Χριστίνα ΤσατσάμηΟ ερασιτέχνης φωτογράφος Παναγιώτης Κελεπούρης μας προσκαλεί στον δικό του φωτογραφικό κόσμο, όπου η φωτογραφία αποκτά μια άλλη διάσταση.
Η τέχνη της φωτογραφίας, εκτός από έμπειρο μάτι, το οποίο οφείλεται κατά ένα μεγάλο μέρος στις τεχνικές γνώσεις (διάφραγμα, ISO, ταχύτητα κλείστρου, κλπ.) θέλει οπωσδήποτε μεράκι, το οποίο πιστεύω είναι το βασικότερο συστατικό για να θεωρηθεί μια φωτογραφία πετυχημένη… Δίχως αυτό, η φωτογραφία συνήθως έχει μορφή “καρτποσταλική”.
Για να αποφευχθούν τυχόν παρεξηγήσεις, όχι ότι τέτοιου είδους φωτογραφίες δεν είναι καλαίσθητες, απλώς οι φωτογραφίες στις οποίες κυριαρχεί το συναίσθημα, φωτογραφίες όπως πορτραίτα ανθρώπων, αλλά και τοπίων, που έχουν τραβηχτεί για να δηλώσουν κάτι πέρα από το προφανές, έχουν ένα παραπάνω ενδιαφέρον. Αυτό το κάτι εξηγεί και ο ερασιτέχνης φωτογράφος της “νύχτας” ], όπως του αρέσει να αποκαλείται, κύριος Παναγιώτης Κελεπούρης.
Ένας άνθρωπος με εμφανή καλλιτεχνική φλέβα, είναι ικανός να αποτυπώσει στο φωτογραφικό φακό,με ξεχωριστή μαεστρία, αυτό που αισθάνεται τη στιγμή που αντικρίζει κάτι μέσα στην πόλη του. Ας αφήσουμε όμως τις γενικότητες κι ας μιλήσουμε συγκεκριμένα..
Γεννηθείς το έτος 1968 στην πανέμορφη Μάνη, φαινόταν ότι είχε από μικρή ηλικία έφεση στις τέχνες. Η πρώτη φορά που ήρθε σε επαφή με τη φωτογραφία ήταν σε ηλικία περίπου επτά χρονών, όταν επεξεργαζόταν τις φωτογραφικές μηχανές που έφερνε ο πατέρας του από τα ναυτικά ταξίδια του. Η ασχολία του με τη φωτογραφική μηχανή Ζενίθ ήταν σίγουρα καθοριστική για τη μετέπειτα πορεία του.
Ο πατέρας του, λοιπόν, του έδωσε ασυνείδητα ένα ερέθισμα, το έναυσμα για να ασχοληθεί με αυτό που του αρέσει περισσότερο να κάνει, να φωτογραφίζει.
Ακολούθησαν αργότερα συμμετοχές του σε διάφορα σεμινάρια φωτογραφίας στην Αθήνα, όπως αυτά του δήμου Ζωγράφου και αργότερα του δήμου Ηρακλείου. Μέσα από τα μαθήματα γνώρισε κάποιους από τους πιο μεγάλους και καταξιωμένους φωτογράφους, όπως ο Bresson , o Kertesz και ο Robert Frank, καθένας από τους οποίους είχε να τον διδάξει σημαντικά πράγματα στη διαμόρφωση του δικού του στυλ φωτογραφίας.
Παρακολουθούσε, λοιπόν, τα μαθήματα, αλλά τα φιλμάκια του τα εμφάνιζε στο σκοτεινό θάλαμο που ο ίδιος είχε δημιουργήσει σπίτι του. Μέσα από αυτή τη διαδικασία ο ίδιος κατάφερε να γίνει καλύτερος και να αποκομίσει εμπειρίες. Και από τα δύο αυτά σεμινάρια πήρε πολύτιμα εφόδια που τον βοήθησαν στη φωτογραφική του εξέλιξη.
Γιατί, όμως φωτογραφίζει; Γιατί του αρέσει η δημιουργία . Η φωτογραφία για αυτόν είναι μια μορφή έκφρασης. Νιώθει την ανάγκη να εκφράζει την άποψή του για τον κόσμο γύρω του και να τη μοιράζεται με τους άλλους. Ουσιαστικά, μέσα από τη φωτογραφία θέλει να κάνει τον άλλον να προσέξει κάτι που αλλιώς δε θα πρόσεχε.
Φωτογραφίζει γιατί δε θέλει να είναι απλός θεατής, αλλά να συμμετέχει ενεργά σε αυτό που κάνει
Στις φωτογραφίες του κυριαρχούν μέρη από τη γενέτειρά του, Μάνη, και από την Αθήνα. Όταν βρίσκεται στη Μάνη, οι φωτογραφίες του περιλαμβάνουν κυρίως τα ξεχωριστά τοπία της αλλά δεν περιορίζεται σε αυτά, διότι μπορεί να βρει την ομορφιά από ένα δέντρο, έναν άνθρωπο μέχρι και μια σκιά.
Και η Μάνη είναι ένας τόπος όπου προσφέρει απλόχερα τις ομορφιές της, προκαλώντας τον περιπλανητή να τη φωτογραφίσει και να την αναδείξει. Κι αν ξέρει να το κάνει καλά, το αποτέλεσμα είναι σίγουρα εκπληκτικό.
Ο Παναγιώτης, λοιπόν, αποφάσισε ότι θέλει να είναι αυτός που θα ασχοληθεί και θα προωθήσει τον τόπο που αγαπά, μέσα από την τέχνη που τον βοήθησε τον ίδιο να αναδειχτεί. Έχει συμμετάσχει σε ομαδικές εκθέσεις τόσο στην Αθήνα όσο και στη Μάνη, ενώ κάποιες από τις φωτογραφίες του έχουν δημοσιευτεί σε τοπικά ημερολόγια.
Από την άλλη, στην όμορφη Αθήνα προτιμά να αποτυπώνει τους δρόμους της από το πρωί μέχρι το βράδυ, αναδεικνύοντας μία διαφορετική και ενδιαφέρουσα πλευρά της πόλης, μέσα πάντα από τη δική του ματιά. Η φωτογραφία δρόμου, ή για τους αγγλομαθείς street photography, είναι αυτό που τον ενδιαφέρει περισσότερο στην Αθήνα, ιδιαίτερα όταν ο ήλιος πέφτει και νυχτώνει, γιατί πιστεύει ότι έτσι αναδεικνύεται η μαγεία της πόλης.
Αυτή την περίοδο δουλεύει πάνω σε δύο projects :
Το long exposure, με φωτογραφίες κυρίως κινουμένων τοπίων με σκοπό να τα κάνει να φαίνονται ασυνήθιστα, προσδίδοντας έτσι μοναδικότητα.
Το δεύτερο project του έχει τίτλο corners και στόχο να φωτογραφίσει κτήρια υψηλής αρχιτεκτονικής, όπως ο Παρθενώνας, έργα τέχνης αλλά και γωνίες απλών δρόμων της πόλης, για να τονίσει τη γεωμετρία και την ομοιομορφία που δημιουργείται στο χώρο.
Όπως μας εκμυστηρεύτηκε και ο ίδιος, φωτογραφίζει γιατί δεν μπορεί να κάνει αλλιώς.
Περισσότερες πληροφορίες για τον φωτογράφο, καθώς και φωτογραφίες και projects θα βρείτε στα παρακάτω links: