Ωραιάνθη ΤουμαζάτουΠοδήλατο, μπύρα, χούγκε, κάστρα, και άλλα υπέροχα πράγματα, περπατώντας στην Κοπεγχάγη.
Όταν σκεφτόμαστε Κοπεγχάγη, το μυαλό μας πάει αμέσως στη Μικρή Γοργόνα, στον Άντερσεν, ίσως στους κήπους του Τίβολι και σε χρωματιστά σπίτια δίπλα στο νερό. Το δικό μου τουλάχιστον εκεί πήγαινε. Μέχρι που πήγα στην Κοπεγχάγη και την περπάτησα.
Ναι, την είδα και τη Μικρή Γοργόνα – θα φτάσουμε και σ’ αυτή- και το Nyhavn, αλλά κάτι που δε γνώριζα πριν είναι το πόσο πολύ ποδήλατο κάνουν οι Δανοί. Μόνο στο Άμστερνταμ έχω δει τόσο αφοσιωμένους και hardcore ποδηλάτρεις παντός καιρού.
Η Δανία μπορεί να μην είναι πια η πιο ευτυχισμένη χώρα στον κόσμο σύμφωνα με όλες τις μετρήσεις (είναι ανάμεσα στις θέσεις 1-3) και να καταφέρνει να ξεχωρίζει στον ευρωπαϊκό χώρο ως η χώρα με τα λιγότερα υποκαταστήματα ZARA (2) σε σχέση με τον πληθυσμό της (ντροπή κι αίσχος δηλαδή), να έχει από τους υψηλότερους δείκτες ισότητας των φύλων στον κόσμο, αλλά απ’ ότι φαίνεται, συναγωνίζεται κι εύκολα την Ολλανδία για τα σκήπτρα της μεγαλύτερης οπαδού της ποδηλατικής ζωής.
Μέσα Φλεβάρη, με βροχή, αέρα, και θερμοκρασίες σταθερά υπό το μηδέν, οι Δανοί απτόητοι καβαλούσαν τα ποδήλατά τους και πορεύονταν. Κέρδισαν το θαυμασμό μου πάραυτα βεβαίως, διότι δεν είναι δα και μισό μήνα μόνο η κακοκαιρία σ’ αυτά τα μέρη, είναι μάλλον κάτι που παίρνεις απόφαση να παραβλέψεις για χάρη όλων των θετικών πραγμάτων σ’ αυτή τη χώρα. Και είναι πραγματικά τόσα μα τόσα πολλά. Έτσι εξηγείται λογικά και το γιατί μοιάζει να είναι όλοι fit. Με τόσο ποδήλατο στα 7 μποφόρ και εγώ Πετρουλάκη θα είχα γίνει…
Norreport Station, μέσα Φλεβάρη. Ποδήλατο όχι αστεία.
Φτάνοντας, ψιλοχάθηκα στο δρόμο για το hostel, κι όπως είχα βγάλει το χάρτη –ύστατη κίνηση απόγνωσης δηλαδή-, μια κοπελίτσα με βλέπει, περνάει το δρόμο κι έρχεται να με ρωτήσει αν χρειάζομαι βοήθεια. Της εξηγώ, μου εξηγεί, τόσο ευγενικά, τόσο χαμογελαστά, ξαναπερνάει απέναντι και συνεχίζει το δρόμο της. Ήταν το πρώτο από τα πολλά δείγματα του πόσο ευγενικοί είναι οι άνθρωποι στην Κοπεγχάγη.
Στη ρεσεψιόν/μπαρ του πραγματικά εμπνευσμένα βαφτισμένου «Copenhagen Downtown Hostel» (Είναι χόστελ. Είναι στην Κοπεγχάγη. Είναι στο κέντρο), ένας χαμός ανθρώπων από όλες τις άκρες του κόσμου. Μόνο στο δωμάτιο ήμασταν ένας Μεξικανός, δύο Γαλλίδες, ένα ζευγάρι Ιαπώνων, ένας Χιλιανός, μια Αμερικάνα, κι εγώ. Για να σας δώσω μια εικόνα. Χαμός. Υπέροχος χαμός.
