Άρτεμις ΜόσχουΈχεις άραγε αναρωτηθεί ποτέ πόσο άλλαξε ο τρόπος που βλέπεις κάποια πράγματα, που αντιδράς σε ορισμένες καταστάσεις, με την πάροδο του χρόνου; Αν όχι, ίσως ήρθε η ώρα.
Προφανώς δεν υπαινίσσομαι ότι με πήραν τα χρόνια και άλλαξα όλη μου την κοσμοθεωρία. Αλλά, μέσα σε ένα χρόνο, πολλά μπορεί να συμβούν. Γεγονότα ευχάριστα ή δυσάρεστα, στιγμές μαγικές ή που θα θέλαμε να ξεχάσουμε. Άνθρωποι που έμειναν στη ζωή μας ή απλά περαστικοί, όλα αυτά διαμορφώνουν ανάλογα το χαρακτήρα μας.
Ο χαρακτήρας μας δεν είναι κάτι στατικό. Αντίθετα, είναι ένα πράγμα εύπλαστο, το οποίο ανάλογα με τα ερεθίσματα που δέχεται αντιδρά. Ό τι βιώνουμε, είτε με τη θέλησή μας είτε ακούσια, λειτουργεί ως ερέθισμα που ωθεί το χαρακτήρα μας να πάρει μια διαφορετική ροπή. Όλα αλλάζουν ανά πάσα στιγμή. Η αλλαγή αυτή μέσα μας βέβαια δεν είναι κάτι που θα συμβεί ακαριαία, θέλει χρόνο για να ωριμάσει. Όταν όμως συντελεσθεί, τίποτα δεν είναι το ίδιο με πριν.
Μεγαλώνοντας αλλάξαμε. Μάθαμε πρωταρχικά να σεβόμαστε. Να σεβόμαστε τον άλλον. Να υπολογίζουμε τα συναισθήματά του. Να ακούμε την άποψή του. Να μην τον παραμελούμε. Είτε είναι φίλος, είτε σύντροφος, είτε γνωστός. Το να λαμβάνει κανείς υπόψιν του έναν άλλο άνθρωπο, ακόμη κι αν αυτός δεν έχει κάτι να του προσφέρει, υποδηλώνει την ωριμότητα και τη λογική που διαθέτει. Ακόμη κι αν δεν μπορείς να τον καταλάβεις, τον ακούς για να κατανοήσεις και τη δική του εκδοχή. Σε μια συναναστροφή, το να συμβιβαζόμαστε, να αναγνωρίζουμε τα λάθη μας ή να στηρίζουμε την άποψή μας με επιχειρήματα και πρωτίστως με σεβασμό, δεν αποτελεί σημάδι δειλίας, αλλά αντίθετα υποδηλώνει ώριμη αντιμετώπιση και σκέψη.
Η καθημερινότητα είναι ένας αγώνας. Συνεχής, καθημερινός, και ενίοτε υπερβολικά σκληρός. Εμείς ωστόσο καλούμαστε να επιβιώσουμε. Εννοείται πως θα βρούμε ανθρώπους οι οποίοι θα μας υποτιμήσουν, δε θα πιστέψουν σε μας. Άλλοι θα είναι υπερβολικά καλοί και συγκαταβατικοί μαζί μας, πράγμα το οποίο δε θα μας βοηθά να εξελιχθούμε κι άλλοι θα διαφωνούν κάθετα. Έτσι είναι τα πράγματα. Σε κάθε περίπτωση, αυτό που μετράει είναι να συλλέγουμε απόψεις, ερεθίσματα, εμπειρίες και να τα χρησιμοποιούμε με τέτοιο τρόπο ώστε να μας βοηθήσουν να γίνουμε καλύτεροι άνθρωποι. Έτσι εξελισσόμαστε και προχωράμε ένα βήμα παραπέρα.
Μεγαλώνω σημαίνει μαθαίνω να αντιδρώ καλύτερα στα όποια προβλήματα παρουσιάζονται. Αντιδρώ δε σημαίνει σε καμία περίπτωση πανικοβάλλομαι, χάνω τον έλεγχο, υπερβάλλω. Οφείλουμε μεγαλώνοντας να συνειδητοποιήσουμε πως περνά απ’το χέρι μας αν κάποια κατάσταση θα διογκωθεί, θα παραμείνει ίδια ή θα αλλάξει. Να διαχειριζόμαστε τις καταστάσεις με καλύτερο, πιο ώριμο, πιο ψύχραιμο τρόπο. Όλα λύνονται πιο εύκολα όταν έχεις καθαρό μυαλό, κι αυτό το δρόμο ακολουθούμε μεγαλώνοντας. Ακόμη και φουρτούνες να διασχίζουν το δρόμο μας, όταν εμείς έχουμε τη σωστή στάση κι αντίδραση, όλα ξεπερνιούνται. Στο χέρι μας είναι, αν κάποιο πρόβλημα θα γίνει ακόμα μεγαλύτερο, ή αν θα εξαφανιστεί απ’τη ζωή μας.
