Κωνσταντίνα ΡάικουΜπορεί ο ελληνικός κινηματογράφος να μη φημίζεται ιδιαίτερα για τις παραγωγές του, ωστόσο υπάρχουν αρκετές ταινίες, τόσο παλιές όσο και νέες, που αξίζει να τις θυμόμαστε.
Είναι αλήθεια, πως ο ελληνικός κινηματογράφος -παρόλο που δεν είναι ιδιαίτερα γνωστός για τις επιτυχημένες του παραγωγές- διαθέτει αρκετές ταινίες που όλοι μας έχουμε αγαπήσει. Κυρίως, οι παλιές ελληνικές ταινίες αποτελούν την all time classic επιλογή κάθε σινεφίλ, που έχει μεγαλώσει στην Ελλάδα. Αμέτρητες παλιές ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου έχουν αφήσει το στίγμα τους στη μνήμη μας, αφήνοντας τις νεότερες χιλιόμετρα πίσω.
Πάμε, όμως, να θυμηθούμε δέκα από τις πιο χαρακτηριστικές ελληνικές ταινίες, που ποτέ δεν κουραζόμαστε να βλέπουμε!
1. Η Αλίκη στο ναυτικό (1961)
Η κωμική ταινία της Φίνος Φιλμ, «Η Αλίκη στο ναυτικό», ήταν από τις πρώτες έγχρωμες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου. Είναι μία ταινία του Αλέκου Σακελλάριου, σε μουσική του Μάνου Χατζιδάκι, που σημείωσε τεράστια επιτυχία και εξακολουθεί να μας αρέσει ακόμα και σήμερα.
Η Αλίκη είναι η κόρη του Διοικητή της Σχολής Ναυτικών Δοκίμων. Για χάρη του αγαπημένου της αποφασίζει να μπει κρυφά στο πλοίο, ώστε να τον συναντήσει. Και ενώ το πλοίο σαλπάρει, η νεαρή Αλίκη μεταμφιέζεται σε ναύτη, προκειμένου να μη γίνει αντιληπτή από τον πατέρα της. Κάπως έτσι, ξεκινάει μία σειρά ευτράπελων γεγονότων με αστείρευτο γέλιο.
2. Τζένη Τζένη (1966)
Άλλη μία αγαπημένη αισθηματική κομεντί, η ταινία «Τζένη Τζένη» γυρίστηκε στις κοσμοπολίτικες Σπέτσες, με πρωταγωνιστές τους Τζένη Καρέζη, Ανδρέα Μπάρκουλη και Διονύση Παπαγιαννόπουλου.
Η όλη ιστορία γυρίζει γύρω από το λευκό γάμο, που αναγκάζεται να κάνει η Τζένη -φιλόλογος και κόρη τοπικού κομματάρχη- με τον παιδικό της φίλο, Νίκο Μαντά, ο οποίος ετοιμάζεται να «κατέβει» υποψήφιος βουλευτής στο νησί. Διάφορα προβλήματα προκύπτουν στην πλοκή, όμως στο τέλος, πάντα νικάει ο έρωτας! Πρέπει σίγουρα να τη δεις!
3. Το πιο λαμπρό αστέρι (1967)
Η Αλίκη Βουγιουκλάκη έχει πρωταγωνιστήσει σε έργα, που έγιναν φοβερά επιτυχημένα και που πάντα θα θυμόμαστε. Επομένως, δεν μπορώ να μην συμπεριλάβω κάποιες δικές της ταινίες στη λίστα αυτή. Έτσι, «Το πιο λαμπρό αστέρι» είναι μία ακόμα ταινία, που με συμπρωταγωνιστή το Δημήτρη Παπαμιχαήλ, «κέρδισε» για άλλη μια φορά τις καρδιές μας.
Από την ψαραγορά, η νεαρή Αλίκη βρίσκεται να μονοπωλεί στα μπουζουξίδικα της εποχής, χάρη στην άψογη και μελωδική φωνή της. Πολλοί συνθέτες προσφέρονται να της γράψουν τραγούδια και, κάπως έτσι, γίνεται πρώτο όνομα στο νυχτερινό κέντρο του Μενεξέ. Ο Δημήτρης Παπαμιχαήλ γίνεται -εν αγνοία της- ο μυστηριώδης συνθέτης της, καθώς είναι ένα άτομο, το οποίο η ίδια δε συμπαθεί καθόλου.
Στο τέλος, όμως, θα αναπτυχθεί μεταξύ τους μία όμορφη αγάπη, που θα καταλήξει σε γάμο!
