FrapressΈτσι βίωσαν οι αρθρογράφοι μας εκείνη την σημαντική μέρα της ζωής τους!
Οι Πανελλήνιες είναι ένας θεσμός που καλώς ή κακώς όλοι μας έχουμε περάσει για να εισέλθουμε στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Κάθε χρόνο η αγωνία χτυπάει «κόκκινο» για τους υποψήφιους αυτή την εποχή, που αναμένουν με μεγάλη ανυπομονησία την ανακοίνωση των βάσεων εισαγωγής στα πανεπιστήμια.
Με αφορμή την ανακοίνωση των βάσεων 2018, οι αρθρογράφοι του Frapress.gr θυμούνται τις δικές τους εμπειρίες από εκείνη τη σημαντική μέρα, που σηματοδότησε την έναρξη της φοιτητικής τους ζωής!
Εβίτα Γοργορίνη
Όταν έμαθα τις βάσεις των πανελληνίων πίστευα ότι ήταν μια από τις χειρότερες μέρες της ζωής μου. Έχασα τη σχολή που ήθελα για 50 μόλις μόρια. Η απογοήτευση μου όπως φαντάζεσαι ήταν τεράστια εφόσον «τα είχα υπολογίσει όλα» προκειμένου να μπω εκεί. Έκλαιγα, χτυπιόμουν, έλεγα θα δώσω ξανά μέχρι που η μάνα μου, η οποία δε φημίζεται για την ψυχραιμία της, με ηρέμησε και μου είπε να σκεφτούμε καλύτερα.
Τελικά πήγα στο Τμήμα Πολιτικών Επιστημών και Ιστορίας στο Πάντειο και ειλικρινά δεν θα άλλαζα με τίποτα αυτή την επιλογή. Μακάρι να είχα την ωριμότητα τότε να ήθελα αυτή τη σχολή εξαρχής. Είμαι της άποψης ότι όλα για κάποιο λόγο συμβαίνουν.
Ήθελα να μπω στα ΜΜΕ του Παντείου γιατί ήθελα να γίνω δημοσιογράφος και μου άρεσε το γράψιμο. Τελικά κατάφερα να το κάνω απλά μέσα από το Frapress και τη δουλειά που έπιασα αργότερα. Η διαφορά είναι ότι ήμουν σε μια σχολή που με έκανε να σκέφτομαι πιο σφαιρικά και με ωρίμασε ως άνθρωπο.
Οπότε εάν εσύ που διαβάζεις αυτό το κείμενο δεν μπήκες στη σχολή των ονείρων σου, να μην ανησυχείς. Μια σχολή δεν είναι το τέλος του κόσμου, λύσεις υπάρχουν και θα βρεις αυτό που θέλεις και τον τρόπο για να το κάνεις.
Βασιλική Κοκμοτού
Το βράδυ πριν την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων, πέρασε αργά και βασανιστικά, και απ’ ό,τι θυμάμαι δεν είχα κοιμηθεί σχεδόν καθόλου. Φυσικά ήμουν στο πόδι από πολύ νωρίς το πρωί και ήμουν πάνω από τον υπολογιστή για το πότε θα ανοίξει το σύστημα για να μπω να δω πού πέρασα. Μόλις είδα το αποτέλεσμα, αν και ήταν χαμηλά στη σειρά επιλογής των σχολών που είχα δηλώσει, χάρηκα, και έβαλα τα κλάματα από χαρά! Δε με ένοιαζε που δεν ήταν η πρώτη μου επιλογή το Οικονομικό της Πάτρας, γιατί προφανώς για να το είχα δηλώσει, μου άρεσε!
Όντας πλέον απόφοιτη, αυτό που πιστεύω είναι ότι καθετί που γίνεται, υπάρχει λόγος που γίνεται. Αν δεν περνούσα εκεί, δε θα γνώριζα τα άτομα που ξέρω, δε θα αποκτούσα τις εμπειρίες που έχω, δε θα έπαιρνα τα μαθήματα και τις γνώσεις που έχω τώρα, και επομένως δε θα ήμουν και ο άνθρωπος που είμαι τώρα.
