Μάνος CoffeeΤΟ ‘Analog Memories‘ υπό την ιερή υπογραφή του Rsn, είναι αδιαμφισβήτητα από τους πιο πολυσυζητημένους δίσκους της περασμένης χρονιάς. Οστόσω ενώ οι διάφορες σκοτεινές πτυχές του συνεχίζουν να πλάθονται μέσα από τα πολυάριθμα lives αυτής της περιόδου και ο ήχος μέρα με τη μέρα ωριμάζει όλο και πιο πολύ στα απαίδευτα αυτιά μας, εμείς βρεθήκαμε στα «πρώτα βήματα» της δουλειάς αυτής, στην επίσημη δισκοπαρουσίαση στο Ρομάντσο περίπου τρείς μήνες πρίν. Αυτό που μας έκανε πραγματική εντύπωση είναι οτι τα κομμάτια ζωντάνεψαν μπροστά μας ατόφια όπως τα ακούσαμε στο δίσκο, ενώ έκπληκτους μας άφησε και η συνθετική ικανότητά του Άρη και το χάρισμα του να δημιουργεί beat επί σκηνής απλά με ένα sampler και να το δένει αμέσως με την υπόλοιπη μπάντα του.
Ας είμαστε όμως ρεαλιστές…Η ενσάρκωση της ψυχής των τραγουδιών, σε μία θελκτική φωνή ντυμένη με μια εκθαμβωτική παρουσία, δηλαδή η Θάλεια Παλιβίδα (κοινώς Thaliah), είναι αυτή που έκλεψε την παράσταση. Η φωνητικές της ικανότητες δε μας επέτρεψαν να ξεκολλήσουμε το βλέμμα μας από επάνω της και το πραγατικά φωτεινό χαμόγελό της μας παρότρυνε να την πλησιάσουμε. Τη βρήκαμε backstage (για την ακρίβεια front-stage, μιας και όλα τα παιδιά απ’το project στο τέλος της συναυλίας αναμείχθηκαν με τον κόσμο και έμοιαζαν ιδιαίτερα προσιτά στο κοινό) και δε χρειάστηκε περισσότερο από ένα λεπτό να για να συμπεράνουμε πως επρόκειτω για ένα από τα πιο ενδιαφέροντα «τυπάκια» που μπορείς να πετύχεις στην Αθήνα. Αυτό το κορίτσι φαίνεται γεμάτο όρεξη για μουσική και διασκέδαση σε τέτοιο βαθμό που σε κάνει να νοσταλγείς την εφηβεία σου! Λίγο καιρό μετά το live καταφέραμε και της κλέψαμε λίγο χρόνο να πούμε δυο κουβέντες παραπάνω…
‘ Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μένουν σταθερά για μένα , ενώ άλλα αλλάζουν, είναι η μουσική. Δεν ανήκω ολοκληρωτικά σε αυτή, έχουμε ελεύθερη σχέση! ’
Πώς έγινε η προσέγγιση για τη συμμετοχή σου στο ‘Analog Memories’; Υπήρχε ανάλογη συνεργασία με τον Άρη (Rsn) στο παρελθόν;
Με τον Άρη γνωριστήκαμε μέσω του drummer που έχει παίξει στο Analog memories, τον Κωσταντίνο Ζέρβα , με το οποίο είχαμε συνεργαστεί στους Rosewood Brothers. Είχα ακούει τις προηγούμενες δουλειές του Άρη.
Δεν είχε τύχει να συνεργαστούμε ξανά αλλά κολλήσαμε αμέσως και μετά το Analog Memories έχουμε εργαστεί συνθετικά και σε άλλα κομμάτια.
Η εκρηκτική δισκοπαρουσίαση του Δεκεμβρίου στο Romantso, καθώς και τα πολλά lives που ακολούθησαν, άφησαν μια όμορφη εικόνα, μιας ολοκληρωμένα δεμένης μπάντας δίχως να πέφτει ο προβολέας απαραίτητα στα decks του Rsn μόνο. Πόσον καιρό δουλεύετε μαζί για αυτό το αποτέλεσμα;
Νομίζω ότι στις αρχές Δεκέμβρη που είχαμε παίξει στα 5|25 Live Sessions του Εν λευκώ Radio, πρέπει να ήμασταν με μία πρόβα, άντε δύο όλοι μαζί.
Για αυτό έφταιγα εγώ, αφού όλο το προηγούμενο διάστημα έμενα στην Λευκάδα και μου ήταν δύσκολο να πηγαινοέρχομαι για πρόβες.Το αποτέλεσμα όμως έδειξε το πόσο ώριμα και ευέλικτα συνεργαστήκαμε τελικά. Στις πρόβες που ακολούθησαν, μου έκανε εντύπωση ο βαθμός στον οποίον ψάχνουν τον ήχο τους όλοι στο σχήμα.
