ο ΠολέμαρχοςΈχω ξενερώσει την ζωή μου. Έχω απελπιστεί. Δεν αντέχω άλλο. Μιλάω με απόλυτη ειλικρίνεια πως για πρώτη φορά είμαι τόσο σκασμένος χωρίς να ευθύνεται το φαγητό…
Κάθομαι σπίτι μου βλέποντας τηλεόραση και εγώ σαν ΠΡΟ-ΒΑ-ΤΟ, ακούγοντας αυτό που μου πλασάρουν οι αλήτες/ρουφιάνοι/… και στεναχωριέμαι και εγώ όπως όλος ο πλανήτης (σχεδόν όλος), με τον πόνο του φίλου μου του Γάλλου. Γιατί η αλήθεια είναι πως αν κάποιος λαός στην Ευρώπη είναι πραγματικός Φίλος του Έλληνα, τότε αυτός είναι ο Γάλλος και μόνο. Έχει αποδειχθεί και ιστορικά πολλές φορές!
Θέλω να ζητήσω λοιπόν ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τον Φίλο μου τον Γάλλο, που δεν ανέβασα και εγώ φωτογραφία Je suis Charlie πριν από λίγο καιρό, να στηρίξω και εγώ με τις πράξεις μου τον άδικο χαμό του ΜΕΓΑ αυτού σατυρικού καλλιτέχνη. Επίσης με την ευκαιρία θέλω να ζητήσω και μια ΣΥΓΓΝΩΜΗ από τους συνανθρώπους μας στο ΝΕΠΑΛ, που δεν τους στήριξα με κοινοποίηση μου πως ”είμαι ασφαλής”. Και για χτες το ίδιο. Ακόμη ένα μεγάλο ΣΥΓΓΝΩΜΗ που δεν ανέβασα ”Pray for Paris” ή δεν έβαλα την Γαλλική σημαία να σκεπάσει την φώτο προφίλ μου.
Βλέπεις τελικά μάλλον είχε δίκιο η μάνα που με φώναζε χοντρόπετσο από πιτσιρικά.
Ή μήπως ΌΧΙ;
Μήπως εγώ είμαι ο ευαίσθητος και όλοι οι άλλοι οι χοντρόπετσοι, που κάθονται και μ@λ@κίζονται με τον πόνο του συνανθρώπου μας…;
Μήπως;
Μπες λίγο στο κλίμα…
Έχεις πάει στο Καραϊσκάκη να παρακολουθήσεις μπαλίτσα Ολυμπιακός-Άρσεναλ. Και ξαφνικά ακούγεται ένα μπαμ… κι άλλο ένα μπαμ. Ο διπλανός σου που πριν από 5 λεπτά συζητούσες μαζί του, για το αν ήταν λάθος ο Σίλβα να ξεκινήσει τον Φιμπόγκασον στην θέση του Ιντέγιε, πλέον δεν υπάρχει. Το κεφάλι του βρίσκεται δεξιά κάτω στο πέταλο και το σώμα του αριστερά πάνω και ξαφνικά ακούς από πίσω σου 5 π@π@ρες να φωνάζουν στον όνομα του Αλλάχ και να πυροβολούν αδιακρίτως. Αν είσαι τυχερός και γυρίσεις σπίτι σώος, βλέπεις στις ειδήσεις πως στο τάδε κλαμπάκι που είχε πάει η κόρη της γειτόνισσας σου (και σε χαιρέτησε σήμερα το απόγευμα στο δρόμο ντυμένη τούμπανο), μπήκε ένας ψυχάκιας ταλιμπανέζος και ανατινάχτηκε παίρνοντας μαζί του 60 αθώες ψυχές. Τι θα έκανες τότε;
Και εντάξει δεν ξέρεις τι θα έκανες. Σε καταλαβαίνω. Ούτε εγώ ξέρω τι θα έκανα.
Πιστεύεις πως αν έβλεπες παρόλα αυτά στο fb φωτογραφίες με τις ελληνικές σημαίες ή Pray for Greece θα ένιωθες καλύτερα; Αν έβλεπες έναν Ελβετό για παράδειγμα, 01:53 το βράδυ να βάζει την σημαία σου στο προφίλ του και 20 λεπτά αργότερα έκανε Check in στο Papara Club θα ένιωθες καλύτερα; Aν την επόμενη μέρα το μεσημέρι, έβλεπες έναν Γερμανό να βάζει φώτο προφίλ την σημαία σου και λίγο αργότερα ανέβαζε φώτο με παϊδάκια και λουκάνικα σε barbeque party, θα ένιωθες καλύτερα; (Αυτό το σημείο του άρθρου να ξέρεις πως είναι η αμήχανη στιγμή, που οι κολλητοί μου και οι αρχισυντάκτες μου, γνωρίζουν πως ξεπερνάω τον εαυτό μου για να μην αρχίσω τα καντήλια…).