Αγαπητέ (και επίσημα πλέον) φοιτητή, μπες στη σχολή που πέρασες, άσε τα αποτελέσματα των επιλογών σου να σε οδηγήσουν εκεί που θέλουν εκείνα, γιατί στην τελική μάλλον εκεί θα πρέπει να βρίσκεσαι, και μη βιάζεσαι ποτέ να δεις το “καλό” και “σωστό” αποτέλεσμα, όπως το έχεις στο μυαλό σου πλασμένο. Με τον έναν ή τον άλλον τρόπο θα έρθει, αν είναι όντως για εσένα, αρκεί να έχεις την υπομονή να περιμένεις και να έχεις πάντα το θάρρος να τολμάς και να διεκδικείς!
Δέσποινα Μπαράκη
Πρέπει να ήμουν από τους ελάχιστους που δεν είχαν καθόλου άγχος για την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων για τον απλούστατο λόγο ότι ήξερα ήδη ότι είχα περάσει στη σχολή αυτή (Γαλλική Φιλολογία).
Οπότε αυτό που θυμάμαι είναι ότι τη στιγμή που όλοι ήταν αγχωμένοι εγώ απλώς περίμενα για να επιβεβαιώνω αυτό που ήδη γνώριζα. Κάποια χρόνια αργότερα μπορώ να σου πω ότι η επιλογή μου ήταν σωστή, αλλά ταυτόχρονα θα σου πω και ότι τελικά δεν έχει καμία σημασία η σχολή, στην οποία πέρασα.
Με λίγα λόγια δεν έχει σημασία αν δεν πέρασες στη σχολή που ήθελες, γιατί και εγώ ΜΜΕ ήθελα…Και παρότι δεν πέρασα στη σχολή αυτή τελικά εργάζομαι πάνω σε αυτόν τον τομέα, κάνοντας τελικά αυτό που αγαπώ!
Η μόνη συμβουλή, που μπορώ να σου δώσω είναι αυτή που έδωσα και σε μια φίλη τη Δευτέρα πήγαινε να γραφτείς στη σχολή, να δεις τα μαθήματα, είτε θες, είτε όχι… Οι άνθρωποι αλλάζουν το ίδιο και όσα θέλουμε να κάνουμε στη ζωή μας. Μπορεί όχι ολοκληρωτικά, αλλά μέχρι ενός σημείου σίγουρα.
Αν πας στη σχολή και τελικά δεν σου αρέσει μέχρι τον Νοέμβρη θα το ξέρεις- πίστεψέ με- και τότε μπορείς να αποφασίσεις να ξαναδώσεις ή να κάνεις 10%.
Επιλογές και ευκαιρίες στη ζωή μας παρουσιάζονται καθημερινά, το ζήτημα έγκειται στο κατά πόσο είσαι έτοιμος/η να πάρεις τη ζωή σου στα χέρια σου και να φτάσεις εσύ που εκεί επιθυμείς με δουλειά και προσπάθεια!
Μαριλίτσα Κωνσταντοπούλου
Την ημέρα εκείνη ήμουν με μια παιδική μου φίλη με την οποία μοιραστήκαμε τη χαρά των αποτελεσμάτων περνώντας και οι δύο στις σχολές της επιλογής μας. Η χαρά ήταν τεράστια για το νέο και μεγάλο δρόμο που ξανοιγόταν προς τη φοιτητική ζωή, μακριά από το πατρικό σπίτι στην πρώτη σχολή που επέλεξα.
Ήταν ακόμα πιο τεράστια όμως γιατί πιστεύοντας κατά την πρώτη εβδομάδα των πανελληνίων ότι “απέτυχα” ήμουν έτοιμη να καταθέσω ψυχολογικά τα όπλα προετοιμάζοντας ήδη το ενδεχόμενο να ξαναδώσω!
