ο ΠολέμαρχοςΑΕΚ και Ολυμπιακός τα έβαλαν με τα μεγαθήρια και βγήκαν νικητές!
Είναι αλήθεια αγαπητέ αναγνώστη πως πριν από 2 μήνες εάν κάποιος μας έλεγε πως ο φετινός Ολυμπιακός θα κληρωνόταν στον ίδιο όμιλο με την Barcelona του Messi και σε 2 συνεχόμενους αγώνες θα είχε συνολικό απολογισμό 1 ισοπαλία και 1 ήττα με συνολικά τέρματα 1-3 θα τον παίρναμε με τις πέτρες…
Ομοίως και με την ΑΕΚ…
Αν ερχόταν ένας τύπος και μας έλεγε πως σε 2 συνεχόμενα παιχνίδια με την Milan η ΑΕΚ θα είχε συνολικό απολογισμό 2 ισοπαλίες (αήττητη) και μάλιστα χωρίς να καταφέρει να παραβιαστεί η εστία του Ανέστη (ΝΑΙ ΝΑΙ ΤΟΥ ΑΝΕΣΤΗ), το λιγότερο που θα πιστεύαμε για αυτόν θα ήταν πως έχει πάρει ληγμένα…
Και όχι άδικα.
Βλέπεις το φυσιολογικό για τον Ολυμπιακό (στο φτωχό ταπεινό μυαλουδάκι μας) θα ήταν 2 ήττες, με μ.ο παθητικό 5 γκολ ανά αγώνα…
Και για την ΑΕΚ φάνταζε ονειρικό (στο φτωχό ταπεινό μυαλουδάκι μας) να πραγματοποιούσε 2 αξιοπρεπείς ήττες σε σκορ αλλά και σε εμφάνιση.
Αντ’ αυτού αγαπητέ αναγνώστη οι μοναδικοί 2 εκπρόσωποί μας στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις κατάφεραν σε 4 αγώνες με αντιπάλους ξαναλέω (ΝΑΙ ΝΑΙ ΘΑ ΤΟ ΞΑΝΑΠΩ) την Μπαρτσελόνα και την Μίλαν να αποσπάσουν 3 λευκές (@@δάτες) ισοπαλίες και 1 εκτός έδρας ήττα με σκορ 1-3 (στο Καμπ Νου)…
ΠΩΠΩΠΩΠΩΠΩ ΟΝΕΙΡΟ ΖΩ ΜΗ ΜΕ ΞΥΠΝΑΤΕ!!!
Ας αναλύσουμε όμως λίγο παραπάνω τις δυο αυτές επιτυχίες:
Ολυμπιακός – Μπαρτσελόνα 0-0:
Αρχικά είδαμε στον Ολυμπιακό κάτι που μέχρι πριν από το συγκεκριμένο ματς δεν το είχαμε ξαναδεί φέτος. Είδαμε ΨΥΧΗ! Ο Ολυμπιακός από την μέρα που ανέλαβε την τεχνική ηγεσία ο Σερ Τάκης, είναι αλήθεια πως αγωνιστικά ήταν εμφανώς πιο σουλουπωμένος, πιο συγκεντρωμένος και πιο εργατικός στο κομμάτι της τακτικής. Από ΨΥΧΗ όμως δεν…
Την Τρίτη που μας πέρασε οι Ερυθρόλευκοι είχαν:
έναν Προτό κανονικό τερματοφύλακα να κρατά την ομάδα όπου χρειάστηκε,
έναν Μποτία βγαλμένο από τελικό Κόπα Λιμπερταδόρες (οι γνώστες ξέρουν)
έναν Φορτούνη αγωνιστικό και επιτέλους Φιλότιμο…
έναν Ένγκελς που πρώτη φορά από την αρχή της σεζόν δικαιολόγησε τα λεφτά του
έναν Ταχτσίδη που έτρεχε σαν Κενυάτης δρομέας σε σκυταλοδρομία 4×400
έναν Κούτρη που έπαθε Μπακάκη (τιμητικότατος πλέον χαρακτηρισμός)
Ελαμπντελαουί και Φιγκέιρας φαινόντουσαν σαν τραχτέρ που είχαν κλείσει την εθνική από τη δεξιά πλευρά
ενώ αξίζει να σημειωθεί πως οι Οτζίτζα και Καρσελά πρώτη φορά αποχώρησαν από τον αγωνιστικό χώρο σχεδόν σε φορείο από την κούραση.
Βέβαια για να είμαστε ειλικρινείς, για να αποσπάσεις θετικό αποτέλεσμα από την Μπάρτσα δεν φτάνουν μόνο αυτά. Έπρεπε να βρεθεί και η ίδια σε μέτρια βραδιά. Για την ακρίβεια οι Καταλανοί σε σύγκριση πάντα με αυτά που είδαμε στο Καμπ Νου, παρουσιάστηκαν 3 ταχύτητες κάτω.
