ο ΠολέμαρχοςΑν ακόμη δεν έχεις δει το 1968 αυτό το άρθρο θα σε πείσει!
Αγαπητέ αναγνώστη μόλις γύρισα. Μόλις γύρισα από τον σινεμά στον οποίο κατάφερα επιτέλους να δω την ταινία 1968.
Ακολουθεί Πολεμαρχική ανακοίνωση:
Το άρθρο αυτό εμπεριέχει ελάχιστες σποϊλεριές ΟΜΩΣ σε καμία περίπτωση δεν μπορεί να μεταφέρει/περιγράψει με απλές λέξεις τα όσα είδαμε και νιώσαμε συναισθηματικά στην αίθουσα.
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ 1968;
Μια ταινία που παρόλο που πραγματεύεται την πρώτη μπασκετική επιτυχία ελληνικής ομάδας (της ΑΕΚ) σε ευρωπαϊκό επίπεδο, εν τέλει κάλλιστα μπορεί να την παρακολουθήσει φίλαθλος οποιασδήποτε ομάδος και να συγκινηθεί/ευχαριστηθεί ακριβώς στο ίδιο ποσοστό, που θα το έπραττε ένας φίλος του κιτρινόμαυρου συλλόγου.
Η Σκηνοθεσία του Τάσου Μπουλμέτη είναι εκθαμβωτική.
(ΝΑΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΣΩΣΤΗ ΛΕΞΗ)
Η ταινία ξεκινά με ένα αγοράκι που παίζει μπάσκετ σε μια αλάνα του Πειραιά σε μια μπασκέτα από ξύλινες παλέτες.
Τα τρανζιστοράκια της εποχής σε βάζουν κατευθείαν μέσα στο κλίμα εκείνων των δεκαετιών.
Καταλαβαίνεις από την αρχή λοιπόν ότι η υπόθεση θα δώσει πόνο.
Πριν μπω στην αίθουσα δεν είχα καταλάβει αν αυτό που θα μου παρουσιάσει ο σκηνοθέτης θα είναι αφηγηματικό ντοκιμαντέρ ή βιογραφική ταινία. Η αλήθεια είναι ότι και αφού τo είδα πάλι δεν κατάλαβα. Πάντως ξαναλέω πως ήταν εκθαμβωτική.
ΓΙΑΤΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΝΕΙΣ ΤΟ 1968;
Πολλές οι σκηνές που σε συγκλονίζουν και σε φορτίζουν συναισθηματικά.
Από που να αρχίσεις;
Από τα φτωχά παιδιά που παίζανε στις αλάνες (παιδιά τα οποία μετέπειτα αποτέλεσαν το ρόστερ της ΑΕΚ στην μεγάλη αυτή επιτυχία); Παιδιά που λόγω εποχής δεν είχαν τα εφόδια και τις υποδομές του σήμερα.
Aπό το πως συνέλαβαν την ιδέα της ίδρυσης του Συλλόγου οι επιφανείς πρόσφυγες, στόχος των οποίων ήταν να μην σβηστούν ποτέ οι αναμνήσεις και το αίμα των Κωνσταντινουπολιτών.
Από την κατάσταση που ζούσε τότε λόγω χούντας η Ελλάδα;
Από τις σκηνές που ζωντανεύουν οι συγκινητικές διηγήσεις των τότε πρωταγωνιστών;
4 ΣΚΗΝΕΣ ΠΟΥ ΜΑΣ ΛΥΓΙΣΑΝ:
Ο Speaker του συγκλονιστικού αγώνα Βασίλης Γεωργίου, έχει το δικό του καταλυτικό κομμάτι στην ταινία.
Δεν ήταν λίγες οι στιγμές που παραλίγο να με πάρουν τα ζουμιά. Αντιθέτως αν και χοντρόπετσος ήταν πάνω από 10.
Σκηνή 1
Η πρώτη σκηνή που με συγκίνησε ήταν όταν ένας από τους συνεντευξιαζόμενους λέει την εξής ατάκα.
”Μια παροιμία των Τούρκων λέει πως αν χυθεί το αίμα σου σε ένα μέρος (Μικρασιατική καταστροφή), τότε αυτό αποτελεί πατρίδα. Εγώ τους έλεγα πως στο συγκεκριμένο μέρος το αίμα των Ελλήνων ήταν περισσότερο.”
Σκηνή 2
Όταν βλέπω στο γεμάτο Καλλιμάρμαρο ένα πανό στις κερκίδες που έγραφε
”ΑΕΚ – Οι Ολυμπιακοί είναι μαζί σου!”
Σκηνή 3
Όταν βλέπω την σκηνή που ο αείμνηστος Γιώργος Μόσχος, δηλώνει στο ημίχρονο ενός ευρωπαϊκού αγώνα στους συμπαίχτες του πως έχει Καρκίνο. ΔΕΝ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΦΑΝΤΑΣΤΕΙΤΕ ΓΙΑ ΤΙ ΣΤΙΓΜΗ ΜΙΛΑΜΕ!
Σκηνή 4
Όταν καταλαβαίνω ποια είναι η κοπέλα που είχε πάει με το τρανζιστοράκι στο νεκροταφείο.
(δεν λέω περισσότερα, είναι τρομερή σκηνή).
ΣΥΝΟΨΙΖΟΝΤΑΣ
Συνοπτικά η ταινία είναι φοβερή! Ο Σκηνοθέτης δεν βγάζει καθόλου οπαδικότητα. Αντιθέτως σε βάζει σε ένα τρυπάκι που λες
”Γιατί ρε πούστη μου καταντήσαμε έτσι να τρωγόμαστε μεταξύ μας;”
Είναι ένα ιστορικό φιλμ που το βλέπει πολύ ευχάριστα φίλαθλος οποιαδήποτε ομάδας και ΝΑΙ είναι μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία να πάρεις και το γκομενάκι σου μαζί μπας και καταλάβει γιατί η ομάδα σου (στην προκειμένη περίπτωση η ΑΕΚ) είναι ΙΔΕΑ και αποτελεί ένα τόσο σημαντικό κομμάτι στη ζωή σου.
Να περνάτε καλά και να πάτε να στηρίξετε αυτό το σκηνοθετικό έπος στις αίθουσες!
…Keep Good!