SunkissedΓέννημα θρέμα Βορείων Προαστίων μεγάλωσα στα πούπουλα. Ειδικά τις περιόδους που μεγαλουργούσε το Πασόκ, με Ανδρέα (ενός λεπτού σιγή..) και έπειτα με τον κο Σημίτη, η οικογένεια μου άνθιζε. Όχι τίποτα υπερβολές, αλλά.. δόξα τον Θεό.. σαν παιδί δεν μου έλειψε τίποτα.
Όντας παιδί χωρισμένων γονέων, όλοι θέλανε να με παρηγορήσουν, τάζοντας μου μεγαλεία.
Ο παππούς μου (god bless his soul) με έσπρωχνε (και τα άλλα εγγόνια του) προς τα γράμματα και την δημοσιογραφία. Η γιαγιά μου όμως του έβαζε χέρι και μου έλεγε να τσιλάρω και να δω καμιά ταινία μαζί της (+ με έκανε άρχων της μπιρίμπας από τα 6-7 μου), γιατί έτσι κι αλλιώς θα μου περνούσε όλον της τον πλούτο.. Ευτυχώς αυτό δεν πέρασε από τα παιδιά της… γιατί.. τελικά είναι πολλά τα χρέη.
Η μάνα μου σε διπλωματικό ρόλο, βρισκόταν πάντα κάπου ενδιάμεσα στις απόψεις τις. Έλεγε: “Ντάξει.. διάβασε, αλλά έλα να παίξουμε ένα Μάριο Καρτ πρώτα”.
Ο πατέρας απείχε απ΄όλα αυτά ακολουθώντας δική του πορεία και καταλήγοντας να έχει την ομορφότερη ταβέρνα της Πάρου!
Και πάμε στους θείους…
Θείος Νο1, καριέρα μεγάλη και στιβαρή στην δημοσιογραφία με σοβαρές βλέψεις (και τα μέσα για τις φτάσει) για τον μονάκριβο (τότε) ανεψιό του, που έφταναν μέχρι και σε υπουργεία. Δυστυχώς απογοητεύτηκε πλήρως, έπειτα από τα αποτελέσματα των Πανελλήνιων εξετάσεων μου… Δεν την πήρε πολύ καλά αυτή την ήττα..
Κάπου εκεί κάνει την εμφάνιση του ο θείος Νο2 όπου βλέποντας τον failure ανηψιό να το λούζει υποδειγματικά στην Λάρισα (Διοίκηση Επιχ. γελάει ο κόσμος) του λέει: “Μόρτη.. έλα να μπεις στον χώρο των Bar… και θα φας καλά”.
Πράγμα που συνέβη. Μπήκα στον χώρο των bar και έφαγα.. μάλιστα έφαγα τόσο καλά που ακόμα αδυνατώ να χωνέψω.. Υπό τις οδηγίες του Master and comander θείου, έφαγα 1-2 κούγκαρ, έφαγα μια φώλα όταν πούλησε το μαγαζί.. για προσωπικό κέρδος.. και τέλος έφαγα και μια μπιστόλα 13 χιλιάδων στο Τεβε..
Fuck it είπα.. νέος είμαι (ευτυχώς που δεν πάθαμε τίποτα.. για όσους γνωρίζουν το σχετικό ανέκδοτο), θα τα βγάλω πέρα..πάλι από την αρχή..
Παράλληλα, βλέποντας μιλιούνια παιδιών να εισρέουν στην σχολή με σκοπό να διοικήσουν επιχειρήσεις.. ψιλιάζομαι ότι κάτι βρωμάει στον χώρο αυτόν… και μπιστολιάζω. Επιστρέφω Αθήνα, γράφομαι σε μια σχολή δημοσιογραφίας και περιμένω ότι έχοντας (αποκτήσει πασοκικές συνήθειες) επιθετάρα στον χώρο της δημοσιογραφίας, θα πέσουν βροχή οι προτάσεις.. Πράγμα που δεν έγινε ποτέ..
Παρόλα αυτά, επειδή μ΄άρεσε κάπως, το πάλεψα λιγάκι, αλλά το θερμό μου το κεφάλι και το γεγονός ότι δεν είχα εξαντλήσει τις εναλλακτικές μου (βλέπε Πάρο) ρίχνω μία ακόμα και μπιστόλα και τραβάω να βρω τον πατέρα μου, με σκοπό να ασχοληθούμε παρεούλα με την ταβέρνα και γενικότερα με τον τουρισμό του νησιού.