Μεγαλώνω σημαίνει μαθαίνω να αντιμετωπίζω το φόβο μου. Φόβος, μικρή λέξη, κι όμως μέσα της περικλείει τις ανασφάλειες όλων των ανθρώπων. Ο φόβος λοιπόν είναι η μεγαλύτερη τροχοπέδη των ονείρων μας και της κάθε είδους επιθυμίας μας. Ωστόσο, ο μόνος τρόπος για να τον αντιμετωπίσουμε μεγαλώνοντας είναι να εκτεθούμε σε αυτόν και να τον αντιμετωπίσουμε κατάματα.
Μεγαλώνοντας καταλαβαίνουμε πως όσο αποφεύγουμε την έκθεση σ’ αυτό που μας προκαλεί φόβο, τόσο αργούμε να βρούμε τη λύση, γι’αυτό είμαστε πιο τολμηροί στο να αναζητήσουμε τι είναι αυτό που μας τρομάζει. Περνάει ο καιρός και σταδιακά μαθαίνουμε να διαχειριζόμαστε όλα όσα φοβόμαστε να πούμε, να ζήσουμε, να εκμυστηρευτούμε. Μαθαίνουμε να μην αφήνουμε το φόβο να στέκεται εμπόδιο στην ευτυχία μας, να αγκαλιάζουμε την αλήθεια, να ξεδιπλώνουμε τις ανασφάλειές μας.
Μεγαλώνω σημαίνει αναζητώ την αλήθεια, την ειλικρίνεια, τους αληθινούς, αυθεντικούς ανθρώπους. Όχι μια αλήθεια καθολική κι απόλυτη, αλλά μια αλήθεια που αναδύεται μέσα από καταστάσεις, μέσα από ανθρώπους, από βιώματα. Είναι ωστόσο καλά κρυμμένη και χρειάζεται να αναπτύξουμε τις ικανότητές μας για να την αντικρίσουμε. Είναι χωμένη στα πιο μικρά, στα πιο απίθανα και στα πιο ασήμαντα μέρη έτσι ώστε να μην τις εντοπίζουν όλες οι ψυχές παρά μόνο αυτές που τις αξίζουν, που έχουν κοπιάσει γι’αυτό.
Τη σημασία των αληθινών, αυθεντικών ανθρώπων δε μπορώ να την αναλύσω αρκετά, γιατί αν το έκανα, αυτό το άρθρο μπορεί να μην τελείωνε ποτέ. Το να έχουμε στο πλευρό μας ανθρώπους ειλικρινείς, ξεκάθαρους, θαρραλέους, μόνο καλό μπορεί να μας κάνει. Μεγαλώνοντας ερχόμαστε σε επαφή με πολλά διαφορετικά είδη ανθρώπων. Άλλοι μας φέρθηκαν σωστά, άλλοι άσχημα, και σίγουρα πήραμε μαθήματα και απ’τους δύο. Αυτοί που άξιζαν έμειναν στη ζωή μας, αυτοί που έφυγαν μας υπερτόνισαν τη σημασία των πρώτων, και ότι μόνο αυτούς πρέπει να επιζητούμε να έχουμε στη ζωή μας. Με την πάροδο του χρόνου, μαθαίνουμε να αξιολογούμε καλύτερα αυτούς των οποίων το σταυροδρόμι συναντάται με το δικό μας.
Μεγαλώνω σημαίνει μαθαίνω να αντιμετωπίζω τις δυσκολίες που αναδύονται. Όταν χτυπά την πόρτα μια δυσκολία, η οποία μας καταβάλλει, μας ταλαιπωρεί, μας αφαιρεί κάθε αισιοδοξία και διάθεση, ο τρόπος που την αντιμετωπίζουμε είναι αυτός που μας καθιστά πραγματικά ώριμους. Υπάρχουν δύο επιλογές, είτε να την αφήσουμε να μας υπερνικήσει, είτε να παλέψουμε ώστε να ορθοποδήσουμε. Όταν φτάνεις στον πάτο, μετά μόνο πάνω μπορείς να ανέβεις. Κι αυτό είναι κάτι που μεγαλώνοντας αποκτά μεγαλύτερη σημασία. Ό,τι κι αν συνέβη, όσο οδυνηρό κι αν ήταν, πρέπει να το πάρουμε απόφαση πως η ζωή προχωράει κι εμείς οφείλουμε να συνεχίσουμε να παλεύουμε κι όχι να βουλιάξουμε στο βυθό του παρελθόντος.
Μπορεί ο χρόνος να περνά τρομακτικά γρήγορα, να είναι αδυσώπητος, οριστικός κι αμετάβλητος, αλλά με την πάροδό του εξελισσόμαστε. Ωριμάζουμε, αλλάζουμε, αναζητούμε καινούρια πράγματα, ανθρώπους, εμπειρίες. Ίσως ο χρόνος και ο ρυθμός με τον οποίο περνά να μην είναι εν τέλει τόσο τρομακτικός.