Παρείχε δε και δωρεάν δείπνο σε όσους έμεναν εκεί και προλάβαιναν να βρουν να κάτσουν. Ένας πολύ ωραίος τρόπος τόσο να γνωρίσεις άλλους ταξιδιώτες, όσο και να γλιτώσεις μερικά χρήματα, κάτι που, ειδικά σε μια χώρα τόσο ακριβή όσο η Δανία, το εκτιμάς.
Το πρωί, μαζί με την καινούρια μου φίλη απ’ την Ολλανδία (τι σας είπα, δείπνο), πήγαμε να γυρίσουμε μερικά απ’ τα αξιοθέατα της πόλης, ακολουθώντας μια δωρεάν ξενάγηση από την Copenhagen Free Walking Tours , μια παρέα ανθρώπων που αγαπάνε τόσο την πόλη τους, όσο και να τη δείχνουν στους επισκέπτες για φιλοδωρήματα. Η συγκεκριμένη ξενάγηση είναι Νο 1 στο “τι να κάνεις στην Κοπεγχάγη” στο tripadvisor, και μπορώ να πω ότι συμφωνώ και επαυξάνω.
Κάναμε και τα δύο τουρ, 3 και 2 ώρες αντίστοιχα, και πραγματικά άξιζαν τον κόπο. Είναι μια πόλη ιδανική για περπάτημα κι έτσι σου δίνεται η ευκαιρία να μάθεις και μερικά πράγματα για την ιστορία της, αντί να βλέπεις μόνο τα κτίρια και να λες “αχ, καλέ, τέλειο”, αφού αυτό θα το κάνεις έτσι κι αλλιώς. Ο δικός μας ξεναγός είχε δε και τόση πλάκα, που όχι μόνο μαθαίναμε, γελάσαμε κιόλας.
Μερικά απ’ τα μέρη που περάσαμε, και μερικά απ’ τα πράγματα που μάθαμε:
Nyhavn – τα χρωματιστά σπίτια που βλέπουν τις βαρκούλες ν’ αρμενίζουν και στολίζουν τις μισές κάρτ ποστάλ της Κοπεγχάγης. Κυριολεκτικά σημαίνει “Νέο Λιμάνι” – σας αφήνω να μαντέψετε τι ήταν όταν πρωτοφτιάχτηκε. Ναι, ήταν το τότε το Νέο Λιμάνι.
1) Ναι, είναι εξίσου πανέμορφα κι από κοντά.
2) Προφανώς και κάποτε η περιοχή ήταν τίγκα στα μπουρδέλα. Μέχρι που ένας βασιλιάς την είδε αλλιώς και είπε: “Όχι θα την κάνω κλασσάτη γειτονιά που να μη με λένε Κρίστιαν ο 5ος.”. Και ύστερα έβαλε τους Σουηδούς αιχμαλώτους του να το χτίσουν.”
Η Μικρή Γοργόνα – το μικρή είναι η λέξη κλειδί εδώ, καθώς το περίφημο άγαλμα που στολίζει τις άλλες μισές καρτποστάλ έχει το μέγεθος ενός έφηβου κοριτσιού. Αν έχετε υπ’ όψιν σας μόνο το Disney τέλος του συγκεκριμένου παραμυθιού, παρακαλώ προχωρήστε κατευθείαν στην επόμενη παράγραφο.
Για τους υπόλοιπους: λες και δεν ήταν αρκετό που στο τέλος πρακτικά αυτοκτόνησε για χάρη του αγαπημένου της, η τοποθεσία του αγάλματος είναι τέτοια ώστε να μην ξεχάσουμε ποτέ το τραγικό της τέλος –απομακρυσμένο, μόνο του, αγναντεύει θλιβερά. Το άγαλμα έχει βανδαλιστεί πολλάκις, με αποκορύφωμα πριν ένα διάστημα που της είχαν πάρει το κεφάλι. Κυριολεκτικά. Τώρα όλα είναι πάλι στη θέση τους βέβαια.
