Σοφία ΔέλλιουΜερικές σκέψεις που θα σε πείσουν να δώσεις στα μεταχειρισμένα ρούχα μια (ακόμη) ευκαιρία!
Οι καιροί δυσκολεύουν, γινόμαστε όλο και φτωχότεροι και ο πλανήτης μας αργοπεθαίνει – όλοι αυτοί είναι λόγοι για να υιοθετήσει κανείς την πρακτική του thrifting, ή, στα κοινά ελληνικά, το να αγοράζουμε από δεύτερο (ή τρίτο ή τέταρτο) χέρι. Είναι κάτι που φαίνεται να έχει άνοδο το τελευταίο διάστημα, τόσο παγκοσμίως όσο και στην χώρα μας. Τα τελευταία δύο περίπου χρόνια έχουν ανοίξει τρία καταστήματα με μεταχειρισμένα ρούχα μόνο στην περιοχή μου, κάτι που θα έλεγα συμβαδίζει απόλυτα με την εποχή μας, όπου η οικονομική ανασφάλεια είναι γεγονός.
Ωστόσο, το thrifting δεν είναι μια πρακτική των απελπισμένων, παρόλο που είναι καταπληκτική λύση για όσους δεν έχουν να διαθέσουν πολλά χρήματα για τις αγορές τους. Ξεκίνησα να ψωνίζω ρούχα από δεύτερο χέρι πριν από 2 περίπου χρόνια και ομολογώ πως ο λόγος ήταν αρκετά ματαιόδοξος και ρηχός: ήμουν εθισμένη στα ψώνια, και το thrifting μου έδινε την ευκαιρία να αγοράσω πολλά ρούχα σε χαμηλές τιμές. Ένα επιπλέον δέλεαρ στην υπόθεση ήταν ότι ανάμεσα στα πολλά “παλιόρουχα” βρίσκει κανείς και επώνυμα διαμαντάκια, και δεν υπάρχει μεγαλύτερη ικανοποίηση από το να αγοράσεις κάτι που η αρχική του τιμή θα ήταν περίπου 50€ με 5€. 
Έπειτα, ενημερώθηκα για τις συνθήκες κάτω από τις οποίες κατασκευάζονται τα περισσότερα ρούχα στις μέρες μας, όπως και για τον περιβαλλοντικό αντίκτυπο που έχει η βιομηχανία της μόδας και κατάλαβα πως το thrifting δεν ωφελεί μόνο το πορτοφόλι μου, αλλά και τον πλανήτη.
Το πρόβλημα είναι ότι καταναλώνουμε πολύ, δεν το κρύβω άλλωστε πως η αρχική μου τριβή με το σπορ ήταν λόγω της καταναλωτικής μου μανίας. Ωστόσο, είναι δύσκολο να μην καταναλώνεις στις μέρες μας, όταν με στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης όπως το Instagram, δίνουμε μεγάλη βαρύτητα στην εξωτερική μας εμφάνιση.
Επιπλέον, η μόδα αλλάζει ραγδαία και γρήγορα, με αποτέλεσμα να νιώθουμε πως πρέπει να αλλάζουμε διαρκώς το δέρμα μας για να συμβαδίσουμε με τον περίγυρο μας. Το να αγοράζω ρούχα από δεύτερο χέρι, πολλά από τα οποία ήταν “παλιομοδίτικα”, ξέφυγα ως ένα βαθμό από την ανάγκη να ακολουθώ την μόδα. Ένας από τους λόγους είναι ότι λόγω της χαμηλής τιμής των ρούχων, ένιωθα πιο άνετα να παίρνω στυλιστικά “ρίσκα”. Όταν δεν έχεις πολλά να διαθέσεις, ζυγίζεις πολύ περισσότερο την κάθε επιλογή σου. Επιπλέον, στα μαγαζιά second hand μπορεί να βρει κανείς πολλά διαφορετικά ρούχα, κάτι που δεν συναντάται τόσο πολύ σε εμπορικά καταστήματα, όπου σερβίρουν τα χρώματα και τα κοψίματα της εποχής. Δεν χρειάστηκε να περιμένω να γίνουν οι δερμάτινες καμπαρντίνες στην μόδα για να αγοράσω μια.
Το thrifting με έκανε να καταλάβω καλύτερα το σώμα μου και τι του πηγαίνει, ενώ στο παρελθόν ένιωθα ότι κάτι είναι λάθος αφού δεν μου πήγαινε κάποιο στυλ ρούχου. Επιπλέον, έμαθα να δίνω βάση στην ποιότητα των ρούχων — στα υφάσματα, στα πατρόν. Ένας από τους λόγους που άρχισα να προτιμώ τα μεταχειρισμένα ρούχα σε αντίθεση με τα καινούργια ήταν ότι έβρισκα πολύ καλύτερες ποιότητες τις οποίες δεν θα μπορούσα να αγοράσω στην αρχική τους τιμή.
Τέλος, το thrifting είναι μια περιπέτεια, ένα κυνήγι θησαυρού. Αν σαν άνθρωπος σας αρέσει η αναζήτηση, τότε θα απολαύσετε τα ψώνια σε ένα κατάστημα με μεταχειρισμένα αντικείμενα. Κάποιες φορές θα είναι απογοητευτικές αλλά, όταν θα βρίσκεται κάποιο μοναδικό κομμάτι, θα νιώθετε τρομερή ικανοποίηση.
Υπάρχουν πολλοί καλοί λόγοι να αγοράσει κανείς από δεύτερο χέρι. Θα πρότεινα να το δοκιμάσουν όλοι σαν εμπειρία τουλάχιστον μια φορά στην ζωή τους.