4. Γοργόνες και μάγκες (1968)
Σε σκηνοθεσία και σενάριο Γιάννη Δαλιανίδη και μουσική Μίμη Πλέσσα, η ταινία-μιούζικαλ «Γοργόνες και μάγκες» ήταν από τις κορυφαίες του ελληνικού κινηματογράφου. Διασκευάστηκε, μάλιστα, για χάρη του θεάτρου τη χρονιά που μας πέρασε.
Όλα ξεκινούν όταν ο ραλίστας και γιος εργολάβου οικοδομών, Πέτρος (Φαίδων Γεωργίτσης), αποφασίζει να πάει σε ένα νησί, προκειμένου να δραστηριοποιηθεί επαγγελματικά. Στο ίδιο νησί, όμως, αποφασίζει να πάει και η Φλώρα (Μαίρη Χρονοπούλου), που είναι ιδιοκτήτρια κλαμπ. Κάπως έτσι, φουντώνει ο ανταγωνισμός μεταξύ τους. Στη συνέχεια, ο Πέτρος ερωτεύεται τη Μαρίνα (Μάρθα Καραγιάννη), κόρη ενός ταβερνιάρη.
Ερωτισμός και τραγούδια -που είναι γνωστά ακόμα και σήμερα- συνθέτουν την ταινία, καθιερώνοντάς την ως μεγάλη επιτυχία της εποχής.
5. Η νεράιδα και το παλικάρι (1969)
Τι γίνεται όταν αναπτύσσεται ένας έρωτας μεταξύ δύο ανθρώπων, ενώ οι οικογένειες τους βρίσκονται σε χρόνια βεντέτα μεταξύ τους; Ναι, ναι, στην Κρήτη βρισκόμαστε και στην ταινία «Η νεράιδα και το παλικάρι», μία αισθηματική κομεντί του Ντίνου Δημόπουλου. Πρωταγωνιστούν οι Αλίκη Βουγιουκλάκη, Δημήτρης Παπαμιχαήλ, Διονύσης Παπαγιαννόπουλος και Σπύρος Καλογήρου – κολοσσοί του ελληνικού κινηματογράφου!
Σαφέστατα, γνωρίζεις την πλοκή, οπότε δεν χρειάζεται να πω πολλά. Μία ταινία που έχει προβληθεί χιλιάδες φορές στην ελληνική τηλεόραση και που φέτος διασκευάστηκε για χάρη του θεάτρου, κερδίζοντας το κοινό από την πρώτη κιόλας παράσταση! Αν θεωρείς ότι χρειάζεσαι μία μικρή επανάληψη, έχεις την επιλογή να την ξαναθυμηθείς στη σύγχρονη της μορφή, με μία επίσκεψη στο Θέατρο Broadway!
6. Η Κόμισσα της Κέρκυρας (1972)
Το 1972 η θρυλική Ρένα Βλαχοπούλου έγινε η «Κόμισσα της Κέρκυρας», κάνοντας τους πάντες να την αγαπήσουν. Η ταινία, όπως καταλαβαίνεις, γυρίστηκε στην Κέρκυρα -τόπο καταγωγής της Ρ. Βλαχοπούλου- σε σκηνοθεσία του Αλέκου Σακελλάριου.
Η Ανγγιολίνα είναι μία δασκάλα πιάνου, την οποία προσεγγίζει ένας επιχειρηματίας, ο Σωτήρης Καρέλης (Αλέκος Αλεξανδράκης), ζητώντας της να του πουλήσει το αρχοντικό της. Στο μεταξύ, καταφτάνει στο νησί ένα μουσικό συγκρότημα από την Ιταλία, το οποίο ζητά από την Ανγγιολίνα να τους φιλοξενήσει. Εκείνη δέχεται και, μάλιστα, γίνεται η τραγουδίστρια τους, αντικαθιστώντας την Ιταλίδα τραγουδίστρια του συγκροτήματος. Φυσικά, τα μπερδέματα δεν λείπουν ούτε από αυτή την ταινία.
Από αυτή έγιναν γνωστά τα τραγούδια «Το πετεινάρι» και το «Κέρκυρα Κέρκυρα», τα οποία έχουν συνδεθεί άμεσα με την ηθοποιό και τα τραγουδάμε ακόμα και σήμερα!
7. Πολίτικη κουζίνα (2003)
Έρχομαι, λοιπόν, στα πιο σύγχρονα και στη δραματική ταινία «Πολίτικη Κουζίνα», η ιστορία της οποίας αποτελεί προσωπικό βίωμα του δημιουργού της, Τάσου Μπουλμέτη. Είναι μία ταινία που τοποθετείται στην Κωνσταντινούπολη και συζητά έξυπνα και δημιουργικά το θέμα των διωγμών, που είχαν υποστεί οι Έλληνες της Πόλης το 1964.
