Γωγώ ΝταλλήΟι Πειρατές της Καραϊβικής επιστρέφουν μετά από 6 χρόνια σε γνώριμα νερά κυνηγώντας την παλιά δόξα της πειρατικής τριλογίας που αγαπήθηκε από το κοινό. Η ταινία σαλπάρει, αντέχει στα κύματα, αλλά ξεβράζεται ανώδυνα στα ρηχά.
Ο Τζάκ Σπάροου βρίσκεται στο χείλος της καταστροφής. Πρώτη φορά είναι θα μου πείτε; Ένα μπουκάλι ρούμι θα ανοίξει τους ασκούς του Αιόλου για τον αδιόρθωτο πειρατή, που θα αναζητήσει την Τρίαιανα του Ποσειδώνα για να σωθεί. Σύμμαχοι στο ταξίδι του ο νεαρός Χένρι Τέρνερ και η Καρίνα Σμίθ, μια χαρισματική αστρονόμος. Θανάσιμος εχθρός τους ο καταχθόνιος «καταραμένος» πειρατής Σαλαζάρ, που διψά για εκδίκηση. Στόχος όλων να σπάσουν οι κατάρες του θαλάσσιου κόσμου.
Άραγε θα τα καταφέρουν;
Η πέμπτη ταινία του επιτυχημένου franchise ακολουθεί μια τετριμμένη σεναριακή ρώτα, αναμοχλεύοντας τη συνταγή των προηγούμενων ταινιών. Οι διάλογοι διαθέτουν το σπιρτόζικο χιούμορ, που έχουμε συνηθίσει χωρίς, ωστόσο να λείπουν αφελείς ατάκες και λογικά χάσματα στην πλοκή. Ανατροπές υπάρχουν, αλλά με τη μορφή νηνεμίας που τη διαισθάνεσαι χωρίς τρικυμιώδεις αγωνίες.
Η επιστροφή του Μαύρου Μαργαριταριού, η μικρής διάρκειας κωμικοτραγική αιχμαλωσία του Τζάκ -κάτι αντίστοιχο είχαμε δεί και στη δεύτερη ταινία-, ο καπετάνιος Μπαρμπόσα, ο Γουίλ Τέρνερ, τα «ζωντανά νεκρά φαντάσματα», το νεαρό ζευγάρι συνθέτουν ένα καλοφτιαγμένο, νοσταλγικό για τους φαν πλήν ανακυκλωμένο σκηνικό.
Στο σκηνοθετικό τιμόνι του καραβιού συναντάμε τους Νορβηγούς σκηνοθέτες Γιοακίμ Ρένιγκ και Έσπεν Σάντεμπεργκ, οι οποίοι παίρνοντας σκυτάλη από τον εξαιρετικό, αλλά “αδέξιο” όπως αποδείχτηκε στο συγκεκριμένο είδος Ρόμπ Μάρσαλ χτίζουν ένα υπερθέαμα από εφέ, δράση και φουρτουνιασμένες θάλασσες.
Αξιοποιούν από μια καλή αισθητική σκοπιά τα συστατικά που ξεχώρισαν το blockbuster. Ωστόσο, δεν λείπουν οι αμήχανες και άλλοτε υπερβολικές σκηνές μάχης. Οι εντυπωσιακές εικόνες πολλές φορές «πνίγουν» το θεατή, καθώς απουσιάζει η αριστοτεχνική ηρεμία μιας άρτια σκηνοθετημένης μονομαχίας.
Ο Τζόνι Ντέπ δεν είναι σε πρώτο πλάνο αυτή τη φορά. Aν και ξέρει καλά να κλέβει την παράσταση με τον ρόλο που τον απογείωσε υπάρχουν στιγμές που ο Τζάκ Σπάροου μοιάζει «κουράσμενος» και όχι από τις πολλές μάχες.
Από την άλλη πλευρά, ο «κακός» της υπόθεσης Χαβιέ Μπαρδέμ ανταποκρίθηκε άψογα στα καθήκοντα του σαρδόνιου πειρατή. Aν και σεναριακά δεν του δόθηκαν οι απαραίτητες δυνατότητες για να εξελιχθεί ως χαρακτήρας.
Συνολικά, η «Εκδίκηση του Σαλαζάρ» ή αλλιώς «Οι νεκροί δεν λένε Ιστορίες» -όπως κυκλοφόρησε στην Αμερική- θα σου θυμίσει πόσο ταραγμένη και ωραία είναι η ζωή των πειρατών. Θα σε ταξιδέψει. Θα σε διασκεδάσει. Και στο τέλος θα κλείσει λογαριασμούς του παρελθόντος μέσα από ένα λυτρωτικό φινάλε.
Ο κύκλος κλείνει όχι με τις τιμές του επικού φινάλε αλλά με μια προβλέψιμη «παρένθετη» δικαίωση.
**Αν και δεν είναι επίσημο μάλλον θα υπάρξει και έκτη ταινία. Το καράβι των Πειρατών θα σαλπάρει ξανά, αν δεν ανανεωθεί, ωστόσο το ναυάγιο δεν θα αργήσει να έρθει.**
Υ.Γ. Μην κάνετε το λάθος να φύγετε όταν πέσουν οι τίτλοι, υπάρχει post-credit scene!
Δείτε το trailer της ταινίας