Στέλλα Ράπτη– Θα ήθελα να μου πείτε λίγα λόγια για το project σας “Φάε παιδί μου”.
Το “Φάε Παιδί Μου” είναι μια ιδέα που πήρε σάρκα και οστά χάρη στην πολυτάλαντη φίλη και συνεργάτιδα στο εγχείρημα κ. Παυλίνα Κωνσταντάρα.
Έχοντας αναπτύξει από χρόνια μια ξεχωριστή ευαισθησία απέναντι στα παιδιά και επιπλέον όντας και οι δύο γονείς, έχουμε κατανοήσει πόσο σημαντικό είναι για το μέλλον του κόσμου μας να μπορέσουμε να μεγαλώσουμε υγιή παιδιά.
Το κομμάτι της σωστής τροφής είναι ένα κομμάτι, που δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο μέσα από αυτή τη διαδικασία. Όπως και το κομμάτι της άσκησης, είναι πράγματα που θεωρούμε πολύ σημαντικά.
Στο κομμάτι της βρεφικής και παιδικής διατροφής υπάρχει τεράστιο ενδιαφέρον από νέες μαμάδες, οι οποίες θέλουν να μάθουν περισσότερα για το πώς θα θρέψουν τα παιδιά τους όσο το δυνατόν πιο υγιεινά και με μεγαλύτερη πληρότητα.
Όταν δημιουργήσαμε το “Φάε παιδί μου” ανακαλύψαμε ότι υπάρχουν πολλά ερωτημάτων και θεμάτων, που πρέπει να απαντηθούν. Και το κάνουμε λύνοντας απορίες στις νέες μητέρες μέσω επιστημονικών άρθρων συνεργατών διαιτολόγων-διατροφολόγων από όλη την Ελλάδα.
Σκοπός μας είναι η σελίδα αυτή να αποτελεί ένα πακέτο πληροφοριών και ενημερώσεων για όλους μας, γονείς και μη!
– Πώς συνδυάζετε την ψυχολογία με τη δουλειά σας;
Το κομμάτι της ψυχολογίας προέκυψε από την ανάγκη να βοηθήσω τον εαυτό μου. Λίγο πολύ όλοι όσοι έχουν μπει στο κομμάτι αυτό με την σκέψη να σπουδάσουν το αντικείμενο, θέλησαν καταρχήν να βοηθήσουν τον εαυτό τους.
Ο στόχος πάντα είναι μέσω της διαδικασίας μελέτης και αυτογνωσίας να μπορέσουν να γίνουν περισσότερο βοηθητικοί σε άλλους ανθρώπους.
Ενώ έχουμε μια θαυμάσια θεωρία για όλα μας τα προβλήματα και κατά βάθος γνωρίζουμε τις απαντήσεις παγώνουμε πάντα μπροστά στην ιδέα της εφαρμογής.
Σε πρώτη φάση επιδίωξα να γίνω καλύτερος ακροατής του εαυτού μου, μήπως και καταφέρω να ακροαστώ αποτελεσματικότερα τους άλλους. Κατόπιν υπήρξαν πολλές πολλές φάσεις.
Φυσικά δεν είμαι και ούτε θα γίνω ψυχολόγος καθώς ούτε από το πλάνο των σπουδών μου προκύπτει κάτι τέτοιο και επιπλέον λατρεύω τις φόρμες και τα αθλητικά μου παπούτσια!
– Υπήρξατε επί 12 χρόνια ιδιοκτήτης ενός πολύ μεγάλου γυμναστηρίου αλλά όλα τελικά κάποτε τελειώνουν; Σκέφτεστε στο μέλλον να ξεκινήσετε κάτι ανάλογο ή κάτι άλλο σε κάποια άλλη μορφή;
Ήμουν για την ακρίβεια συνιδιοκτήτης μαζί με ανθρώπους που μας έδεναν πολλά χρόνια στενής φιλίας και εκτίμησης. Μαζί φτιάξαμε έναν πολύ ωραίο χώρο στη Νέα Ιωνία. Εγώ αποχώρησα! Η δουλειά συνεχίζει να γίνεται το ίδιο καλά όπως και πριν, ασφαλώς μπορούν και χωρίς εμένα.