BAD TIMING
ΚΡΙΣΗ, κρίση και στην σχέση του πατέρα μου με την σύντροφο και συνεργάτη του.. τα παίρνει και αυτός στο κρανίο, τα παρατάει όλα-παρακινούμενος και από έναν φίλο του λεφτά-και ξεκινάμε την περιπέτεια/αναζήτηση νέου μαγαζιού..
Οι προτάσεις/ευκαιρίες, ελέω κρίσης, πολλές. Δυστυχώς όμως η κρίση χτύπησε και τον φίλο/gonna be συνεργάτη..
Από το 1 εκατομμύριο που είχε σαν κομπόδεμα, του αφήσανε 100 χιλιάδες τις οποίες δυσκολευόταν να αποχωριστεί, όσο καλές προτάσεις και να του είχαμε. Επιμείναμε μόνοι μας.. αποτύχαμε και τελικά η καρδιά του dad τον πρόδωσε..*
Δεν γ@μιέτ@ι… c’est la vie and other shitty εκφράσεις..
Αφού κανονίζω κάποιες τελευταίες εκκρεμότητες, επιστρέφω στην Αθήνα ηττημένος και κατά συνέπεια, έτοιμος να δεχτώ το οτιδήποτε.. Αφού κάνω κάποιες δικές μου κινήσεις, οι οποίες πατώνουν κάνω μια προσπάθεια στον αποκαρδιωμένο θείο Νο1, ένα enquiry ουσιαστικά περί θέσης στην δημοσιογραφία.
Τρώω το άκυρο μου και εμφανίζεται… ο θείος Νο2. Μου λέει δώσ’ μου και πάρε να τρέξεις το καφέ γιατί εγώ πάω να κάνω μαγαζί.. running out of options δέχομαι..
Φυσικά, epic fail.. Στον χρόνο επάνω.. δις οπλίσατε, πυροδοτήσατε.. μπαμ, μπουμ.. μπιστόλα σ΄όλα και φύγαμε για να ανασυγκρότηση δυνάμεων στην ΙΚΑΡΙΑ (αγαπάμε)!! 🙂
*Ο συγχωρεμένος ο πατέρας μου μας (εμένα και της σις μου) άφησε ένα ακίνητο. Το ακίνητο αυτό μπορεί να γίνει χρυσωρυχείο, εάν βρεθούν χρήματα προς επένδυση. Σκεπτόμενος αυτό και έχοντας κάνει αποτυχημένες προσπάθειες μέσω γνωστών, παίρνω την αδερφή μου που ναι χρόνια κυρία (σπούδασε, δούλευε τότε σε εταιριάρα!!, πλήρωνε φόρους και τα σχετικά) και πάμε στην τράπεζα να ζητούσε τα αυτονόητα.
Να μας δώσει δηλαδή η τράπεζα τα χρήματα για να αξιοποιήσουμε τουριστικά, το τελευταίο ανεκμετάλλευτο κτήριο, στην υπεροχότατη Νάουσα της Πάρου, με σκοπό να ξεχρεώσουμε το δάνειο, από τα σίγουρα κέρδη που θα μας έφερνε η επένδυση αυτή..
Απάντηση;… Όχι λέει γιατί δεν είστε αρκετά κατάλληλοι… Δεν είναι αρκετά κατάλληλοι για δάνειο, 2 ενήλικες με κτήριο προς άμεση εκμετάλλευση στην Νάουσα! Πάρου! ΠΟΙΟΣ ΕΙΝΑΙ ΤΟΤΕ!?!
Τέλος πάντων.. Τι να τους πεις; και τι να κάτσεις να εξηγήσεις στον κάθε μλκ..
Όπως και να έχει.. τώρα επέστρεψα, κάνω μία ευχάριστη προσπάθεια στην δημοσιογραφία και παράλληλα και με ψυχραιμία, πάω απ΄όλα, ψάχνω λύση για τα χρέη που μου άφησε ο θείος Νο2 και φυσικά για το μαγαζί στην Νάουσα…
Όπως το βλέπω όμως… πάλι ανεμόμυλους κυνηγάω…