Η ελεύθερη πόλη της Christiania, ή αλλιώς εκείνο τον χίπικο παράδεισο για τον οποίο είχατε κάποτε διαβάσει κάτι κάπου. Οι απόψεις των Δανών για το αν είναι κάτι καλό ή όχι διίστανται, αλλά είναι πραγματικά ενδιαφέρον να μάθεις μερικά πράγματα για το πώς προέκυψε, για το πώς λειτουργεί και τα επιχειρήματα των υποστηρικτών, αλλά και των κατακριτών της.
Μέσα στην Κριστιάνια, για να «περάσεις 100% καλά», όπως λένε οι ταμπέλες, απαγορεύεται να τραβάς φωτογραφίες, αλλά και να τρέχεις, καθώς δημιουργεί πανικό, κι επιβάλλεται να διασκεδάζεις! Οι κάτοικοί της προσπαθούν να αγοράσουν την περιοχή από το κράτος, οπότε όσα χρήματα μαζεύουν τώρα θα πάνε για αυτό το σκοπό. Επίσης, μάθαμε ότι εκεί βρίσκεται και το καλύτερο μπεργκεράδικο της Κοπεγχάγης. Τέλεια!
Σε μια εκδήλωση χιούμορ, η ταμπέλα στην έξοδο της Κριστιάνια δηλώνει “Τώρα μπαίνετε στην Ε.Ε.”
To Christiansborg Palace – ελληνιστί το φτωχικό της βασιλικής οικογένειας. Όχι, δεν μπήκαμε μέσα. Αλλά μάθαμε ότι η Βασίλισσα Μάργκαρετ είναι πολύγλωσση και με καλλιτεχνικές ανησυχίες, ότι Κρίστιαν ο 10ος είχε μεγαλύτερη πέραση στο λαό απ’ ότι ο εξάδερφός του εδώ στα νότια, ότι τα χνουδωτά καπέλα των φρουρών κοστίζουν πραγματικά πολύ ακριβά και είναι φτιαγμένα από αληθινή γούνα μαύρης αρκούδας. Επίσης, ότι οι Δανοί πραγματικά έχουν φετίχ με τα αγάλματα του τύπου Φυσιογνωμία-καβάλα-σε-άλογο, διότι υπάρχουν δεκάδες και δεν εξηγείται αλλιώς.
To Rosenborg Palace – γιατί ποια βασιλική οικογένεια που σέβεται τον εαυτό της έχει μόνο ένα παλάτι; Γενικά, αν είστε σαν εμένα και σας αρέσουν τα κάστρα, ή τα πέτρινα κτίρια που θυμίζουν κάστρα, σαν να είστε σε μόνιμη βάση στα γυρίσματα του Harry Potter, η Κοπεγχάγη είναι ιδανικός προορισμός. Είναι όλα έτσι. Α, έχει και κύκνους.
Τη Strøget, που προφέρεται “Στρόλ”,είναι μια ομάδα πεζοδρομημένων δρόμων στο κέντρο της πόλης. Αντίστοιχη Ερμού, αλλά καθαρή. Εδώ είναι που θα έρθεις για shopping therapy -ναι καλά, λέμε τώρα- ή για να πιεις ένα καφέ κοιτώντας τον κόσμο που κόβει βόλτες. Όταν άνοιξε το 1962, ήταν ο μακρύτερος πεζόδρομος στον κόσμο. Ο τότε δήμαρχος της πόλης μέχρι και απειλές για τη ζωή του είχε δεχτεί για την ιδέα. Επίσης εδώ βρίσκεται το ένα εκ των δύο ZARA της χώρας, αν αναρωτιόσασταν.
