Γωγώ ΝταλλήΤο “Call me by your name” δεν είναι μόνο μια ταινία για τον έρωτα. Είναι μια ταινία που την ερωτεύεσαι αβίαστα και παράφορα. Γιατί; Πατήστε play στο “Mystery of love” του Sufjan Stevens και ξεκινάμε.
1.Γιατί σε ταξιδεύει κάπου στη Βόρεια Ιταλία. Σε εκείνο το εξοχικό που περνούσες τα καλοκαίρια,σε εκείνο το ποτάμι που κολυμπούσες τα πρωινά, σε εκείνο το δάσος που έδωσες το πρώτο σου φιλί.
2.Γιατί έρωτας σημαίνει καλοκαίρι. Το “Call me by your name” είναι αυτή η ατελείωτη καλοκαιρινή ρομαντζάδα μουσκεμένη με κρασί και νερό. Ποδήλατο, μαγιό, ροδάκινα και μουσική.
3.Γιατί σου θυμίζει τα πρώτα ερωτικά σκιρτήματα. Τα πρώτα βλέμματα. Τα πρώτα αγγίγματα. Τα αδέξια ερωτικά σημειώματα. Ο νεανικός ενθουσιασμός, η ανυπομονησία, ο φόβος, η ανασφάλεια του ερωτευμένου σε πρώτο πλάνο με αξιοσημείωτη φυσικότητα και κινηματογραφική καθαρότητα.
4.Γιατί είναι τρυφερή και αθεράπευτα αισθησιακή. Αγάπη και έρωτας. Πάθος και τρυφερότητα.Όλιβερ και Έλιο.
5.Για τις καρτποσταλικές εικόνες και την γοητευτικά αθόρυβη σκηνοθετική παρατηρητικότητα του Λούκα Γκουαντανίνο που παρακολουθεί με σεμνότητα την ένταση των ηρώων και την καταγράφει, υμνώντας τη συναισθηματική έκρηξη που φέρνει ο έρωτας στη ζωή των ανθρώπων είτε έχουν ενηλικιωθεί είτε όχι.
6.Για το “Mystery of love” του Sufjan Stevens. Για αυτό το αισθαντικό ερωτικό ποίημα που θα σε ακολουθεί και μετά το τέλος της ταινίας, με δάκρυα ή χωρίς.
7.Για τον Όλιβερ και τον Έλιο. Αυτό το ξεχωριστό απαγορευμένο ζευγάρι. Απίστευτη χημεία και αξιοζήλευτη ερμηνευτική ειλικρίνεια που συγκινεί και εμπνέει.
8.Για τον υπέροχο Τιμοτέ Σαλαμέ. Στα 22 του χρόνια αγκάλιασε με σοβαρότητα και αγάπη τον αυθόρμητο και ενθουσιώδη Έλιο, διεκδικώντας το πρώτο του όσκαρ. Μπορούμε να τον φωνάζουμε Έλιο μετά από αυτή την ερμηνεία.
9.Γιατί σε προκαλεί να ερωτευτείς. Δεν είναι μια ακόμη gay ιστορία αγάπης. Είναι η ιστορία αγάπης δύο ανθρώπων που ερωτεύτηκαν και έζησαν κάτι μαγικό. Κάτι που συμβαίνει μια φορά. Κάτι που δεν ξεχνιέται. Κάτι που πονά. Εξάλλου ο έρωτας σε πάει ψηλά και χαμηλά με την ίδια ταχύτητα.
10.Για εκείνο το τρένο που έφυγε γεμάτο στιγμές και δεν θα ξανάρθει. Για εκείνο το οδυνηρό λεπτό του αποχωρισμού που δεν χωράνε λόγια. Μόνο σιωπή και δάκρυα.
11.Για τους σπαρακτικούς τίτλους τέλους. Ίσως τα πιο συγκλονιστικά δάκρυα που μούσκεψαν την μεγάλη οθόνη για χάρη του έρωτα.
12.Γιατί δεν είναι απλά μια ταινία. Είναι μια συναισθηματική εμπειρία. Σε παρασύρει στον κόσμο της, στον απόλυτο έρωτα, στην ένταση, στον πόνο, σου ξυπνά μνήμες και χαϊδεύει γλυκά τις δικές σου πληγές.
13.Βλέποντας το “Call me by your name” είναι σαν να ακούς εκείνο το τραγούδι που είχες καιρό να ακούσεις και φέρνει μαζί του εκείνες τις στιγμές που θα ήθελες να ξαναζήσεις, εκείνα τα πρόσωπα που θα ήθελες να ξαναδείς, εκείνον τον έρωτα που θα ήθελες να σου ξαναχτυπήσει την πόρτα.
Υ.Γ. “Blessed be the mystery of love”