Πρόκειται για ένα μείγμα μπαχαρικών και αναμνήσεων, που μπλέκονται τόσο όμορφα και αρμονικά στην αφήγηση του πρωταγωνιστή, Φάνη Ιακωβίδη (Γιώργος Χωραφάς). Μία ταινία που ασχολείται με ένα τόσο ευαίσθητο και δυσάρεστο θέμα της ελληνικής ιστορίας, που συγκίνησε και αγαπήθηκε εξίσου από τους θεατές.
8. Κυνόδοντας (2009)
Επίκαιρος όσο ποτέ, ο Γιώργος Λάνθιμος φέρει την υπογραφή της ταινίας «Κυνόδοντας». Η ταινία απέσπασε εξαιρετικές κριτικές και διακρίσεις, ακόμα και σε διεθνή φεστιβάλ. Παράλληλα, ήταν υποψήφια για Όσκαρ Ξενόγλωσσης Ταινίας στα βραβεία του 2011.
Η υπόθεση της ταινίας αφορά μία οικογένεια, η οποία αποτελείται από δύο γονείς και τα τρία ενήλικα παιδιά τους. Οι γονείς έχουν αποφασίσει να μην έχουν επαφή με τον έξω κόσμο, κρατώντας τα παιδιά τους απομονωμένα στο σπίτι. Μάλιστα, τους έχουν μάθει πως ένα παιδί είναι σε θέση να φύγει από το σπίτι του, μόνο αν πέσει ο δεξιός ή ο αριστερός κυνόδοντας τους. Ιδιαίτερη ταινία, που αξίζει να δεις έστω μία φορά.
9. Μικρά Αγγλία (2013)
Η «Μικρά Αγγλία» τοποθετείται χρονικά στο Μεσοπόλεμο και στο νησί της Άνδρου, το οποίο χαρακτηρίζεται και ως “Μικρά Αγγλία”, λόγω του πλούτου του. Είναι μία ταινία βασισμένη στο ομώνυμο μυθιστόρημα της Ιωάννας Καρυστιάνη, σε σκηνοθεσία του Παντελή Βούλγαρη.
Η δραματική ιστορία περιστρέφεται γύρω από τις αδερφές Όρσα και Μόσχα, που ζουν στην Άνδρο. Η Όρσα είναι ερωτευμένη με τον υποπλοίαρχο Σπύρο Μαλταμπέ, τον οποίο και παντρεύεται στο τέλος. Αντίθετα, η μικρότερη κόρη, Μόσχα, δεν επιθυμεί την τύχη της μητέρας και της αδερφής της, που παντρεύτηκαν ναυτικό. Επιθυμεί, ωστόσο, απεγνωσμένα να φύγει από το νησί. Όμως, δεν καταφέρνει να ξεφύγει από την ίδια μοίρα.
Η «Μικρά Αγγλία» αποτελεί μία από τις εμπορικότερες ταινίες του ελληνικού κινηματογράφου, που επιβάλλεται να παρακολουθήσεις!
10. Ουζερί Τσιτσάνης (2015)
Σε σκηνοθεσία Μανούσου Μανουσάκη, η ταινία «Ουζερί Τσιτσάνης» περιγράφει τον έρωτα, που αναπτύχθηκε ανάμεσα σε έναν Χριστιανό και μία Εβραία κατά τη διάρκεια της Κατοχής.
Πρόκειται για μία σχετικά πρόσφατη ταινία, μιας και βγήκε μόλις 4 χρόνια πριν. Ωστόσο, αγγίζει ένα θέμα ιδιαίτερα λεπτό, μίας εποχής που πλέον βρίσκεται αρκετά μακριά μας. Το αίσθημα της νοσταλγίας και της συγκίνησης, που προκαλεί, είναι αρκετό για να σου κινήσει το ενδιαφέρον. Είμαι σίγουρη πως αν τη δεις, θα σου αφήσει τις καλύτερες εντυπώσεις.
Φυσικά, οι ταινίες που είχα υπ’ όψιν μου, όταν ξεκίνησα να γράφω αυτό το άρθρο, ήταν πολύ περισσότερες. Ωστόσο, προτίμησα να επιλέξω αυτές, που κατά τη γνώμη μου, έχουν μείνει και θα συνεχίσουν να μένουν στη μνήμη μας. Ταινίες παλιές, αλλά και νέες, που δεν βαριόμαστε όσες φορές και αν τις δούμε. Ελπίζω, να σε διασκέδασα!