Ένα ακόμα ωραίο μέρος να επισκεφτεί κανείς είναι το Rundetaarn, (κυκλικός πύργος, κυριολεκτικά), το οποίο είναι το παλαιότερο λειτουργικό αστεροσκοπείο στην Ευρώπη, χτισμένο στις αρχές του 17ου αιώνα. Από την κορυφή του βλέπετε όλη την πόλη πιάτο. Έχει είσοδο 3 ευρώ, αλλά αξίζει, ειδικά αν έχει κι ωραία μέρα, βλέπεις τα πάντα.
Περάσαμε κι από έναν απ΄τους πιο όμορφους δρόμους της Κοπεγχάγης -μια μάλλον ελεύθερη έννοια, αφού όλα είναι όμορφα σ’ αυτή την πόλη-, όπου τυχαίνει να βρίσκεται και το σπίτι εκείνου του υπέροχου κυριούλη, του Γιάκομπσεν, που ίσως τον έχετε ακουστά επειδή το 1847 ίδρυσε την Carlsberg, που σήμερα αποτελεί τον 5ο μεγαλύτερο όμιλο ζυθοποιών στον κόσμο. Skol! (Εις υγείαν!)
Καθώς στεκόμασταν εκεί για να βγάλουμε τις επιβαλλόμενες φωτογραφίες, μάθαμε και μια ακόμα μαγική λέξη: το “hygge“. Το “χούγκε” λοιπόν, είναι μια απίστευτη έννοια, που μπορεί να αναφέρεται τόσο σε ένα μέρος, όσο και σε μια κατάσταση, σε ένα άτομο, κλπ. Είναι αρκετά δύσκολο να την αποδώσουμε, αλλά θα έλεγα ότι στα ελληνικά είναι κάπου κοντά στο “χουχουλιάρικο” – αν και πιο ευρεία και λιγότερο γούτσου.
Χούγκε είναι εκείνο το συναίσθημα ευχαρίστησης, ζεστασιάς έτσι μέσα σου, όταν είσαι σ’ ένα μαγαζί με ωραία ατμόσφαιρα και ωραία παρέα, όταν πίνεις ζεστή σοκολάτα και απ’ έξω βρέχει, και πάει λέγοντας… Για να το καταλάβει κανείς πρέπει να θυμάται δύο πράγματα. Τους κρύους και σκοτεινούς χειμώνες της Σκανδιναβίας, και το γεγονός ότι οι Δανοί συνεχίζουν να δηλώνουν ο πιο ευτυχισμένος λαός στον πλανήτη. Το χούγκε είναι το κλειδί που τα ενώνει.
Μια ωραία εξήγηση είναι η εξής : είναι, κατά βάθος, το να κρατάς μακριά το κρύο και το σκοτάδι του χειμώνα, με την ζεστασιά και το φως της αγάπης των γύρω σου. Καλά. Μη με ρωτήσετε, γιατί ερωτεύτηκα αυτή την χώρα. Ήταν αυτό το συναίσθημα ακριβώς που είχα από την ώρα που πάτησα το πόδι μου εκεί, και όταν μας περιέγραψαν αυτή την έννοια, μπόρεσα να του βάλω όνομα και να το περιγράψω.
Σε ταξιδιώτες με λίγο μεγαλύτερο προϋπολογισμό απ’ τον δικό μου, θα πρότεινα και την COPENHAGEN CARD, που ανάλογα με τη διάρκεια πάει και το κόστος και σας δίνει ελεύθερη είσοδο σχεδόν σε όλα τα μουσεία και τις εκθέσεις. Αν σκοπεύετε να πάτε σε πολλά, ίσως να είναι καλή ιδέα να επενδύσετε σε μία. Επίσης, είναι και για το μετρό και τα λεωφορεία, αλλά αντικειμενικά δεν την χρειάζεστε και πολύ από αυτή την άποψη, αφού η Κοπεγχάγη περπατιέται πολύ εύκολα, και πάρα, μα πάρα πολύ ευχάριστα.
SLUT.(όχι δε σας βρίζω, Slut σημαίνει τέλος στα Δανέζικα.)