Μετά τεράστιας ψυχικής προσπάθειας δε το έβαλα κάτω, πίεσα τον εαυτό μου και το πάλεψα, ισοφαρίζοντας τελικά την κακή στιγμή με τα επόμενα μαθήματα! Ηθικό δίδαγμα ακόμα και να γίνει η στραβή ποτέ μην παραιτηθείς πριν να φτάσεις στο τέλος!
Ηλέκτρα Κατσίκη
Η αλήθεια είναι ότι πριν καν βγουν οι βάσεις ήξερα μέσα μου ότι είχα περάσει στην Κοινωνιολογία της Παντείου. Μάλλον γιατί έλεγα στον εαυτό μου τότε ότι: «Έκανες ό τι καλύτερο μπορούσες». Τώρα που έμεινε ένας χρόνος για το πτυχίο θα σου έλεγα με κεφαλαία γράμματα ότι με το να μπεις σε ένα προπτυχιακό τμήμα δεν τελειώνει η ζωή σου, αλλά εκεί είναι που αρχίζει!
Αν είσαι απ’ αυτούς που θα πάρουν στα σοβαρά την σχολή τους, υπάρχουν μέρες που είσαι κλεισμένος στη βιβλιοθήκη και αναρωτιέσαι αν όλα αυτά που κάνεις και προσπαθείς θα οδηγήσουν κάπου! Αλλά έχοντας ένα ακόμη χρόνο για το πτυχίο, έχω να σου πω υποψήφιε/α φοιτητή/-τρια ότι η σχολή μου με έκανε καλύτερη σαν άνθρωπο ακόμη κι αν δεν τα καταφέρω ως επιστήμονας τουλάχιστον θα έχω μάθει χρήσιμα μεθοδολογικά εργαλεία για όλη μου τη ζωή!
Ινώ Κωνσταντοπούλου
Η ημέρα που ανακοινώθηκαν οι βάσεις των Πανελληνίων… Ναι, εκείνη τη μέρα έκλαψα πολύ. Πάρα πολύ. Όχι τόσο επειδή δεν πέρασα στη σχολή που ήθελα, αλλά κυρίως επειδή πέρασα σε μια σχολή που ΔΕΝ ήθελα. Δημόσια Διοίκηση Παντείου. Ένας συνδυασμός από μαθήματα δικαίου και οικονομικών.
Η αλήθεια είναι πως δεν ήταν και το καλύτερό μου. (Μεταξύ μας, το Παιδαγωγικό μου φαινόταν τότε πολύ πιο δελεαστική επιλογή.) Όμως, κέρδισα πάρα πολλά από όλο αυτό.
Έμαθα πως οι γνώσεις μπορεί να μην είναι πάντα ενδιαφέρουσες, αλλά ΣΙΓΟΥΡΑ θα φανούν χρήσιμες κάποια στιγμή. Έμαθα πως οι συνθήκες δε θα είναι κάθε φορά όπως εμείς τις θέλουμε και, αν δε σκεφτόμαστε να συμβιβαστούμε, προσπαθούμε να προσαρμοστούμε σε αυτές. Και έμαθα πως ένα πτυχίο δεν αποτελεί εμπόδιο σε αυτό που πραγματικά θέλουμε να ακολουθήσουμε στη ζωή μας όταν υπάρχει μεράκι γι’ αυτό. Συνεπώς, ακόμα και όταν τα πράγματα δεν έρθουν όπως τα περιμένουμε, υπομονή και επιμονή. Και όλα θα έρθουν.
Κώστας Δεσποτάκης
Νομίζω το μεγαλύτερο άγχος μου ήταν τη μέρα που ανακοινώθηκαν τα μόρια που είχα βγάλει και όχι τη μέρα της ανακοίνωσης των βάσεων. Αλλά αφού μιλάμε για αυτό…. Γενικά πριν την ανακοίνωση ήξερα ότι ήταν πολύ πιθανό να έχω περάσει Βιολογικό Πάτρας καθώς ήμουν μόνο 100 μόρια κάτω από τις βάσεις των προηγούμενων ετών και προβλέπονταν μεγάλες πτώσεις βάσεων στα πεδία που με ενδιέφεραν.
