ο ΠολέμαρχοςΜπορεί ο φετινός τελικός κυπέλλου και εν γένει η ποδοσφαιρική χρονιά να μας έχουν απογοητεύσει, ωστόσο υπάρχουν και μερικά ενθαρρυντικά δείγματα στον χώρο του ελληνικού ποδοσφαίρου
Εχθές το βράδυ έλαβε τέλος το μεγαλύτερο σίριαλ στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Σίριαλ είπα; Άκυρο. Η μεγαλύτερη παρωδία ήθελα να πω.
Τελικώς η ΑΕΚ επικράτησε του Ολυμπιακού με σκορ 2-1 και σύμφωνα με αυτά που παρατήρησα στην αρχική σελίδα μου στο fb, περιμένω απλά την επίσημη ανακοίνωση της κυβέρνησης Τσίπρα προκειμένου να χαρακτηρισθεί η 17η Μαΐου ως αργία.
Προσωπικά δεν πιστεύω πως αξίζει να ασχοληθεί κανείς με το αγωνιστικό κομμάτι για αυτό θα ήθελα να πω την γνώμη για όλα τα υπόλοιπα.
Καταρχάς να σχολιάσω τις δηλώσεις των 2 τεχνικών.
Ο ηττημένος Μάρκο Σίλβα θέλησε να φορτώσει όλο αυτό το έκτρωμα που παρέταξε στο γήπεδο στον 1 μήνα αποχή που είχε η ομάδα του από τους επίσημους αγώνες λόγω του τεράστιου κενού που δημιουργήθηκε μεταξύ της τελευταίας αγωνιστικής του πρωταθλήματος και των πολλαπλών αναβολών που πήρε ο τελικός.
Ειλικρινά περίμενα κάτι πιο σοβαρό και υπεύθυνο ως απάντηση από τον τεχνικό των ερυθρολεύκων.
Το ότι η ομάδα του Ολυμπιακού θα ήταν επηρεασμένη από όλη αυτή την αποχή το καταλάβαινε και ένα 10χρονο. Όπως επίσης και το ότι η έλλειψη φιλάθλων στις κερκίδες θα είχε μεγαλύτερο αντίκτυπο στην αγωνιστικότητα και τον ρυθμό των πρωταθλητών.
Το θέμα είναι τι ακριβώς έκανε έναν ολόκληρο μήνα ο κ. Σίλβα για να προετοιμάσει την ομάδα του για αυτό που θα αντιμετώπιζε χθες.
Από την άλλη μεριά ο Στέλιος Μανωλάς δήλωσε πως και η δική του ομάδα αντιμετώπισε πολλές δυσκολίες, όπως για παράδειγμα πως αναγκάστηκε να αλλάξει προπονητή σε πολύ κομβικό σημείο, παίζοντας 2 ημιτελικούς κεκλεισμένων των θυρών με τον Ατρόμητο και πως οι πολλές αναβολές του τελικού είχαν επίπτωση και στην συγκέντρωση της ομάδας του. Γιατί άδικο έχει και αυτός;
Προετοιμάζεις την ομάδα σου για αγώνα με τον Ολυμπιακό που κρίνεται κούπα και μαθαίνεις 5 ώρες πριν το ματς πως αναβάλλεται το παιχνίδι και σε 2 μέρες παίζεις playoff με τον ΠΑΟΚ.
Όπως και να έχει πάντως η αλήθεια είναι πως και οι 2 προπονητές, ήταν προετοιμασμένοι για τις δηλώσεις τους μετά το τέλος του τελικού, όποιο και αν ήταν το αποτέλεσμα.
Θετική εντύπωση μου έκαναν οι διαιτητές. Ο κ Σιδηρόπουλος άφησε όπου μπορούσε το παιχνίδι να παιχθεί, προστάτεψε και τις 2 ομάδες από τις κάρτες και οι 2 βοηθοί του αποδείχθηκαν ρομποτικά άψογοι. Δεν τους ξέφυγε ούτε εκατοστό σε καμία φάση.
