Άρτεμις ΜόσχουΗ εξωτερική ομορφιά είναι πρωταρχικό μέλημα. Ίσως πλέον, υπερβολικά πρωταρχικό… Τόσο που η ψυχική ομορφιά καμιά φορά αγνοείται.
Κανείς δε γεννήθηκε, δεν είναι και δεν θα γίνει τέλειος. Αυτός, βέβαια, είναι ένας τρόπος να είσαι μονίμως σε εγρήγορση, να προσπαθείς διαρκώς, να μην επαναπαύεσαι. Τι γίνεται όμως, όταν αυτή την (απόλυτα φυσιολογική), έλλειψη τελειότητας την παίρνεις κατάκαρδα; Γιατί είμαι έτσι κι όχι αλλιώς; Γιατί είμαι κοντός, έχω περιττά κιλά, δε μοιάζω με τα μοντέλα των περιοδικών και των social media.
Ο καθένας γνωρίζει πως πρέπει να αγαπά, να σέβεται και να εκτιμά τον εαυτό του. Όταν όμως αυτή η γνώση μένει μόνο στο νοητικό επίπεδο και δε γίνεται πράξη, ξεκινούν τα προβλήματα. Γνωρίζουμε πως όλοι έχουν ατέλειες, αλλά το εφαρμόζουμε σε όλους και σε όλα, εκτός από τον εαυτό μας. Εστιάζουμε στο επιμέρους, και αγνοούμε το πιο βασικό κομμάτι, εμάς τους ίδιους, την ψυχή μας, την ψυχική μας ομορφιά.
Οι περισσότεροι από εμάς, περνάμε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής μας προσπαθώντας να κρύψουμε τις ατέλειές μας. Πόσες φορές άραγε έχουμε νιώσει υπερβολικά χοντροί, υπερβολικά αδύνατοι, υπερβολικά αγύμναστοι, με κυτταρίτιδα, περιττό λίπος, πολύ μικρό στήθος και ούτω καθεξής; Έχουμε περάσει φάσεις ανεξήγητου μίσους προς τον εαυτό μας και την εμφάνισή του; Έχουμε ευχηθεί να ήμασταν κάπως αλλιώς; Θα απαντήσω με βεβαιότητα, πολλές.
Ας αναρωτηθούμε τώρα πόσες φορές νιώσαμε έτσι, επειδή πληγώσαμε έναν άνθρωπο. Επειδή δε φερθήκαμε σωστά. Δεν δείξαμε κατανόηση, σεβασμό, αλληλεγγύη. Φορές που υπήρξαμε άκρως επιθετικοί κι εριστικοί χωρίς λόγο. Που εκτοξεύσαμε κατηγορίες προς ανθρώπους που ήθελαν μόνο το καλό μας. Που απλά ήθελαν να μας βοηθήσουν, κι εμείς τους φανερώσαμε τον χειρότερό μας εαυτό, χωρίς καν να το σκεφτούμε. Φορές που παραμερίσαμε την ψυχική μας ομορφιά δίχως καμία αναστολή.
Για να επανέλθω στο θέμα μας, ό,τι ατέλεια προσάπτουμε στην εξωτερική μας εμφάνιση, δεν είναι πραγματικά ατέλεια. Τα περισσότερα εξωτερικά χαρακτηριστικά που διαθέτουμε, υπήρχαν από τη στιγμή της γέννησής μας. Όσο για τα περιττά κιλά, είναι ένα ζήτημα το οποίο διορθώνεται. Αντί να κατηγορούμε τον εαυτό μας που είναι έτσι, οφείλουμε να αναγνωρίσουμε πως εμείς τον ωθήσαμε σε αυτό το σημείο. Εμείς φάγαμε περισσότερο, εμείς δεν προσέξαμε, εμείς δεν γυμναστήκαμε όσο έπρεπε. Και αυτή η αναγνώριση, αν γίνει με τον σωστό τρόπο, μπορεί να φέρει την αλλαγή. Μια αλλαγή που δε θα συντελεστεί απ’τη μια στιγμή στην άλλη, αλλά θα μας ικανοποιήσει σωματικά και ψυχολογικά.
Αντιθέτως, όταν δεν επιδεικνύουμε σωστή συμπεριφορά προς το πρόσωπο κάποιου, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων αρνούμαστε να το αναγνωρίσουμε, ή να νιώσουμε έστω άσχημα γι’αυτή μας την αντίδραση. Το να μεμφόμαστε το σώμα μας και την εμφάνισή του, είναι η εύκολη λύση. Το να αναγνωρίσουμε το γεγονός πως σε ποικίλες καταστάσεις, η συμπεριφορά μας ήταν κάθε άλλο παρά σωστή, αυτό είναι το ζήτημα. Και αυτό είναι που πρέπει όλοι να προσπαθούμε να αλλάξουμε στον εαυτό μας καθημερινά και πεισματικά. Να εστιάσουμε πρωτίστως στην ψυχική μας ομορφιά, αυτή που κρύβεται μέσα μας.
Η σχέση που έχουμε με το σώμα μας ήταν ανέκαθεν περίπλοκη. Από τη μία το μισούσαμε, από την άλλη το αγαπούσαμε. Βέβαια, το αγαπούσαμε μόνο όταν καταφέρναμε να χάσουμε κιλά, μόνο τότε αισθανόμασταν όμορφα με τον εαυτό μας. Όταν παίρναμε, θέλαμε απλώς να το καλύπτουμε ώστε να μη φαίνεται.
