Μαρία ΑδαμτζίλoγλουΑν ζεις στη Θεσσαλονίκη ξέρεις πως έχει δύο όψεις…
Πρώτη, εκείνη που αποθεώνει ό,τι είναι μόδα, μέσα σε ελάχιστο χρόνο το βαριέται και το αποκαθηλώνει. Στην αντίπερα όχθη, υπάρχει και αυτή που είναι πολύ μπροστά και διψά για ό,τι παράγει και προάγει τον πολιτισμό… από όπου κι αν προέρχεται. Κάπου εκεί ανακάλυψα το Ύψιλον.
Ανακάλυψα έναν χώρο που όσοι ανήκουν στη δεύτερη συνομοταξία θα εκτιμήσουν -αν δεν το έχουν κάνει ήδη- την άφιξή του. Βροχή τα θετικά σχόλια για το Ύψιλον, μαζί με τα check ins στα social media, οπότε έπρεπε να δω περί τίνος πρόκειται.
Το Ύψιλον έλειπε εδώ και καιρό από το πολιτιστικό αλφάβητο της Θεσσαλονίκης. Στεγάζεται στο πλήρως ανακαινισμένο κτίσμα του 1870, Ταζ Χαν (χάνι δηλαδή) στα Άνω Λαδάδικα, που ευτυχώς έμεινε απείραχτο από την ιστορική πυρκαγιά του 1917.
Αντικρύζοντάς το κανείς, αμέσως σκέφτεται πως όποιος μπήκε στη διαδικασία να αναπαλαιώσει ένα τέτοιο κτίριο, θα πρέπει και να έβαλε πολύ βαθιά το χέρι στην τσέπη, αλλά και να έχει επιδείξει τρομερή υπομονή στη γραφειοκρατία που ελλοχεύεται παραδοσιακά πίσω από κάθε τέτοιο εγχείρημα.
Στο Ύψιλον οτιδήποτε πάρει το μάτι σου είναι custom made -από το πιο απλό αντικείμενο διακόσμησης μέχρι την καρέκλα που κάθεσαι. Κυριαρχεί μια αίσθηση μινιμαλισμού, ειδικά στον χώρο κοντά στην είσοδο -όπως το ικανοποιητικά φωτεινό λευκό, με λεπτομέρειες που το σπάνε με τον καλύτερο τρόπο.
Επίσης, θα παρατηρήσεις μια αγάπη για τα γεωμετρικά σχήματα. Τα περισσότερα αισθητικά ερεθίσματα που θα λάβεις αποτελούν έναν συνδυασμό ιδεών πάνω σε κάποιο σχήμα, ενώ ακόμα θα σε κάνει να αισθάνεσαι πως υπάρχει κάτι γενικά απρόβλεπτο γύρω σου -βλέπε χαρακτηριστικά το logo του μαγαζιού.
Αν οφείλεται σε κάτι η απότομη επιτυχία του Ύψιλον, αυτό είναι ένας συνδυασμός παραγόντων που άλλους ήξερα και άλλους έμαθα. Καταρχάς, η πολύ διαφορετική και clean διακόσμηση.
Δεύτερον, το ότι καιρό τώρα ετοιμαζόταν ο κόσμος της Θεσσαλονίκης για αυτό -γινόταν κουβέντα τόσο από γνωστούς των παιδιών που το έφτιαχναν με υπομονή και διάθεση, όσο και από την ίδια τη γειτονιά.
Τρίτον, οι πολύ καλές τιμές του -σε μερικά πράγματα, οι διαφορές με ένα κοινό μαγαζί είναι εντυπωσιακές, ειδικά για το αισθητικό αποτέλεσμα που προσφέρει συγκριτικά.
Άλλωστε, οι ίδιοι οι δημιουργοί είναι Θεσσαλονικείς που έχουν ζήσει στην κρίση και έχουν υπάρξει στη θέση τη δικιά σου ή τη δικιά μου -a.k.a. του φοιτητή που σχεδόν πάντα ζορίζεται.
Στο Ύψιλον αναφέρθηκε η έκφραση «ακαδημαϊκή προσέγγιση» όσον αφορά το ύφος αλλά και την μουσική του και δεν μπορώ παρά να συμφωνήσω. Τόσο το μενού, όσο και η διακόσμηση έχουν international στοιχεία -χαρακτηριστική η αγάπη για το τσάι αλλά και καινούργια στοιχεία όπως το lassi, ένα ινδικό ποτό με γιαούρτι που μπορείς να δοκιμάσεις κάποια στιγμή που αισθάνεσαι πιο daring.
Αν το παίζεις λίγο πιο safe, μπορείς να πάρεις μια σπιτική λεμονάδα -approved by me- ή ένα τσάι με chia -well, approved by me and my vegeterian friend.
To Ύψιλον είναι ένα μαγαζί που θυμίζει «παλάτι» in a way, προσφέροντας, όμως πρόσβαση στον κάθε πελάτη που θέλει να το εξερευνήσει.
Λεπτομέρεια -αλλά αρκετά σημαντική- η εξειδικευμένη τουαλέτα για ΑΜΕΑ, που αξίζει την αναφορά μου. Κι αν οφείλω να καταλήξω κάπου, ας πω απλά πως τέτοιες προσπάθειες στην πόλη μας καλό είναι να επιβραβεύονται. Συνεπώς, αν δεν το έχεις επισκεπτεί ήδη just do it.