FrapressΚυριάκος: Αρνούμαι να πιστέψω ότι οι προτάσεις για ένα χαλαρό σαββατοκύριακο μπορούν να λειτουργήσουν με τρόπο παρόμοιο με αυτόν μιας συνταγής για καλοκαιρινή σαλάτα με αμπελοφάσουλα, και η συντακτική ομάδα ήξερε εξ αρχής ότι θα γκρινιάξω, θα επαναστατήσω (χωρίς αιτία) και θα αρνηθώ να γράψω ένα άρθρο σαν κι αυτό.
Για αυτόν ακριβώς τον λόγο μου πρότειναν ένα αστρονομικό χρηματικό ποσό ως αντάλλαγμα, προκειμένου να δώσω την ευκαιρία στον απλό λαουτζίκο (id est: εσείς) να νιώσει πως μπορεί να πλησιάσει έστω και για λίγο την καθημερινότητα ενός σταρ του δικού μου βεληνεκούς. Φυσικά επειδή κατάλαβαν νωρίς ότι δεν εξαγοράζομαι με χρήματα, έστειλαν για ντουέτο μου τον Σπύρο Γούλα, αισχρά εκμεταλλευόμενοι τα τρυφερά αισθήματα που τρέφω για πάρτη του, προτείνοντας μου ένα συνεργατικό άρθρο μαζί του.
Εγώ, σαν γνήσιος άνθρωπος που παραγκωνίζει το νου και αφήνεται έρμαιο των παθών του, μάζεψα όση αξιοπρέπεια μου είχε απομείνει και δέχτηκα το συνεργατικό τούτο άρθρο, με την προϋπόθεση να το γράψουμε κρατώντας ο ένας το χέρι του άλλου, ακούγοντας Dinah Washington, λουσμένοι στο υποτονικό φως χειροποίητων αρωματικών κεριών, σε κάποιο loft ενός κτηρίου με αναγεννησιακή αρχιτεκτονική, σε μία οποιαδήποτε ευρωπαϊκή πρωτεύουσα.
Τους ξεκαθάρισα ότι αυτή ήταν η τελευταία μου προσφορά και δεν θα δεχτώ τίποτα λιγότερο, γιατί φυσικά είμαι και πολύ καλός στις διαπραγματεύσεις. Να μην σας τα πολυλογώ, μια βδομάδα μετά βρίσκομαι στον αναπαυτικό μου καναπέ, μόνος μου, κρυωμένος και πιο ευάλωτος από ποτέ, και είμαι εδώ για να σας προτείνω τι θα κάνετε την Κυριακή (για το ακουστικό παιχνίδισμα του όλου πράγματος: Ο Κυριάκος θα σου πει, τι θα κάνεις την Κυριάκη). Το Σάββατο το αφήνω στον Σπύρο. Σπύρο πες κι εσύ!
Σπύρος: Αγαπημένε Κυριάκο, δεν μου αρέσουν πολύ τα κεριά, επειδή στάζουν και μυρίζουν βαριά, προτιμώ το κίτρινο φως εκείνων των λαμπτήρων που καίνε παραπάνω, είναι κακοί για το περιβάλλον και κουράζουν τα μάτια. Also, i am more of a Chet Baker guy.
Αγαπητέ αναγνώστη, ο Κυριάκος προηγείται και επειδή κάθε καλός κανόνας σπάει, ξεκινάμε από την Κυριακή του. Η πρότασή μου για ένα ως επί το πλείστον σπιτίσιο Σάββατο είναι στη δεύτερη σελίδα.
Προτάσεις Κυριάκου
ΕΞΟΔΟΣ
Ας μην κρυβόμαστε πίσω από το δάχτυλό μας. Όλοι ξέρουμε πως οι εποχές που περνούσαμε καλά στα κλαμπζ και τα μπουζούκια έχουν περάσει για τα καλά.
