Στάθης ΑγγελάκοςΕίναι γεγονός. Οι Miles Kane και Alex Turner ανακοίνωσαν επιτέλους επίσημα το δεύτερο κατα σειρά album των The Last Shadow Puppets, κάνοντας σκόνη τις φήμες ότι το συγκρότημα ήταν απλά ένα εποχιακό side project. Οι δύο κολλητοί από την Βρετανία πέρασαν χωριστά, εντός studio τουλάχιστον, τα τελευταία 7 χρονιά και αποφάσισαν πως η ερχόμενη άνοιξη είναι η κατάλληλη στιγμή για να βγει στην δημοσιότητα η δεύτερη κοινή τους δουλειά, της οποίας μάλιστα έδωσαν και το πρώτο teaser στην δημοσιότητα, την εβδομάδα, που μας πέρασε.
Ήδη δύο μήνες νωρίτερα ο καναδός μουσικός και παραγωγός, Owen Pallett, ο οποίος μάλιστα είχε αναλάβει και την ενορχήστρωση του πρώτου album της μπάντας το 2008, είχε αφήσει να εννοηθεί πως μία καινούρια δουλειά βρισκόταν προ των πυλών, με το post του αυτό στον λογαριασμό του στο twitter, το οποίο, παρ’ όλο που εν συνεχεία έσβησε, αυτό πρόλαβε να τραβήξει την προσοχή των απανταχού ακολούθων της μπάντας, αλλά και του μουσικού κόσμου, στο σύνολό του.
Μετά από την “εποχή της ανακρίβειας”, ποια είναι άραγε η εποχή, που έρχεται για τους Alex Turner και Miles Kane, καθώς αμφότεροι μπαίνουν στην τέταρτη δεκαετία της ζωής τους; Πολλά μπορεί να άλλαξαν μέσα σε όλα αυτά τα χρόνια. Σίγουρα, όμως, δύο πράγματα, που έμειναν ακλόνητα είναι η αδερφική φιλία των δύο, καθώς και ο διάχυτος ρομαντισμός, που τους χαρακτηρίζει σε κάθε βήμα τους. Άλλωστε, είναι γνήσια τέκνα της ρομαντικής Αγγλίας κι ας περνούν πλέον τον περισσότερο χρόνο τους στην απέναντι πλευρά του Ατλαντικού.
Το μόνο που απομένει είναι να δούμε εάν άξιζε όλη αυτή η αναμονή. Κάτι που κατά βάθος, βέβαια, γνωρίζουμε ήδη. Είναι σχεδόν αδύνατο το The Age of the Understatement να μην οδηγήσει σε μία άξια, αν όχι καλύτερη, δεύτερη δουλειά. Σίγουρα το βάρος μπορεί να είναι μεγάλο, καθώς έχει ξεκινήσει να θεωρείται ήδη το μουσικό γεγονός της χρονιάς, που έρχεται, πριν ακόμη κυκλοφορήσει. Όταν, όμως, βρίσκονται, ο ένας δίπλα στον άλλον, φαίνεται να έχουν μια συνταγή, που αρνείται πεισματικά να χαλάσει και επιμένει να οδηγεί σε μαγικές μελωδίες, που ντύνουν με τον πιο όμορφο τρόπο τους απροκάλυπτα ποιητικούς και αφοπλιστικά ειλικρινείς στίχους, σχηματίζοντας πλήθος εικόνων, έτσι όπως λίγοι μονάχα έχουν την ικανότητα να καταφέρουν, στις ημέρες μας.
Είναι ίσως από εκείνες τις λίγες περιπτώσεις, που προτιμάς να ακούσεις χίλιες λέξεις, παρά να δεις μια εικόνα. Οπότε ναι. Είναι και μία από εκείνες τις περιπτώσεις, που μπορούμε, εκ των προτέρων, να είμαστε, έστω και συγκρατημένα, ενθουσιασμένοι για την επερχόμενη κυκλοφορία ενός album και να ανυπομονούμε να μάθουμε το ακριβές σημείο συνάντησης μας με αυτό.