TEDx PanteionUniversityWomen: 5 ομιλίες που ξεχωρίσαμε (φωτογραφίες)

To Frapress.gr πήγε στο TEDx PanteionUniversityWomen και αυτές είναι οι 5 ομιλίες που ξεχωρίσαμε!

To Σάββατο 29 Οκτωβρίου, βρεθήκαμε στον πολυχώρο BIOS στον Κεραμεικό για το TEDx PanteionUniversityWomen. Ακούσαμε σημαντικές ομιλίες για το ρόλο της γυναίκας και τη συμβολή της μέσα στο χρόνο και το τελικό feeling είναι ότι δεν πρέπει να καθόμαστε άπραγοι όπου βλέπουμε οποιοδήποτε είδος αδικίας!

Δείτε το TEDx PanteionUniversityWomen μέσα από τα μάτια των αρθρογράφων του Frapress.gr.

Σας παρουσιάζουμε τις 5 ομιλίες που μας έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση και ελπίζουμε να αποτελέσουν έναυσμα και για εσάς, όπως αποτέλεσαν και για εμάς για σκέψη και αντίδραση.

Επιμέλεια Κειμένου:
Γιώργος Βέρδης, Αντώνης Μαντζαβίνος, Δέσποινα Μπαράκη, Γωγώ Νταλλή

Παναγιώτης Ιωαννίδης

Γράφει ο Γιώργος Βέρδης

Photo by: Άρτεμις Γκιτάκου

Το 3ο Session του ΤEDx PanteionUniversityWomen φιλοξένησε την ομιλία του Παναγιώτη Ιωαννίδη, ενός πολυταξιδεμένου ανθρώπου με ένα πραγματικά ξεχωριστό υπόβαθρο. Ο Παναγιώτης Ιωαννίδης είναι διδάκτορας όμως δεν πρόκειται για τον καθηγητή που έχεις συνηθίσει.

Η ομιλία του μας ταξίδεψε αρχικά στην Αϊτή, μια φτωχή χώρα της Καραϊβικής η οποία χτυπήθηκε από έναν καταστροφικό σεισμό το 2010.

Ο Παναγιώτης Ιωαννίδης περιέγραψε χαρακτηριστικά τις εξαθλιωτικές εικόνες που ακολούθησαν με τους κατοίκους της Αιτής να καταφεύγουν σε “γλυκίσματα” με βασικό συστατικό το χώμα για να αποφύγουν τον υποσιτισμό και ασθενείς να ακρωτηριάζονται χωρίς την χρήση αναισθησίας.
Σύντομα όμως η διεθνής κοινότητα αντέδρασε και χιλιάδες εθελοντές βρέθηκαν στην Αιτή για να συμβάλλουν στην ανοικοδόμηση της χώρας. Με την βοηθεια των κρατών και των οργανώσεων η Αϊτή κατάφερε να απαλύνει τις πληγές που άφησε πίσω του ο σεισμός και αποτέλεσε ένα δείγμα της δύναμης που μπορεί να έχει η ανθρωπιστική επέμβαση.

Δυστυχώς όμως τα προβλήματα για την Αϊτή δε σταμάτησαν εκεί. Πείνα, αρρώστιες και χολέρα εξακολουθούν ακόμη να βασανίζουν τη χώρα της Καραϊβικής.

Στην ομιλία του ωστόσο, ο Παναγιώτης Ιωαννίδης φρόντισε να μας δείξει και άλλη μία ιστορία, αυτή τη φορά λίγο αντίθετη από την προηγούμενη, μίας ακόμη πολυπαθούσας περιοχής της υφηλίου. Η περιοχή αυτή ήταν το Κονγκό στην Κεντρική Αφρική. Μας θύμισε πως η μεγάλη αυτή χώρα μπορεί να μοιάζει μακρινή  όμως αν κοιτάξουμε τα κινητά μας, όλοι μας θα βρούμε υλικά όπως είναι ο χαλκός και το κοβάλτιο που προέρχονται ακριβώς από αυτή την περιοχή του κόσμου.

Η  χώρα αυτή όμως, δε μπορεί να εκμεταλλευτεί τα πλούτη που της προσφέρθηκαν.

Οι κάτοικοί της υποφέρουν από πείνα, κακές συνθήκες διαβίωσης, χαμηλό μορφωτικό επίπεδο και κοινωνική υποτίμηση των γυναικών με περίπου χίλια διακόσια περιστατικά βιασμού την ημέρα.

Όμως το Κονγκό, παρατηρεί ο κ. Ιωννίδης, έμεινε αβοήθητο στα προβλήματα του.

