Ιωάννα ΑλεξοπούλουΗ απελπισία της εξεταστικής που κάθε φοιτητής νιώθει
Έφτασε μια από τις πιο δύσκολες στιγμές της φοιτητικής μας καριέρας, μια από τις πιο επώδυνες και μίζερες περιόδους…Στο όνομα της τρόμος: Εξεταστική!
Ο κύριος Διαβαστερός δεν προλαβαίνει να διαβάσει όσο χρειάζεται. Είναι κλεισμένος στο δωμάτιό του μέρες τώρα και εύχεται η μέρα να μην είχε μόνο 24 ώρες, η ώρα να μην είχε μόνο αυτά τα 60 γρήγορα λεπτά. Επιλέγει δύο τρόπους προκειμένου να αντιμετωπίσει το άγχος του. Μισό λεπτό, ποιό άγχος του; Κάθε μέρα ο κ.Διαβαστερός τσακώνεται με τον εαυτό του, ασκώντας του έντονη κριτική: «Άκου να σου πω Διαβαστερέ, δεν φταίω εγώ που τόσο καιρό καθόσουν και το μόνο που έκανες ήταν να είσαι όλη την ημέρα έξω και να βλέπεις ασταμάτητα σειρές. Καλά να πάθεις τώρα.» Έντονη κριτική είπα; Λάθος αυτοκριτική εννοούσα…
Εν πάση περιπτώσει ο Διαβαστερός έφτασε εδώ που έφτασε και να γυρίσει πίσω δεν μπορεί. Οπότε τι κάνουμε στα δύσκολα; “Κολυμπάμε, κολυμπάμε” ( ναι φίλοι, στην φάση του διαβάσματος ο Διαβαστερός θυμάται ακόμα και την Ντόρη από τον Νέμο προκειμένου να ΜΗΝ διαβάσει).
Όπως ξεκίνησα πριν να λέω, δύο τρόπους κατάφερε να βρει προκειμένου να αντιμετωπίσει την ολέθρια κατάσταση στην οποία έχει βρεθεί. Πρώτη του σκέψη είναι η επιδρομή στο ψυγείο. Φυσικά, όταν ο Διαβαστερός αισθάνεται μόνος και πιεσμένος, ένας είναι ο τρόπος να ξεσπάσει: το φαγητό! Και επειδή μάλιστα είναι και πολύ έξυπνος εκτός από αγχωμένος καταφέρνει υποσυνείδητα να χρησιμοποιήσει το φαγητό ως άλλοθι προκειμένου να δικαιολογήσει τον εαυτό του: «Χρειάζομαι ένα διάλειμμα», θα σκεφτεί. Δεν φταίει εκείνος, πρόκειται για μηχανισμούς άμυνας που αναπτύσσει το μυαλό όλων των «διαβαστερών» ως μια επιχείρηση διάσωσης από τον τυφώνα του διαβάσματος. Μάλλον το φιλοσόφησα πολύ…ίσως απλά πρόκειται για απόγνωση!
Ακολουθώντας αυτόν τον τρόπο ο Διαβαστερός γίνεται αγνώριστος μετά την εξεταστική. Έκτος από επιπλέον μούσι, έχει σίγουρα και 5 παραπάνω κιλά. Γιατί όχι μόνο έπεσε θύμα των βουλιμικών του τάσεων αλλά επέλεξε να μην πάει ούτε γυμναστήριο, πιστεύοντας πως έτσι θα έχανε χρόνο από το πολύτιμό του διάβασμα. Ναι ακριβώς αυτό: τα θυσιάζει όλα στο βωμό του διαβάσματος! (μεγάλη η χάρη του)
Θα έχανε άραγε όντως χρόνο; Ήταν πράγματι όλα εκείνα τα σαββατόβραδα, όλες εκείνες οι βόλτες και οι δραστηριότητες που ακύρωσε τόσο χρονοβόρες, τόσο καταστροφικές για το διάβασμά του; Ένας αντικειμενικός παρατηρητής θα έλεγε όχι…Ο Διαβαστερός όμως δεν μπορεί με τίποτα να ενστερνιστεί μια τέτοια άποψη. Και αυτό γιατί κάθε μέρα αυτού του μήνα ο Διαβαστερός ξυπνάει (αργά) και κοιμάται (αργά) με μια λέξη στο μυαλό του: ΔΙΑΒΑΣΜΑ! Μα κανείς δεν το καταλαβαίνει αυτό. Το πρόβλημα είναι όλο ψυχολογικό, όλα είναι στο μυαλό του. Η λέξη αυτή γίνεται εμμονή. Και η εμμονή δεν φέρνει απαραίτητα στον Διαβαστερό το αναμενόμενο αποτέλεσμα. Έχει πάντοτε βέβαια το άγχος να τον πνίγει, όμως μέσα του υπερισχύει μια φωνή που επαναλαμβάνει: «Μην κάνεις ποτέ σήμερα, ό,τι μπορείς να κάνεις αύριο..!»(μήπως είχε αυτοκαταστροφικές τάσεις αυτός που το σκέφτηκε;) Ο Διαβαστερός το πιστεύει και πορεύεται ευτυχισμένος με αυτό- όσο ευτυχισμένος μπορεί βέβαια κάποιος να είναι σε περίοδο εξεταστικής.
