FrapressΑυτή την Παρασκευή, 1 Ιουνίου, οι ταράτσες των Εξαρχείων θα γεμίσουν μουσική!
Για μία μέρα, η ομάδα «τα πουλιά» καλεί τον κόσμο που ζει στα Εξάρχεια ν’ ανέβει στη ταράτσα του, ο καθένας μόνος του, μαζί με άλλους ενοίκους από την πολυκατοικία τους ή με τους φίλους του, να οικειοποιηθεί τον χώρο της ταράτσας, να ελευθερώσει την φαντασία του και να μετατρέψει την ταράτσα του σε ταράτσα-τόπο, προσωρινά ή ποιο μόνιμα, όπως οι ίδιοι φαντάζονται.
Σε 60 περίπου ταράτσες που έχουν διατεθεί για τον σκοπό αυτό από τους κατοίκους θα βρίσκονται μουσικοί, οι οποίοι ακούγοντας ο ένας τον άλλο, καλούνται να δημιουργήσουν έναν μουσικό διάλογο μεταξύ τους και όλοι μαζί συνολικά ένα ηχοτοπίο, καθώς ο ήλιος θα δύει στον ουρανό της Αθήνας.
20:11 -Έναρξη
21:11 – Λήξη
21:41 – Συνάντηση στo σινεμά «ΒΟΞ»
Τι είναι το Εγχείρημα Πουλιά;
Το «Εγχείρημα Πουλιά» ερευνά την μεταμόρφωση της γειτονιά των Εξαρχείων και επικεντρώνεται στην ενεργοποίηση του κόσμου για την πιθανή συλλογική και δημιουργική χρήση των ταρατσών των κτιρίων της περιοχής.
Η ομάδα εργασίας προσεγγίζει τις ταράτσες ως ημι-δημόσιους ημι-ιδιωτικούς χώρους, που μπορούν δυνητικά να χρησιμοποιηθούν ως χώροι συνάντησης και επικοινωνίας. Πιστεύουμε πως τα «κοινά» προκύπτουν μέσα από αυτή τη σχέση μεταξύ ιδιωτικού και δημόσιου και πως η διαδικασία έρευνας για την χρήση των ταρατσών θα αναδείξει ζητήματα γύρω από την θεματική των «κοινών» και το μέλλον της γειτονιάς.
Μέσα από την παρατήρηση, την συζήτηση και την συλλογή απόψεων, αλλά και το μοίρασμα, την συλλογική ζήμωση και την σύμπραξη το εγχείρημα Πουλιά ξεκινάει από τους δρόμους της γειτονιάς για να δει αν χρειάζεται ν’ανέβει κανείς ψηλά και να ξαναφανταστεί.
Με την πρόθεσή μας αυτή, του να ανεβούμε πάνω στις ταράτσες, συλλογιζόμαστε και λαμβάνουμε υπ΄όψιν τους λόγους και τους κινδύνους που διατρέχει μια τέτοια κίνηση: Της κυριαρχίας (dominate, control), της φυγής (escape, disappear) και του αναλογισμού (contemplate, gaze).
Σκοπός του εγχειρήματος είναι να αναδείξει τις ταράτσες ως «ενδιάμεσα» (liminal) σημεία της πόλης τα οποία μέχρι στιγμής λειτουργούν ως χώροι και όχι ως τόποι. Παρατηρούμε λοιπόν πως λείπει η αίσθηση της οικειότητας από έναν «χώρο» που θα τον μετέτρεπε σε «τόπο». Έτσι, η ταράτσα (rooftop) θα μετατραπεί σε ταράτσα-τόπος (Rooftopos).
Eπιθυμούμε να χαρτογραφίσουμε αλλά και να προκαλέσουμε τα όρια της σκέψης και του συναισθήματος ούτως ώστε ο καθένας ξεχωριστά να κατανοήσει καλύτερα την δικιά του αλήθεια για τον εαυτό του και το σύνολο. Ελπίζουμε το εγχείρημα αυτό να αγκαλιαστεί από τον κόσμο.