Αλεξάνδρα ΤσατσαβαΤώρα που o καιρός περνάει μια κρίση ταυτότητας και μας ρίχνει κι εμάς ψυχολογικά με τις κρύες και βροχερές μέρες τι καλύτερο έχεις να κάνεις από το να δεις καταθλιπτικές ταινίες;
Eπειδή ξέρω πως κάπου μέσα σου κρύβεις αυτόν τον μαζοχισμό και γουστάρεις να κάνεις κουρέλι τον εαυτό σου κλαίγοντας δυο ώρες μπροστά στην τηλεόραση θα σου προτείνω τις καλύτερες καταθλιπτικές ταινίες, κατά τη γνώμη μου πάντα. Αφού διαβάσεις το άρθρο μου και διαλέξεις την ταινία, πάρε ποπ κορν, χαρτομάντηλα και καλή κατάθλιψη!
One Day- Μια μέρα
Στην ταινία πρωταγωνιστές είναι η Έμα (Αν Χαθαγουέι) και ο Ντέξτερ (Τζιμ Στάρτζες), φίλοι για ολόκληρα 20 χρόνια. Βλέπουμε τα γεγονότα να εκτυλίσσονται κάθε χρόνο, την ίδια μέρα, την ημέρα της γνωριμίας τους.
Οι ζωές τους εξελίσσονται και προχωράνε του κάθε ένα ξεχωριστά, πράγμα που είναι αντίθετο στις βαθιές επιθυμίες και των δυο, καθώς νιώθουν κάτι παραπάνω από φιλία. Καθ’ όλη τη διάρκεια της ταινίας θα γελάσεις, θα συγκινηθείς, θα κλάψεις και θα έχεις μια μόνιμη αίσθηση του ανικανοποίητου, αφού η ατμοσφαιρικότητα του έργου σε συνεπαίρνει να θες κι εσύ να καταλήξουν οι πρωταγωνιστές μαζί.
Βέβαια, το τέλος της ταινίας σου επιφυλάσσει πολύ δυσάρεστα συναισθήματα. Αφού οι ήρωες καταφέρνουν επιτέλους να είναι μαζί και ευτυχισμένοι, συμβαίνει κάτι πολύ απροσδόκητο που θα τα ανατρέψει όλα. Προσωπικά κατά τη διάρκεια της ταινίας δεν συγκινήθηκα, είχα ένα ευχάριστο αίσθημα μέχρι το τέλος που με έπιασαν τα ζουμιά.
Never Let Me Go- Μη μ’ αφήσεις ποτέ
Η ταινία δείχνει τη ζωή τριών παιδιών που ζουν σε ένα φαινομενικά τυπικό οικοτροφείο έχοντας τα αναγκαία για να μεγαλώσουν σε ένα υγιές περιβάλλον. Δεν αργεί όμως να αποκαλυφθεί πως τα παιδιά αυτά έχουν δημιουργηθεί και μεγαλώνουν για έναν συγκεκριμένο σκοπό. Να φτάσουν στην κατάλληλη ηλικία και να αναπτυχθούν τόσο ώστε να μπορούν να γίνουν δωρητές οργάνων. Κάνοντας τις δωρεές σταδιακά θυσιάζουν τις δικές τους ζωές.
Εκτός από την σκληρή πραγματικότητα που έχουν να αντιμετωπίσουν, παλεύουν και τα συναισθήματα που νιώθουν ο ένας για τον άλλον, διότι δεν είναι απλά αντικείμενα, αλλά πάνω απ’ όλα άνθρωποι.
Προσωπικά δεν με συγκίνησε η ταινία, αλλά με έριξε σε μια καταθλιπτική διάθεση. Το σενάριο ενώ είναι μια ενδιαφέρουσα ιδέα, είναι κάπως άρρωστο και σου δημιουργεί πολύ περίεργα συναισθήματα. Δεν ξέρω αν θα κλάψεις, πάντως σίγουρα θα στενοχωρηθείς.
