Γιάννης Ζαραμπούκας4. Η ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό – Λουίς Σεπούλβεδα (Χιλή)
Εκδότης: Opera
Αριθμός Σελίδων: 88
Ημερομηνία Έκδοσης: 21-7-2016
Περίληψη: «Οι αναμνήσεις μου ξεκινούν από τη μέρα που έπεσα στο χιόνι. Σε μια στροφή έπεσα απ’ την τσάντα και κανείς απ’ την αγέλη δεν το πήρε είδηση. Ο παγερός αέρας σκόρπιζε τ’ αδύναμα γαβγίσματά μου κι έκανα να τρέξω πίσω από τα άλογα, αλλά βούλιαζα στο χιόνι. Το σκοτάδι είχε σκεπάσει τα βουνά όταν ξύπνησα τρομαγμένος από μια γλώσσα υγρή και χλιαρή που μ’ έγλειφε απ’ τη μουσούδα ως την ουρά, ενώ, ταυτόχρονα, μια μύτη με οσμιζόταν.
Εκείνη η χλιαρή γλώσσα που μ’ έγλειφε έδιωξε το φόβο, και καθώς είχα συνέλθει λίγο από την παγωνιά, άφησα κάτι πανίσχυρα δόντια να με πιάσουν απ’ το σβέρκο χωρίς να με πονέσουν. Πήγα έτσι σηκωτός μέχρι μια σπηλιά, κι εκεί, ο σωτήρας μου, ένας ιαγουάρος, μου χάρισε τη ζεστασιά του μεγάλου κορμιού του.»
«Έγραψα μερικά παιδικά βιβλία επειδή ήθελα να διηγηθώ στα δικά μου παιδιά κάποιες απλές αλλά οικουμενικές ιστορίες και να τα διαποτίσω με τις αξίες στις οποίες πιστεύω.»
Με το τέταρτο παιδικό του βιβλίο, την “Ιστορία ενός σκύλου που τον έλεγαν Πιστό”, ο Λουίς Σεπούλβεδα συνθέτει έναν ύμνο στην πιστότητα και τη φιλία, και τον αφιερώνει στην αγνοημένη, καταπιεσμένη και καταδιωγμένη από όλες τις κυβερνήσεις της Χιλής φυλή των ινδιάνων Μαπούτσε – φυλή από την οποία κατάγεται και ο ίδιος.
Το βιβλίο, γραμμένο σε πρώτο πρόσωπο, δανείζεται τη φωνή ενός ξεχωριστού πρωταγωνιστή, του γερμανικού ποιμενικού που ακούει στο όνομα Πιστός – Afmau, στη γλώσσα των Μαπούτσε.
5. Κατά μόνας – Αντρές Νέουμαν (Αργεντινή) 
Εκδότης: Opera
Αριθμός Σελίδων: 200
Ημερομηνία Έκδοσης: 5-12-2014
Περίληψη: “Έχει το χάρισμα. Κάθε καλός αναγνώστης θα εντοπίσει στις σελίδες του αυτό που βρίσκει κανείς μόνο στην υψηλή λογοτεχνία, εκείνη που γράφουν οι πραγματικοί ποιητές. Η λογοτεχνία του 21ου αιώνα θα ανήκει στο Νέουμαν και σε μια χούφτα απ΄τους εξ΄αίματος αδελφούς του.” ~ Ρομπέρτο Μπολάνιο
“Όταν βλέπω δύο ανθρώπους να φιλιούνται, νοµίζοντας ότι αγαπιούνται, νοµίζοντας ότι η αγάπη τους θα κρατήσει, ψιθυρίζοντας ο ένας στον άλλον εν ονόµατι ενός ενστίκτου στο οποίο δίνουν µεγαλόπρεπα ονόµατα, όταν τους βλέπω να χαϊδεύονται µ αυτή τη νοσηρή λαχτάρα, µ’ αυτή την προσδοκία να συναντήσουν κάτι κρίσιµο στο δέρµα του άλλου, όταν βλέπω τα στόµατά τους να κολλάνε µεταξύ τους, τις γλώσσες τους να µπλέκονται, τα φρεσκολουσµένα µαλλιά τους, τ άναρχα χέρια τους, τα υφάσµατα που αγγίζονται κι ανασηκώνονται σαν την πιο ρυπαρή αυλαία, το αγχώδες τικ των γονάτων που ξεπηδούν σαν ελατήρια, τα φτηνά κρεβάτια, τα ξενοδοχεία ηµιδιαµονής που αργότερα θα τα θυµούνται σαν παλάτια, όταν βλέπω δύο ηλίθιους να εκτονώνουν ατιµώρητα τον πόθο τους στο φως της µέρας σαν να µην τους έβλεπα, δεν αισθάνοµαι µόνο ζήλια.