Οπότε εκείνη τη μέρα ξύπνησα 7 το πρωί μπήκα στο site, είδα ότι πέρασα και ξανακοιμήθηκα σαν πουλάκι. Κάπου στις 11 και η μάνα μου αρχίζει να φωνάζει για την αναισθησία μου, καθώς μίλαγε και με μία φίλη της στο τηλέφωνο που η κόρη της έκλαιγε γιατί δεν είχε περάσει εκεί που ήθελε και είχε σηκωθεί άγρια χαράματα να δει τις βάσεις (που να ήξερε). Με τα πολλά σηκώνομαι κατά τις 12 παρά τους ανακοινώνω ότι πέρασα Βιολογία στη Πάτρα και από κει και πέρα τα άλλα είναι ιστορία. Σπίτι, νέοι φίλοι, τα καλύτερα χρόνια της ζωής μου και ένα πτυχίο που ελπίζω να έρθει σύντομα!
Ραφαέλα Χαμπίπη
Η μέρα των αποτελεσμάτων ήταν από τις πιο αγχώδεις και τρομακτικές της ζωής μου. Βρισκόμουν στο εξοχικό μου χωρίς internet και ενώ όλοι οι φίλοι μου ετοιμάζονταν να συναντηθούν στην παραλία ή για καφέ εγώ είχα καθηλωθεί στον καναπέ κοιτώντας το κενό, γεμάτη άγχος και ανασφάλεια. Πήρα λοιπόν τηλέφωνο μία φίλη μου και τις έδωσα τους κωδικούς μου ώστε να μπει για εμένα στο σύστημα.
Ήξερα πως είχα τα μόρια που χρειαζόμουν για τη Θεατρικών Σπουδών Αθήνας αλλά για κάποιο γελοίο λόγο δε μπορούσα να πειστώ πως ίσως και να τα είχα καταφέρει. Μην αντέχοντας την αναμονή αγόρασα internet αλλά με το που άνοιξα το κινητό εκείνη με είδε ενεργή στο messenger και μου έστειλε την πολυπόθητη φωτογραφία. Είχα περάσει στη σχολή που ήθελα, στην πόλη μου και με σχετική άνεση! Προφανώς και πήγα και για καφέ και στην παραλία και πέρασα ένα υπέροχο καλοκαίρι!
Το ηθικό για εμένα δίδαγμα είναι πως κάθε αβάσιμη ανασφάλεια και έλλειψη πίστης στον εαυτό σου είναι αχρείαστη σε αυτή τη ζωή! Αν δεν πιστέψουμε εμείς σε εμάς, τότε ποιος;
Φωτεινή Καρέτση
Η μέρα που ανακοινώθηκαν οι βάσεις αποτέλεσε τη στιγμή της επιβράβευσης των κόπων όλων αυτών των ετών. Όντας βέβαιη ότι περνώ στη σχολή πρώτης επιλογής (Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής στα Γιάννενα) από την ημέρα που τελείωσα με τις Πανελλήνιες, απλά περίμενα την επίσημη ανακοίνωση. Δεν μετάνιωσα στιγμή για την επιλογή μου, ίσα ίσα όσο περνά ο καιρός πιστεύω εντονότερα ότι είναι η καλύτερη απόφαση της ζωής μου, άσχετα που πολλοί από τον κύκλο μου την κατέκριναν (τύφλα να έχει το Μετσόβιο).
Γι’ αυτό το λόγο, μην αφήσεις κανέναν να καθορίσει το μέλλον σου ακόμη και σ’αυτό το πρώιμο στάδιο (διότι κακά τα ψέματα, η σχολή είναι το πρώτο μεγάλο δίλημμα που θα βιώσεις αλλά δεν θα είναι αποκλειστικά καθοριστικό για τη ζωή σου), αλλά υποστήριξε τις δικές σου επιθυμίες με όλη σου τη δύναμη. Ακόμη κι αν τελικά δεν σου αρέσει, θα έχεις μάθει από τα λάθη σου και θα είσαι ο πλήρης υπεύθυνος των επιλογών σου!
