Όταν στραβώνουν οι ρίγες…

Ρίγες στραβές… ίσον ζωή στραβή. Ο τρόπος να ισιώσουν είναι διαφορετικός για τον καθένα και δεν είναι και ίδιες…

Πριν χρόνια είχα μια σειρά από παιδικά βιβλία που μιλούσαν για δύο φίλους που ζούσαν μαζί διάφορες περιπέτειες, ένα μικρό τιγράκι και ένα μικρό αρκουδάκι. Σε ένα από αυτά, το μικρό τιγράκι ήταν άρρωστο, όμως δεν μπορούσε να περιγράψει στο μικρό αρκουδάκι τι ακριβώς είχε. Τελικά αποκαλύφθηκε πως το μικρό τιγράκι δεν ένιωθε καλά διότι «μια απο τις ρίγες του είχε στραβώσει».

Από τότε, όποτε κάποιος δεν νιώθει καλά χωρίς να ξέρει τι ακριβώς του φταίει, εγώ λέω πως του έχει στραβώσει μια από τις ρίγες του, διότι θεωρώ πως είναι ο πλέον ιδανικός τρόπος να αποδώσεις την αίσθηση του ότι κάτι πάει στραβά στη ζωή σου.

Τι ακριβώς συμβαίνει, όμως, όταν στραβώνουν;

Όταν στραβώνουν οι ρίγες σου μπορείς να σκεφτείς μόνο άσχημα πράγματα.

Προσπαθείς να κρατάς το μυαλό σου απασχολημένο.

Θυμάσαι μόνο τα αρνητικά από την κάθε μέρα.

Πονάει το κεφάλι σου, όταν στραβώνουν.

Όταν στραβώνουν οι ρίγες σου βλέπεις τον ύπνο σα λύτρωση.

Είναι δύσκολο να κοιμηθείς με στραβωμένες ρίγες.

Ειναι δύσκολο να σηκωθείς απ’ το κρεβάτι με στραβωμένες ρίγες.

Βλέπεις περίεργα όνειρα.

Με το που ανοίγεις τα μάτια επιστρέφουν όλα.

Οι στραβές ρίγες σε κάνουν να χάνεις την αίσθηση του χρόνου.

Χάνεις τον δρόμο σου. Χάνεις το μέτρημα. Χάνεις το λεωφορείο.

Χάνεις πράγματα όταν στραβώνουν.

Θυμώνεις, όταν στραβώνουν οι ρίγες σου.

Όταν στραβώνουν οι ρίγες σου σκέφτεσαι κακίες.

Ζηλεύεις, όταν στραβώνουν οι ρίγες σου.

Νιώθεις πως λείπουν όλοι που αγαπάς.

Νιώθεις πως όλοι γύρω σου σε κρατάνε πίσω.

Νιώθεις εγκλωβισμένος.

Σε επισκέπτονται φαντάσματα του παρελθόντος, τα οποία ήλπιζες πως είχες ήδη διώξει. Κάνεις ότι μπορείς για να τα κρατήσεις μακριά και να περιορίσεις το κακό που μπορούν να κάνουν (*«Μείωση βλάβης»*).

Βλέπεις άσχημα πράγματα να επαναλαμβάνονται.

Αντιλαμβάνεσαι τα πάντα διαφορετικά.

Αλλάζει κάθε σου αίσθηση.

Αναρωτιέσαι αν υπάρχουν άλλοι που νιώθουν σαν και εσένα, όταν είναι στραβές.

Όταν οι ρίγες σου είναι στραβές, σου λένε πως θα περάσει.

Όλα αλλάζουν, όταν οι ρίγες σου είναι στραβές.

Όταν οι ρίγες σου είναι στραβές, σου φταίνε τα πράγματα που δεν αλλάζουν.

Ξεχνάς να αγοράσεις οδοντόπαστα και χαρτοπετσέτες.

Καις το φαγητό.

Το γραφείο σου είναι μονίμως ασυμμάζευτο.

Σπάει η αγαπημένη σου κούπα.