Τους λυπάµαι κιόλας. Λυπάµαι το σάπιο µέλλον τους. Τότε σηκώνοµαι, ζητάω το λογαριασµό και τους στέλνω ένα λοξό χαµόγελο, σαν να επέστρεφα από έναν πόλεµο που εκείνοι δεν µπορούσαν καν να φανταστούν ότι είχε ξεσπάσει”.
Το παιδί μιλάει για το πρώτο και τελευταίο ταξίδι που έκανε με την νταλίκα του πατέρα του. Ο πατέρας, που αργοπεθαίνει στο νοσοκομείο, αφήνει σ’ ένα μαγνητόφωνο τις υποθήκες του για να τις διαβάσει ο γιος του όταν μεγαλώσει. Η μητέρα, μόνη στο σπίτι, γράφει ένα ημερολόγιο για την προσωρινή απουσία του και την αναμονή της οριστικής του απώλειας. Τρεις σπαραχτικοί εναλλασσόμενοι μονόλογοι συνθέτουν αυτό το αριστουργηματικό αφήγημα για τη φθορά και την αγάπη, για τον έρωτα και την αγάπη ως αντίσταση στη φθορά του έρωτα.
Κλείνοντας, ένα βιβλίο BONUS το οποίο θα σας αναφέρω αν και πάνε κάτι χρόνια που το διάβασα, αλλά το θυμάμαι ακόμα γιατί λάτρεψα την πολυφωνία του, την μελαγχολική του ατμόσφαιρα και τα φολκλορικά στοιχεία που ανέδιδε στους διαλόγους του είναι το:
6. Πέδρο Πάραμο – Χουάν Ρόυλφο (Μεξικό)
Εκδότης: Πατάκης
Αριθμός Σελίδων: 260
Ημερομηνία Έκδοσης: 1-7-2009
Περίληψη: Το εμβληματικό έργο της λατινοαμερικανικής λογοτεχνίας επανακυκλοφορεί και περιλαμβάνει επίμετρο με κείμενα των Κάρλος Φουέντες, Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες, Σούζαν Σόνταγκ.
«Δεν είναι περισσότερες από τριακόσιες σελίδες,… αλλά πιστεύω ότι θα έχουν την ίδια αντοχή στο χρόνο με τις σελίδες που έχουν διασωθεί από το έργο του Σοφοκλή.» ~Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες
Ένας γιος αναζητά τον άγνωστο πατέρα του, τηρώντας την υπόσχεση που έδωσε στην ετοιμοθάνατη μητέρα του. Έτσι ξεκινά το Πέδρο Πάραμο. Ο Χουάν Πρεσιάδο, σαν σύγχρονος Τηλέμαχος, επιστρέφει στην εδεμική Κομάλα των μητρικών αναμνήσεων, που έχει όμως μετατραπεί σε κόλαση εξαιτίας της καταστροφικής μανίας του πατέρα του, του Πέδρο Πάραμο. Μυθιστόρημα πολυφωνικό, με πρωτοποριακή δομή, το Πέδρο Πάραμο άνοιξε νέους δρόμους σε όλη τη λατινοαμερικανική λογοτεχνία. Ο Ρούλφο συνδυάζει την ιστορία της μεξικανικής επανάστασης με το υπόστρωμα μιας οικομενικής μυθολογίας και καταφέρνει να φτάσει στο βαθύτερο πυρήνα του τοπικού, του μεξικανικού, και να το καταστήσει καθολικό, παγκόσμιο.
Καλές αναγνώσεις λοιπόν. . .