Είδατε τελικά; Θέληση να υπάρχει παιδιά και όλα γίνονται…
Από εκεί και πέρα δεν μου άρεσε καθόλου αυτό το θεατρικό καραγκιοζιλίκι πριν ξεκινήσει το ματς, όπου μπήκαν μέσα οι πρόεδροι των 2 ομάδων και κάνανε χειραψίες για καλή επιτυχία με τους αντίπαλους παίχτες. Οι μισοί δαγκωνόντουσαν, οι άλλοι μισοί γυρνούσαν το κεφάλι τους από την άλλη μεριά κτλ.
Επίσης δεν μου άρεσε που ο πρόεδρος της ΕΠΟ κ. Γκιρτζίκης, όταν στην μοναδική φορά που έκανε δηλώσεις στην κάμερα, σχολίασε αηδιασμένος και αγανακτισμένος για τα υβριστικά συνθήματα που άκουσε από τους 30-40 οπαδούς της ΑΕΚ που βρέθηκαν στο γήπεδο. Εσύ άνθρωπε μου δεν σώνεσαι με τίποτα… Μήπως να σε αποθέωναν κιόλας για όλη αυτή την μαγευτική διοργάνωση που τους χάρισες;
Ημιτελικοί κεκλεισμένων των θυρών, πρόκριση στα χαρτιά, αποχώρηση ομάδας από τον θεσμό και τελικός που πραγματοποιήθηκε μετά από ερασιτεχνικές και πρωτοφανείς συνθήκες που μόνο σε τελικούς 5×5 συναντάς. Προσωπικά απορώ γιατί δεν τα άκουσες και από φίλους του Ολυμπιακού…
Η αλήθεια είναι πως το ελληνικό ποδόσφαιρο φέτος έπιασε πάτο. Όλες οι ομάδες μας για πρώτη φορά μετά από πάρα πολλά χρόνια, θα δώσουν προκριματικά στην Ευρώπη. Οι 3/5 μάλιστα θα είναι σε όλες τις φάσεις, στο γκρουπ των ανίσχυρων.
Η Εθνική μας μέσα σε 2 χρόνια κατάφερε να επιστρέψει στην εποχή των παγετώνων, το ελληνικό πρωτάθλημα ξέπεσε σε επίπεδα υποανάπτυκτης χώρας.
Όλα αυτά ακούγονται σαν να πέρασε ο Αρμαγεδών από το ελληνικό ποδόσφαιρο και κατέστρεψε τα πάντα στο πέρασμα του…
Κάπως έτσι είναι.
Όμως για να πούμε και του στραβού το δίκαιο η ολοκλήρωση του κυπέλλου και της φετινής σεζόν γενικότερα (με τα playoff δεν ασχολείται σοβαρός άνθρωπος) μπορεί να κλείνει μια χρονιά που θυμίζει ουσιαστικά τον ”κατακλυσμό του Νώε”, όμως μας έδωσε και κάποια δείγματα ενθαρρυντικά. Βρέθηκαν και κάποια κλαδιά ελιάς.
Για παράδειγμα:
Eίχαμε έναν τελικό που δεν σημαδεύτηκε από διαιτητικά λάθη.
Είχαμε έναν τελικό στον οποίο η νικήτρια ομάδα πήγε να συγχαρεί την ηττημένη στο τέλος του ματς και δεν έμεινε στο κλασσικό ”πάρτε τα ρε μου$#@”.
Είχαμε έναν τελικό στον οποίο οι ηττημένοι έμειναν να παρακολουθήσουν την απονομή σε ένδειξη σεβασμού.
Και επιτέλους είχαμε έναν τελικό που πιστεύω πως παραδειγμάτισε τους πάντες, ακόμα και τους κάφρους. Πόνεσε πολύ κόσμο άλλωστε οι απουσία οπαδών από τον συγκεκριμένο τελικό-παρωδία.
Προσωπικά κρατάω την φωτογραφία που έβαλα ως εξώφυλλο στο άρθρο.