Δεν θα έλεγα ότι όλα κάποτε τελειώνουν. Αυτό σε γεμίζει, άδικα, θλίψη! Αυτό που θα έλεγα είναι ότι αλλάζουμε σαν άνθρωποι και βλέπουμε κάποια πράγματα διαφορετικά. Στην πραγματικότητα οι σχέσεις και οι συνεργασίες πριν τελειώσουν (αν τελειώσουν) αλλάζουν και καλό είναι να προχωράμε στη ζωή μας.
“Αν οι αλλαγές αυτές στην πορεία δημιουργήσουν κενά, εκεί αρχίζει να δημιουργείται πρόβλημα και δεν είναι δύσκολο να συμβεί αυτό.”
Το βλέπουμε παντού, στις φιλικές, στις προσωπικές μας σχέσεις, στον γάμο. Κάπως έτσι και στις επαγγελματικές συνεργασίες. Εκεί πρέπει κάποιος να βρίσκει το σθένος και να φεύγει για να συνεχίσει, διαφορετικά οι σχέσεις γίνονται έντονα παθολογικές και αυτό δεν είναι καλό για καμία πλευρά!
Όσον αφορά το μέλλον, σκεφτόμαστε και συζητάμε με έναν δύο ακόμη συνεργάτες για τη δημιουργία ενός νέου χώρου. Έχοντας, βέβαια διαφορετικούς στόχους και προϋποθέσεις από αυτούς που μπορεί να αναγνωρίσει ο μέσος ασκούμενος στο μυαλό του σαν γυμναστήριο.
– Αγαπάτε τη δουλειά σας;
Η δουλειά μου είναι ένα πολύ σημαντικό κομμάτι της ζωής μου. Δεν είναι όλη μου η ζωή, αλλά έχει καθορίσει σε πολύ μεγάλο βαθμό το ποιος είμαι σήμερα.
Εξού και οι αλλαγές που έχουν να κάνουν με τα επαγγελματικά μου, ο λόγος που πέρασα από το πρώτο πτυχίο σε όλα τα υπόλοιπα, το γεγονός ότι τα λέμε σήμερα και όλα όσα σκέφτομαι για το αύριο.
“Σαφώς και την αγαπάω. Ήταν επιλογή μου και μέσα απ’αυτή έχω προχωρήσει και έχω αλλάξει. Είναι από τα πιο σημαντικά κομμάτια του εαυτού μου!”
– Υπάρχει κάποια συμβουλή που θα θέλατε να δώσετε στους νέους συναδέλφους σας που κάνουν τώρα τα πρώτα τους βήματα;
Δε μου αρέσει πλέον να δίνω συμβουλές. Αφενός δεν είναι καθόλου θεραπευτικό και βοηθητικό και επιπλέον βρίσκεις και το μπελά σου τελικά!(γέλια)
Αντί αυτού θα σου πω τι θα έλεγα στον νεαρό Δημήτρη Βουδούρη, αν τον πετύχαινα τώρα να τρέχει στο ταρτάν του Πανελλήνιου Γυμναστικού Συλλόγου στην Κυψέλη κυνηγώντας το όνειρό του:
“Θα σου πρότεινα να προσπαθήσεις να χτίσεις μια σχέση εμπιστοσύνης με τον εαυτό σου καθώς θα περνάνε τα χρόνια. Μην σταματήσεις πότε να εξελίσσεις την επιστήμη και τη γνώση σου.
Μέσα από όλο αυτό θα δεις ότι θα αλλάζεις και θα προχωράς και εσύ ο ίδιος! Καλλιέργησε την υπομονή και την ενσυναίσθησή σου θα σου χρειαστούν. Και μην ξεχνάς: η δική μας τέχνη είναι ο άνθρωπος!”
Ευχαριστούμε πολύ το Δημήτρη Βουδούρη για το χρόνο του και του ευχόμαστε κάθε επαγγελματική και προσωπική επιτυχία!
Δείτε εδώ τη σελίδα ” Φάε παιδί μου”: http://www.faepaidimou.gr
Καθώς και τη σελίδα του ΚΕΑΔΔ: http://www.keadd.gr