Invisible: Μια ιστορια εκδικησης και εμμονης για την Ελλαδα της ανεργιας
Love & Other Drugs- Αγάπη σαν ναρκωτικό
O Τζέιμι (Τζέικ Τζίλενχαλ) είναι ένας έξυπνος νέος που έχει παρατήσει την ιατρική και ψάχνει να βρει την τύχη του ως πωλητής φαρμάκων και απεχθάνεται τις δεσμεύσεις. Γνωρίζει την Μάγκι (Αν Χαθαγουέι) η οποία είναι μια γοητευτική κοπέλα, με ελεύθερο πνεύμα και δεν αποζητά σε καμία περίπτωση να δεσμευτεί. Τελικά όμως καταλήγουν να ερωτευτούν παρόλο που δεν ήταν στο αρχικό τους σχέδιο. Εμπόδιο σε αυτόν τον έρωτα θα σταθούν άλλα ζητήματα, πιο σοβαρά από την άρνησή τους να δεσμευτούν. Η ταινία δείχνει με έναν όμορφα και συγκινητικό τρόπο τον ξαφνικό έρωτα και τα εμπόδια που μπορεί να βρει.
Stepmom- Η ζωή σε δύο πράξεις
Η ταινία αυτή αφορά μια γυναίκα, την Τζάκι (Σούζαν Σάραντον), χωρισμένη με δύο παιδιά και την Ισαμπέλ (Τζούλια Ρόμπερτς) την καινούρια σύντροφο του πρώην άντρα της Τζάκι. Παρόλο που η Ισαμπέλ έχει τις καλύτερες προθέσεις για τον άντρα και τα δύο παιδιά, οι γυναίκες δεν μπορούν να αποφύγουν τη σύγκρουση. Έρχεται όμως η στιγμή που αναγκαστικά κάθε διαφορά μπαίνει στην άκρη, αφού η Τζάκι μαθαίνει πως πάσχει από καρκίνο. Αποφασίζουν να ζήσουν φιλικά τον καιρό που της απέμεινε και να φτιάξουν τις μεταξύ τους σχέσεις.
Η ταινία είναι πολύ συγκινητική, το κλάμα είναι άπειρο ειδικά σε συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές μεταξύ των δύο πρωταγωνιστριών που συζητάνε για το μέλλον των παιδιών τους, αφού πλέον και οι δύο είναι μητέρες τους.
Το έργο δείχνει την ανθρώπινη δύναμη στις δύσκολες στιγμές, τις δυσάρεστες καταστάσεις που ενώνουν κάποιους ανθρώπους, τη δύναμή της μητρικής αγάπης και τη δυσκολία μιας μητέρας να πει αντίο στα παιδιά της.
Me before you- Πριν έρθεις εσύ
Η ιστορία μιλάει για έναν πλούσιο και όμορφο νεαρό, τον Γουίλ (Σαμ Κλάφλιν), ο οποίος πριν λίγα χρόνια καθηλώθηκε σε αναπηρικό καροτσάκι. Ο Γουίλ ήταν δραστήριος και γεμάτος όρεξη για ζωή, όμως μετά την ατυχία του κατέθεσε τα όπλα. Η Λου (Εµίλια Κλαρκ) ψάχνοντας δουλειά αναλαμβάνει τη φροντίδα του Γουίλ. Η κοπέλα είναι γεμάτη ζωντάνια και περνώντας από 40 κύματα καταφέρνει τον Γουίλ να βρει έστω την ελάχιστη όρεξη για ζωή. Βιώνοντας πολλές όμορφες στιγμές μαζί οι δύο νεαροί ερωτεύονται.
Όπως σε κάθε ρομαντική ιστορία έτσι κι εδώ υπάρχει ένα ”αλλά”. Ο Γουίλ, μη μπορώντας να αντέξει τη ζωή του ”παγιδευμένος” στο καροτσάκι του, έχει αποφασίσει από καιρό να υποβληθεί σε ευθανασία. Ανακοινώνει την απόφασή του στην αγαπημένη του, η οποία έχει δύο επιλογές: είτε να φύγει, είτε να τον στηρίξει στην απόφασή του. Τι θα κάνει;
Προσωπικά δε θεωρώ την ταινία και τόσο ρομαντική, διότι ο πρωταγωνιστής φέρεται εν μέρει εγωιστικά, αφού αφήνει την Λου να τον ερωτευτεί και ύστερα της λέει πως είναι αποφασισμένος να πεθάνει. Δεν είναι ευτυχισμένος με τη ζωή του, κι απ’ ότι φαίνεται κανείς δεν μπορεί να το αλλάξει αυτό.
Θα έλεγα πως είναι καταθλιπτική ταινία που μιλά για έναν ανεκπλήρωτο έρωτα, τουλάχιστον από την πλευρά της κοπέλας, και έναν άνθρωπο που έχει χάσει την πίστη του στη ζωή και στην αγάπη.