Προσωπικά εγώ πάντως όχι. Ξέρεις μόνο πότε θα ένιωθα καλύτερα;
Όταν θα μαζευόμασταν φίλε, εγώ, εσύ, ο Γάλλος, ο Ιταλός, ο Γερμανός, ο Τούρκος, ο Αμερικανός, ο Σύριος, ο Ιρακινός και θα πηγαίναμε ενωμένοι να ζητήσουμε τα ρέστα από τις γαμ#$@#$%* μας κυβερνήσεις. Τις κυβερνήσεις που για κάτι στρέμματα πετρελαίου και για να βγάζουν λεφτά από τις πωλήσεις των όπλων, έχουν ξεκληρίσει γενιές και γενιές, λαούς και λαούς.
Όλοι φταίμε. Και εγώ και εσύ και αυτοί!
Γιατί αυτοί παίρνουν αποφάσεις που εξυπηρετούν τα συμφέροντα τους. Όχι των χωρών τους. Συμφέροντα 15-20 ατόμων. Αυτοί εκμεταλλεύονται τα κέρδη και είναι και οι μόνοι που έξω από τα σπίτια τους θα βρεις καμιά 10αρια σεκιουριτάδες και τουλάχιστον 3 περιπολικά να τους φυλάνε, μην μας πάθουν τίποτα και τους χάσουμε…
Ξέρεις ε; Είναι αυτοί που πηγαίνουμε να τους ψηφίσουμε για να μας υπερασπίζονται και αυτοί το μόνο που κάνουν είναι να μας θυσιάζουν στο βωμό του χρήματος και της καλοπέρασης τους. ΤΗΣ ΔΙΚΗΣ ΤΟΥΣ ΚΑΛΟΠΕΡΑΣΗΣ.
Δεν φταίει ούτε ο Ομπάμα, ούτε ο Πούτιν, ούτε ο Ολάντ, ούτε η Μέρκελ, ούτε ο Τσίπρας, ούτε ο Ερντογάν, ούτε οι Τζιχαντιστές, ούτε ο Θεός, ούτε ο Αλλάχ, ούτε ο Βούδας, ούτε τα πετρέλαια, ούτε τα αέρια, ούτε το Facebook που έχουμε γίνει όλοι πρόβατα σε αυτόν τον κόσμο. Εμείς το επιλέξαμε! Εμείς επιλέξαμε την σιωπή του Facebook… Γιατί το fb δεν είναι ζωή, είναι σιωπή!
Και αν για κάτι πρέπει να ζητήσω ΣΥΓΓΝΩΜΗ σήμερα, περπατώντας ακόμη πάνω σε αυτόν τον πλανήτη, είναι για το ότι λογίζομαι άνθρωπος, ενώ δρω σαν Πρόβατο και μάλιστα σε σφαγή…
Ακρως φιλική συμμετοχή: Χρήστος Ρούκος
Διάβασες Πολέμαρχο. Σε κάποια σημεία τα λέει έξω από τα δόντια αλλά ακόμα και σε αυτά τα σημεία έχει δίκιο.
Σκέψου, λοιπόν, Ελληνάκο πως θα ήταν για μια φορά η ζωή σου αν δεν κοινοποιούσες το πώς νιώθεις σχετικά μ’ αυτά τα θλιβερά γεγονότα στα social media. Σκέψου πως θα ήταν η ζωή σου αν ενδιαφερόσουν το ίδιο για τους Σύριους, για τους Παλαιστινίους, για τους Ισραηλινούς όπως ακριβώς ενδιαφέρθηκες και για τους Γάλλους (Αδικοχαμένες ψυχές είχαμε και στη Βυρηττό, όχι μόνο στο Παρίσι).
Άνθρωποι χάνουν την ζωή τους χωρίς λόγο κάθε μέρα. Καμία ανθρώπινη ζωή δεν αξίζει περισσότερο από κάποια άλλη. Έτσι λοιπόν άρχισε να ενδιαφέρεσαι για όλους τους ανθρώπους και μην τους ξεχωρίζεις ανάλογα με το μέρος που ζουν ή με το χρώμα τους ή με τις περιστάσεις κάτω από τις οποίες έχασαν την ζωή τους.
Άρχισε επίσης να κατηγορείς αυτούς που είναι αληθινά υπεύθυνοι γι αυτά τα τραγικά περιστατικά των οποίων γινόμαστε μάρτυρες. Και παρά τα ότι θα σου πλασάρουν αυτές τις μέρες, τα δήθεν ενημερωτικά δελτία ειδήσεων, από τους δήθεν αντικειμενικούς και έγκυρους τηλεοπτικούς σταθμούς κατάλαβε επιτέλους ποια είναι η αλήθεια:
Είμαστε στις αρχές ενός «πολέμου». Ενός «πολέμου» ανάμεσα στον ελεύθερο κόσμο και σ’ αυτούς που με τη βία προσπαθούν να επιβάλλουν τα θέλω τους εξαφανίζοντας κάθε αντιφρονούντα από προσώπου γης.