Ποιο είναι το αποτέλεσμα όλου αυτού του «τεχνάσματος»; Ο Διαβαστερός κάθε μέρα τραβά ένα μεγάλο Χ στο πρόγραμμα που έκανε την προηγούμενη και φτιάχνει πάλι ένα καινούριο. Το καινούριο θα είναι κάθε μέρα όλο και πιο φορτωμένο δημιουργώντας του όλο και περισσότερο άγχος…! Συγχαρητήρια κύριε Διαβαστερέ, μόλις έγινες ειδικός στο να φτιάχνεις προγράμματα διαβάσματος, τα οποία ποτέ δεν τηρείς!Εδώ επεμβαίνει πάλι ο εαυτός του και ξεκινά πάλι- μάταια στο σημείο που φτάσαμε- η αυτοκριτική.
Η ψυχολογική κατάσταση στην οποία βρίσκεται ο Διαβαστερός δεν είναι η καλύτερη, οπότε αποφασίζει να βάλει σε εφαρμογή το σχέδιο Β, δηλαδή τον δεύτερο τρόπο προκειμένου να αντιμετωπίσει όλα τα δεινά και τα προβλήματα που προκαλεί η εξεταστική. Μα φυσικά, αποφασίζει να βγει επιτέλους από το σπίτι! Αποφασίζει πως θα πάει σε έναν κοινό χώρο μαζί με άλλους «διαβαστερούς» να διαβάσει. Με αυτόν τον τρόπο δεν θα σκεφτεί καν τη λύση του φαγητού ως τρόπο υπεκφυγής από το διάβασμα. Βλέποντας τους υπόλοιπους «διαβαστερούς» γύρω του να διαβάζουν, συγκεντρώνεται και καταφέρνει να βγάλει την επιθυμητή ύλη-υπό μια βασική προϋπόθεση: ότι στον χώρο δεν υπάρχει ελεύθερο wi-fi! Οι συνθήκες του αναγνωστηρίου είναι ιδανικές, αλλά ταυτόχρονα και συνθήκες πίεσης γι΄αυτόν, οπότε αποφασίζει κάποια στιγμή να φύγει, θέτοντας τον στόχο πως θα συνεχίσει την ύλη σπίτι. Μα πώς είναι δυνατόν να έπεισε τον εαυτό του με μια τέτοια δικαιολογία; Το διάβασμα στο σπίτι παραμένει μια ιδέα, καθώς το κρεβάτι, η τηλεόραση ή μια χαλαρή βόλτα καταφέρνουν- χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια- να κερδίσουν τον Διαβαστερό.
Από σαράντα κύματα πρέπει να περάσει για να διαβάσει! Φτάνει στο τελευταίο βράδυ πριν την εξέταση με ένα σωρό σημειώσεις τις οποίες δεν έχει προλάβει να κοιτάξει … Παραμένει ωστόσο αισιόδοξος όπως πρέπει κάθε «διαβαστερός» να κάνει, λέγοντας από μέσα του « Προλαβαίνω να τα διαβάσω όλα αυτά αν δεν κοιμηθώ το βράδυ. Και αύριο ελπίζω να έχω την τύχη με το μέρος μου και κάποιον διαβασμένο μπροστά μου…!»