Γιώργος ΚαραμπαλίκηςΔεν έχω λόγια να πω για ανθρώπους που πνίγονται για να ζήσουν ελεύθεροι. Έχουν γραφτεί ήδη πολλά, έχουν ειπωθεί περισσότερα παντού σε δημόσιους και μη χώρους. Ακόμα και οι σκέψεις μου έχουν αδειάσει, δεν ξέρω τι άλλο να πω για αυτούς τους ανθρώπους. Δεν υπάρχει κανένα κρίμα, ούτε αλληλεγγύη. Μόνο να τα εμποδίσουμε να γίνονται, εμείς, οι ίδιοι οι άνθρωποι.
Γεννήθηκα σε ένα κόσμο φτιαγμένο από χώμα και νερό και με έναν ουρανό πάνω από το κεφάλι μου.
Τα μόνα φυσικά στοιχεία που δίνονται σε έναν άνθρωπο όταν γεννιέται.
Μπορώ εγώ αυθαίρετα έχοντας γεννηθεί σε αυτό τον κόσμο – όχι από επιλογή- να ορίσω σε ποια έκταση γης μπορείς να πατάς εσύ;
Ποιος άνθρωπος ορίζει σε ποιο χώμα μπορούν να πατούν άλλοι άνθρωποι;
Ποιος άνθρωπος έχει δικαίωμα να βάζει πασσάλους στη γη και γραμμές στη θάλασσα;
Ποιος μπορεί να διώχνει έναν άνθρωπο από ένα κομμάτι γης;
Ποιος διάλεξε ένα πανί για να εκφράζει την ψυχή μου;
Ποιος βάζει τιμή στο νερό του ποταμού;
Ποιος είναι αυτός που μπορεί να με αναγκάζει να πληρώνω επειδή ζω;
Ποιος μπορεί να με σώσει; Μόνο εγώ..
Ας ζήσουμε σε πραγματικές κοινωνίες, όχι σε κράτη.
Ας γκρεμίσουμε τους φράχτες, ας σβήσουμε τα σύνορα, ας καταργήσουμε τα έθνη..