Blue Valentine
Ο Ντιν (Ράιαν Γκόσλινγκ) και η Σίντι (Μισέλ Γουίλιαμς) είναι ένα νέο, παντρεμένο ζευγάρι βλέπουν το γάμο τους να καταρρέει. Η Σίντι εργάζεται ως ιατρός σε νοσοκομείο, χωρίς ιδιαίτερη εξέλιξη και ο Ντιν μπογιατίζει σπίτια για να καλύπτει κάποιες ανάγκες της οικογένειας. Ζουν σε μια καθημερινή ρουτίνα και μιζέρια που δεν σου κάνει τόση αίσθηση μέχρι την πρώτη αναδρομή της ταινίας που μας πηγαίνει μόλις λίγα χρόνια πριν. Ο Ντιν ήταν ένας γοητευτικός, πανέμορφος νεαρός, γεμάτος ζωντάνια και όνειρα να βρει μια αξιόλογη δουλειά και η Σίντι, φοιτήτρια ιατρικής, ανέμελη, χαρούμενη και με όνειρα για το επαγγελματικό της μέλλον.
Βλέπουμε τους δύο νέους ανέμελους και πολύ ερωτευμένους, πράγμα που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με το παρόν κι αυτό ακριβώς είναι το καταθλιπτικό στην ταινία. Βλέπεις τον έρωτά τους και την αγάπη τους να έχουν σβήσει και δεν είσαι σίγουρος καν αν όντως κάποτε υπήρχαν. Το Blue Valentine σε κάνει να συνειδητοποιείς πως οι σχέσεις τελειώνουν και δεν το παρουσιάζει σαν κάτι που έρχεται κόντρα στη φύση, αλλά ως κάτι απόλυτα φυσιολογικό που αργά η γρήγορα θα συμβεί σε όλες τις σχέσεις.
P.S. I love you- Υ.Γ. Σ’ αγαπώ
Η Χόλη (Χίλαρι Σουάνκ) χάνει ξαφνικά τον άντρα της Τζέρι (Τζέραρντ Μπάτλερ), εξαιτίας μιας ασθένειας και χάνει μαζί και τη γη κάτω απ’ τα πόδια της. Ο Τζέρι όμως πριν το θάνατό του προνόησε και άφησε γράμματα για τη γυναίκα του, τα οποία έρχονται στα χέρια της με έναν μυστηριώδη τρόπο και απαλύνουν την περίοδο του πένθους της. Τα γράμματα εμψυχώνουν τη Χόλη και τη βοηθούν να συνεχίζει τη ζωή της χωρίς τον έρωτα της ζωής της.
Αν και η ταινία από μόνη της δεν είναι τόσο καταθλιπτική, όμως αρκετά μακάβρια, αντιλαμβάνεσαι πόσο αναλώσιμοι είμαστε και πόσο εύκολα δυστυχώς μπορούμε να χάσουμε κάποιον που αγαπάμε πολύ.
The Danish Girl- Το κορίτσι από τη Δανία
Στην Κοπεγχάγη της δεκαετίας του 1920 ο ζωγράφος Άιναρ Βέγκενερ (Έντι Ρεντμέιν) για χάρη της επίσης ζωγράφου γυναίκας του, Γκέρντα (Αλίσια Βικάντερ), παριστάνει ένα θηλυκό μοντέλο. Η εμπειρία αυτή που θα τον μεταμορφώσει, θα τον κάνει να ανακαλύψει τον πραγματικό του εαυτό και θα τον οδηγήσει να γίνει από τους πρώτους ανθρώπους που έκαναν αλλαγή φύλου.
Η ταινία αυτή μας δείχνει πόσο λίγο ένας άνθρωπος γνωρίζει πραγματικά τον εαυτό του, πως οι επιθυμίες μας μπορούν να πληγώσουν τον άνθρωπό μας, καθώς και τη δύναμη της αγάπης και πως αυτή σε κάνει να ξεπερνάς κάθε εγωισμό και να σεβαστείς τις αποφάσεις του συντρόφου σου. Άκρως συγκινητική ταινία με συναισθηματικά φορτισμένες σκηνές και με ένα πολύ θλιβερό τέλος.
Μερικές ακόμη ταινίες που πρέπει να δεις
- A walk to remember
- Bridge to Terabithia
- The greatest
- My sister’s keeper
- Requiem for a dream
- I am Sam
- Dead poets society
- The book thief
- Life is beautiful
- The notebook
Eσάς ποιες είναι οι αγαπημένες σας;
Mατωμενος Γαμος: Η οικογενειακη τραγωδια που συγκλονισε την Ισπανικη Λογοτεχνια