Γιώργος ΦιρμάνιΕάν έβλεπες μόνο 7 δευτερόλεπτα από μία ταινία, θα είχες τη σωστή γνώμη γι’ αυτή;
Μερικά χρόνια πριν, σε κάποιες διακοπές, πείραζα κατ’ εξακολούθηση ένα φίλο μου επαναλαμβάνοντας ατάκες του Κώστα Τσάκωνα από τα Φθηνά Τσιγάρα. Ο κολλητός μου χωρίς να έχει δει τη ταινία ποτέ, πίστευε πως πρόκειται για μια cult ελαφροταινία, από αυτές που που έβαζε το ALTER τα απογεύματα. Εν τέλει τον έβαλα να τη δει όταν επιστρέψαμε από τις διακοπές μας και κατάλαβε πόσο έξω είχε πέσει.
Λέγεται ότι 7 δευτερόλεπτα γνωριμίας, αρκούν για να σχηματίσεις άποψη για έναν άνθρωπο που συναντάς πρώτη φορά. Η άποψη σου βέβαια μπορεί να αλλάξει με τον καιρό, ανάλογα βέβαια και με την επαφή που έχεις με το συγκεκριμένο άτομο.
Με τη δημοτικότητα που έχουν αποκτήσει πολλά μεμονωμένα βίντεο στο Youtube, αρκετές ελληνικές ταινίες χαρακτηρίζονται από μία επίμαχη σκηνή, τα δικά τους 7 δευτερόλεπτα γνωριμίας σα να λέμε. Όπως κατάλαβε ο φίλος μου εκείνο το καλοκαίρι, η εντύπωση που δημιουργείται από αυτή τη πρώτη επαφή είναι, τις περισσότερες φορές, λανθασμένη.
Ποια είναι όμως η αλήθεια που κρύβουν οι ταινίες, πίσω από τη σκηνή;
*ΠΡΟΣΟΧΗ ΑΚΟΛΟΥΘΟΥΝ MINOR SPOILERS*
1. Φθηνά Τσιγάρα
Τα “7 δευτερόλεπτα” της λάθος άποψης:
Η αλήθεια:
Τα Φθηνά Τσιγάρα είναι μια ρομαντική κομεντί “για άντρες”. Δεν εννοώ πως οι γυναίκες θεατές δε θα πιάσουν την ταινία, αλλά η οπτική της γωνία είναι καθαρά αντρική. Ο πρωταγωνιστής είναι ένα boem τυπάκι που έχει καταπληκτικό χάρισμα στο να κάνει τους ανθρώπους να του αφηγούνται ιστορίες.
Ένα αυγουστιάτικο βράδυ συναντάει μία γυναίκα και καταφέρνει επιτέλους να πει όλα αυτά που σκέφτεται, να της δείξει ό,τι έχει μάθει από την τόση του επαφή με τους ανθρώπους. Όσο παρακολουθούμε τη μοναδική βόλτα του ζευγαριού, σε ένα στιλ που θυμίζει το Before Sunrise, βλέπουμε παράλληλα τη καθημερινότητα του πρωταγωνιστή, μέσα σε καφέ, υπόγειες στοές και άδεια τρόλεϊ.
Η ταινία αναδεικνύει υπέροχα την ευαίσθητη αντρική πλευρά, έχει απολαυστικό χιούμορ και μένει μακριά από κινηματογραφικά κλίσε. Ε και ντάξει ο Τσάκωνας είναι το κερασάκι στην τούρτα!
2. Ας Περιμένουν οι Γυναίκες
Τα “7 δευτερόλεπτα” της λάθος άποψης:
Η αλήθεια:
Μέλος μίας τριλογίας, η οποία ολοκληρώθηκε μόλις πρόσφατα, το “Ας περιμένουν οι γυναίκες” είναι μία ευστοχότατη περιγραφή της Ελλάδας του ’90. Βορράς vs Νότος, ΠΑΣΟΚ vs Νέα Δημοκρατία, μικροαστισμός vs βλαχιάς και πάρα πολλά στερεότυπα, σατυρίζονται με μοναδικό τρόπο από τον Σταύρο Τσιώλη.
Το τρίο των Μπουλά – Ζουγανέλη – Μπακιρτζή είναι χάρμα οφθαλμών, το χιούμορ είναι καυστικό και μπόλικο και η κατάσταση της χώρας αποτυπώνεται γλαφυρά μέσα από διαλόγους, συμπεριφορές και καταστάσεις. Η ταινία είναι ένας απέραντος ωκεανός ατάκας και πέρα από τον ορισμό του πέναλντι που βλέπεις παραπάνω, θα βρεις πολλές φράσεις για να quote-άρεις.
Το ζουμί, όμως, δεν είναι στις ατάκες αλλά στο που στοχεύουν. Αξίζει να τη δεις πάνω από μία φορές. Μια από αυτές επιβάλλεται να είναι με τη παρέα σου.
3. Κυνοδοντας
Τα “7 δευτερόλεπτα” της λάθος άποψης:
(εντάξει δεν έβρισκα τη σκηνή με το πληκτρολόγιο στο Youtube)
Η αλήθεια:
Η γενική ιδέα του Κυνόδοντα είναι να περιγράψει την έντονη επιρροή της οικογένειας στα παιδιά. Ένας πατέρας έχει φυλακίσει τα παιδιά του στο σπίτι, τους μαθαίνει μία ψεύτικη ερμηνεία της γλώσσας και τα βάζει να ανταγωνίζονται μόνιμα το ένα το άλλο.
