Γωγώ ΝταλλήΟ σκηνοθέτης του “Fight Club”, Ντέιβιντ Φίντσερ, έσβησε φέτος πενήντα έξι κεράκια. Με αφορμή τα γενέθλια του θα μιλήσουμε γι’ αυτόν και τις ταινίες του!
Ντέιβιντ Φίντσερ. Πρώτες σκέψεις. Αμερικανός σκηνοθέτης. Επιτυχημένος. Όσκαρ. Seven.
Ο Ντέιβιντ Φίντσερ γεννήθηκε στις 28 Αυγούστου του 1962 και ήδη από τα 8 του χρόνια ήξερε τι ήθελε να κάνει. Έπιασε στα χέρια του την πρώτη του κάμερα και άρχισε να γυρίζει ερασιτεχνικές ταινίες. Η πρώτη του δουλειά ήταν στην εταιρία Industrial Light and Magic, όπου δούλεψε σε γνωστά projects όπως “Ο πόλεμος των άστρων: επεισόδιο 6 – Η επιστροφή των Τζεντάι” και “Ο Ιντιάνα Τζόουνς και ο ναός του χαμένου θησαυρού”.
Το 1984 κάνει το πρώτο του μεγάλο βήμα, σκηνοθετώντας ένα διαφημιστικό που έδειχνε ένα μωρό να καπνίζει. Η συγκεκριμένη διαφήμιση, όπως ήταν αναμενόμενο, προκάλεσε εντύπωση στους παραγωγούς του Λος Άντζελες, δίνοντας στο Φίντσερ το εισιτήριο για μια φιλόδοξη καριέρα. Ακολούθησαν ντοκιμαντέρ, διαφημιστικά και βίντεο κλιπ με πασίγνωστους καλλιτέχνες όπως η Μαντόνα, οι Aerosmith και ο Μάικλ Τζάκσον.
Το σκηνοθετικό του ντεμπούτο έγινε το 1992 με την ταινία “Alien 3”, η οποία δυστυχώς δεν κατάφερε να κερδίσει τα θετικά σχόλια του κοινού και των κριτικών παρά την υποψηφιότητα της για όσκαρ οπτικών εφέ, γεγονός, που έφερε σε ρήξη την εταιρεία παραγωγής 20th Century Fox και τον σκηνοθέτη.
Το 1995 έρχεται η πρώτη του μεγάλη επιτυχία με το σκοτεινό ψυχολογικό θρίλερ “Seven” που απέσπασε διθυραμβικές κριτικές και εξελίχθηκε σε τεράστια εισπρακτική επιτυχία με πρωταγωνιστές τους Μπραντ Πιτ, Μόργκαν Φρίμαν και Κέβιν Σπέισι.
Το σοκαριστικό φινάλε αν και αρχικά είχε απαγορευτεί από την παραγωγή, γυρίστηκε χάρη στην παρέμβαση του Μπραντ Πιτ που απείλησε να αποχωρήσει από την ταινία αν άλλαζε, επιτρέποντας στον Φίντσερ να βάλει το χεράκι του, όπως μόνο αυτός γνωρίζει.
Ντέιβιντ Φίντσερ και Μάικλ Ντάγκλας στα γυρίσματα του “The Game”
Aκολούθησαν το εξαιρετικό “The Game” με τους Μάικλ Ντάγκλας και Σον Πεν που είχε μέτρια πορεία στα ταμεία, το αμφιλεγόμενο “Fight Club” με τους Μπ. Πιτ, Ε. Νόρτον και Ε. Μπ. Κάρτερ που από το μηδέν βρέθηκε ξαφνικά στην κορυφή της λίστας με τις καλύτερες ταινίες όλων των εποχών.
Το συγκριτικά με τις υπόλοιπες ταινίες του σχετικά “αδιάφορο”, Δωμάτιο Πανικού, και το φιλόδοξο Zodiac που δεν κατάφερε να διεκδικήσει μια θέση στην κούρσα των όσκαρ παρά τις δυνατές ερμηνείες του Ρ. Ντ. Τζούνιορ και Τζ. Τζίλεγχαλ.
Το 2008, ο Φίντσερ συναντά για τρίτη φορά τον Μπραντ Πιτ στην απίστευτη ιστορία του Μπέντζαμιν Μπάτον, μια ταινία που του χαρίζει την πρώτη του υποψηφιότητα για όσκαρ σκηνοθεσίας.
Τρία χρόνια αργότερα κερδίζει τη χρυσή σφαίρα και μια ακόμη υποψηφιότητα για όσκαρ για την ταινία “The Social Νetwork”, που πραγματεύεται τις νομικές περιπέτειες του ιδρυτή του Facebook, Μαρκ Ζούκερμπεγκ, απογειώνοντας την καριέρα του.
Το 2014, ο Ντ. Φίντσερ επιστρέφει δυναμικά με ένα ακόμη ψυχολογικό θρίλερ γραμμένο από την πένα της Γκίλιαν Φλυν και εμπνευσμένο από τα σκοτεινά μονοπάτια των σκέψεων του.
Το κορίτσι που εξαφανίστηκε έχει το μυστήριο, την αγωνία, την ανατροπή, το ναρκισσισμό που κρύβουμε μέσα μας όπως έχει δηλώσει και ο ίδιος.
Ο ίδιος έχει δηλώσει πως επιλέγει του ηθοποιούς με κριτήριο τις εκφράσεις του προσώπου τους και τα συναισθήματα που εκφράζουν σε συγκεκριμένες σκηνές. Εξάλλου επέλεξε τον Μπεν Άφλεκ για το ρόλο του στο “Gone Girl” γιατί του ταίριαξε το χαμόγελο του δίπλα στη φωτογραφία της εξαφανισμένης Έιμι.
Στα παρασκήνια του “Gone Girl” με τον Μπεν Άφλεκ
Ντέιβιντ Φίντσερ. Δεύτερες σκέψεις. Σκοτεινός. Απαιτητικός. Τελειομανής. Μετρ της αγωνίας.
Γυρίζει τις σκηνές ξανά και ξανά μέχρι να φτάσει το τέλειο, ακόμη και αν ήδη το έχει πετύχει. Δεν τον αποκαλούν άδικα “40 takes”.
Έχει το ταλέντο να σε καθηλώνει στην θέση σου, να κάθεται δίπλα σου και να σου ψιθυρίζει, να σε προτρέπει να μπεις μέσα στην ταινία, να σε κρατά σε εγρήγορση σε όλη τη διάρκεια και στο τέλος να σε θυμώνει αν δεν σου δίνει τις απαντήσεις που θέλεις.
“Γιατί έτσι συμβαίνει μερικές φορές. Δεν είναι στις προθέσεις μου”.
“Η ψυχαγωγία πρέπει να λειτουργεί ως φάρμακο. Μερικοί άνθρωποι πηγαίνουν σινεμά για να δουν ότι όλα είναι καλά. Εγώ δεν κάνω τέτοιες ταινίες. Τίποτα δεν είναι καλά.”