Γωγώ ΝταλλήΜε το «Another Round» ή αλλιώς «Άσπρο Πάτο» άνοιξε η αυλαία στο Open Air film Festival. Η ισχυρή βροχόπτωση δεν πτόησε τους σινεφίλ που παρακολούθησαν την ταινία του Τόμας Βίντερμπεργκ παρέα με τις ομπρέλες τους.
Η πολυβραβευμένη ταινία που απέσπασε το όσκαρ καλύτερης ξενόγλωσσης ταινίας αποτελεί μια παράδοξη ωδή στον αλκοολισμό και στις συνέπειες του. Μια παρέα καθηγητών σε τοπικό σχολείο, αποφασίζει να κάνει ένα ιδιότυπο πείραμα. Ορμώμενοι από μια θεωρία του ψυχίατρου Skarderud, που υποστηρίζει πως οι άνθρωποι γεννιούνται με επίπεδα αλκοόλ στο αίμα τους κάτω του επιθυμητού ορίου (0,05%), οι τέσσερις φίλοι αποφασίζουν να διατηρούν διαρκώς το επίπεδο αλκοόλ στο αίμα τους άνω του συγκεκριμένου ποσοστού.
Ο Μάρτιν, που έχει χάσει το νόημα της ζωής τόσο στην προσωπική όσο και στην επαγγελματική του ζωή βρίσκει προσωρινά στο αλκοόλ μια διέξοδο αναψυχής και χαλάρωσης. Ωστόσο, τα πράγματα αρχίζουν να περιπλέκονται όταν το ποσοστό του αλκοόλ στο αίμα τους αρχίζει να αυξάνεται επικίνδυνα με απρόβλεπτες συνέπειες για όλους.
Ο δανός σκηνοθέτης διαχειρίζεται το αλκοόλ ως ένα διττό μέσο. Στην αρχή ως μια πηγή ενέργειας που κινητοποιεί και σε ωθεί στην διασκέδαση ενώ στη συνέχεια όταν η έννοια του μέτρου εκλείπει προβάλλεται ως ένας αυτοκαταστροφικός μηχανισμός που χτυπάει κόκκινο συναγερμό.
Η μετάβαση από τη μια διάσταση στην άλλη είναι δοσμένη με χιούμορ και ειρωνική χροιά, συνθέτοντας κωμικοτραγικά σκηνικά που ακροβατούν ανάμεσα στο σουρεαλισμό και την πραγματικότητα. Το κίνητρο του πειράματος, το εσωτερικό τέλμα στη ζωή του Μάρτιν πρωταγωνιστεί με εκκωφαντικό τρόπο και τον πνίγει στα μπουκάλια βότκα που καταναλώνει χωρίς μέτρο.
Ωστόσο, ο Βίντερμπεργκ δεν παραδίδεται στο μηδενισμό αλλά πλάθει ένα σύμπαν αισιόδοξο, που κινείται από την ανθρώπινη περιέργεια και τη λαχτάρα της νιότης. Οι μαθητές του λυκείου εκπροσωπούν ένα καθρέφτη που τους δείχνει πώς ήταν αλλά συγχρόνως τους υπενθυμίζει ότι η ζωή είναι ακόμη εκεί και τους περιμένει, ακόμη και αν έχουν ξεπεράσει το κατώφλι της ενηλικίωσης.
Η σκηνοθετική του ματιά είναι άναρχη και κινούμενη, εστιάζοντας στις σπουδαίες ερμηνευτικές δυνατότητες των ηθοποιών του. Ο μοναδικός Μάντς Μίκελσεν,μετά από το επιτυχημένο « Κυνήγι» συνεργάζεται ξανά με τον Βίντερμπεργκ χαρίζοντας μια συγκλονιστική ερμηνεία για παρατεταμένο χειροκρότημα.
Το φινάλε, που υπογράφει με το χορό του είναι η καλύτερη κινηματογραφική στιγμή της χρονιάς. Μια σκηνή που δηλώνει χωρίς λόγια μια θερμή κατάφαση στη ζωή και αφιερώνεται στη κόρη του σκηνοθέτη που έφυγε από τη ζωή λίγες μέρες μετά την έναρξη των γυρισμάτων.
Πριν ξεκινήσει η ταινία ο Τόμας Βίντερμπεργκ εμφανίστηκε στη μεγάλη οθόνη προλογίζοντας την ταινία. «Ήθελα να κάνω μια αισιόδοξη ταινία για τη ζωή. Ελπίζω στο τέλος να χαμογελάσετε». Το κατάφερε και με το παραπάνω.
*Η ταινία θα προβάλλεται στους κινηματογράφους από 1η Ιουλίου