Κωνσταντίνα Ράικου
Την ημέρα που ανακοινώθηκαν τα αποτελέσματα των βάσεων με βρήκαν 2 σοκ: το πρώτο, πέρασα σε μια πόλη που δεν ήθελα επ’ ουδενί να περάσω, την Αθήνα. Το δεύτερο, πέρασα σε μια σχολή, το τμήμα Διεθνών & Ευρωπαϊκών Σπουδών Παντείου, που ήταν 6η στις επιλογές μου, και αυτό γιατί ήταν μια σχολή παρεμφερής με τη Νομική που τόσο πολύ ήθελα τότε να περάσω.
Τελικά, ήρθα στην Αθήνα, την οποία λάτρεψα και δεν την αλλάζω με καμιά άλλη πόλη για πολλούς και διάφορους λόγους και μπήκα σε μια σχολή, η οποία άνοιξε τόσο πολύ το μυαλό μου και τον τρόπο που αντιμετωπίζω πλέον τα πράγματα γύρω μου, με έμαθε τόσα πολλά πράγματα για τόσο διαφορετικά αντικείμενα, με αποτέλεσμα αυτή τη στιγμή που τελειώνω από αυτό το Τμήμα, να έχω γνώσεις επί παντός επιστητού. Δεν αλλάζω αυτή την επιλογή γιατί μου έμαθε πολλά! Οπότε, όσο και αν δεν σας αρέσει το αποτέλεσμα που σας έφεραν οι φετινές πανελλαδικές εξετάσεις, δώστε του μια ευκαιρία γιατί η ζωή ξέρει καλύτερα από εμάς!
Μαίρη Μαθιουδάκη
Η ημέρα ανακοίνωσης των βάσεων ήταν ίσως από τις λίγες στιγμές της ζωής μου που δεν έχουν βαφτεί με άγχος… Από το προηγούμενο βράδυ με διακατείχε βέβαια μια κάποια ένταση. Ήταν αυτή η ένταση της γλυκιάς αναμονής για όσα επρόκειτο να ξεκινήσουν. Μπορεί να ήμουν σχεδόν σίγουρη για το ότι θα είχα περάσει στη σχολή που τόσο πολύ ήθελα, ωστόσο είχα πείσει τον εαυτό μου ότι αυτή τη φορά η όποια ανατροπή θα ήταν καλοδεχούμενη! Άλλωστε ανυπομονούσα για τη νέα αυτή αρχή, ήθελα όσο τίποτα να πατήσω αυτό το κουμπάκι που θα λειτουργούσε σαν ένα restart button και θα μου έδινε τη δυνατότητα να ξεκινήσω να ζω κάποιες από τις επιλογές μου!
Η χαρά και η ικανοποίησή μου, αλλά και των αγαπημένων μου προσώπων ήταν η αρχή μόνο 4 χρόνων κατακλυσμένων με έντονα συναισθήματα, ανεξάντλητες συζητήσεις με φίλους, νέα ενδιαφέροντα και πολλά πολύτιμα εφόδια! Πλέον νιώθω γεμάτη και ακόμα πιο έτοιμη για όσα πρόκειται να έλθουν! Είμαι σίγουρη ότι η ζωή θα βρει τον τρόπο να με εκπλήξει και να κάνει τις στιγμές μου ακόμα πιο όμορφες από όσα είχα φανταστεί!!
Ακόμα, όμως, και αν κατατάσσεσαι σε εκείνους που η ζωή δεν έφερε το πολυπόθητο αποτέλεσμα, μη διστάσεις να τολμήσεις να γευτείς αυτό που σου προσφέρθηκε! Επιβιβάσου στο roller coaster σου και ξεκίνα να μαζεύεις εμπειρίες!
Σταύρος Γεννίτσαρης
Όταν ετοίμαζα μηχανογραφικό, ήμουν πεπεισμένος ότι θα περάσω Πειραιά ή Αθήνα. Πρώτες επιλογές ΑΣΟΕ και ΠΑΠΕΙ. Τελευταία στιγμή κάποιος μου σφυράει για ένα τμήμα στο Πολυτεχνείο της Κρήτης στα Χανιά. Τη μέρα που ανακοινώνονται οι βάσεις, ανοίγω υπολογιστή και περιμένω να δω ΠΑΠΕΙ στην οθόνη. Μηχανικών Παραγωγής και Διοίκησης στα Χανιά έλεγε τελικά η μ@λ@κία.
