Αν το ποδόσφαιρο είναι ο Βασιλιάς των Σπορ, τότε η επαγγελματική πάλη είναι το Σπορ των Βασιλιάδων.

Οι περισσότεροι γνωρίζουν τον όρο «κάτς» (catch) και με αυτόν περιγράφουν την Επαγγελματική Πάλη. Ο όρος αυτός, προέρχεται από τις ρίζες του αθλήματος, που βρίσκονται στα καρναβάλια και τα πλανόδια τσίρκο της Ευρώπης και αργότερα της Αμερικής τον 19ο αιώνα. Τότε, ανάμεσα σε ακροβάτες και τσαρλατάνους ταχυδακτυλουργούς, φρικιά του τσίρκου και άγρια ζώα, υπήρχαν γίγαντες μυϊκής δύναμης που επιδίδονταν σε ένα προς ένα αναμετρήσεις.

Οι αναμετρήσεις αυτές ήταν πραγματικές σε φύση, με στοιχεία Ελληνορωμαϊκής Πάλης, και νικητής ήταν εκείνος που θα ακινητοποιούσε τον αντίπαλό του ή θα τον έκανε να παραιτηθεί χρησιμοποιώντας κάποια λαβή. Αργότερα, αυτό άλλαζε.

Περί τα 1920, 3 διοργανωτές και παλαιστές, οι Ed “Strangler” Lewis, Billy Sandow και Joseph “Toots” Mondt θα άλλαζαν την Επαγγελματική Πάλη για πάντα. Πλέον, οι αγώνες είχαν γίνει προκαθορισμένοι, με τους νικητές να αποφασίζονται από πριν. Οι τρεις άντρες, γνωστοί ως “The Gold Dust Trio”, θα άρχιζαν να προσθέτουν πιο επιδεικτικές κινήσεις και μανούβρες, κάνοντας το θέαμα πιο ενδιαφέρον.

 

Πέρα όμως από την χορογραφία, επηρέασαν και τον τρόπο με τον οποίο παρουσιάζονταν οι αγώνες, δίνοντας έμφαση στο να δημιουργήσουν ένα αφηγηματικό συνεχές. Σε στάδια πλέον, και όχι στις αυλές των τσίρκων που τους στέγαζαν μέχρι τότε, οι αγώνες σταμάτησαν να είναι μεμονωμένοι, και αποτελούσαν μέρος μιας αψιδωτής ιστορίας.

«Μα καλά, δεν ξέρεις ότι αυτά είναι ψεύτικα;»

Αν έχεις παρακολουθήσει ποτέ στην ζωή σου επαγγελματική πάλη και το έχεις συζητήσει με κάποιον, τότε σίγουρα έχεις ακούσει αυτό το διαμάντι. Ναι, θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι ‘’ψεύτικη’’, αλλά το ίδιο ισχύει και για το Game of Thrones και το Breaking Bad. Οι δράκοι είναι CGI, ο Bryan Cranston δεν διακινούσε crystal meth και οι μπουνιές όντως δεν έχουν επαφή με το πρόσωπο (με μερικές εξαιρέσεις).

Η επαγγελματική πάλη είναι ένας χορός, ένα performance art, όπου οι παλαιστές συνεργάζονται για να κάνουν το θέαμα όσο πιο αληθοφανές γίνεται. Και ακριβώς εκεί βρίσκεται η τέχνη. Όλοι ξέρουν πως οι αθλητές δεν θέλουν όντως να τραυματίσουν ο ένας τον άλλο. Οι θεατές αναστέλλουν την δυσπιστία τους και θαυμάζουν τις αθλητικές και υποκριτικές ικανότητες των παλαιστών.

Και είναι τουλάχιστον προσβλητικό προς τους περφόρμερ, να χαρακτηρίζουμε κάτι για το οποίο έχουν χύσει αίμα, ιδρώτα και δάκρυα ψεύτικο. Είναι σαν να πηγαίνεις σε έναν ηθοποιό και να τον κράζεις που όντως δεν έχει τρύπα από σφαίρα απ’ την τελευταία του ταινία.

Τι είναι λοιπόν αυτό που κάνει την Επαγγελματική Πάλη ενδιαφέρουσα; Αρχικά, οι αθλητικοί άθλοι. Πιστεύεις πως ο καθένας μπορεί να έχει έναν 10λεπτο αγώνα; Οι άντρες και γυναίκες αυτοί, δεν είναι λιγότερο αθλητές από τον αγαπημένο σου ποδοσφαιριστή. Η φυσική τους κατάσταση πρέπει να είναι άριστη, μόνο και μόνο για να τρέξουν μέσα στο ρινγκ. Για να μην μιλήσουμε για τα, πραγματικά, ακροβατικά που μερικοί από δαύτους ξετρυπώνουν εδώ κι εκεί.

Έπειτα, η αφήγηση της ιστορίας μέσα σε έναν αγώνα. Οι κινήσεις μπορεί όντως να μην πονάνε (αν και, θα ήθελα να δω τον οποιοδήποτε να τρώει ένα Flair Chop στο στήθος), αλλά δουλειά των παλαιστών είναι να μας πείσουν πως όντως νιώθουν το κάθε χτύπημα και πτώση. Υπάρχει πάντα ένας κακός, που με δόλια μέσα προσπαθεί να κερδίσει, και ένας καλός που προσπαθεί να υπερνικήσει τις πιθανότητες. Είναι το αρχαίο δράμα, με γραμμωμένα, λαδωμένα κορμιά και ευφάνταστες φορεσιές.

Είναι ένα σόου, μια σαπουνόπερα για άντρες, όπως χιουμοριστικά χαρακτηρίζεται. Από τα φώτα και τα σκηνικά που πλαισιώνουν τις αρένες, στη μουσική εισόδου (που το μποξ και το MMA ξεκάθαρα έκλεψαν) και την εμφάνιση των χαρακτήρων. Συνδυάζει τέλεια τον συντονισμό του μπαλέτου με τους θεατρινισμούς μιας παράστασης. Σοκ και δέος, με όλη του την σημασία.

Αν σταμάτησες να βλέπεις ‘’Smackdown’’ τότε που το έδειχνε το Magic, τώρα είναι η κατάλληλη στιγμή να το ξαναπιάσεις. Πέρα από το προϊόν του WWE, με το οποίο οι περισσότεροι είναι συνηθισμένοι, υπάρχουν, κυριολεκτικά, δεκάδες άλλα promotion για κάθε γούστο. Στην Ιαπωνία, το NJPW παράγει σταθερά αριστουργήματα, γεμάτα με δράμα και τους προαναφερθέντες άθλους αθλητισμού. Στην Μεγάλη Βρετανία το PROGRESS φέρνει την Επαγγελματική Πάλη στις νησιώτικες ρίζες της, με ένα πιο κλασσικό στυλ βασισμένο στις λαβές. Ρίξε μια ματιά, δεν έχεις τίποτα να χάσεις.

Σχόλια