Μαρία ΠαναγιώτουΈνα άρθρο σχετικά με την κοινωνία και τον κομφορμισμό που αυτή προστάζει στο πλήθος!
Καλώς όρισες λοιπόν, άνθρωπε, στην κοινωνία μας. Ελπίζω να απολαύσεις τη διαμονή σου εδώ. Γιατί ο παραδεισένιος αυτός τόπος είναι υπέρμαχος της κοινωνικής αλληλεγγύης, της δημοκρατίας, της αλτρουικής, αμοιβαίας αγάπης και σεβασμού και πολλών ακόμη αρετών.
Και σε παρακαλώ, να είσαι πάντοτε ο εαυτός σου, εφόσον αυτός συμφωνεί πάντα με τον δικό μας συμβατό σωστό τρόπο!
Να τον αγαπάς τον εαυτό σου, αλλά όχι αρκετά, ώστε να σε κακολογήσουμε, χαρακτηρίζοντάς σε ως νάρκισσο κι εγωκεντρικό. Θα σε υποβιβάσουμε, εάν (χαμο)γελάς με την ψυχή σου. Και θα αποδοκιμάσουμε την ευτυχία και σε κάθε επιτυχία σου. Θα σου κόψουμε τα φτερά, ματαιώνοντάς κάθε σου αγώνα και στόχο που θέτεις στο προσκήνιο. Έπειτα θα αναρωτιόμαστε για τον λόγο που κατσουφιάζεις και μας κρατάς αποστάσεις ασφαλείας.
Εσύ κορίτσι μου, να μεγαλώσεις, να γίνεις μια αυτάρκης προσωπικότητα που τίποτα δεν θα έχει να ζηλέψει, να μην έχεις ανάγκη κανέναν στη ζωή σου, γιατί «Μόνος έρχεσαι και μόνος φεύγεις.» και «Ο κόσμος είναι κακός»… Μα, για στάσου! Γιατί δεν ζητάς ποτέ την βοήθειά μας; Πως τολμάς τέλος πάντων; Είσαι γυναίκα και ο δυναμισμός συχνά ευνουχίζει και ακυρώνει τον άντρα.
Μπορείς, βεβαίως, να ερωτευτείς οποιονδήποτε θέλεις, αρκεί όμως να τον επιλέξουμε εμείς: Με τις δικές μας προϋποθέσεις, τα χαρακτηριστικά, εξωτερικά και μη, που θα έχουμε ορίσει ως ανεκτά σ’ εμάς και με φύλο, εθνικότητα και θρησκευτικές πεποιθήσεις που εμείς ενστερνιζόμαστε ότι συνορεύουν με το επιτρεπτό, που πρέπει να διαθέτει ο άνθρωπος σου, αυτός που θα αποκαλείς σύντροφο.
Άνθρωπε, μην ανησυχείς, όλα τα έχουμε σκεφτεί για ‘σένα! Μην θλίβεσαι: να σπουδάσεις, πρώτα, να δουλέψεις, να ενωθείς με τα δεσμά του γάμου και τέλος να διαιωνίσεις το είδος σου.
Κι αν δεν είναι κύριο μέλημά σου ο γάμος ή ένα ζευγάρι παιδιά, θα γίνουν, γιατί εμείς, η κοινωνία, θα σε κατευθύνουμε να βρεις τους ενδότερους πόθους σου και τον προορισμό σου.
Γιατί η κοινωνία είναι αυτή που σου υπαγορεύει τον αντικειμενικά κατάλληλο δρόμο για την δική σου πορεία ζωής, αλλά είναι η ίδια που σιωπά σε έναν κατακερματισμένο γάμο, σε έναν βιασμό που γίνεται έκδηλος ποικιλοτρόπως, μια παιδική κακοποίηση ψυχής, μια μοιχεία.
Κι η λέξη «αμαρτία» λαμβάνει υπερβολικά βαρύ τίμημα και είναι κατακριτέα από τον όχλο, μα όταν το αμάρτημα μεταφερθεί κάποια στιγμή στα οικεία και γίνει ξαφνικά προσωπική παρεκτροπή παύει να υφίσταται πλέον ως ατόπημα. Άντε να παραδεχτείς κι εσύ, δύσμοιρε, ότι έσφαλλες.
Δεν το χωράει ο εγωισμός του μοιραίου τέρατος που κρύβεις μέσα σου.
Σου δίνουμε την συγκατάθεση να έχεις την δική σου βούληση, αρκεί να είναι διαμορφωμένη σύμφωνα με την δική μας. Και πάνω απ’ όλα, το ήξερες ότι υποστηρίζουμε ακράδαντα μια ιδέα -ηθική συνήθως- κατά το φαίνεσθαι, παρόλο που στην ουσία πράττουμε τα ενάντια αυτής.
Αρκεί ο λόγος μας να διαθέτει πειθώ. Να ισχυριζόμαστε ότι είμαστε κάτι που δεν ήμασταν ποτέ κι ας κατά βάθος όλο αυτό δεν έχει ουδεμία βάσιμη ορθότητα.
Καλώς ήρθες στην κοινωνία, άνθρωπε! Σου υποσχόμαστε ότι δεν θα σε εξαπατήσουμε. Α, και ο τελευταίος κανόνας, μιας και είσαι ακόμη στην αρχή: Δεν υπάρχει τρόπος απόδρασης!
Και τώρα βγες έξω και κραύγασε με τόλμη:
«Είμαι ελεύθερος»…