Ευαγγελία ΔημηνάκηΈπειτα από 4 χρόνια απουσίας ο σεναριογράφος και σκηνοθέτης Derek Cianfrance ( Τhe Blue Valentine, The Place Beyond The Pines) επιστρέφει διασκευάζοντας το best seller M.L. Stedman ‘Το Φως Ανάμεσα στους Ωκεανούς’.
‘Το Φως Ανάμεσα στους Ωκεανούς’ εξελίσσεται λίγα χρόνια μετά τον πρώτο Παγκόσμιο Πόλεμο, ο Tom Sherbourne (Michael Fassbender) και η σύζυγός του Isabel (Alicia Vikander) ζουν ήσυχα σε ένα μικρό νησάκι κοντά σε μια απομακρυσμένη περιοχή της Αυστραλίας, όπου ο Tom είναι φαροφύλακας. Ενώ προσπαθούν να ξεπεράσουν το τραύμα της δεύτερης κατά σειρά αποτυχημένης κύησης της Isabel, βρίσκουν ένα μωρό σε μια βάρκα που ξεβράζεται στο νησάκι. Μέσα στο πένθος τους, αποφασίζουν να παρουσιάσουν αυτό το φαινομενικά ορφανό μωρό σαν δικό τους και περνούν ευτυχισμένοι τα χρόνια που έρχονται. Όταν η συντετριμμένη μητέρα του παιδιού (Rachel Weisz) εμφανίζεται ψάχνοντας το παιδί της τότε όλα θα αλλάξουν στην ζωή του ζευγαριού…
Αδιαμφισβήτητα οι ταινίες που επιμελείται ο Derek Cianfrance ανήκουν στο είδος των ταινιών που δεν φοβούνται να εξετάσουν ενδελεχώς τα συναισθήματα που έχουν οι πρωταγωνιστές κατά την διάρκεια της ταινίας. Δεν είναι διόλου επιφανειακές και για αυτό ακριβώς τον λόγο στο τέλος κάθε ταινίας ο θεατής όντας μπερδεμένος συναισθηματικά αναλογίζεται ξανά και ξανά το τι είδε και το πώς θα μπορούσε εκείνος να έχει αντιδράσει στην θέση των πρωταγωνιστών.
Έτσι και εδώ ο έρωτας μεταξύ του ζευγαριού, η πίκρα σχετικά με την μη εκπλήρωση του ονείρου της μητρότητας, η κατανόηση σχετικά με την απόφαση του ζευγαριού να κρατήσει το παιδί, ο φόβος ότι κάποιος μπορεί να το αναζητήσει αλλά και δεκάδες άλλα συναισθήματα οδηγούν τον θεατή σταδιακά στην λύτρωση αλλά ίσως όχι στην δικαίωση.
Παρόλαυτα ένα φάουλ του σκηνοθέτη και σεναριογράφου είναι ότι παρόλο που έγινε σκληρή δουλεία ώστε να χτιστεί όλος αυτός ο κόσμος των συναισθημάτων λίγο πριν το τέλος της ταινίας η πλοκή ‘κόβεται’ αναπάντεχα σε ένα άκρως ενδιαφέρον σημείο. Ένα πρόχειρο σχεδόν βίαιο τέλος απογοητεύει το φιλοθεάμον κοινό και όλα αυτά τα συναισθήματα που είχαν προκληθεί μάλλον αντικαθίστανται από ένα μεγάλο ‘γιατί’.
Τεχνικά η ταινία είναι άρτια. Η φωτογραφία είναι καθηλωτική. Τα χειμερινά τοπία της Νέας Ζηλανδίας προσδίδουν στην ταινία την δόση δράματος που της λείπει. Τα πλάνα που χρησιμοποιούνται συνάδουν απόλυτα με την εκάστοτε ψυχολογική κατάσταση των πρωταγωνιστών. Το μοντάζ της ταινίας αν και σε κάποια σημεία φαίνεται να είναι ασύνδετο στέκεται αρωγός στην δημιουργία συναισθημάτων όπως η μελαγχολία αλλά και η απογοήτευση που δημιουργούνται από την τροπή που έχει πάρει η ζωή του ζευγαριού μέχρι να έρθει στο προσκήνιο η μικρή Lucy.
Οι ερμηνείες των πρωταγωνιστών είναι κάτι παραπάνω από ικανοποιητικές. Ο Michael Fassbender (Steve Jobs) και η βραβευμένη με όσκαρ το 2016 Alicia Vikander ( Τhe Danish Girl) έχοντας μια αρκετά καλή χημεία μεταξύ τους, αλληλοσυμπληρώνονται. Η Αlicia Vikander αν και εμφανίζεται σχεδόν σε όλη την διάρκεια της ταινίας σε κακή ψυχολογική κατάσταση, δεν υπερβάλλει στις αντιδράσεις της. Ερμηνεύει τον ρόλο της όπως πρέπει χωρίς μελοδραματισμούς οι οποίοι συνήθως έχουν σκοπό στο να συγκινήσουν τον θεατή. Άλλωστε λόγω του ταλέντου της τέτοιου είδους μελοδραματισμοί της είναι παντελώς άχρηστοι.
Ο Μichael Fassbender αν και εμφανίζεται ουδέτερος στις εκφράσεις του ίσως και αδιάφορος θα έλεγε κανείς καταφέρνει να περάσει στον θεατή τον θαυμασμό και την απεριόριστη αγάπη που έτρεφε για την συμπρωταγωνίστρια του. Οι δυο τους δημιουργούν την ισορροπία που χρειάζεται ώστε να μην χαρακτηριστεί η ταινία άλλο ένα ‘μελόδραμα’ της σειράς. Στην αντίπερα όχθη η Rachel Weisz περνάει σχεδόν αδιάφορη αφού δεν μπορεί να πείσει στον ρόλο της βιολογικής μητέρας του χαμένου κοριτσιού.
Η μουσική επιμέλεια ανήκει στον Alexander Desplat ο οποίος όμως στην συγκεκριμμένη περίπτωση δεν έχει να προσφέρει κάτι ουσιαστικό στην ταινία.
‘Το Φως Ανάμεσα στους Ωκεανούς’ είναι ένα ρομαντικό δράμα το οποίο αν και λίγο πριν το τέλος μας απογοητεύει ελαφρώς αξίζει σίγουρα της προσοχής μας και γιατι όχι μια υποψηφιότητα για Όσκαρ Φωτογραφίας.