Είσαι μια γυναίκα με ροκ ταπεραμέντο και καθαρή soul χροιά. Ποιά είναι η αίσθηση του να «χρωματίζεις» κομμάτια ηλεκτρονικής downtempo; Καταγράφουμε και μια ενδιαφέρουσα συνεργασία με τον Chris Nemmo σε ένα ambient κομμάτι με βασικό ήχο αυτόν της 90’s ηλεκτρονικής μουσικής. Πως προέκυψε αυτή;
Η ηχογράφηση του ‘Keep me loving you’ με τον Chris Nemmo είναι επεισοδιακή. Εκείνη την περίοδο ήμουν στην Αθήνα και ηχογραφούσα (αν δεν κάνω λάθος) ένα jingle/σποτάκι για ραδιοφωνικό σταθμό και θα το έστελνα στον Χρήστο με τον οποίο συνεργαζόμασταν. Εκείνος βρισκόταν στην Πάτρα. Εκεί λοιπόν και δια μέσου τηλεφώνου, μου λέει:«δεν τραγουδάς και σε αυτό το δικό μου κομμάτι για τον δίσκο μου Nautilus Project?»
Όλο το recording έγινε με συνεργασία από το τηλέφωνο και ανταλλαγή ιδεών μέσω internet… Έπεσε τόσο γέλιο και βγήκε τόσο γρήγορα και τόσο ωραία! Πρέπει να πώ ότι είναι από τα λίγα κομμάτια που ανέχομαι την χροιά μου. Νιώθω αρκετά ικανοποιημένη από τo αποτέλεσμα και χαίρομαι να το ακούω. Τελικά ναι! Γουστάρω να τραγουδάω και downtempo:
Challenge Accepted…
Πότε συνειδητοποίησες ότι ανήκεις ολοκληρωτικά στο πεντάγραμμο;
Ένα από τα πιο σημαντικά πράγματα που μένουν σταθερά για μένα, ενώ άλλα αλλάζουν, είναι η μουσική. Δεν ανήκω ολοκληρωτικά σε αυτή, έχουμε ελεύθερη σχέση!
Σε μια τηλεοπτική εκπομπή θα έλεγε κανείς πως υπάρχει έλλειψη χρόνου, εδώ όμως έχουμε σαφή έλλειψη χώρου για να περιγράψουμε τα projects στα οποία έχεις συμμετάσχει κατά καιρούς! Ποιές συνεργασίες ξεχωρίζεις και γιατί; Ποιό είναι το κλειδί σε έναν ισχυρό καλλιτεχνικό δεσμό;
Ε, τι να ξεχωρίσω τώρα, όλα πλάκα είχαν! Από τα πιο απλά με φίλους, μέχρι τα πιο επίσημα. Ας πούμε οι πιο ωραίες εμπειρίες ήταν με τους Bellafunk * και Quasamodo And The Q Orchestra ** .
Το κλειδί για μια καλή συνεργασία είναι η ύπαρξη κοινού στόχου και ακόμα περισσότερο για το καλύτερο δυνατό αποτέλεσμα, ο συνδυασμός κοινού μουσικού επιπέδου και καλής χημείας χαρακτήρων.
Ξόδεψες μερικά από τα πιο «άγρια» χρόνια σου στην Πάτρα…Τι σου άφησε αυτή η πόλη; Βρήκες χώρο έκφρασης μουσικά εκεί; Υφίσταται πράγματι τελικά η περίφημη ατέρμονη φοιτητική παράνοια στην επαρχία;
Καλά σοβαρά μιλάς τώρα; Εννοείται, φόβος και παράνοια στη Πάτρα για πάντα, χα χα χα! (γέλια) Φοβερές αναμνήσεις και ωραίες παρέες, με ανθρώπους που μακάρι να βρισκόμασταν πιο συχνά. Ωστόσο χαίρομαι, γιατί όταν τελικά γίνεται είναι σαν να μη πέρασε μια μέρα.
Από μουσική στη Πάτρα, τραγουδούσα στο Συνεργείο (live σκηνή της εποχής), συμμετείχα με διάφορες μπάντες στις πολιτιστικές εκδηλώσεις του Πανεπιστημίου Πατρών, κάναμε live τα καλοκαίρια, γράφαμε τραγούδια – «μινάραμε» γενικώς!