Τελειώνει το ζεστό νερό.

Παραπατάς και κοπανάς σε πράγματα.

Λερώνεσαι.

Οι στραβές ρίγες σε κάνουν άτσαλο και ξεχασιάρη.

Αναρωτιέσαι τι έκανες και σου στράβωσε η ρίγα και τι να κάνεις για να ξαναγίνεις όπως ήσουν πριν.

Όλα κινούνται αργά και γρήγορα στην ζωή σου.

Ακούς πολλή φασαρία και πολλή σιωπή, όταν στραβώνουν.

Βλέπεις ασχήμια και ομορφιά εκεί που δεν υπάρχουν.

Βλέπεις πράγματα που δεν είναι εκεί.

Πεινάς και ταυτόχρονα ανακατεύεσαι.

Μιλάς και τα χείλη σου προφέρουν ξένους ήχους.

Θέλεις να είσαι μέσα και θέλεις να είσαι έξω.

Θέλεις να είσαι ολομόναχος και θέλεις να είσαι με παρέα.

Κρύβεσαι και ικετεύεις να σε βρουν.

Δεν είσαι σίγουρος για τίποτα και ζεις παράδοξες καταστάσεις.

Όταν στραβώνουν οι ρίγες σου, φοβάσαι περισσότερο και πιο εύκολα.

Θυμάσαι όλους τους λόγους για τους οποίους πρέπει να φοβάσαι.

Βλέπεις μόνο αδυναμία.

Ανησυχείς. Ανησυχείς για όλους, διότι όλοι ανησυχούν για σένα, επειδή ανησυχείς για όλους.

Όταν στραβώνουν οι ρίγες σου ξεχνάς τα πράγματα στα οποία είσαι καλός.

Αποδέχεσαι την ήττα.

Δεν ξέρεις τι έχεις όρεξη να κάνεις.

Κάτι δεν θέλεις, κάτι δεν θέλεις να κάνεις, όταν στραβώνουν οι ρίγες σου.

Δεν ξέρεις πράγματα.

Πονάς κάπου και δεν μπορείς να βρεις που.

Πονάς μέσα και έξω.

Τα απλά πράγματα δυσκολεύουν.

Τα ζαχαρωτά έχουν άλλη γεύση, όταν οι ρίγες σου έχουν λανθασμένη κλίση.

Χαϊδεύεις ζωάκια και τα δάχτυλά σου θάβονται με απελπισία στη γούνα τους ζητώντας βοήθεια. Χαϊδεύεις και μετράς τις δικές τους ρίγες, αν έχουν.

Κάθε χαρά είναι προσωρινή.

Θέλεις αγκαλίτσες, όμως ποτέ δεν σου φτάνουν.

 Απευθύνεσαι σε πράγματα έξω και μακριά από εσένα για να νιώσεις καλύτερα.

Ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο αλλάξεις την κατάστασή σου.

Ψάχνεις απεγνωσμένα τρόπο να μην αλλάξεις τίποτα στην κατάστασή σου.

Απουσιάζεις.

Κοιτάς τα μάτια των ανθρώπων λίγο πιο έντονα απ’ότι συνήθως.

«Πότε;» «Πώς;» «Πού;» και «Γιατί;»

Μένεις πολλή ώρα μέσα στο ζεστό ντουζ, ριγώντας.

Οι γύρω σου καταλαβαίνουν πως έχεις κάτι να (τους) πεις.

Όταν έχει στραβές ρίγες αποστρέφεις το βλέμμα σου.

Πως ισιώνουν όμως οι ρίγες;

Επειδή ολονών οι ρίγες είναι διαφορετικές (Άλλο «Τιγράκι» και άλλο «Γατάκι». Και άλλο «Ζέβρα»), αυτό θα πρέπει να το ανακαλύψει ο κάθε ριγωτός για τον εαυτό του.

ΥΓ: Όλα τα παραπάνω μπορούν να ισχύουν και για πλάσματα που έχουν βούλες, αντί για ρίγες.