Παθαίνω σοκ, είμαι σε φάση τι θα κάνω τώρα, τι να πάω να κάνω εκεί κάτω και άλλα τέτοια. Μετά από μερικές ώρες ξεπέρασα το σοκ και το αποδέχτηκα. Τώρα, γράφοντας αυτό σκέφτομαι ότι ήμουν λίγο(
βλάκας που αντέδρασα έτσι. Τελικά, πήγα Χανιά, πέρασα μερικές από τις καλύτερες στιγμές και φάσεις που θυμάμαι και δεν το μετάνιωσα ποτέ. Έβαλα τα Χανιά στην καρδιά μου και παραλίγο να πολιτογραφηθώ Χανιώτης.
Το συμπέρασμα είναι ένα. Απλά ακολούθησε την τύχη και όπου σε βγάλει. Η ζωή ξέρει, όπως λέει και ο Ρένος Χαραλαμπίδης στα Φτηνά Τσιγάρα.
Δαυίδ Χατζηκωστής
Αυτή η αδίστακτη συντακτική ομάδα με στέλνει 14 χρόνια πίσω!! Τότε το μακρινό 2004 δεν ήμουν καν Αθήνα, παραθέριζα εις το μαγευτικό Ληξούρι! Μπορώ να πω ότι δεν ήμουν καθόλου αγχωμένος, καθώς είχα μαζέψει αρκετά μόρια για να περάσω στη σχολή της επιλογής μου! Τις βάσεις τις είδα από την τηλεόραση! Η χαρά ήταν μεγάλη, η δε ικανοποίηση ακόμα μεγαλύτερη καθώς η τρίτη Λυκείου ήταν φοβερά επίπονη και δύσκολη χρονιά!! Και μετά πέρασα 4 όμορφα χρόνια στην ΑΣΟΕΕ. Στην οποία έμαθα πολλά πράγματα και έκανα κάποιους πραγματικούς φίλους!
Μαριάνθη Δόβρη
Πρώτη φορά που έδωσα Πανελλήνιες ήταν το 2014. Θυμάμαι ότι σε όλο το λύκειο ήθελα να περάσω Ψυχολογία, αλλά κάπου στα μέσα η αγάπη μου για τη λογοτεχνία με έκανε να θέλω Φιλολογία. Μέσα από πολύ άγχος, διάβασμα , ξενύχτι, καφέ και 2 κρίσεις πανικού… πέρασα ιστορικό.
Τότε έμοιαζε σαν μια μεγάλη ήττα και για αυτό το λόγο αποφάσισα να ξαναδώσω. Μέσα από σωστή καθοδήγηση, λιγότερο αλλά πιο συγκεντρωμένο διάβασμα και καλύτερη διαχείριση του άγχους κατάφερα -επιτέλους- να περάσω Φιλολογία.
Όταν όμως μπήκα στη σχολή συνειδητοποίησα ότι κάτι μου έλειπε. Έτσι πειραματίστηκα με διάφορα αντικείμενα και πλέον προσανατολίζομαι λίγο περισσότερο προς την επιχειρηματικότητα. Το αν θα τα καταφέρω είναι ένα άλλο ζήτημα, αλλά θέλω να καταλήξω στο εξής: αν πέρασες εκεί που ήθελες συγχαρητήρια.
Καλώς ήρθες σε κάποια από τα καλύτερα χρόνια της ζωής σου και ετοιμάσου να εκπλαγείς με τον ίδιο σου τον εαυτό. Αν δεν πέρασες εκεί που ήθελες, μην απογοητεύεσαι. Υπάρχουν πολλές λύσεις (ακόμη κι αν δε θες να ξαναδώσεις). Όπως και να έχει ετοιμάσου να εκπλαγείς και εσύ!