Πιστεύεις ότι ο κόσμος πηγαίνει εύκολα πλέον σε μια pub να απολαύσει το ποτό του υπό το άκουσμα μιας ζωντανής funky/soul μπάντας; Πόσο εφικτό είναι να διοργανώσει κανείς μια συναυλία τέτοιου είδους με επιτυχία, στην Ελλάδα εν έτει 2016;
Εκτός από τους ξένους καλλιτέχνες και τις μπάντες που έρχονται συνεχώς (το οποίο είναι ευχάριστο), ναι (!) έχουν κοινό και τα τοπικά funk-soul lives σε μπαρ, μουσικές σκηνές, φεστιβάλ και διοργανώσεις.
Και αυτό παρ’ όλες τις οικονομικές δυσκολίες και το μικρότερο κοινό που μοιραζόμαστε σε σχέση με άλλα μουσικά είδη στην Ελλάδα. Το επίπεδο συνεχώς ανεβαίνει και αυτό οφείλεται στην διαδικτυακή πληροφόρηση αλλά και στους μουσικούς…στο πώς εκπαιδεύονται και τη γνώση που φέρνουν, επιστρέφοντας από το εξωτερικό.
Υποθετικό σενάριο: Σου τηλεφωνεί ο ατζέντης της Erykah Badu και σου προσφέρει μόνιμη συνεργασία σε συγκρότημα τύπου ‘Hannah Williams and the Tastemakers’, υπό τη μόνη προυπόθεση να αφήσεις την Ελλάδα για πάντα. Θα το έκανες;
Εάν ήμουν 20 ναι. Πλέον, θα του έλεγα αν τον ψήνει να πηγαινοέρχομαι.
Αγαπημένος δίσκος αυτή την περίοδο;
Φέτος άκουσα αρκετούς κλασσικούς συνθέτες που επιτέλους μπόρεσα να εκτιμήσω, αλλά για να λέμε και τα σύκα σύκα, αυτόν τον καιρό… το ‘Anti’ της Rihanna.
Δώσε μου ένα μονάχα επίθετο για τους εξής :
Άρης Rsn, Kathrin deBoer, Amy Winehouse
Προσωπικότητα, Συναίσθημα, Καλλιτεχνάρα.
Η Thaliah τώρα με μια λέξη; …
Πάρτυ.
Που σε πετυχαίνει κανείς σε ένα ιδανικό Σαββατόβραδο;
Το ιδανικό είναι να έχω ένα cocktailστο χέρι μου , το οποίο θα γεμίζει αυτόματα όλο το βράδυ και να ακούω μουσική που μου αρέσει.
Τι εκπλήξεις μας επιφυλάσσεις για το μέλλον (πέρα από επιπλέον χαμόγελα);
Με τον Rsn και την μπάντα του, Analog Memories, έπονται αρκετά ενθουσιαστικά live και συμμετοχές σε φεστιβάλ. Παράλληλα δουλεύουμε μια funk-soul playlist με τους Groove spot trio που θα βγει βόλτα για live και αυτό. Επίσης ετοιμάζω μια διασκευή από Metal σε reggae-dub, -whaaat?!
Κάπως έτσι μας άφησε η Thaliah, με ένα χαμόγελο να αναμένουμε να την πετύχουμε σε κάποιο stage, με φρέσκο υλικό…
ΑΠΟΛΑΥΣΤΕ ΤΗ ΓΙΑ ΑΚΟΜΗ ΜΙΑ ΦΟΡΑ ΣΤΟ ΠΛΑΙ ΤΟΥ RSN, ΣΤΟ WARM UP SET ΤΟΥ ΠΡΩΤΑΠΡΙΛΙΑΤΙΚΟΥ (ΜΑ 100% ΑΛΗΘΙΝΟΥ) LIVE, ΤΟΥ ΜΟΝΑΔΙΚΟΥ DJ KRUSH @PASSPORT !
Bellafunk* : Aνδρέας Θερμός-τενόρο σαξόφωνο, Adedeji Adetayo–κιθάρα/φωνητικά, Αντώνης Ανδρέου –τρομπόνι, Δημήτρης Σεβδαλής-πλήκτρα, Δημήτρης Γιαλαμάς –Μπάσο, Κώστας Λιόλιος-Drums
Quasamodo And The Q Orchestra ** : Δημήτρης Νάσσιος- συνθέτης/ παραγωγός, Κοπανάρης Κωστής-κρουστά, Βαγγέλης Στεφανόπουλος-πλήκτρα, Θοδωρής Γκουτσίδης-κιθάρα, Μάνος Αναγνωστόπουλος-Μπάσο, Μάριος Ιωάννου-τύμπανα, Δημήτρης Παπαδόπουλος- Τρομπέτα, Ζαρέας Γιώργος –Τρομπόνι , Sammarlieri- σαξόφωνο
30.12.2015 @ Ρομάντσο – ‘Analog Memories’ by RSN
Φωτογραφία : Μαριλή Γούλη