SunkissedΟ Tom Yosi καταστάλαξε στα Εξάρχεια και ετοιμάζει δίσκο!
Εργατικός, εφευρετικός και συνεπώς ασταμάτητος. Ο Tom Yosi αφού γύρισε την Αθήνα κρασάροντας σπίτια φίλων, με ένα μπακ πακ στον ώμο, καταστάλαξε στα Εξάρχεια και ετοιμάζει δίσκο.
Απ’ όλες τις περιοχές που γύρισες, πώς κατέληξες στα Εξάρχεια;
Κοίτα όλες οι περιοχές της Αθήνας, έχουν την δική τους γοητεία και ιστορία. Πολλά μέρη μου έκαναν για πολλούς λόγους. Τα Εξάρχεια σου προσφέρουν κάτι που ο άνθρωπος το έχει μεγάλη ανάγκη στις μέρες μας και κυρίως εγώ. Νοσταλγία και Ελπίδα. Σου δίνει τη δυνατότητα να αναπολείς το παρελθόν και ταυτόχρονα έχει μια αίσθηση “γης της επαγγελίας” κάνοντας απλώς μια βόλτα στα στενά της περιοχής.
Όλα τα νομίσματα φυσικά έχουν δύο όψεις. Το μεγάλο κρίμα στα Εξάρχεια είναι ότι μαζί με την ομορφιά τους, έρχεται και η επικινδυνότητα τους. Αυτήν την περίοδο συγκεκριμένα, είναι σε έξαρση η εγκληματικότητα. Μικροκλοπές, ληστείες, εμπόριο ναρκωτικών. Και δεν θα έλεγε κανείς πως κάνει κάτι κάποιος για αυτο. Δεν είναι δυνατόν να πρέπει να παίρνω ταξί για να γυρίσω σπίτι μου μετά τα μεσάνυχτα. Νιώθω καταπίεση και απογοήτευση. Και χρειάζεται επιμονή και η διορατικότητα η κατάσταση.
Τα Εξάρχεια υποτίθεται είναι ελεύθερα. Αυτό, όμως, για να το πιστέψεις πρέπει να είσαι πολύ αφελής τελικά. Γενικά, όμως, δεν μας αρέσει να μπαίνουμε στη διαδικασία της σκέψης και επίλυσης. Το φοβόμαστε αυτό. Στο κατώφλι της σκέψης παραφυλάει η Ευθήνη.
«Το ότι αρχίζεις να σκέφτεσαι σημαίνει πως αρχίζεις να φθείρεσαι», Καμύ.
Η Αθήνα είναι το κέντρο της Ελλάδας και τα Εξάρχεια το κέντρο της Αθήνας, άρα ό,τι γίνεται στα Εξάρχεια σε μικρή κλίμακα, γίνεται σε μεγαλύτερη σ’ όλη την χώρα. Μόλις βρω λίγο χρόνο θέλω να γράψω γι’ αυτά, απλώς για την ώρα δεν μου βγαίνουν τα λόγια.
Εξασκούμαι πολύ στην κιθάρα και έχω αφήσει σε 2η μοίρα τους στίχους. Τα τραγούδια, καλώς ή κακώς, είναι πολιτική στάση (με την πραγματική έννοια του Πολίτη). Θέλω να γράφω για πράγματα με νόημα. Να είναι σαφή και να συγκινήσουν. Πρέπει να πεις την εμφανή αλήθεια και να έχεις λυρισμό για να συγκινήσεις με ένα τραγούδι σου.
Πως ορίζεται η ελευθεριά;
Η ελευθερία ορίζεται από την ευγένεια και την αυτοπειθαρχία. Στην Αθήνα, αυτή τη στιγμή νιώθω ανασφαλής, είναι ελευθεριά αυτό;
Η ελευθερία δεν είναι state of mind. Πηγάζει απο τους ανθρώπους. Από την “καλημέρα” που θα πουν το πρωί, από τη σωστή συμπεριφορά τους στην οδήγηση, από το φιλότιμο τους και ούτω καθεξής.
Λονδίνο έχεις ζήσει;
Πήγα για σπουδές εκεί, τελείωσα ένα high diplomacy -ασχέτως που δεν ξέρω ακόμα να διαβάζω νότες. Ξέρω πως θα είμαι αιώνιος μαθητής, γι’ αυτό γελάω όταν μου λένε να διδάξω…
Εκεί συνάντησα τον μεγάλο μου δάσκαλο Τόλη Ζαβαλιάρη, αν και δεν κάναμε για αρκετό καιρό μάθημα.
Επίσης ο Μπάμπης Τυρόπουλος είναι ένας κιθαρίστας – μουσικός που με έχει επηρεάσει πολύ μουσικά. Ωστόσο, η σχέση του καθενός με την μουσική και το όργανο του πρέπει να είναι μοναδική και αποκλειστική.
Να έχει έναν δικό του τρόπο επικοινωνίας με την μουσική του. Μην ξεχνάς ότι δεν πάσχουμε από μουσικούς, αλλά από προσωπικότητες.
Από που μας ήρθες Tom Yosi;
Γεννήθηκα και μεγάλωσα στην Αδραβίδα Ηλείας. Νιώθω πολύ τυχερός που μεγάλωσα σε χωρίο και που με μεγάλωσαν οι άνθρωποι που με μεγάλωσαν. Ο παππούς μου είναι ένας άνθρωπος που έχει φιλοσοφήσει πολύ ωραία την ζωή. Μέχρι και τα 11-12 μου με έπαιρνε μαζί του και πηγαίναμε στα ζώα, με τον θείο μου για ψαρέματα και περνάγαμε την ημέρα μας στην φύση. Έμαθα πως η μη επιβεβλημένη λιτότητα είναι αρετή στον άνθρωπο. Αυτό μου λείπει πολύ στην Αθήνα, γι’ αυτό μόλις βρίσκω χρόνο φεύγω και πηγαίνω 3ήμερα εκεί.