Ποια είναι λοιπόν η ομάδα που μπορεί να βοηθήσει να απαλυνθούν οι εκάστοτε ανθρωπιστικές κρίσεις στις φτωχότερες περιοχές της Γης; Οι γυναίκες. Όντας υπεύθυνες για την υγεία του σπιτιού και της κοινότητας, υπεύθυνες για τη σωστή χρήση της κουνουπιέρας αλλά και για τον εμβολιασμό και θηλασμό των παιδιών, οι γυναίκες σπάνε με αυτόν τον τρόπο το μύθο για την ευαλωτότητα του φύλου τους.

Η γοητευτική και παράλληλα συναρπαστική αυτή ομιλία έκλεισε με την κλασσική ιστορία του κωμικού Μπιλ Χικς που έβλεπε τη ζωή σαν ένα τρενάκι στο λούνα παρκ, μια πολύ παραστατική βόλτα που καμιά φορά μας μπερδεύει όμως στο τέλος της ημέρα η επιλογή είναι μία, αυτή ανάμεσα στον φόβο και την αγάπη.

Χρύσα Κατσαρίνη

Γράφει η Δέσποινα Μπαράκη

Photo by: Δανάη Λύρατζη

Όταν είδα το όνομα της στο 3ο Session του ΤEDxPanteionUniversityWomen εξεπλάγην ευχάριστα. Είχα παρακολουθήσει παλιότερα βίντεο της στο Youtube, ωστόσο η Χρύσα της ομιλίας δεν ήταν ίδια με αυτή, που είχα συνηθίσει να βλέπω στο Comedy Lab.

Η ομιλία της είχε έναν αστείο αλλά ταυτόχρονα και σοβαρό τόνο. Έκανε αρκετά αστεία όπως για παράδειγμα πως αντιμετωπίζει ο κόσμος μια γυναίκα Stand Up Comedian και τα πικρόχολα σχόλια που συνήθως κάνουν οι άντρες κάτω απ’ τα βίντεο γυναικών. Μάλιστα είπε χαρακτηριστικά: «Στον άντρα Υοutuber επικεντρώνονται στο τι είπε, τι έδειξε και αν ήταν αστείο το βίντεο. Στην γυναίκα επικεντρώνονται στο αν είναι μεγάλο το στήθος της […]. Σε περίπτωση που δεν τους φαίνεται ελκυστική εκεί ξεκινά το αγνό μίσος».

Θέλησε να μιλήσει και για τις σχέσεις των δύο φύλων επέλεξε, όμως, να δείξει ένα βίντεο του Louis C.K, που θεωρείται –αν όχι ο καλύτερος- ένας απ’ τους μεγαλύτερους κωμικούς αυτή τη στιγμή παγκοσμίως. Στο βίντεο ο Louis C.K μιλούσε για τα ραντεβού στην σύγχρονη εποχή και το πόσο «επικίνδυνα» μπορεί να είναι για μια γυναικά…

It takes courage to go on a date…
από τον Louis C.K.

Μέσα απ’ τον λόγο της ήθελε να δείξει τον σεξισμό, που δέχεται στην δουλειά της ακριβώς επειδή είναι γυναίκα και δουλεύει σ’ έναν ανδροκρατούμενο τομέα και αυτό το πέτυχε. Έδειξε ότι υπάρχει ανισότητα και χλευασμός, που πολλές φορές κόβουν τα φτερά σε μια γυναίκα και την αποτρέπουν από το να κάνει στη ζωή της αυτό που πραγματικά επιθυμεί.

Επέλεξε να τελειώσει την ομιλία της με έναν πολύ συγκινητικό τρόπο με ένα γράμμα στον 10χρόνο εαυτό της, την 10χρονή Χρύσα. Της είπε να μην αγχώνεται και να μην ανησυχεί, γιατί στο τέλος Όλα Θα Πάνε Καλά.

Χριστίνα Πιτούλη

Γράφει η Γωγώ Νταλλή

photo by: Άρτεμις Γκιτάκου

Το πρώτο ντοκιμαντέρ της Χριστίνας Πιτούλη έχει τίτλο Bref και ήδη έχει γνωρίσει διεθνή διάκριση σε κινηματογραφικά φεστιβάλ της Ισπανίας. Το θέμα του είναι λεπτό και αμφιλεγόμενο. Κλειτοριδεκτομή.

Η Χριστίνα Πιτούλη σε συνεργασία με τους Γιατρούς του Κόσμου προσπάθησε μέσα απο την κάμερα της να αφουγκραστεί τον πόνο των γυναικών της Αφρικής που έχουν ακρωτηριαστεί, όπως προστάζει η αφρικανική παράδοση.

Η πανάρχαια αυτή πρακτική εφαρμόζεται σε εικοσιεννιά χώρες της Αφρικής με οδυνηρές συνέπειες για τη γυναικεία σεξουαλικότητα.

Η κλειτορίδα είναι το μέσο της σεξουαλικής απόλαυσης,  το εμπόδιο που πρέπει να ξεπεραστεί για να παραμείνουν οι γυναίκες καθαρές,  πιστές στους άνδρες τους.

