Δήμητρα Τσώλη22 Δεκεμβρίου έφυγε από την ζωή ο Σάμιουελ Μπέκετ και μέσα από facts, αποφθέγματα και κάποια έργα του θέλουμε να σας δείξουμε γιατί είναι από τους σπουδαιότερους συγγραφείς!
Ο Μπέκετ είναι αδιαμφισβήτητα ένας από τους μεγαλύτερους συγγραφείς του 20ου αιώνα, για τον οποίο η Ιρλανδία είναι ιδιαίτερα περήφανη. Έζησε από το 1906-1989, το 1969 κέρδισε το Νόμπελ Λογοτεχνίας για την συνεισφορά του στην λογοτεχνία και την δραματουργία και τα έργα του φημίζονται για το μινιμαλιστικό ύφος και τον απαισιόδοξο τόνο τους.
Αξίζει, λοιπόν, να ξεχωρίσουμε κάποια από όσα συνέβησαν στην ζωή του και πιθανότατα δεν γνωρίζετε, μαζί με μερικά αποφθέγματά του και τα βιβλία με τα οποία αξίζει να έρθετε σε επαφή με το γράψιμό του.
1.Στο τέλος της δεκαετίας 1920-1930 o Μπέκετ γνωρίζει στο Παρίσι τον “συμπατριώτη” του και μέντορά του James Joyce. Γίνεται βοηθός του συμβάλλοντας στην έρευνα που έκανε για να γράψει το βιβλίο του “H αγρυπνία του Φίνεγκαν”. Ωστόσο, η κόρη του James Joyce, Lucia ερωτεύτηκε τον Μπέκετ και το γεγονός ότι εκείνος δεν την ήθελες, συνέβαλε καθοριστικά στην απομάκρυνση των δύο συγγραφέων.
2. Μετέφερε τον γιο του Γάλλου γείτονά του με το φορτηγάκι του, επειδή έπασχε από γιγαντισμό και δεν μπορούσε να μπει στο σχολικό λεωφορείο. Οι δυο τους συζητούσαν για το κρίκετ, αγαπημένο άθλημα του Μπέκετ, ενώ ο Andre όταν μεγάλωσε ασχολήθηκε με την υποκριτική και την πυγμαχία.
3.Το 1938 γνώρισε την κατά 6 χρόνια μεγαλύτερη γυναίκα του, Suzanne Dechevaux-Dumesnil, με την οποία έζησαν μαζί για 51 χρόνια, αφού πέθαναν την ίδια χρονιά. Το εντυπωσιακό για τα δεδομένα της εποχής είναι ότι παντρεύτηκαν 23 χρόνια αργότερα από την γνωριμία τους, το 1961.
4.Το μοναδικό του σενάριο το έγραψε στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και ο ίδιος, μετά την κυκλοφορία και της ταινίας με τίτλο “Η ταινία” και πρωταγωνιστή τον Buster Keaton, την χαρακτήρισε μια “ενδιαφέρουσα αποτυχία”. Γενικώς πήρε ανάμεικτες κριτικές καθώς ήταν σε μεγάλο βαθμό πειραματική.
5. Η πρώτη αντίδραση της γυναίκας του όταν έμαθε ότι κέρδισε το Νόμπελ ο σύζυγός της ήταν “Ωω, τι καταστροφή”. Κι αυτό γιατί ήξερε πως απεχθανόταν τα φώτα της δημοσιότητας. Πράγματι δεν το παρέλαβε ο ίδιος και έδωσε τα χρήματα που κέρδισε στην βιβλιοθήκη του Trinity College στο Δουβλίνο.
6. Τον Δεκέμβριο του 2009 ο Καλατράβα φιλοτέχνησε μια σύγχρονη γέφυρα στο Δουβλίνο, που πήρε το όνομα του συγγραφέα. Σε κοντινή απόσταση βρίσκεται μια αντίστοιχη γέφυρα που ονομάστηκε “James Joyce”. Αμφιβάλλουμε αν πρόκειται για το είδος της υστεροφημίας που θα ήθελαν και οι δύο συγγραφείς.