Μέσα από ακραίες παρομοιώσεις ο Γιώργος Λάνθιμος αναφέρεται στη χειριστική συμπεριφορά των γονέων, στο πόσο μονομερή είναι τα ερεθίσματα που λαμβάνει το άτομο μέσα στο οικογενειακό περιβάλλον και στο πόσο δύσκολο είναι για το ίδιο να ξεπεράσει αυτές τις επιρροές και να γνωρίσει το κόσμο από την αρχή.
Ο Κυνόδοντας είναι ένα δύσκολο έργο να παρακολουθήσεις και αυτό οφείλεται τόσο στον ιδιαίτερο σκηνοθετικό χαρακτήρα του Λάνθιμου, όσο και στους ηθοποιούς της ταινίας. Παρ’ όλα αυτά έχει μια καλή ιδέα και ένα ενδιαφέρον κοινωνικό μήνυμα. Οφείλεις να τη δεις έστω μία φορά χωρίς να αφήσεις τους περίεργους διαλόγους της ταινίας να σου αποσπάσουν τη προσοχή.
4. Όλα είναι Δρόμος
Τα “7 δευτερόλεπτα” της λάθος άποψης:
https://youtu.be/LQplxyItSEI?t=86
Η αλήθεια:
Εδώ μιλάμε για μία μεγάλη παρεξήγηση καθώς πολύ κόσμος πιστεύει πως το “Όλα είναι δρόμος” ταυτίζεται με την ιστορία του νυχτερινού κέντρου Βιετνάμ (αυτού που ρίχνει ο Ηλίας, ντε). Στη πραγματικότητα η ταινία αποτελείται από τρεις ξεχωριστές και ανεξάρτητες μεταξύ τους ιστορίες.
Στη πρώτη ιστορία, η οποία τιτλοφορείται ως “Χαρώνειο Νόμισμα”, ένας αρχαιολόγος επισκέπτεται το μέρος, όπου αυτοκτόνησε ο γιος του, όσο εκτελούσε τη στρατιωτική θητεία του ένα χρόνο πριν. “Η τελευταία Νανόχηνα” είναι το δεύτερο μέρος της ταινίας, όπου ένας θηροφύλακας βοηθάει δύο ορνιθολόγους να εντοπίσουν ένα προστατευόμενο είδος πτηνού, στο Δέλτα του Έβρου.
Τέλος, στο “Βιετνάμ” ένας εργοστασιάρχης βρίσκει καταφύγιο στα μπουζούκια της επαρχίας, προκειμένου να ξεχάσει το γεγονός ότι η γυναίκα του μόλις τον εγκατέλειψε. Ο κοινός παρονομαστής των τριών ιστοριών είναι οι πράξεις των πρωταγωνιστών, όταν αυτοί βρίσκονται στα οριακά τους σημεία.
Ο κάθε πρωταγωνιστής, αντιμετωπίζει τις προσωπικές του τραγωδίες, αποζητάει τη κάθαρση και τη φυγή από τους δαίμονες του. Η ταινία του Παντελή Βούλγαρη, είναι συναισθηματικά φορτισμένη, έχει εξαιρετικούς ηθοποιούς και χτίζει ένα πολύ συγκεκριμένο κλίμα, το οποίο γκρεμίζεται μαζί με το Βιετνάμ, οδηγώντας τον ίδιο το θεατή στη λύτρωση.
5. Ψυχή στο Στόμα
Τα 7 δευτερόλεπτα της λάθος άποψης:
Η αλήθεια:
Ο Τάκης είναι ένας υπάλληλος βιοτεχνίας, που χρωστάει παντού, έχει μία αδελφή για δέσιμο, τον απατάει η γυναίκα του, το αφεντικό του τον βάζει να του τρίβει τα πόδια και γενικά είναι μία θλίψη όρθια.
Το αντισυμβατικό και οριακά υπερρεαλιστικό στιλ του Γιάννη Οικονομίδη είναι σίγουρα μεγάλο εμπόδιο για όποιον θέλει να παρακολουθήσει τις ταινίες του. Όπως και το υπερβολικό, χοντροειδές και επαναληπτικό μπινελίκι. Ωστόσο, η προσέγγιση του σκηνοθέτη δεν απέχει και τόσο πολύ από τη πραγματικότητα. Όσο και εάν ενοχλείται ο θεατής από το ακατάσχετο υβρεολόγιο, δεν μπορεί να μην παραδεχτεί το πόσο οικεία του μοιάζει αυτή η κατάσταση.
Η επαναληψιμότητα των σκηνών σκοπεύει να οδηγήσει σε μία ταύτιση με τον χαρακτήρα, με απώτερο σκοπό να πείτε ταυτόχρονα “Δεν αντέχω άλλο”. Δύσκολη και δυνατή, η “Ψυχή στο στόμα” σε καθηλώνει με την αμεσότητα και την αλήθεια που κρύβει. Επίσης ο Ερρίκος Λίτσης είναι κα-τα-πλη-κτι-κός. Κάνε μια καλή και υπόμεινε το βρισίδι της ταινίας, θα παρατηρήσεις έναν άλλο κόσμο.