Προφανώς αυτό και δεν μετριάζει την επιτυχία των Πειραιωτών, αφού ακόμα και έτσι κατάφεραν να κρατήσουν την παρέα του Μέσι (η οποία σχεδόν περπατούσε μέχρι το 80′) χωρίς να σκοράρει, πράγμα που όχι μόνο φαντάζει ως άθλος (στην Ευρώπη από το 2012 είχε να ξανασυμβεί αυτό) αλλά και είναι.
Να σου θυμίσω άλλωστε πως πριν από μερικά χρόνια και η Bayern περπατούσε στο Καραϊσκάκη όπως και η Paris.S.G και ο φωτεινός πίνακας έγραψε 0-3 και 1-4 αντίστοιχα…
ΑΕΚ – Μίλαν 0-0:
Από την άλλη, στην πλευρά της ΑΕΚ έχουμε το εντελώς αντίθετο αγαπητέ αναγνώστη…
Έχουμε μια μονίμως ψυχωμένη ΑΕΚ στα ευρωπαϊκά παιχνίδια, σε τέτοιο βαθμό, που πλέον μόνο κακό της κάνει στο πρωτάθλημα.
Το φετινό roster των κιτρινόμαυρων κάνει μπαμ πως δεν ήταν προγραμματισμένο για αγώνες Πέμπτη-Κυριακή-Τετάρτη-Κυριακή-Πέμπτη (και το κύπελλο μέσα). Και πως να είναι άλλωστε όταν γνωρίζεις πως είτε στο Τσουλου είτε στο Γιουρόπα, θα είσαι στο γκρουπ των ανίσχυρων και το μπάτζετ σου βρίσκεται σε επίπεδα Ουγκάντας σε σχέση πάντα με των υπολοίπων ισχυρών (ακόμη και των μέτριων) της Ευρώπης.
Το ότι η ΑΕΚ φέτος βρίσκεται στους ομίλους του Europa League και μας κάνει σε κάθε εμφάνισή της υπερήφανους, οφείλεται κατά ΜΟΝΑΔΙΚΟ ΛΟΓΟ στο πείσμα που έχουν παρουσιάσει στον αγωνιστικό χώρο οι παίχτες του δικεφάλου και στην αυταπάρνηση που δείχνουν σε κάθε αγώνα, σε κάθε λεπτό, σε κάθε δευτερόλεπτο.
Αυτό λοιπόν επειδή εδώ τα λέμε όλα όπως έχουν είναι κατά κύριο λόγο ψυχολογική δουλειά του προπονητή Μανόλο Χιμένεθ, ο οποίος έχει καταφέρει να βρει τα κουμπιά του κάθε παίχτη κάνοντας τους να πιστέψουν κυριολεκτικά στα ΑΠΙΣΤΕΥΤΑ!
Γιατί είναι απίστευτο όντως να παίζεις 2 φορές με την Μίλαν
και να μην μπορεί να ξεχωρίσει ο θεατής -αγωνιστικά-
ποια ομάδα κοστίζει 500 εκατομμύρια και ποια όχι…
Βέβαια τα λεφτά δεν φέρνουν πάντα την επιτυχία. Η Μίλαν αν και ξηλώθηκε φέτος εξακολουθεί να αποτελεί φάντασμα του παλιού ένδοξου παρελθόντος της και αυτό βγαίνει προς τα έξω.
Άλλωστε και ο πιο ούγκανος μπορεί να αντιληφθεί πως αν οι Ροσονέρι αγωνιζόντουσαν με την Μπαρτσελόνα σε διπλά παιχνίδια, θα έτρωγαν όσα γκολ πρόκειται να φάει στο σύνολο όλος ο όμιλος του Ολυμπιακού από τους Ισπανούς!
ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ:
Για να το κλείσουμε όμως το θέμα οι ελληνικές ομάδες αγαπητέ αναγνώστη δεν έγιναν μέσα σε μια βδομάδα ούτε Ντόρτμουντ, ούτε Τότεναμ, ούτε Ρόμα… να τα βάζουν με τα μεγαθήρια ως ίσος προς ίσο.
Όπως και ούτε επειδή ο Ολυμπιακός έχει σε 8 αγώνες 3 νίκες στο πρωτάθλημα, έγινε ξαφνικά η Super League μας… Premier League.
Έπαιξαν ρόλο η ψυχή των παιχτών, το πάθος, η θέληση και ο λαός τους, ο οποίος όποτε ο Μποτία κουράστηκε, όποτε ο Καρσελά πάθαινε κράμπα, όποτε ο Βράνιες έχανε την αυτοσυγκέντρωσή του και όποτε ο Αραούχο το σκεφτόταν να γυρίσει στο κέντρο και να βοηθήσει αμυντικά, ήταν εκεί και με την φωνή του στήριξε την ομάδα του!
Το ζήσαμε όλο το 20ευρω.
Εξ άλλου μην ξεχνάμε πως Ολυμπιακός και ΑΕΚ φιλοξένησαν μέσα
σε λιγότερο από 48 ώρες 2 ομάδες που στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις
μετρούν και οι δυο μαζί, πάνω από 20 τρόπαια…
Τα καλύτερα έρχονται!
Keep Good!