Όπως ανέφερε και η ίδια στην ομιλία της  οι γυναίκες υποτάσσονται στην κοινωνική πίεση, στις θρησκευτικές δεισιδαιμονίες, στη δαιμονοποίηση. Δικαιολογούν τον πόνο και τον μετατρέπουν σε υπερηφάνεια.

Η ποινικοποίηση δεν αρκεί για να καταπολεμηθεί το πρόβλημα, αυτό που  χρειάζεται είναι η ευαισθητοποίηση και η  ενημέρωση. Το μεγαλύτερο πρόβλημα δεν είναι η θρησκεία αλλά η άγνοια, δήλωσε χαρακτηριστικά.

Ξένια Παπασταύρου

Γράφει ο Αντώνης Μαντζαβίνος

Photo by: Δανάη Λύρατζη

Στην αρχή της ομιλίας της, το μυαλό μου πήγε πίσω στο 2008, όταν ο Πρόεδρος Barack Obama είχε χρησιμοποιήσει το “Yes, we can” στην προεκλογική καμπάνια για την επανεκλογή του. Γρήγορα κατάλαβα ωστόσο, πως το “Μπορούμε” αποτελεί κάτι πιο δυνατό, πολύ σημαντικότερο και κάτι το οποίο έλειπε από την ελληνική κοινωνία.

Η Ξένια Παπασταύρου μίλησε για το εγχείρημα “Μπορούμε”,το οποίο αυτό που κάνει είναι να περιορίσει τη σπατάλη φαγητού συνδέοντας τα μέρη εκείνα που περισσεύει φαγητό και όσους έχουν ανάγκη.

Στόχος του “Μπορούμε” είναι η διάσωση του περισσευούμενου φαγητού.

Η ίδια στην ομιλία της ανέφερε ότι η σπατάλη φαγητού στην Ελλάδα αποτελεί πολύ σημαντικό πρόβλημα. Ταυτόχρονα, υπάρχουν εστιατόρια και διάφορα άλλα μέρη εστίασης, τα οποία επιθυμούν να συνδράμουν σε μία τέτοια προσπάθεια, ωστόσο δεν γνωρίζουν τον τρόπο.

Κατά μέσο όρο το “Μπορούμε” προσφέρει πάνω από 10.000 μερίδες φαγητό ανά ημέρα. Ο δείκτης αυτός από μόνος του είναι ικανός να αναδείξει το πραγματικό πρόβλημα του υποσιτισμού αρκετών πληθυσμιακών ομάδων.

Το παρακάτω video προβλήθηκε από
την κ. Παπασταύρου στην ομιλία της.

Είρηνη Γεωργή

Γράφει ο Αντώνης Μαντζαβίνος

Photo by: Δανάη Λύρατζη

Η κουλτούρα του βιασμού ήταν το κεντρικό θέμα της ομιλίας της Ειρήνης Γεωργή. Μιλώντας για την κουλτούρα σαν κάτι θετικό,εξήγησε τι χροιά παίρνει όταν ακολουθείται από τη λέξη “βιασμός”. Η κουλτούρα του βιασμού περιλαμβάνει την αποτύπωση της ευθύνης του βιασμού στο θύμα και όχι στον θύτη. Σκιαγραφεί δηλαδή το πρόβλημα μέσα από αυτόν που βιάζεται και πως η κοινωνία στηρίζει τέτοιου είδους αντιλήψεις.

Το παράδειγμα της Αρτεμισίας Γκεντιλέσκι, γυναίκας ζωγράφου το 17ο αιώνα αποτέλεσε αδιάσειστο στοιχείο για την υποστήριξη των επιχειρημάτων σχετικά με την κουλτούρα του βιασμού. Η Αρτεμισία, κατάφερε να ξεχωρίσει σε έναν ανδροκρατούμενο κόσμο, ζωγραφίζοντας στιγμές που γυναίκες εκδικούνταν αυτούς που τις είχαν βιάσει.

Μέσα από την ομιλία της, η Ειρήνη εστίασε κυρίως στη σεξουαλική βία. Συγκεκριμένα έκανε αναφορά στο ότι ο βιαστής τις περισσότερες φορές μπορεί να μην είναι κάποιος άγνωστος. Είναι ένας φίλος, ο σύντροφος ή κάποιος που ήδη υπάρχει στον περίγυρο του ατόμου.

Το σημαντικό όπως είπε, είναι να μη σιωπούν τα άτομα. Οι γυναίκες, όλοι όσοι γνωρίζουν ή έχουν υποστεί βιασμό πρέπει να εξομολογούνται τις εμπειρίες τους, με σκοπό η κουλτούρα του βιασμού να αλλάξει.

Σύντομα θα ακολουθήσει και άλλο ένα άρθρο για το TEDWomen2016.