Όπως οι σπιτικές μπάρες δημητριακών αντικατέστησαν τα τοστ και η Μαρίνα Αμπράμοβιτς τον παλιό, καλό Τσέχωφ, έτσι και το κυνήγι πεταλούδας με απόχη τα Κυριακάτικα πρωινά θα αποτελέσει την πιο trendy επιλογή σου για έξοδο. Θα σε φέρει πιο κοντά στην φύση, θα σε ξεκολλήσει από την οποιαδήποτε οθόνη και (για ένα πιο ποιητικό μυαλό) θα αποτελέσει κοινωνικό και πολιτικό statement που βρίθει ερμηνειών και παραλληλισμών.
ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΗ
Ναι φίλοι αναγνώστες μου. Έχουμε φτάσει σε μια εποχή που δεν γνωρίζουμε ούτε καν τους γείτονες του διπλανού διαμερίσματος. Είμαστε άγνωστοι μεταξύ αγνώστων, κλεισμένοι μέσα σε τετράγωνα κουτιά πανύψηλων κτηρίων, τοποθετημένοι σαν κονσέρβες σε σούπερ μάρκετ ο ένας πάνω στον άλλον (εντάξει, το έχεσα λίγο με τα πανύψηλα κτήρια, δεν είμαστε και στο Νιου Γιορκ, αλλά καταλαβαίνετε τέλος πάντων το point μου).
Αρπάξτε τον πρώτο τηλεφωνικό κατάλογο που θα βρεθεί στο διάβα σας και μάθετε επιτέλους τους ανθρώπους που ζείτε στην ίδια πόλη, αναπνέετε το ίδιο καυσαέριο και σας βρέχει η ίδια όξινη βροχή. Σε μια ακραία μορφή διάθεσής σας να αποκαταστήσετε αυτή την τεράστια διάβρωση των ανθρώπινων σχέσεων που υπέστησαν οι μεγαλουπόλεις, ξεκινήστε να τους τηλεφωνείτε και να αφιερώνετε χρόνο και γνήσιο ενδιαφέρον στην περαιτέρω γνωριμία σας.
ΤΑΙΝΙΑ
Όσες ταινίες κι αν βγουν, όσα όσκαρ κι αν δοθούν, όσοι σκηνοθέτες κι αν προσπαθήσουν να αποδείξουν το διανοητικό μεγαλείο τους και την ευφάνταστη οπτική της πραγματικότητάς τους, βαθιά μέσα σου θα ξέρεις πως η μόνη ταινία πραγματικά που σου στάθηκε στα δύσκολα ήταν η μονωτική.
Αυτή ήταν που έδεσε συχνά σπασμένα κομμάτια της καθημερινότητάς σου. Αυτή ήταν που έσωσε τα καλώδια των headphones σου, παρατείνοντας την χρήση τους για ακόμη έναν μήνα (έτσι κι αλλιώς παραπάνω δεν βγάζουν τον κώλο σου κάτω να χτυπάς). Αυτή ήταν που έκλεισε την κούτα με τα χειμωνιάτικα ρούχα σου κατά την μετακόμιση, αυτή ήταν που έδεσε καλά τις σακούλες με τα τάπερ που σου έστειλε η μανούλα με το ΚΤΕΛ, μην τρέξουν τα λάδια έξω και ποιος τον ακούει μετά τον οδηγό και τέλος, αυτή ήταν που σε βοήθησε να στερεώσεις σωστά στον τοίχο σου την αφίσα του Σάκη Ρουβά στην εφηβική(?) σου ηλικία.
Δεν αξίζει αυτή λοιπόν η ταινία την προσοχή σου για μιάμιση τουλάχιστον ώρα ένα απόγευμα μιας οποιασδήποτε Κυριακής; Σε συμβουλεύω με την πρώτη ευκαιρία να αφιερώσεις στην σπουδαία αυτή ταινία τον χρόνο που της αναλογεί, και η ζωή πιθανότατα θα στο επιστρέψει σε συμπαντική ισορροπία και καλό κάρμα!