Τα πολύ γνωστά ήδη τα ξέρετε. Γι’αυτό επιλέξαμε αυτά που δεν έχουν γίνει τόσο διάσημα, αλλά δείχνουν την απαισιόδοξη οπτική του για την ζωή και το αίσθημα κενού και ματαιότητας που συχνά αισθανόταν.
1.”You’re on Earth. There’s no cure for that.”
2.“Every word is like an unnecessary stain on silence and nothingness.”
3.“The sun shone, having no alternative, on the nothing new.”
“Περιμένοντας τον Γκοντό”
Το καταλληλότερο για να ξεκινήσετε και πιο διάσημο βιβλίο του Σάμιουελ Μπέκετ είναι φυσικά το θεατρικό του έργο “Περιμένοντας τον Γκοντό”.
Στο έργο αυτό, οι χαρακτήρες περιμένουν έναν άνθρωπο που δεν φτάνει ποτέ. Πολλές είναι οι ερμηνείες που έχουν δοθεί σχετικά με την ταυτότητα του Γκοντό. Μια ερμηνεία είναι ότι πρόκειται για την αγγλική λέξη God (θεός) και τη συχνή γαλλική κατάληξη -ot. Οι δυο χαρακτήρες περιμένουν την άφιξη μιας υπερβατικής φιγούρας που θα τους σώσει, αλλά δεν έρχεται ποτέ. Ο ίδιος ο Μπέκετ πάντα αρνιόταν αυτή την ερμηνεία, ενώ σε επιστολή του το 1952 ανέφερε ότι ούτε ο ίδιος είχε σκεφτεί ή γνώριζε «ποιος είναι ο Γκοντό».
Η ματαιότητα και το άσκοπο της ύπαρξης είναι βασικοί άξονες του έργου, ενώ οι χαρακτήρες κινούνται συνεχώς από την κωμωδία στο δράμα.
Αγόρασε το βιβλίο εδώ
‘Το τέλος του παιχνιδιού”
Το «Τέλος του Παιχνιδιού» είναι η ιστορία ενός ανθρώπου, του Χαμ, πολύ δυνατού, πολύ τυραννικού, που βρίσκεται σε μια κατάσταση πλήρους ανασφάλειας γιατί είναι τυφλός και δεν μπορεί να περπατήσει. Ζει σε μια πολυθρόνα και εξαρτιέται από έναν σύντροφο, κάτι σαν παραγιό και υπηρέτη μαζί, τον Κλοβ.
Οι γονείς του Χαμ, ο Ναγκ και η Νελ (ο καθένας μέσα σ’ έναν σκουπιδοτενεκέ που του χρησιμεύει για στήριγμα, επειδή έχασαν το πόδια τους σε ένα ποδηλατικό δυστύχημα), ζουν πλάι του σε μια κατάσταση ακόμα μεγαλύτερης ανημποριάς, σε ένα στάδιο εξάρτησης ακόμη πιο προχωρημένο.
Για τον Χαμ το θέαμα των γονιών του είναι σαν μια απειλητική προβολή του δικού του μέλλοντος, ένα απειλητικό προμήνυμα. Η ζωή του Χαμ είναι ανυπόφορη. Δεν έχει τη δύναμη να την εξακολουθήσει μα δεν αποφασίζει και να τη σταματήσει. Παρακολουθεί αυτή τη σιγανή πορεία προς το θάνατο τρομοκρατημένος κατά βάθος, αλλά μη θέλοντας να το παραδεχτεί.
Οι σχέσεις του με τον Κλοβ, τον σύντροφο, δεν είναι σχέσεις σκλάβου και αφέντη. Δεν μπορεί να ζήσει ο ένας χωρίς τον άλλο. Είναι από κείνες τις φοβερές συμβιώσεις, τις καμωμένες από τρυφερότητα και σαδισμό.
Σε αυτό το έργο ο Μπέκετ έχει γράψει μερικές από τις πιο όμορφές του φράσεις και όπως αντιλαμβάνεστε από την πλοκή του καθ’όλα απαισιόδοξες.
Αγόρασε το τώρα εδώ ή εδώ
…για να το έχεις σε λίγες μέρες στην βιβλιοθήκη σου.