Βέβαια, η κοινωνία έχει κατασκευάσει πολύ συγκεκριμένα και ευρέως αποδεκτά πρότυπα ομορφιάς. Η τηλεόραση, τα περιοδικά, τα social media, αναδεικνύουν μονίμως λεπτές σιλουέτες στα όρια της ανορεξίας, δίχως ίχνος λίπους πάνω τους. Το τελευταίο διάστημα άρχισαν να φιγουράρουν πιο πληθωρικά πρότυπα, χωρίς όμως αυτό να παραγκωνίζει τα προηγούμενα. Η κοινωνία έχει δημιουργήσει την πεποίθηση του για να είναι ένα σώμα όμορφο, πρέπει να είναι λεπτό. Παράλληλα, η λίστα με τους ανθρώπους που επηρεάζουν το πώς βλέπουμε τον εαυτό μας είναι επιεικώς ατελείωτη.
Αυτό όμως δε μπορεί να είναι μονίμως η δικαιολογία. Τα άτομα που βλέπουμε να φιγουράρουν στα social media και τα λοιπά μέσα, είναι άτομα που πληρώνονται ακριβώς για να έχουν λεπτό σώμα, καλογυμνασμένους κοιλιακούς κι οπίσθια, μακριά πόδια. Άτομα που περνούν όλο τους το χρόνο με το να προσέχουν τι τρώνε και να γυμνάζονται ανελλιπώς, μοντέλα, γυμναστές, χορευτές, άτομα που γενικά ζουν απ’την εικόνα τους. Οπότε, αν δεν ανήκεις κι εσύ στην ίδια κατηγορία, γιατί μπαίνεις στον κόπο να συγκρίνεις τον εαυτό σου συνεχώς με αυτούς;
Δεν υπάρχει κανένα απολύτως πρόβλημα, στο να σέβεται και να προσέχει κανείς τον εαυτό του. Όπως λέει ένα ρητό, «το σώμα μας είναι το μόνο μέρος στο οποίο αναγκαζόμαστε να ζήσουμε για πάντα, οπότε πρέπει να το φροντίζουμε». Να το φροντίζουμε παρέχοντάς του τις κατάλληλες τροφές, γυμνάζοντάς το, χωρίς να προβαίνουμε σε ακρότητες. Φροντίζοντάς το, το σώμα μας θα μας ανταμείψει, αργά η γρήγορα. Αυτό που δε χρειάζεται είναι να του εκτοξεύουμε μεγάλες ποσότητες μίσους, αντί να βρούμε το θάρρος να του φερθούμε σωστά.
Το σημαντικότερο πρόβλημα, είναι να εστιάζουμε υπερβολικά στην εξωτερική μας εμφάνιση, αγνοώντας την εσωτερική. Το να επιμένουμε στο πώς δείχνει το σώμα μας, αντί να προβληματιζόμαστε για το αν πληγώσαμε κάποιον, αν δεν ήμασταν αρκετά ειλικρινείς, σωστοί ή δίκαιοι απέναντί τους. Η πραγματική ατέλεια που έχουμε βρίσκεται στην καρδιά μας, όταν αυτή είναι ικανή να επιτίθεται, να ταπεινώνει ή να πληγώνει τους άλλους. Εφόσον σεβόμαστε και φροντίζουμε τον εαυτό μας, η εξωτερική εμφάνιση δε θα γίνεται ποτέ αντιληπτή ως ατέλεια. Το ζήτημα είναι ότι αφιερώνουμε υπερβολικά μεγάλο μέρος της ζωής μας ανησυχώντας για την εξωτερική μας εμφάνιση αντί για τον εσωτερικό μας κόσμο, την ψυχική μας ομορφιά.
Η εξωτερική εμφάνιση δεν αποτελεί, και δεν θα πρέπει να αποτελεί ποτέ, κριτήριο της αξίας ενός ανθρώπου. Την αξία την προσδιορίζουν οι πράξεις του και η συμπεριφορά του, τόσο προς τον ίδιο του τον εαυτό, αλλά και προς τους ανθρώπους που τον περιβάλλουν. Για να γίνει αυτό εφικτό, οφείλουμε παράλληλα να προσεγγίσουμε διαφορετικά τη ζωή μας και να αρχίσουμε να υποστηρίζουμε την αυτοεκτίμησή μας, τον τρόπο ζωής μας, τη μοναδική ομορφιά μας.
Μάθε λοιπόν να αγαπάς κάθε σου «ελάττωμα» ή ατέλεια, όπως εσύ θες να το αποκαλείς, γιατί μόλις εσύ ο ίδιος αγαπήσεις αυτά σου τα χαρακτηριστικά, θα γίνεις αυτόματα πιο δυνατός, και πιο θωρακισμένος ενάντια σε κακεντρεχή σχόλια. Μόνο αγαπώντας σε ολοκληρωτικά, και εστιάζοντας στην καλλιέργεια της εσωτερικής σου ομορφιάς, μπορείς να ζωγραφίσεις δυναμικά το μέλλον σου. Γι’ αυτό, τι περιμένεις;