Ευα ΜπεσλεμέΒίντεο: GreekConcerts LiveVideos Φωτογραφία: Εύα Μπεσλεμέ
Το βράδυ της Παρασκευής, ο Παύλος Παυλίδης και οι B- MOVIES αποχαιρέτησαν το Αθηναϊκό κοινό για φέτος, με μία μεγάλη συναυλία στην Τεχνόπολη του Δήμου Αθηναίων. Εμείς βρεθήκαμε εκεί και αυτά είναι όλα όσα είδαμε:
Την συναυλία άνοιξε ο Moa Bones, ο οποίος μας συστήθηκε ως «Δημήτρης από τα Πατήσια». Έχοντας για συντρόφια μόνο μία κιθάρα, μας ταξίδεψε σε indie και folk rock ρυθμούς, για περίπου μισή ώρα. Με την κρυστάλλινη φωνή του και μία χροιά που αποπνέει κάτι το βρετανικό, κατάφερε να αποσπάσει τα καλύτερα σχόλια. Προσωπικά με κέρδισε. Αφού ευχαρίστησε το κοινό και τον Παύλο, μας έδειξε το πίσω μέρος της κιθάρας του, που έγραφε freedom, και εγκατέλειψε την σκηνή.
Λίγο μετά τις 21:30 βγήκαν στην σκηνή ο Παύλος Παυλίδης και οι B-MOVIES. Το κοινό τους υποδέχτηκε με χειροκροτήματα και επευφημίες και το Περιμένω σήμανε την έναρξη της μεγάλης γιορτής. Γιατί το βράδυ της Παρασκευής στην Τεχνόπολη, έλαβε χώρα μία τεράστια γιορτή.
Όταν τελείωσε το Περιμένω, χαμογέλασε, χαιρέτησε τον κόσμο και αναφώνησε «απόψε λέω να χορέψουμε». Όλοι καταλάβαμε πως κάτι καλό μας επιφύλασσε. Ο Παύλος ήταν ευδιάθετος και γεμάτος ενέργεια. Χόρευε με την κιθάρα του ασταμάτητα και έμοιαζε σαν να μας καλούσε στην δικιά του χώρα, που χορεύουν όλοι, όλη μέρα..
Όσον αφορά την θεατρικότητα; Έδωσε πραγματικά τον καλύτερο του εαυτό. Πέρα από το κλασικό τραύλισμα στην ερμηνεία του Δειλιέν, την κινησιολογία του στο Σούπερ Σταρ, δεν υπήρξε τραγούδι που να μην ήταν ντυμένο με λίγη θεατρικότητα. Παρόλο που είχα πάρει μία μικρή γεύση για το τι επρόκειτο να συμβεί- ένα μήνα πριν στην εμφάνιση του στο Φεστιβάλ Τυχερού. Παραδέχομαι πως δεν πίστευα ότι μπορούσε να γίνει ακόμα πιο πραγματικός φανταστικός– έκφραση με την οποία ο ίδιος χαρακτήρισε το κοινό του, το βράδυ της Παρασκευής.
Το setlist ήταν ότι καλύτερο. Περιλάμβανε τραγούδια από την δισκογραφία του με τους B-MOVIES, όπως το Τόσο Κοντά, Αερικό και το Στοιχειωμένο Σπίτι , αλλά και ένα εκτενές αφιέρωμα στα Ξύλινα Σπαθιά. Σαν Εσένα, Καράβι, Οι Συμμορίες της Ασφάλτου, Τώρα αρχίζω και θυμάμαι, Μόνο Αυτό, Ότι Θες Εσύ, Φωτιά στο Λιμάνι, Ρίτα, ο Βράχος, Ρόδες και πολλά άλλα αγαπημένα.
Στα μισά περίπου της συναυλίας, μας ευχαρίστησε και συγκινημένος είπε «μάλλον είναι η πιο ωραία συναυλία που έχουμε ζήσει», οι πρώτες νότες του Ατλαντίς ακούστηκαν και ο χώρος περικλείστηκε από χειροκροτήματα. Κατά την διάρκεια του τραγουδιού, το βλέμμα του έπεσε στην κόρη του που τον παρακολουθούσε από πολύ κοντά, με ένα παγωτό στο χέρι. Η έκφραση του άλλαξε μονομιάς. Της χαμογέλασε και της χάρισε ένα φιλί στο τέλος του κομματιού.
Η συναυλία διήρκεσε μέχρι τις 00:20. Για το φινάλε, άφησε το κοινό να επιλέξει με ποιο τραγούδι θα κλείσει η βραδιά. Το Ένα Παράξενο Τραγούδι, ήταν αυτό που υπερίσχυσε και πραγματικά το αποθέωσε. Η θεατρικότητα ανέβηκε στα ύψη, ο ίδιος άφησε την κιθάρα του ώστε να χορέψει μόνος του πάνω στην σκηνή και όταν ήρθε το σημείο του “I’ m so Cute, I’m so Cute”, η λέξη πανικός, μοιάζει φτωχή για να περιγράψει αυτό που συνέβαινε στην αρένα. Προσωπικά, ήταν η αγαπημένη μου στιγμή μαζί με το Ότι Θες Εσύ και το Καράβι, καθώς είναι τα αγαπημένα μου κομμάτια από τα Σπαθιά, κομμάτια που δεν ακούς εύκολα στα live του.
Δεν έλειπε τίποτα από την συναυλίας της Παρασκευής. Ο Παύλος επιβεβαίωσε για ακόμη μία φορά ότι φέρει τον τίτλο του καλλιτέχνη επάξια. Ήταν μία από τις καλύτερες συναυλίες που έχω παρευρεθεί, ήταν ο καλύτερος Παύλος που έχω δει και μόνο ένα ευχαριστώ μπορώ πω…για το θαύμα που είδα. Αμφιβάλλω, αν υπάρχει κάποιος που να μην αισθάνθηκε τυχερός, όντας σε μία συναυλία σαν και αυτή.
Μοιάζουνε μαύρα τα νερά που ταξιδεύουμε
όμως εμείς βλέπουμε χρώματα κι ακόμα
πάνω στο Boundy λένε αντέχουμε…
