτάνει. Δεν υπάρχουν τα μέσα, ο τρόπος. Ό,τι δεν κατάφεραν οι άλλοι θα το καταφέρω εγώ; Εγώ μόνος μου δεν μπορώ…
Αν όμως σου έλεγα ότι δεν είσαι μόνος; Ότι μπορείς να αλλάξεις θα το έκανες; Αν αλλάξεις εσύ μπορείς να αλλάξεις και τον κόσμο. Από σένα ξεκινάει ο κύκλος. Αν πιστεύεις ότι δεν μπορείς να το κανείς έχεις ήδη χάσει…
Η περαστική έκλεισε το σημειωματάριο. Είχε γράψει 20 ερωτήσεις. Οι απαντήσεις, που έδωσε ενδεικτικές. Μερικές φορές εξάλλου σημασία δεν έχει να απαντήσεις, αλλά να ρωτήσεις τον εαυτό σου. Γιατί συμβαίνει αυτό; Μην απαντήσεις απλά σκέψου τι γίνεται γύρω σου. Και ύστερα κάνε κάτι. Για σένα και για τους άλλους.