FrapressΈνα τρομερά επίκαιρο ντοκιμαντέρ, η ιστορία του Matthew Shepard, του gay νεαρού που βασανίστηκε και δολοφονήθηκε με τον πιο απάνθρωπο τρόπο στις ΗΠΑ. Η ταινία έχει σκηνοθετηθεί από την Michelle Josue, προσωπική φίλη του Shepard. Θα έχουμε την ευκαιρία να δούμε υλικό που δεν έχει ξαναπροβληθεί και θα μάθουμε νέα πράγματα για την ζωή του Shepard και τις δυσκολίες που πέρναγε.
Μαρία Στρατήγη:
Η συγκίνηση στην αίθουσα ήταν σχεδόν χειροπιαστή. Μπορούσες να νιώσεις την ένταση που εξέπεμπε ο καθένας εκεί μέσα, και μόλις τα φώτα άναψαν, φάνηκαν αρκετά μάτια να είναι κοκκινισμένα. Μόλις είχαμε παρακολουθήσει το ‘Matt Shepard is a friend of mine’ στο Outview Film Festival στην Ταινιοθήκη της Ελλάδος, και ήταν σίγουρα μια συγκλονιστική και μοναδική εμπειρία. Η ιστορία του Matt Shepard, ενός gay νεαρού, που βασανίστηκε και δολοφονήθηκε στις ΗΠΑ, είναι αδύνατον να σε αφήσει αδιάφορο και να μην σε συγκλονίσει. Το αίσθημα της αδικίας, σαν θηλιά στο λαιμό, νιώθεις να σε πνίγει, και οι φωτογραφίες και τα βίντεο με έναν ξέγνοιαστο και χαρούμενο Matt σου δίνουν μια γλυκόπικρη γεύση. Η Michelle Josue, σκηνοθέτης της ταινίας, η οποία ήταν φίλη του Matt, που παρευρέθηκε στην προβολή της ταινίας και συζήτησε με το κοινό, συμπλήρωσε αυτή τη γλυκόπικρη γεύση. Γιατί φεύγοντας, δεν γίνεται να μην θυμώσεις για τον άδικο θάνατο αυτού του παιδιού, για την ομοφοβία που αντί να εξαλείφεται, εξακολουθεί και υπάρχει(πιο δυνατή θα έλεγες ώρες-ώρες), και ξέρεις ότι κάποιος άλλος μπορεί να βρεθεί ανά πάσα στιγμή στη θέση του. Και γιατί στο τέλος, νιώθεις, πως ο Matt Sheppard ήταν και δικός σου φίλος.
Δανάη Νάντια Λοΐζου Μάνσκε:
Ένα απερίγραπτο ντοκιμαντέρ για τη ζωή του Matt Shepard και τα γεγονότα μετά τον φρικτό θάνατό του, μέσα από τη ματιά της φίλης του. Ως άτομο που ενίοτε κλαίει και με διαφημίσεις και που το είχε απασχολήσει το περιστατικό του Matt από την ηλικία του γυμνασίου, η συγκίνηση ήταν τεράστια. Φωτογραφίες, βίντεο, γράμματα, αφηγήσεις κοντινών προσώπων, γνωστών του και ομιλίες ακτιβιστών έδιναν μια νέα, ακόμα πιο ανθρώπινη εικόνα στον άνθρωπο που πέθανε στο Laramie το 1998, δεμένος σε έναν φράχτη. Το ότι το ντοκιμαντέρ ήταν τόσο ειλκρινές στην παρουσίαση και στην αφήγηση των γεγονότων, το έκανε μερικές φορές δύσκολο να το παρακολουθείς, με αποτέλεσμα όταν τελείωσε να βρίσκεσαι ξαφνικά στην αγγαλιά της διπλανής σου με κλειστά τα μάτια, ενώ στο μυαλό σου ακουγόταν το χαρακτηριστικό του γέλιο που είχες δει και στο βίντεο, ενώ χωρίς να το θέλεις φανταζόσουν το πως θα ένιωθε λίγα χρόνια αργότερα, τη στιγμή που συνειδητοποιούσε ότι πέθαινε. Προσωπικά το μόνο παραπάνω που θα ήθελα, πέρα από κάποιες παραλείψεις στην αφήγηση που έγιναν, να είχε περισσότερο κόσμο στην προβολή. Τέλος, ο διάλογος που ακολούθησε με την σκηνοθέτη απίστευτα ενεργητικός και δυναμικός, όλη η αίθουσα (με ανταποκριτές και από το εξωτερικό) να έχει απορροφηθεί στα λεγόμενά της, και μια από τις τελευταίες ερωτήσεις το αν θα γίνουν βήματα ώστε να προβληθεί το ντοκιμαντέρ και σε σχολεία. Όπως κατάφερα να πω και στην ίδια την Michelle όταν βγήκαμε: Ήταν φοβερό. Ευχαριστώ για αυτή την μοναδική και αξέχαστη εμπειρία.
Χώρα: ΗΠΑ
Παραγωγή: 2014
Σκηνοθεσία: Michelle Josue
Διάρκεια: 89’