Τώρα μουσικά που βρίσκεσαι;
Εξασκώντας την κιθάρα ανακάλυψα την Bluegrass music* και άνοιξε ένας νέος μουσικός ορίζοντας μπροστά μου. Πάνω σε αυτό το είδος θα πατήσω στα επόμενα 2 live μου.
Το πρώτο είναι την Τρίτη που μας έρχεται στο Moriarty, που κάθε Τρίτη έχει καθιερώσει τα Wee Gigs.
Την προηγούμενη εβδομάδα είχε την Daphne and the Fuzz, η οποία είναι μοναδική μουσικός και τρομερό άτομο, μ’ αρέσει πολύ ο τρόπος που περνάει τις μελωδίες και τις φωνές πάνω από τα ακόρντα!
Και το 2ο live θα γίνει στις 24 του μηνός στο Syd Records!
*Η Bluegrass πήρε το όνομα της από τον Bill Monroe που είχε την μπάντα “The Bluegrass Boys”. Οι “The Bluegrass Boys” με βάση τη Mountain music πρωτοπόρησαν στην παραδοσιακή αμερικάνικη μουσική και εγένετο η Bluegrass.
Και από άλμπουμ τι ετοιμάζεις;
Έχω πολύ μαζεμένο υλικό και ήρθε η ώρα να βγάλω σιγά σιγά κάτι προς τα έξω. Έμαθα, πολύ καθυστερημένα, για την αποστολή του Voyager και τον Χρυσό δίσκο “The sounds of earth”. Ανακάλυψα ότι ανάμεσα σε Μότσαρτ, Βιβάλντι κ.ά έχει και το Johnny Be Good από Chuck Berry και 2 blues κομμάτια τα οποία τα άκουσα και τρελάθηκα! Μέσα σε όλα έχουν στείλει στο διάστημα και κάποιες φωτογραφίες.
Μία από αυτές έγινε αμέσως αγαπημένη μου και αποφάσισα να ονομάσω έτσι τον δίσκο μου: Snake River & The Tetons. Θα έχει μέσα 5 τραγούδια. 2 δικά μου και 3 covers από καλλιτέχνες χρονολογίας 1920 με 1930, στα οποία έκανα κάποια rearrengements στις ήδη υπάρχουσες μελωδίες. Η λογική για αυτό το project είναι ότι γράφω με ό,τι μέσα έχω. Π.χ δεν έχω να πληρώσω drummer; Θα χτυπήσω τα χέρια μου στο τραπέζι, θα πάρω κρόταλα και ξύλα να χτυπάω και θα το ηχογραφήσω.
Τι θα έκανες για την μουσική σου;
Κοίταξε, η μουσική είναι ο λόγος ύπαρξης μου. Το θέμα, όμως, είναι εάν ο λόγος που ζεις, είναι ταυτόχρονα και ένας εξαίρετος λόγος για να πεθάνεις. Και εγώ θα έδινα τη ζωή μου γι’ αυτήν. Γι’ αυτό και πότε δεν είχα σχέση με ναρκωτικά ή οποιοδήποτε άλλο πράγμα που θα έμπαινε μεταξύ εμένα και την αντίληψης – συνέπειας μου απέναντι στην κιθάρα και την μουσική μου. Η πώρωση, ο ανταγωνισμός, η ζήλια, τα κουτσομπολιά, είναι και αυτά πράγματα τα οποία δεν σε αφήνουν να αφοσιωθείς πραγματικά, με το πνεύμα σου στην μουσική. Οπότε απέχω.
Τα social media είναι σε μεγάλο βαθμό απαραίτητα για να βγάλεις την δουλειά σου προς τα έξω. Πως σου φαίνονται;
Κοίτα εγώ χρησιμοποιώ πολύ το Instagram. Είναι ένα μέρος, το οποίο σε κρατάει ασφαλή από το να πεταχτεί μπροστά σου και να διαβάσεις μια άποψη ενός τύπου που λέει ό,τι του κατέβει. Επίσης, είναι ένα μέρος προώθησης και διαφήμισης για εμφανίσεις, φωτογραφίες, και ό,τι άλλο μπορείς να φανταστείς. Στην τελική κάνεις και το χιούμορ σου. Αλλά γενικά περί media, είναι ένας «κόσμος» μέσα στον κόσμο.
Και με θλίβει όταν παρατηρώ ανθρώπους να προσπαθούν να επιβληθούν ο ένας στον άλλον. Βλέπω διχασμένους ανθρώπους. Βλέπω έναν τυφλό πόλεμο, που επειδή δεν γνωρίζουμε τον εχθρό, ο καθένας είναι εν δυνάμει εχθρός. Συνέχεια βλέπεις «κραυγές αγωνίας» του στυλ «είμαι και εγώ εδώ, κοίταξε τι φοράω, που είμαι, πόσο γαμάτος είμαι και εγώ με το υπέροχο σώμα μου και το πανάκριβο ρολόι που αγόρασα ενώ τρώω brunch στο τάδε μαγαζί μαζί με αυτόν».
Μου είχε πει ένας μεγαλωμένος τυπάκος, σε ένα μπαρ που συχνάζαμε στην Αγγλία: Media controls Youngsters using Gangsters. Και όταν έλεγε gangsters εννοούσε πάσης φύσης συμμορίτες. Πολιτικούς, ψευτο – καλλιτέχνες, μόδες, τάσεις, influencers κτλ. Έχω σταματήσει να παίρνω σοβαρά τα media.