μμμΤί είναι, τελικά, τα μάτια;
Γιατί τόση σημασία σε ένα αισθητηριακό όργανο;
Να μου πεις… με τα μάτια βλέπεις. Βλέποντας βιώνεις. Την ομορφιά, την ασχήμια, το ζωηρό και το μονότονο χρώμα. Τη μορφή και τη στάση, την έκφραση και τη μη έκφραση.
Πάντα ακούμε δίχως προσοχή.
“Έχε τα ματια σου δεκατέσσερα, “Άνοιξε τα μάτια σου”, “Έριξα στάχτη στα μάτια του”, “Γυάλισε το μάτι του”, “Έκανα μαύρα μάτια”, “Δε μου γεμίζει το μάτι” και χίλιες δύο άλλες παροιμίες…
Μετά άκουσα και το άλλο το μελό: ‘’Τα μάτια είναι ο καθρέφτης της ψυχής’’.
Σοβαρά, πολλές ταινίες θα έπρεπε να βλέπανε για να ξεχείλιζε τόσος ρομαντισμός.
Με τον καιρό κάτι διαπιστώνεις. Δε γνωρίζω αν φταίει το ότι έχεις στο μυαλό σου κάτι σαν πιθανό και έτσι τείνεις να το επιβεβαιώσεις τάχα μου με μια μεγαλύτερη ευκολία, ή αν όντως ευσταθεί. Από μικρή ακούω για την εκφραστικότητα των ματιών. Όμως, μεγαλώνοντας συλλογίζομαι πόσο χαζή ήμουν που ήθελα να βάλω γυαλάκια… ! Ίσως φταίει το ότι όταν νιώθεις ευτυχής και πλήρης λάμπεις από χαρά διότι το βιώνεις σε κάθε σπιθαμή του σώματός σου και του ψυχισμού σου.
Mετά το διαπίστωνεις καλύτερα… Τα άτομα που αγαπάς και εμπιστεύεσαι στη ζωή σου, μετρημένα σε μια παλάμη: οικογένεια και φίλοι – βάσει του ορισμού της λέξης – , το βλέμμα σου αλλάζει. Όπως αλλάζει και το δικό τους. Το βλέμμα τους μιλάει : έκπληξη, χαρά, συγκίνηση, δάκρυ, λύπη, απογοήτευση. Μια κοντινή σχέση επικοινωνεί με τα μάτια.
Όπως και στον έρωτα, ένα συναίσθημα αξιοπερίεργο που δεν πιστεύεις στην ύπαρξη του ώσπου ξαφνικά μια μέρα έρχεται και επιθυμείς να βγεις από το σώμα σου! Εκεί αρκεί απλά να βλέπεις τον άλλο, να μη μιλάς… Να τον περιεργάζεσαι ακόμη και αν τον έχεις δει δεκάδες φορές.
Ο έρωτας είναι τυφλός λένε…
Κι εκεί αγαπητέ μου ,στριμώχνεται στη συζήτηση μας η ψυχή..
Διότι εκεί δε βλέπεις με τα αισθητηριακά μάτια.
Δεν είναι δυνατόν να μη χορταίνεις ένα θέαμα γνωστό στην μνήμη σου.. Να μη βλέπεις καμία ατέλεια όσο και να περιεργάζεσαι την εικόνα.
Εκεί βλέπεις με τα μάτια της ψυχής και καταλαβαίνεις τι αισθάνεται ο συνάνθρωπός σου για σένα.
Τα μάτια σου λάμπουν διότι αισθάνονται ότι βλέπουν μια παραίσθηση, κάτι ανυπέρβλητα όμορφο για να είναι αληθινό. ..Κάτι που δε θέλουν να χαθεί ποτέ και δε βαριούνται να το κοιτούν για πάντα..
Εκεί είναι η ουσιαστική επικοινωνία…
Και από την άλλη, εκεί είναι που καταλαβαίνεις ότι η επικοινωνία αυτή κάπου έχασε το σήμα της και υφίσταται με διακοπές, με δυσκολία να ακούσεις τον άλλον, με δυσκολία να υπομείνεις μέχρι να ξαναβρεθεί -αν ξαναβρεθεί-.
Τελικά, τα μάτια ίσως να είναι τόσο σημαντικά διότι κυριαρχούν στα υπόλοιπα αισθητηριακά όργανα. Ήδη είδαμε πως τα ακολουθεί η καρδιά, αφού στον έρωτα η συνεργασία αυτή είναι κάτι το ρεαλιστικώς υπερρεαλιστικό…
Ο Θ.Παπακωνσταντίνου είπε: “Αυτό που μιλά και μιλιά δεν ακούγεται αυτό που σωπαίνει και μου παίρνει τ’ αυτιά“…
Πράγματι, η συνειδητοποίηση ότι το τέλος πλησιάζει δεν προήλθε ποτέ από το στόμα στα αυτιά μας.
Διότι αυτό δεν ήταν τέλος.
Στο πραγματικό τέλος ελλοχεύει σιωπή…
Όχι διότι εξαντλήσαμε τα θέματα συζήτησης αφού περάσαμε τόσες στιγμές. Προς Θεού… “Αλλά διότι ασυναίσθητα εξέλειψε η λάμψη από τα μάτια μας όταν κοιταζόμασταν”. Έπαψαν να μαγνητίζονται. Ξαφνικά τα εξωτερικά μάτια λειτουργούν μονάχα. Δε νιώθουν ανάγκη τα βλέμματα να μαγνητιστούν. Πέρασε η μαγεία… Δεν φταίει κανείς. Ή ίσως και να φταίει. Απλώς η σιωπή και αυτό το ακατανόητο κενό βλέμμα κυριάρχησαν για μια φορά και μας είπαν πράγματα που δεν μπορούσαμε να προφέρουμε με το νου.
Στα μάτια φαίνεται η αλήθεια και το ψέμα…
Στα μάτια εντυπώνεται η μητέρα στο το μωρό της…
Με τα μάτια αποχαιρετά η γιαγιά το εγγόνι της όταν αντιλαμβάνεται ότι ήρθε η ώρα…
Με τα μάτια δακρύζει ο πατέρας για το πρώτο επίτευγμα του παιδιού του…
Και για το δεύτερο και το τρίτο και το εκατοστό τρίτο…
Με τα μάτια συνεννοούνται οι ‘’πλέον γνωστοί’’ που έχουν κάτι να θυμούνται ο ένας από τον άλλο…
Στα μάτια κοιτάζεται ο άνθρωπος όταν ευγνωμονεί τον συνάνθρωπο…
Το εγκαταλελειμμένο τρίχρονο όταν σου λέει σ’ αγαπώ που το φροντίζεις. ..
Στα μάτια αποδίδεται το σ’ ευχαριστώ με νόημα που θα συνεπάγεται το καλό σου δάκρυ…
Με τα μάτια βλέπεις ό,τι έχεις καταφέρει… Αισθητηριακά και ψυχικά…
Στα μάτια ονομάζεσαι άνθρωπος…
Στα μάτια γίνεσαι συνάνθρωπος…
Στα μάτια…